- Ιστότοπος και ηλεκτρονικό περιοδικό για τη μελέτη των παραστάσεων αρχαίου δράματος
- Αρχείο παραστάσεων αρχαίου δράματος του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης
- Αρχείο παραστάσεων αρχαίου δράματος του Ευρωπαϊκού δικτύου για την έρευνα και τεκμηρίωση των παραστάσεων αρχαίου δράματος
- ΜΙΜΗΣΙΣ ΠΡΑΞΕΩΣ ΣΠΟΥΔΑΙΑΣ… (Εκπαιδευτική Τηλεόραση & ΥΠΕΠΘ): Επεισόδιο 1, Επεισόδιο 2, Επεισόδιο 3, Επεισόδιο 4, Επεισόδιο 5
-
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΡΑΓΩΔΙΩΝ ΑΙΣΧΥΛΟΥ
Δεν υπάρχουν πολλές παραστάσεις των τραγωδιών του Αισχύλου στο youtube, αν και οι παραστάσεις που εντοπίζονται είναι όλες ιστορικές. Η Ορέστεια, φυσικά, δεν λείπει, σε διάφορες εκδοχές. Εντοπίζονται οι Πέρσες του Λευτέρη Βογιατζή, οι κορυφαίοι Πέρσες του Κουν, μια από τις λαμπρότερες νεοελληνικές παραστάσεις όλων των εποχών, και οι Επτά επί Θήβας του Τσαρούχη. Ο Προμηθέας Δεσμώτης εμφανίζεται σε διάφορες εκδοχές, ενώ οι Ικέτιδες, η πιο παραμελημένη ίσως αρχαία ελληνική τραγωδία από τη σκοπιά των σύγχρονων σκηνικών αναγνώσεων, δεν εμφανίζονται.
ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ (1982)
Η παράσταση αυτή είναι ιστορικό γεγονός για έναν εντελώς ιδιαίτερο λόγο. Τη σκηνοθεσία, τη μετάφραση, τα σκηνικά και τα κοστούμια τα υπογράφει (ναι, όλα!) ο Γιάννης Τσαρούχης, ο οποίος και προλογίζει την παράσταση! Ο χώρος είναι το θέατρο Μοσχοποδίου της Θήβας.
ΟΡΕΣΤΕΙΑ (1980-1982)
Το 1980, το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν ανεβάζει στην Επίδαυρο την πιο μνημειώδη ίσως παράσταση της σύγχρονης ελληνικής θεατρικής ιστορίας: την ολοκληρωμένη Ορέστεια του Αισχύλου, που είχε διάρκεια σχεδόν τριών ωρών. Η μετάφραση ήταν του Θανάση Βαλτινού και η μουσική του Μιχάλη Χριστοδουλίδη. Τα ιστορικά σκηνικά και κοστούμια φιλοτέχνησε ο Διονύσης Φωτόπουλος. Το σύνολο των συντελεστών της παράστασης του 1980 εντοπίζεται εδώ.
Η παράσταση που αναρτάται πιο κάτω είναι η επανάληψη του 1982. Τον ρόλο του Αγαμέμνονα αναλαμβάνει πια ο Αντώνης Θεοδωρακόπουλος, της Κλυταιμνήστρας η Μάγια Λυμπεροπούλου (που στην αρχική παραγωγή είχε παίξει την Κασσάνδρα), του Αιγίσθου ο Γιάννης Καρατζογιάννης, του Ορέστη ο Μίμης Κουγιουμτζής και της Ηλέκτρας η Ρένη Πιττάκη.
ΟΡΕΣΤΕΙΑ (2001)
Το Εθνικό Θέατρο αποπειράθηκε να ανεβάσει ολόκληρη την Ορέστεια το 2001 σε σκηνοθεσία Γιάνη Κόκκου και μετάφραση Δημήτρη Δημητριάδη. Η Λυδία Κονιόρδου έπαιξε Κλυταιμνήστρα, ο Νικήτας Τσακίρογλου Αγαμέμνονα, η Όλια Λαζαρίδου Κασσάνδρα, η Αμαλία Μουτούση Ηλέκτρα, ο Νίκος Κουρής Ορέστη και ο Θεμιστοκλής Πάνου Αίγισθο. Η παράσταση μάλλον δίχασε. Οι κριτικοί εκφράστηκαν μάλλον θετικά, πολλοί θεατές όμως αποχώρησαν θορυβωδώς και επιδεικτικά στη μέση της παράστασης, κάτι που προκάλεσε τη μήνη του Γ. Σαρηγιάννη. Μπορείτε να παρακολουθήσετε όλο το βίντεο εδώ από το αρχείο του Εθνικού Θεάτρου.
ΠΕΡΣΕΣ (1965)
Λίγες παραστάσεις σημάδεψαν τόσο βαθιά τη νεοελληνική θεατρική ιστορία, όσο οι Πέρσες του Εθνικού Θεάτρου, του Κάρολου Κουν, του Γιάννη Τσαρούχη (σκηνικά-κοστούμια) και του Γιάννη Χρήστου (μουσική) σε μετάφραση του αείμνηστου Παναγιώτη Μουλλά. Σε αυτό το απόσπασμα από την εκπομπή “Παρασκήνιο” της ΕΡΤ ο σκηνοθέτης και ο Γιάννης Χρήστου μιλούν για την παράσταση (καθώς και για τις Βάκχες και άλλα). Διαβάστε εδώ ένα κείμενο του Δ.Ν. Μαρωνίτη για τον Κάρολο Κουν και το αρχαίο δράμα.
ΠΕΡΣΕΣ (1999)
Μετά τους Πέρσες του Κουν η παράσταση του Λευτέρη Βογιατζή (Εθνικό Θέατρο, 1999) καταγράφεται, κατά την άποψή μου, ως η δεύτερη πιο επιτυχημένη αναβίωση της εν λόγω τραγωδίας στο ελληνικό θέατρο. Ο Βογιατζής, όπως και ο Κουν, δούλεψε με την κορυφαία μετάφραση του Πάνου Μουλλά. Στον ρόλο της Βασίλισσας έπαιξε η Μαρία Κατσιαδάκη, του Ξέρξη ο Φάνης Μουρατίδης, του Δαρείου ο Σοφοκλής Πέππας και του Αγγέλου ο Ακύλλας Καραζήσης. Από την παράσταση του Βογιατζή αξίζει να προσεχθεί ιδιαίτερα ο χορός που με τα μακριά κοντάρια του εντυπώνει στον θεατή την αίσθηση του πλήθους και της δύναμης που οι Έλληνες ευκολα ἐστόρεσαν.
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ (1974)
Το 1974 το Εθνικό Θέατρο ανέβασε στην Επίδαυρο τον Προμηθέα Δεσμώτη σε σκηνοθεσία Τάκη Μουζενίδη με τον Μάνο Κατράκη στον ομώνυμο ρόλο. Τη μετάφραση υπέγραψε ο Τάσος Ρούσος, τη σκηνογραφία και τα κοστούμια ο Διονύσης Φωτόπουλος και τη μουσική ο Μιχάλης Αδάμης. Στο YouTube βρίσκουμε ηχητικό ντοκουμέντο της παράστασης συνοδευόμενο από φωτογραφίες.
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ (1992)
Ο Σπύρος Ευαγγελάτος και το “Αμφι-Θέατρο” αναμετρήθηκαν και με τον Προμηθέα Δεσμώτη το 1992 στο θέατρο της Επιδαύρου (μετάφραση Κ.Χ. Μύρη). Προμηθέας ήταν ο Νικήτας Τσακίρογλου. Η μουσική ήταν του Μίκη Θεοδωράκη.
Rimini Protokoll, Ο Προμηθέας στην Αθήνα, Ηρώδειο (2010)
ΑΤΡΕΙΔΕΣ (1979)
Ο Δημήτρης Ποταμίτης και το Θέατρο Έρευνας παρουσίασαν το 1979 μια ιδιότυπη σκηνική ανάγνωση του μύθου των Ατρειδών με αποσπάσματα από τις σχετικές τραγωδίες του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη. Η αφήγηση είναι γραμμική: ξεκινά από τα περιβόητα θυέστεια δείπνα και απλώνεται μέχρι την απελευθέρωση της Ιφιγένειας από τη χώρα των Ταύρων. Τη σύνθεση των κειμένων επιμελήθηκε ο Κ.Χ. Μύρης. Τις μεταφράσεις υπέγραφαν ο Μύρης, ο Άγγελος Τερζάκης και ο Τάσος Ρούσσος. Συμμετοχή στην παράσταση είχε και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο οποίος τραγούδησε τα χορικά: https://www.youtube.com/watch?v=JIqXi6nOFxY&list=PLGF8207WLebKMx3-5eHv7Lv-HC0FgqSaR
Εντοπίστηκαν συνολικά δώδεκα παραστάσεις του Σοφοκλή στο youtube από όλα τα σωζόμενα έργα του, εκτός από τις Τραχίνιες. Ανάμεσα στις δώδεκα αυτές παραστάσεις ξεχωρίζει μακράν ο Οιδίποδας Τύραννος του ασύγκριτου Μάνου Κατράκη και βεβαίως οι κλασικές αποδόσεις των δύο αρχετυπικών σοφόκλειων γερόντων, του τυφλού, πλάνητα Οιδίποδα και του σακατεμένου Φιλοκτήτη, από τον εξίσου μεγάλο Αλέξη Μινωτή.
ΑΙΑΣ (1983)
Πρόκειται για παράσταση της κεντρικής σκηνής του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία του Νίκου Χαραλάμπους. Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι του Βασίλη Φωτόπουλου, ενώ τον κεντρικό ρόλο υποδύεται ο Νίκος Παπακωνσταντίνου. Δείτε εδώ το σύνολο των συντελεστών. Ο Χαραλάμπους θα επιστρέψει στον Αίαντα το 2000, αυτή τη φορά ως πρωταγωνιστής υπό τη σκηνοθεσία του Σπύρου Ευαγγελάτου. Η παράσταση είναι ηχογραφημένη και συνοδεύεται από χαρακτηριστικές φωτογραφίες της.
ΑΝΤΙΓΟΝΗ (1995)
Η πρώτη μας Αντιγόνη ανήκει στον Μίνωα Βολανάκη (μετάφραση και σκηνοθεσία) και το Εθνικό Θέατρο. Η βιντεοσκόπηση έγινε στο αρχαίο θέατρο της Δωδώνης. Τη μουσική υπογράφει ο Μίκης Θεοδωράκης. Τον ομώνυμο ρόλο υποδύεται η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και τον ρόλο του Κρέοντα ο Κώστας Καζάκος. Τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης και το πρόγραμμα μπορείτε να τους βρείτε στο Αρχείο του Εθνικού Θεάτρου.
ΑΝΤΙΓΟΝΗ (2002)
Η δεύτερη Αντιγόνη, και πάλι του Εθνικού Θεάτρου, σε μετάφραση Νίκου Παναγιωτόπουλου, σκηνοθετείται εφτά χρόνια αργότερα από μια γυναίκα αυτή τη φορά (κάτι άκρως ευπρόσδεκτο αλλά δυστυχώς μη σύνηθες στις σύγχρονες παραστάσεις αρχαίου θεάτρου), τη Νικαίτη Κοντούρη. Την Αντιγόνη υποδύεται η Λυδία Κονιόρδου. Δείτε τα στοιχεία της παράστασης στο Αρχείο του Εθνικού Θεάτρου.
ΗΛΕΚΤΡΑ (1962)
Σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Ροντήρη στο Εθνικό Θέατρο, σε ποικίλες εκδοχές αρχικά το 1936 (και αργότερα το 1937, το 1938, το 1952 και το 1961), σε μετάφραση Ιωάννη Γρυπάρη. Δείτε πληροφορίες εδώ. Η οπτικογραφημένη εκδοχή που ευρίσκεται στο YouTube δόθηκε στην Αγγλία το 1962. Στον ρόλο της Ηλέκτρας είναι η Ασπασία Παπαθανασίου.
ΗΛΕΚΤΡΑ (1972)
Σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου και μετάφραση Κ.Χ. Μύρη. Σε παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου στην Επίδαυρο το 1972. Τον Ορέστη έπαιξε ο Πέτρος Φυσσούν και την Ηλέκτρα η Αντιγόνη Βαλάκου.
Ο Σπύρος Ευαγγελάτος σκηνοθέτησε Ηλέκτρα και με το Αμφι-Θέατρο το 1991, αυτή τη φορά με πρωταγωνιστές τον Γιάννη Φέρτη και τη Λήδα Τασοπούλου. Τη μουσική της παράστασης συνέθεσε ο Νίκος Κυπουργός.
ΗΛΕΚΤΡΑ (1998)
Το 1998 ο Δημήτρης Μαυρίκιος σκηνοθετεί και μεταφράζει Ηλέκτρα και πάλι υπό την αιγίδα του Εθνικού Θεάτρου (η βιντεοσκόπηση έγινε στο αρχαίο θέατρο της Δωδώνης). Στον ομώνυμο ρόλο είναι η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, ενώ πολύ ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι τον Παιδαγωγό υποδύεται ο κλασικός φιλόλογος και Καθηγητής του ΑΠΘ Δημήτρης Μαρωνίτης (δείτε εδώ σχετική συνέντευξή του)!
ΗΛΕΚΤΡΑ (2005)
Αυτή την παράσταση μπορείτε να την παρακολουθήσετε από το ψηφιακό αρχείο του Εθνικού Θεάτρου. Πρόκειται για την Ηλέκτρα της Έφης Θεοδώρου σε μετάφραση Γιώργου Χειμωνά από τη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Τον ομώνυμο ρόλο ερμήνευσε η Αλεξία Καλτσίκη, ενώ τον Ορέστη υποδύθηκε ο Γιάννος Περλέγκας.
ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ (1965)
Ο πρώτος Οιδίπους Τύραννος της συλλογής μας είναι παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, την οποία σκηνοθέτησε ο Αλέξης Μινωτής (1965), που υποδύθηκε και τον ομώνυμο ρόλο. Αξιοπερίεργο είναι το γεγονός ότι η Κατίνα Παξινού, εκτός του ότι παίζει την Ιοκάστη, υπογράφει και τη μουσική της παράστασης (η Κατίνα Παξινού έγραψε μουσική για εννιά διαδοχικές παραστάσεις του Οιδίποδα Τυράννου στο Εθνικό από το 1933 μέχρι το 1966)! Από το καστ ξεχωρίζουν ακόμη οι Λυκούργος Καλλέργης (Θεράπων Λαΐου), Παντελής Ζερβός (Άγγελος) και Στέλιος Βόκοβιτς (Εξάγγελος). Η παράσταση παίχτηκε, πέραν της Επιδαύρου, στο Λονδίνο και τη Ρουμανία. Ιδιαίτερα οι Ρουμάνοι της επεφύλαξαν θερμή υποδοχή.
ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ (1974)
Ιδού λοιπόν το αριστούργημα του Εθνικού Θεάτρου και του Μάνου Κατράκη, ο ενδέκατος κατά σειράν Οιδίπους Τύραννος στην ιστορία του σχήματος, που διαφήμισε την αρχαία ελληνική τραγωδία (και την αναβίωσή της στη νεοελληνική σκηνή) σε όλο τον κόσμο. Η συγκεκριμένη βιντεοσκόπηση έγινε στην Ιαπωνία το 1974. Δείτε εδώ τις αντιδράσεις των κριτικών, ιδιαίτερα των ξένων.
ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ (2000)
Ένας ακόμη Οιδίποδας από το Εθνικό Θέατρο, ο δέκατος πέμπτος κατά σειράν, αυτή τη φορά σε σκηνοθεσία και μετάφραση Βασίλη Παπαβασιλείου και με τον Γρηγόρη Βαλτινό στον ομώνυμο ρόλο. Και αυτή η παράσταση έκανε διεθνή περιοδεία, αφού ταξίδεψε στην Ιταλία (παίχτηκε στο Κολοσσαίο), την Κροατία στο Μεξικό, τη Χιλή, την Αργεντινή και την Ουρουγουάη.
ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΕΠΙ ΚΟΛΩΝΩ (1976)
Ο Αλέξης Μινωτής σφράγισε ανεξίτηλα τους γεροντικούς ρόλους του Σοφοκλή, αφού στον ρόλο του τυφλού, πλάνητα Οιδίποδα έδωσε μια ακόμη πραγματικά αξέχαστη ερμηνεία. Για την παράσταση χρησιμοποιήθηκε η μετάφραση του Γιάννη Γρυπάρη (οι σοφόκλειες μεταφράσεις του Γρυπάρη είναι άρτιες, αλλά δεν έχουν το ποιητικό σφρίγος των αντίστοιχων αισχυλικών). Δείτε τους συντελεστές και άλλα πολλά στο Αρχείο του Εθνικού Θεάτρου.
ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ (1977)
Σειρά έχει η μεγάλη τραγωδία του ανθρώπινου πόνου, ο Φιλοκτήτης, από την Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου (1977). Ο Αλέξης Μινωτής είναι συγκλονιστικός τόσο στη σκηνοθεσία όσο και στον ομώνυμο ρόλο. Τον Οδυσσέα υποδύεται ο Στέλιος Βόκοβιτς και τον Νεοπτόλεμο ο Χρήστος Πάρλας. Η μετάφραση είναι του Τάσου Ρούσσου.
ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ (1988-9)
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1989, το Θέατρο Τέχνης και ο Γιώργος Λαζάνης ξαναπιάνουν τον τραυματισμένο και εγκαταλελειμμένο γέροντα του Σοφοκλή. Η βιντεοσκόπηση είναι από το Φεστιβάλ Αθηνών το 1989. Η παράσταση είχε ανεβεί και την προηγούμενη χρονιά στην Επίδαυρο. Το σύνολο των παραστάσεων του Θεάτρου Τέχνης με έργα του αρχαίου ελληνικού ρεπερτορίου μπορείτε να το βρείτε εδώ.
Εντοπίστηκαν συνολικά δεκαεπτά παραστάσεις του Ευριπίδη από έντεκα έργα του. Δεν εντοπίστηκαν ολοκληρωμένες παραστάσεις της Ανδρομάχης, της Άλκηστης, της Ηλέκτρας, των Ηρακλειδών, του Ηρακλή, του Κύκλωπα και του ψευδεπίγραφου Ρήσου, που σπανίως παίζεται.
ΒΑΚΧΕΣ (2005)
Το Εθνικό Θέατρο ανεβάζει Βάκχες στην Επίδαυρο το 2005 σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, μετάφραση Κ.Χ. Μύρη και με τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο στον ρόλο του Διονύσου. Αξιοσημείωτη είναι η μουσική επένδυση της Σαββίνας Γιαννάτου. Δείτε τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης στο Αρχείο του Εθνικού Θεάτρου.
ΕΚΑΒΗ (1987)
Η Άννα Συνοδινού υποδύθηκε την Εκάβη στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη δύο τουλάχιστον φορές στην καριέρα της (ενώ έπαιξε τον ίδιο χαρακτήρα τουλάχιστον μια φορά και στις Τρωάδες – βλ. παρακάτω). Μία από αυτές ήταν με το Θέατρο “Προσκήνιο” του Αλέξη Σολομού το 1987, σε μια παράσταση ογκολίθων: τη μουσική έγραψε ο Μίκης Θεοδωράκης, τα σκηνικά και τα κοστούμια σχεδίασε ο Γιάννης Τσαρούχης. Σκηνοθέτης ήταν βεβαίως ο Αλέξης Σολομός.
ΕΚΑΒΗ (1994)
Η Άννα Συνοδινού επέστρεψε στην Εκάβη εφτά χρόνια αργότερα, αυτή τη φορά με το Εθνικό Θέατρο αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές και μαζεύοντας πλήθη στην Επίδαυρο. Αυτή είναι η ένατη Εκάβη στην ιστορία του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία και χορογραφία Κώστα Τσιάνου, μετάφραση Τάσου Ρούσσου και μουσική Χρίστου Λεοντή. Δείτε εδώ τα στοιχεία της παράστασης.
ΕΛΕΝΗ (1977)
Ο Αλέξης Σολομός άφησε μεν τη σφραγίδα του στη σύγχρονη αναβίωση του Αριστοφάνη (σκηνοθέτησε δέκα από τις έντεκα σωζόμενες κωμωδίες του), αλλά δεν τα πήγε λιγότερο καλά και με τον Ευριπίδη. Στην Ελένη αυτή του Εθνικού Θεάτρου συνεργάστηκε και πάλι με την Άννα Συνοδινού, ενώ απόλαυσε και τις υπηρεσίες του Αλέκου Φασιανού, ο οποίος για πρώτη φορά στην καριέρα του φιλοτέχνησε σκηνικά αρχαίας τραγωδίας. Η μουσική του Ιάννη Ξενάκη, η οποία συνόδευε τα αρχαιόγλωσσα χορικά της παράστασης, ξένισε ορισμένους κριτικούς, που θεώρησαν ότι απέβαινε εις βάρος του λόγου.
ΙΚΕΤΙΔΕΣ (1978 – 1979)
Παράσταση των Νίκου Χαραλάμπους, Γιώργου Ζιάκα (τα σκηνικά και τα κοστούμια του ήταν κορυφαία θεατρική σύλληψη), Κωστή Κολώτα (ο κορυφαίος ίσως νεοέλληνας μεταφραστής αρχαίου θεάτρου), Μιχάλη Χριστοδουλίδη (εξαιρετική μουσική), με τους Τζένη Γαϊτανοπούλου, Στέλιο Καυκαρίδη, Ευτύχιο Πουλλαΐδη και πολλούς άλλους στυλοβάτες της κυπριακής υποκριτικής τέχνης στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά το 1978 και παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών το 1979 στον Λυκαβηττό και στην Επίδαυρο το 1980 (η παρθενική συμμετοχή του ΘΟΚ στο φεστιβάλ). Οι έντονα πολιτικές αυτές Ικέτιδες κατασυγκίνησαν το ελλαδικό κοινό, θεατές και κριτικούς (βλ. τις κριτικές του Τάσου Λιγνάδη, περ. Επίκαιρα, 7 Σεπτεμβρίου 1979, του Κώστα Γεωργουσόπουλο, εφ. Το Βήμα, 19 Σεπτεμβρίου 1979 και του Άλκη Μαργαρίτη, εφ. Τα Νέα, 24 Αυγούστου 1979), αλλά παραδόξως δεν έτυχαν εξίσου θερμής υποδοχής στην Κύπρο τότε. Την πικρία του γι᾽ αυτό εξέφρασε σε συνέντευξή του στον Φιλελεύθερο στις 20 Σεπτεμβρίου 1979, με τίτλο «Θρίαμβος στην Αθήνα, επικρίσεις στην Κύπρο», ο Ανδρέας Χριστοφίδης, πρόεδρος τότε του Δ.Σ. του ΘΟΚ. Πηγή μας εδώ το λεύκωμα της συναδέλφου Άντρης Χ. Κωνσταντίνου, Τετρακόσιες Παραστάσεις: Μια αναδρομή στις παραστάσεις του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου.
ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ (1973)
Ο Σπύρος Ευαγγελάτος και το Εθνικό Θέατρο ανέβασαν Ιππόλυτο στην Επίδαυρο το 1973, σε μετάφραση Κώστα Βάρναλη. Τον Ιππόλυτο έπαιξε ο Χρήστος Πολίτης, τη Φαίδρα η Μαίρη Αρώνα και τον Θησέα ο Νίκος Τζόγιας. Μπορείτε να ξεφυλλίσετε το πρόγραμμα της παράστασης από δώ. Διαβάστε επίσης εδώ μια συνομιλία του σκηνοθέτη και του πρωταγωνιστή σχετικά με το έργο.
ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ (2004)
Ακόμη μια παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, ο όγδοος κατά σειράν Ιππόλυτος στην ιστορία του, σε σκηνοθεσία Βασίλη Νικολαΐδη και μετάφραση Στρατή Πασχάλη, οπτικογραφημένη στο Θέατρο της Δωδώνης. Τον ομώνυμο ρόλο υποδύθηκε Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης. ενώ τη Φαίδρα έπαιξε η Φιλαρέτη Κομνηνού, η οποία ικανοποίησε (δείτε την κριτική της Ιωάννας Κλεφτογιάννη), αν και η παράσταση εν γένει δεν χαιρετίστηκε ως λαμπρή επιτυχία (βλ. π.χ. την κριτική του Κώστα Γεωργουσόπουλου). Η επιλογή του σκηνοθέτη να χρησιμοποιήσει τη μουσική που έγραψε ο Δημήτρης Μητρόπουλος για την παράσταση του Δημήτρη Ροντήρη (1937) δίχασε τους κριτικούς αποσπώντας κολακευτικά σχόλια αλλά και σφοδρές επικρίσεις.
ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΝ ΑΥΛΙΔΙ (1999)
Μια παράσταση του Θεάτρου Τέχνης, σε σκηνοθεσία Γιώργου Λαζάνη και μουσική Χρίστου Λεοντή, στο αρχαίο θέατρο της Πάτρας.
ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΝ ΑΥΛΙΔΙ (2002)
Παράσταση του Εθνικού Θεάτρου σε μετάφραση και σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου, βιντεοσκοπημένη στο Θέατρο Φιλίππων. Η παράσταση αυτή, που παρουσίασε μια “νέα ανάγνωση” της ευριπίδειας Ιφιγένειας, που απέρριπτε τις πατριωτικές ερμηνείες του έργου, μάλλον δίχασε τους κριτικούς (δείτε το ρεπορτάζ του Βασίλη Αγγελικόπουλου στην Καθημερινή, που φιλοξενεί απόψεις του Κώστα Τσιάνου και την κριτική του Σταύρου Ξηνταρά στην Απογευματινή).
ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΝ ΤΑΥΡΟΙΣ (1981)
Πρόκειται για παράσταση της Κεντρικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία Θάνου Κωτσόπουλου και μετάφραση Απόστολου Μελαχρινού. Ιφιγένεια έπαιξε η Άννα Συνοδινού, Ορέστη ο Βασίλης Κανάκης και Πυλάδη ο Γιώργος Τσιτσόπουλος. Ξεφυλλίστε εδώ το πρόγραμμα της παράστασης και διαβάστε εδώ κριτικές και άλλα σχετικά δημοσιεύματα.
ΙΩΝ (2003)
Ο Ίωνας του Ευριπίδη διδάχθηκε μέχρι σήμερα τρεις φορές από το Εθνικό Θέατρο, με πιο πρόσφατη αυτή την παράσταση σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου. Η βιντεοσκόπηση έγινε στους Δελφούς.
ΜΗΔΕΙΑ (1976)
Πρόκειται για την παράσταση του Εθνικού Θεάτρου του 1976 σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού, με την Ελένη Χατζηαργύρη στον ομώνυμο ρόλο, και τον Νίκο Τζόγια στον ρόλο του Ιάσονα. Τη μετάφραση υπογράφει ο Παντελής Πρεβελάκης.
ΟΡΕΣΤΗΣ (1971)
Ο Ορέστης, σε μετάφραση Άγγελου Δ. Τερζάκη και σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού, ανέβηκε από το Εθνικό Θέατρο το 1971. Στον ομώνυμο ρόλο πρωταγωνίστησε ο Νίκος Κούρκουλος. Η παράσταση περιόδευσε στην Ιαπωνία, μαζί με τον Οιδίποδα Τύραννο και τον Αγαμέμνονα (διαβάστε εδώ σχετική κριτική). Το βίντεο περιλαμβάνει την ηχογράφηση της παράστασης, που συνοδεύεται από φωτογραφικό υλικό.
ΤΡΩΑΔΕΣ (1975)
Ο Αλέξης Σολομός ανέβασε και Τρωάδες, πάλι με το Εθνικό, σε μετάφραση Θρασύβουλου Σταύρου (μία από τις πέντε Τρωάδες του σχήματος). Εκάβη ήταν η Ελένη Χατζηαργύρη, Ανδρομάχη η Κάκια Παναγιώτου και Κασσάνδρα η Αντιγόνη Βαλάκου. Δείτε εδώ την κριτική του Τάσου Λιγνάδη.
ΤΡΩΑΔΕΣ (1991)
Οι Τρωάδες του 1991 σε σκηνοθεσία Γιώργου Θεοδοσιάδη και με Εκάβη την Άννα Συνοδινού είναι οι πέμπτες και τελευταίες μέχρι σήμερα Τρωάδες του Εθνικού. Δείτε εδώ τους συντελεστές και εδώ τις αντιδράσεις των κριτικών.
ΦΟΙΝΙΣΣΕΣ (1978)
Οι Φοίνισσες του Ευριπίδη γνώρισαν λίγες αλλά εντυπωσιακές παραστάσεις στη νέα ελληνική σκηνή. Στο YouTube εντοπίζεται η πρώτη από τις δύο παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου που σκηνοθέτησε σε διάστημα δέκα ετών ο Αλέξης Μινωτής. Στην πρώτη παράσταση, του 1978, τα σκηνικά φιλοτέχνησε ο πιο σημαντικός ίσως σύγχρονος Έλληνας σκηνογράφος Διονύσης Φωτόπουλος και τη μουσική συνέθεσε ο Μίκης Θεοδωράκης. Την Αντιγόνη και την Ιοκάστη έπαιζαν η Ελένη Χατζηαργύρη και η Λυδία Κονιόρδου αντίστοιχα, ενώ τους Ετεοκλή και Πολυνείκη έπαιξαν οι Τάκης Βουλαλάς και Χρήστος Πάρλας. Ο ίδιος ο Μινωτής έπαιξε εδώ μια ακόμη εκδοχή του Οιδίποδα.
Η παράσταση του 1988 ήταν αναβίωση της πρώτης με κάποιες διαφοροποιήσεις στη διανομή.