14ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΧΑΛΚΙΔΑΣ

Με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου και την έννοια της Δημοκρατίας

Σήμερα στην τάξη ασχοληθήκαμε με ένα ιδιαίτερο πρόβλημα – το πρόβλημα της δικαιοσύνης. Φώτο εδώ.
Με μια εικόνα με ένα δέντρο γεμάτο μήλα, τρία παιδιά με διαφορετικό ύψος και έξι καφάσια, καλέσαμε τα παιδιά να σκεφτούν:

«Πώς μπορούν όλα τα παιδιά να φτάσουν εύκολα τα μήλα για να φάνε;»

Αρχικά τα παιδιά πρότειναν λύσεις και γρήγορα διαπίστωσαν ότι τα καφάσια μπορούν να βοηθήσουν… όμως πώς θα τα μοιράσουμε δίκαια; Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες για να λύσουν το πρόβλημα συνεργατικά.

Πρώτη σκέψη: όλα τα παιδιά να πάρουν τον ίδιο αριθμό καφασιών. Ας δώσουμε από δύο καφάσια στον καθένα!

Όμως σύντομα τα παιδιά είδαν ότι, ακόμη κι έτσι, κάποιοι δε φτάνουν τα μήλα, ενώ άλλοι μπορεί να φτάνουν πολύ εύκολα.
Έτσι γεννήθηκε το ουσιαστικό ερώτημα:

Είναι το “ίσα” πάντα “δίκαια”;

Η ανακάλυψη της λύσης

Μέσα από συζήτηση και δοκιμές, τα παιδιά κατέληξαν ότι:

• Το πιο κοντό παιδί χρειάζεται 3 καφάσια.

• Το μεσαίου ύψους παιδί χρειάζεται 2 καφάσια.

• Το ψηλότερο παιδί χρειάζεται 1 καφάσι.

Το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο σύνθετο γιατί ακόμα και έτσι κάτι δεν πάει καλά…

Μέσα από δοκιμές συμπεραίνουμε ότι δεν φτάνει να δώσουμε απλώς καφάσια— αλλά πρέπει και να τοποθετήσουμε τα παιδιά στη σωστή θέση ώστε όλοι να μπορούν να φτάσουν τα μήλα με την ίδια ευκολία.

Κι έτσι κατέληξαν στο μεγάλο συμπέρασμα της ημέρας:

«Κάποιες φορές Δίκαια σημαίνει να παίρνει ο καθένας αυτό που χρειάζεται, σύμφωνα με τις ανάγκες του.»

«Άλλο ίσα… κι άλλο δίκαια!»

Αναστοχασμός στην ομάδα

Κλείνοντας, συζητήσαμε για:

• Πώς συνεργαστήκαμε στις ομάδες.

• Ποιες λύσεις δοκιμάσαμε και γιατί κάποιες δεν λειτούργησαν.

• Πώς φτάσαμε τελικά στο συμπέρασμα .

Τα παιδιά κατανόησαν μέσα από μια βιωματική δραστηριότητα ότι η δίκαιη λύση δεν είναι πάντα η «ίση» λύση — και αυτό ήταν το σημαντικότερο μάθημα της ημέρας.

Με αφορμή τον εορτασμό της επετείου του Πολυτεχνείου προσεγγίσαμε το θέμα μέσα από το υπέροχο βιβλίο «Η Κυρά Δημοκρατία» της Κ. Αρμενιάκου, εστιάζοντας στην έννοια της δημοκρατίας και σε όσα αυτή πρεσβεύει. Φώτο εδώ.

Μέσα από συζήτηση, παιχνίδι και δημιουργικές δραστηριότητες, τα παιδιά γνώρισαν έξι βασικές αρχές της δημοκρατίας, τις οποίες συνδέσαμε με το «Παλάτι της Δημοκρατίας», ένα συμβολικό παλάτι με έξι πόρτες.
Για να ανοίξει κάθε πόρτα, τα παιδιά έπρεπε να βρουν το σωστό κλειδί. Κάθε κλειδί είχε πάνω του γραμμένη μια αρχή της Δημοκρατίας. Τα παιδιά έπρεπε να ταιριάξουν την έννοια του κλειδιού με την πόρτα που έκρυβε πίσω της την ίδια έννοια. Έτσι, γνώρισαν βιωματικά αξίες όπως η ελευθερία, ο σεβασμός, η παιδεία, ο διάλογος, η συμμετοχή και η δικαιοσύνη.

Εστιάσαμε, επίσης, στην έννοια της δικαιοσύνης, μαθαίνοντας ότι η πραγματική της σημασία συνδέεται με το να παίρνει ο καθένας αυτό που έχει ανάγκη. Αυτό το προσεγγίσαμε μέσα από ένα παιχνίδι–πρόβλημα: τα παιδιά έπρεπε να μοιράσουν τελάρα ώστε τρία παιδιά διαφορετικού ύψους να μπορέσουν να φτάσουν τα μήλα μιας μηλιάς και να τα κόψουν για να φάνε.

Αφού πειραματίστηκαν, κατέληξαν ότι ο πιο δίκαιος τρόπος δεν είναι να πάρουν όλοι τον ίδιο αριθμό τελάρων, αλλά να πάρει ο καθένας όσα χρειάζεται για να φτάσει στο ίδιο ύψος.

Στη συνέχεια, τα νήπια ζωγράφισαν τι σημαίνει για αυτά η δημοκρατία, μεταφέροντας τις ιδέες τους στο σχολικό μας περιβάλλον, πώς μπορεί, δηλαδή, να είναι ένα πραγματικά δημοκρατικό σχολείο.

Παρακολουθήσαμε, επίσης, βίντεο και ηχητικά ντοκουμέντα από την εποχή του Πολυτεχνείου, ώστε τα παιδιά, μέσα από κατάλληλο για την ηλικία τους υλικό, να γνωρίσουν τα ιστορικά γεγονότα και το μήνυμα του αγώνα για δημοκρατία.

Δημιουργήσαμε το δικό μας ραδιόφωνο, εμπνευσμένο από το ραδιόφωνο των φοιτητών, το οποίο «μεταδίδει» τα δικά μας μηνύματα δημοκρατίας και γράψαμε συνθήματα για τη Δημοκρατία.

Το φθινόπωρο μάς ενέπνευσε με τα χρώματά του! Φώτο εδώ.
Ξεκινήσαμε τις εικαστικές μας δραστηριότητες με αφορμή μια φθινοπωρινή βροχή — αυτή που κάνει τις λάσπες να γίνονται παιχνιδότοπος!

Τα παιδιά δημιούργησαν μποτούλες που τσαλαβουτούν σε λακκούβες, χρησιμοποίησαν διάφορες τεχνικές ζωγραφικής και εξερεύνησαν τους ζεστούς, γήινους τόνους του φθινοπώρου.
Στη συνέχεια, αποτυπώσανε τη μαγεία της εποχής μέσα από φθινοπωρινά δέντρα γεμάτα πορτοκαλί, κίτρινα και καφέ φύλλα, φτιαγμένα με τυπώματα και αλουμινόχαρτο!

Μέσα από τη δημιουργία, τα παιδιά παρατήρησαν, ανακάλυψαν και ζωντάνεψαν το φθινόπωρο με τη δική τους φαντασία και καλλιτεχνική ματιά!