1ο Νηπιαγωγείο Παιανίας  

Φτιάξαμε μάσκες για την δραματοποίηση.

Τα παιδιά διάλεξαν ρόλο και φόρεσαν την μάσκα τους

Το κρύο δεν αντέχω για ύπνο αμέσως πέφτω!

ΠΑΡΑΜΥΘΙ

” Σε ένα πανέμορφο δάσος γεμάτο καστανιές, βελανιδιές, καρυδιές, βατομουριές και θάμνους υπήρχε ένα σχολείο που πήγαιναν όλα τα ζώα. Εκεί τα μικρά μάθαιναν  τρόπους να προφυλάσσονται από τους εχθρούς τους, να ξεχωρίζουν τα δηλητηριώδη μανιτάρια, να μαζεύουν τους καρπούς και να αλληλοβοηθούνται όταν χρειαζόταν. Την Άνοιξη και το Καλοκαίρι έπαιζαν ανάμεσα στα λουλούδια και στους καταπράσινους θάμνους. Το Φθινόπωρο έτρεχαν πάνω στα ξερά φύλλα και μάζευαν καρπούς. ΄Ηταν όλοι φίλοι και τους άρεσε  το σχολείο τους. Μια γκρίζα φθινοπωρινή μέρα ένας από όλους ο αρκούδος ο Καφετούλης δεν εμφανίστηκε.

Ο σκίουρος, ο σκαντζόχοιρος, ο ασβός, ο βατραχούλης,  η χελωνίτσα και η μαρμότα τον έψαξαν παντού, αλλά δεν κατάφεραν να το βρουν.

Πήγαν λοιπόν, να τον ψάξουν στη φωλιά του, αλλά ήταν κλειστή κι έτσι δεν μπόρεσαν να μπουν, αλλά ούτε και να κοιτάξουν μέσα.

Την επόμενη μέρα ρώτησαν τη δασκάλα, την κυρά Κουκουβάγια πού μπορεί να ήταν ο φίλος τους.

Αυτή τους απάντησε: Ο φίλος σας ήδη έχει πέσει σε χειμερία νάρκη!”. Τα ζωάκια δεν κατάλαβαν αμέσως και ρώτησαν τι είναι αυτή η “χειμερία νάρκη” κι εκείνη αποκρίθηκε: “Είναι ένας μακρύς ύπνος που διαρκεί όλον το χειμώνα. Πολλά ζώα του δάσους, ακόμη κι εσείς, κοιμούνται το χειμώνα γιατί δεν αντέχουν το κρύο και την παγωνιά.

Σήμερα είναι η τελευταία μέρα του σχολείου σε λίγο δε θα κρατιέστε από τη νύστα και θα κοιμηθείτε σαν το φίλο σας τον αρκούδο και θα ξυπνήσετε την Άνοιξη”.

Ο μικρός σκαντζόχοιρος επαναστάτησε γιατί δεν ήθελε να μείνει κλεισμένος και να κοιμηθεί τόσο καιρό. ο σκίουρος στενοχωρήθηκε, γιατί δε θα μπορούσε πια να ανεβαίνει και να χοροπηδά στα κλαδιά των δέντρων για να μαζέψει φουντούκια και καρύδια που τόσο του αρέσουν.

Ο βατραχούλης κι αυτός απογοητεύτηκε γιατί δε θα μπορεί πλέον να πλατσουρίζει στο ποταμάκι και να παίζει με τους φίλους του νεροπόλεμο.

Η χελωνίτσα αποφάσισε να κρατηθεί ξύπνια για να γνωρίσει το χειμώνα, εξάλλου τι το φοβερό έχει και όλοι τον αποφεύγουν;

Ο ασβός χασμουρήθηκε και σκέφτηκε σα να έχει δίκιο η δασκάλα…ενώ η μαρμότα άρχισε να κλαίει με μαύρο δάκρυ.

Έκλαψαν και τα χάμστερ, τα ποντικάκι, οι τυφλοπόντικες, τα φίδια, οι νυχτεριδούλες οι ατακτούλες, αλλά και τα σαλιγκάρια, τα σκουλήκια και όλα τα μικρούλια έντομα γιατί δεν ήθελαν να πέσουν σε χειμερία νάρκη.

Τότε η κυρα Κουκουβάγια για να τα παρηγορήσει τους είπε: ” Η χειμερία νάρκη είναι μια ευχάριστη ξεκούραση. Ούτε θα καταλάβετε πότε θα έρθει η Άνοιξη και θα βρεθούμε ξανά όλοι μαζί. Τώρα πηγαίνετε να παίξετε και μαζέψτε φρούτα και καρπούς όσα μπορείτε να κουβαλήσετε. Θα τα χρειαστείτε όταν θα ξυπνήσετε….

Οι μικροί σκαντζόχοιροι άρχισαν να κυλιούνται πάνω στα ξερά φύλλα, τα σκιουράκια έτρεχαν πάνω κάτω μαζεύοντας όσους καρπούς έβρισκαν και μασουλώντας βελανίδια και φουντούκια, τα βατραχάκια απολάμβαναν το τελευταίο πλατσούρισμα στο νερό ενώ οι μαρμότες έτρεχαν στο δάσος παίζοντας κυνηγητό.

Η χελωνίτσα μασουλούσε τα τελευταία φυλλαράκια μιας αγριοφραουλιάς και οι ασβοί βιαστικοί έσκαβαν πιο βαθιές τρύπες και κουβαλούσαν ξυλαράκια και ξερά φύλλα για να φτιάξουν το πιο ζεστό και αναπαυτικό κρεβατάκι. Λίγο το ‘χεις τόσο καιρό θα μένανε κρεβατωμένοι!

Οι νυχτεριδούλες πετάριζαν δεξιά κι αριστερά μη ξέροντας τι να κάνουν. Το απόγευμα όλα τα ζώα μαζεύτηκαν σε ένα χαλί από φύλλα γύρω από την κυρα Κουκουβάγια που τραγουδούσε ένα όμορφο τραγουδάκι με τη βραχνή φωνή της. Σιγά σιγά ένιωσαν τα βλέφαρά τους να βαραίνουν τόσο που με δυσκολία άκουγαν τη φωνή της δασκάλας τους.  Κουλουριάστηκαν κι αποκοιμήθηκαν αγκαλιά σαν μικρές μπαλίτσες το ένα δίπλα στο άλλο.

Προτού βραδιάσει οι γονείς τους πήγαν να τα πάρουν για να τα πάνε στις φωλιές τους που έκλεισαν ερμητικά.

Την επόμενη μέρα το δάσος φαινόταν έρημο. Ούτε φωνές, ούτε χαχανητά…Που και που κανένα λαγουδάκι ξεμυτούσε από τη φωλιά του ψάχνοντας συντροφιά μα κι αυτό γρήγορα κρυβόταν στο πρώτο βουητό του κρύου βοριά.

Οι μικροί φίλοι κοιμόντουσαν ήσυχα και μόνο τις νύχτες το ουρλιαχτό του λύκου που έψαχνε για τροφή ακουγόταν και το αλύχτισμα της αλεπούς που τριγυρνούσε κι αυτή πεινασμένη στο έρημο δάσος.

Κι όλα τους ονειρεύονταν την Άνοιξη και τα παιχνίδια που τους περίμεναν. Και η κυρα Κουκουβάγια τους νανούριζε και μας συμβουλεύει “Κουκουβα κουκουβά μη ξυπνάτε τα μικρά!”

Το παραμυθάκι έγινε αφορμή για συζήτηση

Καταγράψαμε τα ζώα του παραμυθιού που πέφτουν σε χειμερία νάρκη και τα μετρήσαμε

Ζωγραφίσαμε και φτιάξαμε βιβλιαράκι με τα ζώα που κοιμούνται τον χειμώνα

Φύλλο εργασίας

Ως Τρεις Ιεράρχες αναφέρονται οι τρεις επιφανείς άγιοι και θεολόγοι της χριστιανικής θρησκείας, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Βασίλειος ο Μέγας και ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός ή Γρηγόριος ο Θεολόγος.

Από τα τέλη του 4ου αιώνα  υπάρχει και για τους τρεις μια κοινή γιορτή στις 30 Ιανουαρίου κάθε έτους. Από το 1842 η γιορτή καθιερώθηκε ως εκπαιδευτική από τη σύγκλητο του πανεπιστήμιου Αθηνών.

Εμείς στο Νηπιαγωγείο μας, για να τους τιμήσουμε, αναφερθήκαμε στη ζωή τους, στην προσφορά τους στα γράμματα και φτιάξαμε το βιβλιαράκι των 3 Ιεραρχών.

Και τους ζωγραφίσαμε

Με τόση εξάσκηση όλοι πια ήξεραν ποια και πόσα ήταν τα ζωάκια που μπήκαν στο γάντι . Ας τα ζωγραφίσουμε!
Ήξεραν ακόμα και τη σειρά με την οποία μπήκαν στο γάντι κι έτσι κανείς δεν αντιμετώπισε πρόβλημα στο παρακάτω φύλλο εργασίας…

ΓΛΩΣΣΑ

Αντιστοιχίσαμε το κάθε ζώο με τη λέξη σε πεζά και κεφαλαία γράμματα.
Αποσύραμε τις εικόνες και βάλαμε στο γάντι μας τώρα μόνο τις καρτέλες με τις λέξεις. Φυσικά με τη σωστή σειρά . Πρώτα με τα κεφαλαία και μετά με τα πεζά γράμματα.
Ανασυνθέσαμε και τη λέξη ΓΑΝΤΙ

Ανασυνθέσαμε και τη λέξη ΓΑΝΤΙ  με πεζά και κεφαλαία

Αντιστοιχία πεζά και κεφαλαία

-Βάλαμε στη σειρά τις εικόνες :

* με βάση τη σειρά που μπήκαν τα ζώα στο παραμύθι.
*  από το τελευταίο προς το πρώτο ζώο
Βάλαμε τις φωτογραφίες μέσα στο γάντι, το παιδί τραβά στην τύχη κάποια και λέει τη θέση (τακτικότητα) του ζώου στη σειρά εισόδου: πρώτο, δεύτερο, τρίτο κ.ο.κ.
-επτά παιδιά ταυτίστηκαν με τα ζώα και μπήκαν τα ίδια στη σωστή σειρά
-βρες την αλεπού: αναποδογυρίσαμε τις κάρτες και τα παιδιά, που για λίγα δευτερόλεπτα τις παρατήρησαν έπρεπε  να θυμηθούν που είναι π.χ. η αλεπού.
-ποιο λείπει: κρύψαμε μια κάρτα και τα παιδιά έπρεπε να βρουν ποιο ζώο λείπει από τις κάρτες.
-αντιστοίσαμε κάθε εικόνα με τον αριθμό της, π.χ. η αλεπού μπήκε τέταρτη στο γάντι άρα πρέπει να πάει κάτω από τον αριθμό 4 κ.ο.κ.
-έννοιες χώρου: οι κάρτες πηγαίνουν δεξιά, αριστερά, πάνω, κάτω, μέσα και πίσω από το γάντι. Τα παιδιά έπρεπε να πουν που βρίσκονται τα ζώα, π.χ. ο ποντικός είναι αριστερά από το γάντι, ο βάτραχος πάνω από το γάντι κ.ο.κ.

           Οι ήρωες του παραμυθιού σε τυχαία σειρά

Διορθώνουμε το λάθος μας

Μιλήσαμε για τα ζώα που μπήκαν στο γάντι παρατηρώντας πως πρώτο μπήκε το μικρότερο (ποντίκι) και τελευταίο το μεγαλύτερο (αρκούδα) … ( ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ – ΣΥΓΚΡΙΣΗ)

Βάλαμε τα ζωάκια με τη σειρά που μπήκαν στο γάντι και τα μετρήσαμε. Εξασκηθήκαμε έτσι και στα τακτικά αριθμητικά (πρώτος , δεύτερος κτλ)

Παρακολουθήσαμε το παραμύθι στο youtube

https://www.youtube.com/watch?time_continue=5&v=jrGk3L8sN8U&feature=emb_title

Ζώα, χειμερία νάρκη, χειμώνας, κρύο-παγωνιά-καιρικά φαινόμενα. Ωστόσο η απλή, κατά τα φαινόμενα, ιστορία του γαντιού, έχει ένα βαθύτερο νόημα που είτε υπάρχει πραγματικά στις προθέσεις του δημιουργού είτε απλά το βλέπουμε εμείς (μεταξύ μας στις προθέσεις του πρέπει να ήταν): στο γάντι μπαίνει ο ποντικός, ο βάτραχος, ο λαγός, η αλεπού, ο λύκος, το αγριογούρουνο, η αρκούδα.
Παρατηρούμε μια κλιμάκωση των ζώων από το μικρότερο στο μεγαλύτερο και προφανώς και δυνατότερο. Και ναι:
-κανένα ζώο, παρότι δυνατότερο, δεν πάει με τη βία να βγάλει το προηγούμενο από το σπίτι του.
-ρωτάνε όλα με ευγένεια ποιος μένει εδώ και με ακόμα μεγαλύτερη ευγένεια αν μπορούν να έρθουν κι αυτά μέσα για να γλιτώσουν από το βαρύ χειμώνα.
-κανένα ζώο από αυτά που είναι μέσα δεν απαντά ποτέ “φύγε”, “δε χωράς”, “τι θες εδώ;”, “όχι, δε γίνεται” κτλ. Πουθενά αγένεια, πουθενά άρνηση.
-απόλυτη κατανόηση όλων στο καθολικό και παντοδύναμο φαινόμενο του χειμώνα και του κρύο που έξω από το γάντι οργιάζει.
-αποδοχή του διαφορετικού, του ερχόμενου, του σε ανάγκη ευρισκόμενου, του άλλου, του ξένου.
-καμία χρήση βίας ή επιβολής μα συνεννόηση και αλληλεγγύη.
Το γάντι είναι η αποδοχή του διαφορετικού, η αποθέωση της ανεκτικότητας παρά το στρίμωγμα, παρά το σαφές “πόσοι ακόμα να χωρέσουμε εδώ μέσα”.
Καταγράψαμε με την σειρά ποια ζώα μπήκαν στο γάντι

Παιχνιδοτράγουδο για πολλαπλές δραστηριότητες λόγου και όχι μόνο…

Α-α-α, αρχίζει η παγωνιά
πάει ο ήλιος έχει φύγει
και το κρύο μας τυλίγει
Α-α-α αρχίζει η παγωνιά!

Ε-ε-ε, χειμώνα παγερέ!
Ξύλα ανάβουν μες στα τζάκια
και ζεσταίνουν τα σπιτάκια
Ε-ε-ε, χειμώνα παγερέ!

Ι-ι-ι, βοριάδες τσουχτεροί!
Πόρτες, παραθύρια κλείστε
τους ανέμους έξω αφήστε,
Ι-ι-ι, βοριάδες τσουχτεροί.

Ο-ο-ο, ζεστά που θα ντυθώ!
Έξω στην αυλή θα τρέξω
με χιονόμπαλες θα παίξω
Ο-ο-ο, ζεστά που θα ντυθώ!

Ου-ου-ου, το κρύο πάει παντού!
Τα χεράκια ξυλιασμένα
και τα πόδια παγωμένα,
Ου-ου-ου, το κρύο πάει παντού!

 Το τραγουδήσαμε και το ηχογραφήσαμε

Το ζωγραφίσαμε

Με τέμπερες δημιουργούμε το φόντο , μετά κολάζ χειμωνιάτικα δέντρα. .Ολοκληρώνουμε με χιονισμένο τοπίο και χιονάνθρωπο

Τις εφημερίδες από τον χιονοπόλεμο δεν της πετάξαμε! Γεμίσαμε μία μεγάλη σακούλα, την ντύσαμε γύρω γύρω με άσπρο γκοφρέ χαρτί, κόψαμε από περιοδικά μάτια- στόμα – μάγουλα- κουμπιά και τα κολλήσαμε . μαζέψαμε και δυο κλαδιά από την αυλή και του τα βάλαμε για χέρια. Η Ελεάνα έφερε από το σπίτι της ένα αληθινό καρότο και του το βάλαμε για μύτη. Βάλαμε το κασκόλ και τα γάντια  της Αρετής και στο  τέλος το αποκριάτικο καπέλο της κυρίας. Και ο χιονάνθρωπος μας είναι έτοιμος.