Υπάρχουν πολλές δυσκολίες ως προς το να γίνει αποδεκτή η εκπαιδευτική αξία και χρήση των εικονικών κόσμων από τους επίσημους εκπαιδευτικούς οργανισμούς.

Καταρχάς, τα ΜΜΕ εστιάζουν σε φαινόμενα ή περιστατικά που προκαλούν το δημόσιο αίσθημα και όχι σε επιτυχή εκπαιδευτικά παραδείγματα χρήσης των εικονικών κόσμων. Εξάλλου, οι εικονικοί κόσμοι εξακολουθούν να θεωρούνται από τους περισσότερους “παιχνίδια” (games), μολονότι δεν είναι, αφού επιτρέπουν στους χρήστες τους να δημιουργήσουν περιεχόμενο και να ελέγξουν το εικονικό περιβάλλον. Επίσης, αρνητική εντύπωση προκαλεί η αίσθηση ότι η μάθηση στους εικονικούς κόσμους είναι “αστεία”, καθώς στη συνείδηση των περισσότερων η μάθηση πρέπει να είναι κάτι “σοβαρό” και όχι αστείο ή διασκεδαστικό.

Από τεχνική άποψη, προβλήματα όπως η ευρυζωνικότητα, η ταχύτητα επεξεργασίας, η χωρητικότητα της μνήμης και οι κάρτες γραφικών συνεχώς βελτιώνονται. Προβλήματα παραμένουν η ύπαρξη και χρήση εργαλείων συνεργατικών και η διαλειτουργία των εικονικών κόσμων. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν προς το παρόν κατάλληλα εργαλεία ώστε να υποστηρίξουν χωρίς ιδιαίτερο κόπο ή προσπάθεια τη συνεργασία δύο avatars πάνω σε ένα αρχείο εγγράφου ή ένα αρχείο παρουσίασης. Επιπλέον, δεν είναι δυνατό κάποιος να μεταφέρει τα εικονικά αντικείμενα από τον ένα εικονικό κόσμο στον άλλο. Η εκμάθηση και χρήση εργαλείων κατασκευής και προγραμματισμού τρισδιάστατων αντικειμένων είναι πολύ δύσκολη, ενώ από παιδαγωγικής απόψεως, δεν γνωρίζουμε πώς να αξιολογήσουμε την εκπαιδευτική αξία τέτοιων περιβαλλόντων μάθησης.

πηγή: Kelton AJ (2008) Virtual Worlds? ‘Outlook Good’, Educause Review, September 2008