1ο Νηπιαγωγείο Παιανίας  

Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία μπορούν να μάθουν να φροντίζουν τα δόντια τους για να μπορούν να μασάνε καλά την τροφή τους και να έχουν ένα ωραίο χαμόγελο. Επίσης μπορούν να μάθουν με ποιό τρόπο πρέπει να βουρτσίζουν τα δόντια τους.

  Μερικές πρακτικές συμβουλές

• Θα πρέπει να βοηθήσετε το παιδί να δει το βούρτσισμα των δοντιών σαν παιχνίδι. Το παιδί μπορεί να επιλέξει μόνο του το χρώμα της οδοντόβουρτσας και τη γεύση της οδοντόκρεμας.
• Ελέγξτε το όταν βουρτσίζει τα δόντια του να δείτε αν έμαθε σωστά τις ενέργειες που πρέπει να κάνει.
• Μην το φοβίζετε με τον οδοντογιατρό. Αντίθετα, προσπαθείστε να του μάθετε ότι ο γιατρός είναι ο καλύτερος μας φίλος γιατί μας φροντίζει όταν δε νιώθουμε καλά.
• Γίνετε οι ίδιοι παράδειγμα στο παιδί, βουρτσίζοντας τα δόντια σας μπροστά του, μετά από τα γεύματα

Τα παιδιά μπορούν να μάθουν ότι είναι σημαντικό να προσέχουν στη χρήση επικίνδυνων εργαλείων, καθώς και με ποιους τρόπους να προφυλάσσουν τον εαυτό τους από συνηθισμένα ατυχήματα.

Μερικές πρακτικές συμβουλές

• Το παιδί θα πρέπει να μάθει να ζητά τη βοήθειά σας για να πιάσει κάποιο αντικείμενο που βρίσκεται ψηλά, παρά να σκαρφαλώνει μόνο του προσπαθώντας να το πιάσει.
• Θα πρέπει να απομακρύνετε ή να κρατάτε κλειδωμένα επικίνδυνα φάρμακα, υλικά καθαρισμού και γενικά αντικείμενα ή ουσίες που είναι επικίνδυνα για τα παιδιά.
• Ηλεκτρικά καλώδια και πρίζες πρέπει να καλύπτονται ή να μην είναι προσιτά στο παιδί και προστατευτικά κάγκελα να το απομονώνουν από επικίνδυνους χώρους ή σκάλες. Μπορεί το σπίτι μας να μην είναι τόσο όμορφα στολισμένο όσο θα θέλαμε, όμως η υγεία του παιδιού προέχει και πρέπει να την προφυλάξουμε.
• Επίσης όταν κυκλοφορείτε στο δρόμο, θυμηθείτε ότι αποτελείτε το πιο ζωντανό παράδειγμα για τα παιδιά σας. Το παιδί πρέπει να μάθει να σταματά πάντα και να ελέγχει καλά την κίνηση πριν διασχίσει το δρόμο. Να περπατά πάντα πάνω στο πεζοδρόμιο. Να ακολουθεί τις διαβάσεις των πεζών περνώντας μόνο όταν το πράσινο φως είναι αναμμένο και στο αυτοκίνητο να δένει πάντα τη ζώνη ασφαλείας.

Στον επόμενο μήνα τα παιδιά θα ασχοληθούν με τη διατροφή. Θα μάθουν από που παίρνουμε την τροφή μας, σε τι μας βοηθά, πόσα είδη τροφών έχουμε και ότι, παρά τις τις προτιμήσεις τους, πρέπει να μάθουν να τρώνε απ’ όλα τα τρόφιμα για να είναι υγιή.

Μερικές πρακτικές συμβουλές

• Μην αφήνετε τη διατροφή της οικογένειας στην τύχη αλλά σχεδιάζετ το μενού όλης της εβδομάδας, επιτρέποντας στο παιδί σας να πάρει κάποιες πρωτοβουλίες και να προτείνει κάποια φαγητά.
• Ενισχύστε την τάση του να δοκιμάζει καινούργιες τροφές.
• Όταν δοκιμάζει κάτι νέο, ρωτήστε το για τη γεύση, το χρώμα ή την οσμή του.
• Μην παραβλέπετε την αξία του πρωϊνού. Είναι καλό να ξυπνάτε λίγο νωρίτερα ώστε να υπάρχει χρόνος να έχει ένα καλό πρωϊνό όλη η οικογένεια μαζί. Αυτό αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα για το παιδί. Όταν όλη η οικογένεια τρώει πρωϊνό μαζί, είναι πιο πιθανί ότι θα θέλει και εκείνο να καθήσει στο τραπέζι και δεν θα χρειαστεί να αγοράσει ακατάλληλα τρόφιμα από το σχολείο.
• Μ’ αυτόν τον τρόπο θα αποτρέψετε την αγορά τροφών που βλάπτουν την υγεία όπως – γαριδάκια, τσιπς, μπισκότα, καραμέλες – και από την υπερβολική χρήση γλυκών, παγωτών, αναψυκτικών.
• Ειδικά σ’ αυτή την τόσο νεαρή ηλικία δεν θα πρέπει να δίνετε χρήματα για να αγοράζει ότι θέλει από το περίπτερο ή κυλικείο. Αν θέλει μπορεί να πάρει από το σπίτι μαζί του φρούτα, καρότα, ξηρούς καρπούς, σάντουϊτς, σταφίδες, σύκα ή άλλα θρεπτικά τρόφιμα για να φάει όταν πεινάσει.

Στη διάρκεια του πρώτου μήνα οι εκπαδευτικές δραστηριότητες στο χώρο του Νηπιαγωγείου περιελάμβαναν μια σειρά από μαθήματα-παιχνίδια που στόχο είχαν να μάθουν στα παιδιά να αναγνωρίζουν ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό και ξεχωριστό , ότι πρέπει να φροντίζουμε καθημερινά το σώμα μας και να μιλάμε για τα συναισθήματά μας.

Τα πρώτα χρόνια της ζωής τα παιδιά σχηματίζουν μια εικόνα για τον εαυτό τους, μια εικόνα που θα αποτελέσει τη βάση για την ανάπτυξη ή όχι της αυτοεκτίμησής τους. Το έργο των γονέων και των δασκάλων είναι να βοηθήσουμε ώστε αυτή η εικόνα να είναι θετική. Αυτό που επιζητούμε είναι τα παιδιά να νιώθουν ικανά να τα βγάλουν πέρα με καινούργιες καταστάσεις ή προβλήματα, με άλλα λόγια να έχουν αυτοπεποίθηση. Το πρώτο βήμα για το χτίσιμο της αυτοπεποίθησης τους είναι να βοηθήσουμε να νιώθουν όμορφα με τον εαυτό τους. Ο έπαινος και η ενθάρρυνση βοηθά τα παιδιά να δοκιμάζουν καινούργα πράγματα. Η αίσθηση ότι έχουν και αυτά κάτι να προσφέρουν στο σπίτι, στο σχολείο και στο παιχνίδι, τους δίνει ένα αίσθημα αξίας και βοηθά στην ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης.

Μερικές πρακτικές συμβουλές

•  Στο σπίτι να αναθέτετε στα παιδιά απλά πράγματα, όπως να μαζεύουν τα παιχνίδια τους, να κρεμούν τα ρούχα τους ή να σας βοηθούν σε κάτι που κάνετε και να τα επαινείτε όταν το κάνουν, έστω και αν στην πορεία κάνουν μερικά λάθη.
• Όποτε είναι δυνατόν, αφήνετε να παίρνουν αποφάσεις που τα αφορούν. Όπως να αποφασίζουν τι θα φορέσουν, να διαλέγουν ποιά ιστορία θα τους διαβάσετε ή σε ποιο μέρος προτιμούν να παίξουν.
• Θα πρέπει να αποφεύγετε να κάνετε συγκρίσεις ανάμεσα στο παιδί και τα αδέλφια του ή άλλα παιδιά. Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι η προσπάθεια είναι πολύ πιο σημαντική από το αποτέλεσμα.
• Χρησιμοποιείτε πιο συχνά τον έπαινο για την καλή συμπεριφορά, καθώς βοηθά πολύ περισσότερο, από την αρνητική κριτική για την μη καλή συμπεριφορά. Η διαρκής επίπληξη κάνει το παιδί να νιώθει ότι δεν μπορεί να καταφέρει να κάνει κάτι σωστά.

Η συναισθηματική νοημοσύνη αναφέρεται στην ικανότητα αντίληψης, έκφρασης και χειρισμού των συναισθημάτων, στον αυτοέλεγχο, στην ενσυναίσθηση, στην ποιοτική επικοινωνίας, στη διαδικασία επίλυσης συγκρούσεων και προβλημάτων, στη διεκδικητική στάση, στην προσωπική υπευθυνότητα, στην αυτεπίγνωση και αυτοαποδοχή.

Πώς μπορεί ένας γονέας να καλλιεργήσει και να εφαρμόσει συναισθηματική αγωγή; Να μάθει τις δεξιότητες εκείνες οι οποίες είναι απαραίτητες, έτσι ώστε να μπορεί να έχει ουσιαστική, δηλαδή «συναισθηματική», επικοινωνία με το παιδί του; Μπορεί ένας γονέας να μάθει πώς να γίνει ένας «συναισθηματικός μέντορας»;

Συναισθηματικοί μέντορες, σύμφωνα με την τυπολογία του Gottman (1997) είναι οι γονείς, οι οποίοι:

• Έχουν επίγνωση των συναισθημάτων των παιδιών τους.
• Áκούν προσεκτικά, δείχνουν ενσυναίσθηση και αναγνωρίζουν τα συναισθήματα του παιδιού.
•  Βοηθούν το παιδί να λεκτικοποιήσει τα συναισθήματά του.
• Θέτουν όρια και εξετάζουν πιθανές στρατηγικές για την επίλυση προβλημάτων.

Παραδείγματα εκμάθησης δεξιοτήτων συναισθηματικής αγωγής στην πράξη

1. Ενεργητική ακρόαση – ανατροφοδότητηση

Πώς μπορείτε να ακούσετε το παιδί σας, να αναγνωρίσετε τα συναισθήματά του και να το βοηθήσετε να τα λεκτικοποιήσει;

• Βρείτε χρόνο να ακούτε το παιδί σας. Με αυτόν τον τρόπο αποδεικνύετε στα παιδιά σας ότι οι γονείς τους τα νοιάζονται, τους συμπαραστέκονται στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά και τους βοηθούν να ξεκαθαρίσουν τα συναισθήματά τους.
• Ç ακοή-ανατροφοδότηση εμπεριέχει την ανάγκη να ακούσετε τα συναισθήματα του παιδιού σας και αυτό που εννοεί – και να το λεκτικοποιήσετε – ώστε το παιδί να νιώσει ότι το καταλαβαίνετε. Με την ανατροφοδότηση γίνεστε ένας καθρέφτης των συναισθημάτων και των καταστάσεων που προκαλούν αυτά τα συναισθήματα στο παιδί σας.
• Ένας αποτελεσματικός ακροατής καλό είναι να προσπαθεί να «ακούει» και τα λεκτικά και τα μη λεκτικά μηνύματα.
• Για να ενθαρρύνετε το παιδί σας να μοιραστεί τα συναισθήματά του μαζί σας:

1. Προσπαθήστε να μαντέψετε τα μη λεκτικά μηνύματα και ξεκινήστε από αυτά. Αν, για παράδειγμα, βλέπετε ότι το παιδί σας είναι κακόκεφο ή αναστατωμένο, μπορείτε να πάρετε την αφορμή και να ξεκινήσετε τη συζήτηση με το παιδί σας.
2. Να γίνετε το πρότυπο που θέλετε τα παιδιά σας να ακολουθήσουν. Αν εσείς μάθετε να εντοπίζετε και να εκφράζετε το συναίσθημα σας, είστε το καλύτερο παράδειγμα για να μάθετε στα παιδιά  να σας πώς να το κάνουν και εκείνα με τη σειρά τους.
3. Μην προσπαθείτε να πιέσετε το παιδί σας να μοιραστεί τα συναισθήματα του. Δώστε του χρόνο, δείχνοντάς του ότι το σέβεστε. Δείξτε του ότι είστε διαθέσιμοι να το ακούσετε όταν θα είναι έτοιμο.
4. Μην κάνετε πολλές ερωτήσεις.
5. Ìην χρησιμοποιείτε σε υπερβολικό βαθμό την ανατροφοδότηση, θα καταντήσει κουραστικό, ενδεχομένως και γραφικό.
6. Μην έχετε την απαίτηση να γίνετε ξαφνικά τέλειος ακροατής.

2. Επικοινωνία – εκφορά μηνυμάτων σε πρώτο πρόσωποΠώς μπορείτε με άλλα λόγια, να εκφράσετε αυτό που σας προκαλεί η συμπεριφορά του παιδιού, να λεκτικοποιήσετε πώς αισθάνεστε, χωρίς να το κατηγορείτε ή να το επικρίνετε;Ας υποθέσουμε ότι μιλάτε με το διευθυντή σας στο τηλέφωνο. Τα παιδιά σας τρέχουν γύρω-γύρω φωνάζοντας και γελώντας δυνατά. Δυσκολεύεστε να ακούσετε το συνομιλητή σας. Πώς μπορείτε να αντιδράσετε;
   • Περιγράψτε τη συμπεριφορά η οποία σας εμποδίζει/σας ενοχλεί δεν π.χ.Όταν φωνάζετε την ώρα που τηλεφωνώ….
   • Εκφράστε πώς νιώθετε για τη συνέπεια που έχει σε σας αυτή η συμπεριφορά:

   ……εκνευρίζομαι…..

   • Αναφέρεται τη συνέπεια:

   …επειδή δεν μπορώ να ακούσω τι μου λέει ο συνομιλητής μου στο τηλέφωνο…..

   • Συμπεριφορά : όταν
   • Συναίσθημα     : αισθάνομαι
   • Συνέπεια          : επειδή

   Με αυτόν τον τρόπο μαθαίνετε στο παιδί ότι δεν φταίει το ίδιο που νιώθετε έτσι, αλλά η συμπεριφορά του, και πιο συγκεκριμένα, η συνέπεια που έχει σε σας αυτή του η συμπεριφορά.

Η οικογένεια αποτελεί το βασικό και σταθερό σημείο αναφοράς για το παιδί. Οι γονείς είναι τα πιο σημαντικά πρόσωπα στον κόσμο των παιδιών τους, οι πρώτοι τους δάσκαλοι. Μπορούν να δώσουν πληροφορίες για στοιχεία της προσωπικότητας του παιδιού, για τις συνήθειες και τα ενδιαφέροντα του, καθώς και για τις εμπειρίες που βιώνει στο σπίτι και έξω από αυτό.

Όταν τα νήπια αντιλαμβάνονται ότι το σχολείο και το σπίτι συνεργάζονται αρμονικά, νιώθουν ασφαλή, καθώς οι δυο κόσμοι τους ενώνονται. Επιπρόσθετα η συνεργασία τα βοηθάει να αναπτύξουν θετικές στάσεις για το σχολείο, τη μάθηση, να βελτιώσουν την εικόνα του εαυτού τους, τη συμπεριφορά τους και τις επιδόσεις τους.

Η συνεργασία μεταξύ σχολείου και οικογένειας χτίζεται σταδιακά και απαιτεί χρόνο, ενέργεια διάθεση και συστηματική προσπάθεια κι από τις δυο πλευρές.

Απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη αποδοτικής συνεργασίας των εκπαιδευτικών με τους γονείς θεωρείται η δημιουργία κλίματος αμοιβαίου σεβασμού και εμπιστοσύνης.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ

Για την ανάπτυξη συνεργασιών απαραίτητη προϋπόθεση είναι η συστηματική επικοινωνία με τους γονείς.

Αυτή επιτυγχάνεται με τους εξής εναλλακτικούς τρόπους:

Ø  Τακτές προγραμματισμένες συναντήσεις με το σύνολο των γονέων της τάξης.

Ø  Ατομικές προγραμματισμένες συναντήσεις με τους γονείς.

Ø  Πίνακας ανακοινώσεων, στο εσωτερικό του νηπιαγωγείου (διάδρομος), ο οποίος απευθύνεται στους γονείς.

Ø  Γραπτή επικοινωνία μέσω ανακοινώσεων, φυλλαδίων που μοιράζονται σε κάθε παιδί.

Μπορώ να τα καταφέρω μόνος/η μου

Η συμβολή των γονέων είναι απαραίτητη προκειμένου τα νήπια να είναι εξοικειωμένα με συνήθειες, που διευκολύνουν την προσαρμογή στο σχολικό περιβάλλον. Ενθαρρύνετε τα παιδιά σας έτσι ώστε:

Ø  Να παίζουν με άλλα συνομήλικα παιδιά.

Ø  Να ακούν και να παρακολουθούν οδηγίες.

Ø  Να μοιράζονται πράγματα με τους άλλους.

Ø  Να πηγαίνουν στην τουαλέτα μόνα τους και να ακολουθούν βασικούς κανόνες υγιεινής.

Ø  Να ντύνονται και να ξεντύνονται μόνα τους.

Ø  Να αναγνωρίζουν και να φροντίζουν τα ατομικά τους πράγματα.

Ø  Να τρώνε μόνα τους.

Ø  Να απαντούν όταν τα καλούν με το όνομα τους.

Ø  Να ακούν με προσοχή τις οδηγίες της δασκάλας τους.

Ø  Να βάζουν και να βγάζουν το μπουφάν τους και να το κρεμάνε μόνα τους.

Ø  Να μαζεύουν τα προσωπικά τους αντικείμενα.

Ø  Να τακτοποιούν μόνα την τσάντα τους.

Ø  Να ζητούν τη βοήθεια της δασκάλας τους ή κάποιου φίλου τους, όταν χρειάζονται.

κοτσίδες ή κότσο.

Πως οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν το παιδί τους.

Για τους γονείς αντί για συμβουλές, παρουσιάζουμε ένα ερωτηματολόγιο, που θα τους βοηθήσει στον προσανατολισμό των αναγκών του παιδιού καθώς και στη βελτίωση των σχέσεων τους με το σχολείο.

Έτσι ας αναρωτηθεί ο καθένας:

Α. Στην καλλιέργεια της γλώσσας και της σκέψης

1. Ακούω προσεκτικά το παιδί μου;
2. Δείχνω ενδιαφέρον σε ό,τι μου λέει το παιδί μου;
3. Απαντώ σε ερωτήσεις του παιδιού μου;
4. Συζητώ με το παιδί μου ή απαντώ σε εντολές μόνο;
5. Απαντώ στο παιδί μου με πλήρεις προτάσεις ή θεωρώ πολλά πράγματα αυτονόητα;
6. Κάνω δηλώσεις που δημιουργούν συνομιλία;
7. Συζητώ με το παιδί μου αυτά που βλέπει στην τηλεόραση;
8. Συζητώ με το παιδί μου πάνω στις εμπειρίες που κουβαλά από το σχολείο;
9. Διαβάζω ιστορίες, παραμύθια ή άλλα στο παιδί μου;
10. Δίνω την ευκαιρία στο παιδί μου να με βλέπει να διαβάζω;
11. Φέρνω βιβλία στο παιδί μου, αγοράζω βιβλία με το παιδί μου γι’αυτό το ίδιο;
12. Μαθαίνω στο παιδί μου να φροντίζει τα βιβλία του;
13. Δημιουργώ μια ήρεμη ατμόσφαιρα για διάβασμα;
14. Εξηγώ στο παιδί μου το γιατί πρέπει να γίνει κάτι έτσι ή αλλιώς ώστε να συνδέει την αιτία με το αποτέλεσμα και να γίνει ικανό για συλλογισμούς;
15. Υποστηρίζω το παιδί μου να ενδιαφέρεται και να υπηρετεί κοινές ευθύνες και συμφέροντα και όχι μόνο τα του εαυτού του;
16. Βοηθώ το παιδί μου να έχει ομαλή σχέση με τη φύση και να την προστατεύει τόσο όσο αυτό είναι στις δυνάμεις του;

Β. Στην καλλιέργεια της λογικομαθηματικής σκέψης

1. Δημιουργώ καταστάσεις προβληματισμού που να καλλιεργούν τη μαθηματική σκέψη;
2. Παίρνω το παιδί μου μαζί για ψώνια, ώστε να γίνεται η εφαρμογή των μαθηματικών στη ζωή;
3. Διδάσκω στο παιδί μου τη σοφία της οικονομίας με το να τεκμηριώνω γιατί πρέπει να αγοράσω αυτό το προϊόν και όχι κάποιο άλλο;
4. Διδάσκω στο παιδί μου να εκτιμά την αξία του χρήματος και την εργασία που κρύβει κάθε αγαθό;

Γ. Στη συναισθηματική του ισορροπία

1.  Χαμογελώ συχνά μέσα στο σπίτι;
2. Επαινώ το παιδί μου για όλες τις προσπάθειές του που αποβλέπουν σε θετικές πράξεις;
3. Συζητώ με το παιδί μου για τα λάθη του, για το καλό και το κακό, για το αληθινό και το ψεύτικο, για το ωραίο και το άσχημο;
4. Αποφεύγω να το συγκρίνω με άλλα παιδιά;
5. Υποστηρίζω το παιδί μου να γίνει υπεύθυνο;
6. Ενθαρρύνω το παιδί μου να δοκιμάζει νέα πράγματα;
7. Στέλνω το παιδί μου στο σχολείο με χαρούμενη διάθεση;
8. Αποφεύγω να συζητώ, μπροστά στο παιδί μου για τα λάθη, που κατά τη γνώμη μου , έχει κάνει ο δάσκαλος, συζητώντας αυτά μόνο με το δάσκαλο, αποφεύγοντας έτσι τη σύγκρουση στα πρότυπα;

Δ. Στις συναντήσεις με τους γονείς

1. Παρακολουθώ τις συνελεύσεις των γονέων;
2. Γνωρίζω το σκοπό του Συλλόγου Γονέων;
3. Προσφέρω τις υπηρεσίες μου ως εθελοντής;
4. Βοηθώ στον προγραμματισμό και την υλοποίηση του σχολικού προγράμματος;

Ε. Γενικότερα

1. Στέλνω το παιδί μου στο σχολείο καθημερινά και στην ώρα του;
2. Βάζω το παιδί μου στο κρεβάτι, σε μια λογική ώρα;
3. Εκφράζω μια θετική στάση προς το σχολείο;
4. Επικοινωνώ με το δάσκαλο τακτικά, μαθαίνοντας για την πρόοδο του παιδιού μου;
5. Παρακολουθώ τις σχολικές εργασίες και ανακοινώσεις που φέρνει το παιδί μου στο σπίτι;

Η συνεργασία και η αλληλεπίδραση μεταξύ γονέων και σχολείου θα συντελέσει στην ανάπτυξη μιας θετικής αντίληψης του παιδιού για τον εαυτό του, για τη δημιουργία μιας ισορροπημένης συμπεριφοράς και ενός σταθερού προσανατολισμού στη ζωή

ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ

Δεν είναι μόνο τα παιδιά που ενδεχομένως στεναχωριούνται όταν αφήνουν για πρώτη φορά το σπίτι για να πάνε νηπιαγωγείο. Και οι γονείς πολλές φορές στεναχωριούνται το ίδιο ή δεν είναι λίγες οι φορές που αγωνιούν για τα παιδιά τους και σκέφτονται υπαρκτά ή ανύπαρκτα προβλήματα που μπορεί να συναντήσουν στο νηπιαγωγείο.

Στην ενότητα αυτή, παραθέτουμε μερικές οδηγίες συμβουλευτικού χαρακτήρα, που θα σας βοηθήσουν στις καθημερινές ρουτίνες.

ΑΧ! ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ ΞΥΠΝΗΜΑ!!

Τι μπορείτε να κάνετε για να αλλάξετε το δύσκολο πρωινό ξύπνημα σε κάτι πιο ευχάριστο και λειτουργικό:

Ø  Καλός και αρκετός ύπνος από νωρίς το βράδυ και για 9-11 ώρες.

Ø  Προετοιμασία ρούχων και τσάντας από το προηγούμενο βράδυ.

Ø  Ήρεμο ξύπνημα και ώρα για χουζούρι.

Ø  Επεξήγηση και συζήτηση από το βράδυ (“γιατί πρέπει να ξυπνάω στην ώρα μου το πρωί”).

Ø  Καλό και υγιεινό πρωινό

Τι μπορείτε να κάνετε για να αλλάξετε το δύσκολο πρωινό ξύπνημα σε κάτι πιο ευχάριστο και λειτουργικό:

Ø  Καλός και αρκετός ύπνος από νωρίς το βράδυ και για 9-11 ώρες.

Ø  Προετοιμασία ρούχων και τσάντας από το προηγούμενο βράδυ.

Ø  Ήρεμο ξύπνημα και ώρα για χουζούρι.

Ø  Επεξήγηση και συζήτηση από το βράδυ (“γιατί πρέπει να ξυπνάω στην ώρα μου το πρωί”).

Ø  Καλό και υγιεινό πρωινό.

            ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΡΟΥΧΑ & ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ

Ø  Φροντίζουμε ώστε τα παιδιά να φοράνε άνετα ρούχα, τα οποία τους επιτρέπουν τη συμμετοχή τους σε δραστηριότητες του σχολείου χωρίς να έχουν το φόβο ότι θα λερωθούν.

Ø  Είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να φοράνε σταθερά παπούτσια που δεν γλιστράνε και χωρίς κορδόνια για να κινούνται με ασφάλεια και να μπορούν να βάζουν και να βγάζουν τα παπούτσια τους από μόνα τους.

Ø  Κορίτσια: Αποφεύγουμε κοσμήματα και βραχιόλια.

Ø  Κορίτσια: Ερχόμαστε με μαλλιά μαζεμένα και πιασμένα και με επιπλέον λαστιχάκια στην τσάντα.

Ø  Έχουμε τα προσωπικά τους είδη (μπουφάν, τσάντα, ζακέτα κλπ), μαρκαρισμένα με τ’ όνομά τους. Επίσης τα παραπάνω ρούχα να έχουν κρεμαστάρι για να μπορούν τα παιδιά να τα κρεμάνε πιο εύκολα.

Ø  Καλό θα ήταν να διαλέγετε μαζί με το παιδί τα ρούχα που θα φορέσει την επόμενη μέρα στο σχολείο, εξηγώντας παράλληλα ποια ρούχα είναι περισσότερο κατάλληλα για το σχολείο και γιατί.

ΣΧΟΛΙΚΗ ΤΣΑΝΤΑ

Τα πράγματα που καθημερινά χρειάζεται να φέρνει το παιδί στο σχολείο είναι αρκετά. Μια ευρύχωρη τσάντα βοηθά σημαντικά το νήπιο να οργανώνει και να ταχτοποιεί μόνο του τα πράγματα του. Αποφύγετε επιπλέον τσαντάκια φαγητού, λόγω οικονομία χώρου στην τάξη αλλά και στο ψυγείο του σχολείου.

Ø  Ιδανικά η σχολική τσάντα του νηπιαγωγείου θα πρέπει να  έχει:

o   Τάπερ με δεκατιανό.

o   Σκεύος μεταλικό με το μεσημεριανό φαγητό, κατάλληλο για να ζεσταίνεται στον ηλεκτρικό φούρνο του σχολείου.

o   Κουτάλι ή πιρούνι.

o   Μια αλλαξιά ρούχα (με εσώρουχα και κάλτσες) ανάλογα με την εποχή του χρόνου.

o   Υφασμάτινο πετσετάκι φαγητού (σουπλά).

o   Παγουρίνο ή μπουκάλι με νερό.

o   Ατομικά χαρτομάντιλα ή μωρομάντιλα.

Στα ατομικά είδη του παιδιού, καλό θα ήταν να γραφτούν με ανεξίτηλο μαρκαδόρο το όνομα και το επίθετο του.

Ø  Ελέγχετε καθημερινά το περιεχόμενο της τσάντας του παιδιού για ανακοινώσεις από το σχολείο ή άλλο.