Οι πίνακες του αυτής της περιόδου ( Παρίσι 1919-1938)χαρακτηρίζονται από το γενικότερο ύφος του νεοπλαστικισμού και αποτελούν αφηρημένες γεωμετρικές συνθέσεις, όπου κυριαρχούν λεπτές, μαύρες, οριζόντιες ή κάθετες γραμμές σχηματίζοντας ένα είδος πλέγματος που διακόπτεται από την παρουσία έγχρωμων γεωμετρικών όγκων, συνήθως παραλληλόγραμμες ή τετραγωνικές επιφάνειες. (Από τη Βικιπαίδεια)
Τα παιδιά χρησιμοποιώντας τον χάρακα, φτιάξανε κάθετες και οριζόντιες γραμμές και προσπάθησαν να αποτυπώσουν τον πίνακα του ζωγράφου βάζοντας χρώμα είτε με μαρκαδόρους είτε με νερομπογιές.
