Στα πλαίσια του προγράμματος ” Το παιδί , η πόλη και τα μνημεία” , σήμερα κάναμε τη δεύτερη βόλτα μας στην Κυπριάδου προκειμένου να ξαναεπισκεφθούμε το σπίτι της κυρίας Αθηνάς , ο κήπος της οποίας στάθηκε έμπνευση για τα παιδιά. Η χαρτογράφηση της διαδρομής , σε προηγούμενο χρόνο, αποδείχτηκε ένα εξαιρετικό εργαλείο προσανατολισμού των παιδιών καθώς θυμόντουσαν πολύ καλά τους δρόμους που είχαμε να περπατήσουμε μέχρι τον τελικό μας προοροσμό. Στο δρόμο κάναμε μια στάση για να δούμε το άγαλμα του γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά έργο της Λουκίας Γεωργαντή. Ο Χαλεπάς ξεπροβάλλει μέσα από την πέτρα, το δεξί του χέρι κρατά σμίλη και ένα κλαδί δέντρου, κοιτάζει εμπρός και κάπως χαμηλά, μοιάζει να είναι σκεφτικός και θλιμμένος. Λίγο πιο κάτω συναντήσαμε το άγαλμα της Εύας που είχε γίνει κατά παραγγελία του αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη, κάτοικο της περιοχής Κυπριάδου. Το άγαλμα είχε δώσει το όνομά του και στην πλατεία η οποία παλιότερα λεγόταν “πλατεία της Εύας”. Η κυρία Αθηνά μας υποδέχτηκε χαμογελαστή στο κεφαλόσκαλο , έτοιμη να μάθει το λόγο της επίσκεψής μας που δεν ήταν άλλος από το γηραιό πανύψηλο πεύκο που στέκεται αγέρωχο στη μια άκρη της αυλής και μας “μιλάει” για σημαντικά οικογενειακά και ιστορικά γεγονότα που έχουν συμβεί μέσα στα ογδόντα χρόνια ζωής του και τα οποία καταγράψαμε με τη συνεργασία των γονέων. Φτιάξαμε την ” Ιστοριογραμμή του πεύκου” όπου μπήκαν όλες οι πληροφορίες και αποφασίσαμε να πάμε ξανά στην κα Αθηνά για να της την παρουσιάσουμε. Το πεύκο , με την τεχνική του τυπώματος, έγινε ένα σημειωματάριο το οποίο χαρίσαμε στην ιδιοκτήτρια προκειμένου να θυμάται την επίσκεψή μας. Το γλυκό κέρασμα συμπλήρωσε την επίσκεψή μας!!!
