Αρχική » 2008 » Σεπτέμβριος (Σελίδα 3)

Αρχείο μηνός Σεπτέμβριος 2008

Σεπτέμβριος 2008
Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930  

Kατηγορίες

Ιστορικό

RSS Εκπαίδευση-ειδήσεις

Επίλυση Προβλήματος (Problem Solving)

Η Έμμεση διδασκαλία (Indirect Instruction) είναι μια μαθητοκεντρική διδασκαλία που επιδιώκει την ενεργή συμμετοχή των μαθητών σε δραστηριότητες παρατήρησης, έρευνας, διατύπωσης υποθέσεων και συμπερασμάτων. Ο ρόλος του εκπαιδευτικού εστιάζεται στην διευκόλυνση, υποστήριξη και παροχή μαθησιακών πόρων, φροντίζοντας την απρόσκοπτη συμμετοχή των μαθητών του σε μαθησιακές ευκαιρίες και προσφέροντας κατάλληλη ανατροφοδότηση.

Μια μέθοδος έμμεσης διδασκαλίας είναι η Επίλυση Προβλήματος (Problem Solving). Οι μαθητές, αφού γνωρίσουν όλες τις βασικές πτυχές ενός προβλήματος, αναζητούν μέσα από πολλές και ποικίλες προτεινόμενες λύσεις εκείνη που τεκμηριωμένα είναι η προσφορότερη.

Με τη μέθοδο αυτή επιχειρείται αρχικά καλός ορισμός ενός προβλήματος που δεν έχει προκαθορισμένο τρόπο επίλυσης και στη συνέχεια διευκρινίζονται οι προδιαγραφές που θα πρέπει να πληρούν οι προτεινόμενες από τους μαθητές λύσεις. Οι μαθητές χωρίζονται σε ομάδες, διατυπώνουν και αναλύουν το πρόβλημα, ορίζουν τα κριτήρια αξιολόγησης των προτεινόμενων λύσεων, προτείνουν λύσεις και προχωρούν στην επίλυσή του.

Αρχικά καταγράφουν τα γνωρίσματα του προβλήματος, δίνοντας έμφαση στις μορφές εμφάνισης και τις συνέπειές του για τους ανθρώπους και προσπαθούν να εξηγήσουν γιατί υφίσταται το πρόβλημα. Στη συνέχεια ορίζουν τα κριτήρια για την επίλυσή του και ανάλογα με το βαθμό δυσκολίας του μπορούν να τα εντάξουν σε κατηγορίες όπως α) τι πρέπει και β) τι θέλω. Ακολουθεί καταιγισμός ιδεών με προτεινόμενες λύσεις που θα πρέπει να πληρούν τα συμφωνηθέντα κριτήρια. Από αυτά οι μαθητές καταγράφουν τελικά ένα σχέδιο δράσης, συμπεριλαμβάνοντας και τους απαραίτητους πόρους για την επίλυση του προβλήματος.

χρήσιμες πηγές:

http://olc.spsd.sk.ca/DE/PD/instr/indirect.html & http://olc.spsd.sk.ca/DE/PD/instr/strats/psolving/index.html

Διδακτικές ερωτήσεις (didactic questions)

Κατά την παράδοση του μαθήματος υπό την μορφή της διάλεξης, ο διδάσκων χρειάζεται να εντάσσει τους μαθητές στην μαθησιακή διαδικασία ως ενεργούς συμμετέχοντες, αποφεύγοντας τη γενικευμένη παθητική στάση ολόκληρης της τάξης. Ένας αποτελεσματικός τρόπος για να στηρίξει τις νέες γνώσεις και δεξιότητες σε προηγούμενες μαθησιακές εμπειρίες των μαθητών του αλλά και να διαγνώσει το ποσοστό κατανόησης και υλοποίησης των επιδιωκόμενων μαθησιακών στόχων, είναι η υποβολή διδακτικών ερωτήσεων.

Πρόκειται, ως επί το πλείστον, για ερωτήσεις συγκλίνουσες, που αφορούν γεγονότα και αναφέρονται στο τι, πώς, πότε και πού. Ο μαθητής καλείται να ανακαλέσει προηγούμενες γνώσεις ή εμπειρίες ή και να επιβεβαιώσει την προσοχή του στο μάθημα που παρακολουθεί. Οι διδακτικές ερωτήσεις τον βοηθούν να δομήσει και να συγκρατήσει στη μνήμη του τις προσφερόμενες πληροφορίες.

Η μέθοδος αυτή είναι αποτελεσματικότερη, όταν συνοδεύεται και από ερωτήσεις που ενισχύουν την κριτική σκέψη και την ενορατική μάθηση, απαντώντας σε “γιατί” και “τι θα γινόταν, αν…”.

Χρήσιμη πηγή: http://olc.spsd.sk.ca/DE/PD/instr/strats/didactic/index.html 

Εξάσκηση και πρακτική (Drill and Practice)

Η επανάληψη μιας δραστηριότητας εξάσκησης (εκμάθηση ορθογραφίας, αριθμητικών πράξεων, τεχνικής επίλυσης ασκήσεων, αθλήματα κλπ.) μπορεί να οδηγήσει στην απόκτηση βασικών γνώσεων και δεξιοτήτων, πάνω στις οποίες μπορεί να στηριχθεί περιπλοκότερη γνώση. Μαθητές με χαμηλές επιδόσεις και με μαθησιακές δυσκολίες μπορούν να ευεργετηθούν από αυτή την στρατηγική, καθώς προσαρμόζουν την μάθηση στους δικούς τους ρυθμούς και η επανάληψη τους προσφέρει εμπιστοσύνη ότι μπορούν κάποια στιγμή να τα καταφέρουν, δαμάζοντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.

Τα εκπαιδευτικά λογισμικά που έχουν αναπτυχθεί με αυτή την στρατηγική προσφέρουν ασκήσεις δυσκολίας διαφορετικών επιπέδων με ερωτήσεις και απαντήσεις που πρέπει ο μαθητής να διαλέξει, και παρέχουν την κατάλληλη ανατροφοδότηση. Μια τέτοια δραστηριότητα μπορεί να εντάσσεται στο περιβάλλον παιχνιδιού, με γραφικά, κινούμενα σχέδια και ήχους, που παροτρύνουν το μαθητή να απαντήσει γρήγορα και σωστά. Τα καλά λογισμικά επιτρέπουν στο μαθητή να παρακολουθήσει αναλυτικά την πρόοδό του και να διαπιστώσει σε ποιους τομείς υστερεί, ώστε να στρέψει εκεί το ενδιαφέρον του.

Εκπαιδευτικά λογισμικά εξάσκησης και πρακτικής (drill and practice) μπορούν να βοηθήσουν τους μαθητές σε συγκεκριμένους τομείς βασικών κυρίως γνώσεων, συμπληρώνοντας τη διδασκαλία του περιεχομένου οποιουδήποτε μαθήματος. Ασφαλώς, θα πρέπει να εντάσσονται σε μια ποικιλία εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων και να μην αποτελούν τον μοναδικό τρόπο εκμάθησης.

 

χρήσιμη πηγή: http://olc.spsd.sk.ca/DE/PD/instr/strats/drill/index.html 

Σαφής διδασκαλία (explicit teaching)

Με τη σαφή διδασκαλία ο εκπαιδευτικός επιχειρεί την εκπλήρωση συγκεκριμένων μαθησιακών στόχων, με την αποδόμηση θεμάτων σε μικρότερα τμήματα και την ερμηνεία, επίδειξη τους και πρακτική εξάσκηση πάνω σε αυτά.

Ο διδάσκων μοντελοποιεί τα βήματα διαδικασιών, δεξιοτήτων και σκέψεων, σκεπτόμενος φωναχτά (thinking loud), ώστε οι μαθητές να κατανοήσουν και να εφαρμόσουν με τη σειρά τους τις ίδιες πρακτικές. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η συγκέντρωση της προσοχής των μαθητευομένων πάνω στον εκπαιδευτικό και τα εποπτικά μέσα που χρησιμοποιεί. 

Τα βήματα της σαφούς διδασκαλίας είναι: α) διασαφήνιση των στόχων της διδασκαλίας (τι θα διδαχθούν οι μαθητές και γιατί), β) ερμηνεία των διαδικασιών που θα ακολουθηθούν γ) επίδειξη στους μαθητές των σταδίων αυτών των διαδικασιών δ) επαναληπτική πρακτική εξάσκηση αρχικά με την καθοδήγηση του εκπαιδευτικού και σταδιακά με μεγαλύτερη αυτονομία εκ μέρους των μαθητών.

Χρήσιμη πηγή: http://olc.spsd.sk.ca/DE/PD/instr/strats/explicitteaching/index.html 

Διάλεξη (lecture)

Εκτός από την δομημένη επισκόπηση (strucured overview), άλλη μέθοδος άμεσης διδασκαλίας μπορεί να είναι η διάλεξη (lecture).

Ο εκπαιδευτικός που επιλέγει αυτή τη μέθοδο καλό είναι προηγουμένως να έχει δικαιολογημένα αποκλείσει άλλες, προσφoρότερες μεθόδους διδασκαλίας. Για να μπορέσει η διάλεξη να έχει καλό αποτέλεσμα θα πρέπει ο ομιλητής να γνωρίζει καλά το θέμα για το οποίο μιλάει, να έχει οργανώσει τα θέματά τους έτσι ώστε να μπορούν οι μαθητές να τον παρακολουθήσουν, να είναι συμπαθής στο κοινό και να παρακινεί τους μαθητές του να συμμετάσχουν με διευκρινιστικές ερωτήσεις. Αν η διάλεξη απομακρυνθεί από τις πραγματικές ανάγκες των μαθητών ή δεν καταφέρει να τους εξάψει το  ενδιαφέρον, τότε γίνεται βαρετή και δεν υπάρχουν περιθώρια για παρακολούθηση και αναστοχασμό (reflection) εκ μέρους των μαθητών. Ο εκπαιδευτικός βρίσκεται στην δυσάρεστη θέση να μιλάει σχεδόν μόνος και εγκαταλελειμμένος…

Όπως και η άμεση διδασκαλία, πρόκειται για μια δασκαλοκεντρική μέθοδο. Ο ομιλητής θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη του τις αντοχές παρακολούθησης των μαθητών του, καθώς και την μαθησιακή τους ετοιμότητα. Μακρόσυρτοι μονόλογοι επιτείνουν τον παθητικό ρόλο των μαθητών, που αναζητούν διεξόδους σε άλλες δραστηριότητες που αποδιοργανώνουν τη διδασκαλία.

Δυστυχώς το περιεχόμενο της διάλεξης είναι πολύ εύκολο να λησμονηθεί, επειδή το ποσοστό συμμετοχής των μαθητών είναι ελάχιστο.

χρήσιμη πηγή: http://olc.spsd.sk.ca/DE/PD/instr/strats/lecture/index.html 

Γραφικοί οργανωτές (graphic organizers)

Η δομημένη επισκόπηση (structured overview) μπορεί να γίνει με τη βοήθεια των γραφικών οργανωτών (graphic organizers). Aπό τη διεύθυνση: http://www.sdcoe.k12.ca.us/score/actbank/torganiz.htm  μπορούμε να βρούμε και να χρησιμοποιήσουμε τους παρακάτω γραφικούς οργανωτές:

α) αλυσίδα γεγονότων (chain of events): σε διαδοχικά πλαίσια που παρατίθενται κάθετα, το ένα κάτω από το άλλο, μπορούμε να εντάξουμε ονόματα, γεγονότα ή και στάδια επίλυσης ενός προβλήματος.

β) ομαδοποίηση (clustering): προσφέρεται για μη γραμμική καταγραφή ιδεών, εικόνων και συναισθημάτων γύρω από ένα κεντρικό ερέθισμα. Οι ιδέες αυτές εντάσσονται σε οβάλ σχήματα που ύστερα ομαδοποιούνται και συσχετίζονται.

γ) σύγκριση/αντίθεση (compare/constrast): πρόκειται για τις ομοιότητες ή τις διαφορές που παρουσιάζουν δύο έννοιες, αντικείμενα, προτάσεις κλπ. Σε δύο κάθετες στήλες καταγράφονται στην πρώτη οι ομοιότητες και στη δεύτερη η διαφορές των συγκρινόμενων στοιχείων.

δ) κλίμακα (continuum): στο ένα άκρο της κλίμακας (το αριστερό) είναι οι χαμηλές τιμές και στο άλλο (το δεξί) οι υψηλές. Προσφέρεται για να φανεί η χρονική ακολουθία των ιστορικών γεγονότων, οι δείκτες βαρύτητας μιας έννοιας, οι νοηματικές αποχρώσεις, οι βαθμολογικές διαβαθμίσεις κλπ.

ε) κύκλος (cycle): μπορούν να ενταχθούν διαδοχικά γεγονότα που αλληλεπιδρούν και παράγουν τα ίδια εξακολουθητικά αποτελέσματα, π.χ. ο βιολογικός κύκλος κλπ.

στ) οικογενειακό δένδρο (family tree): χρησιμοποιείται για να φανεί ο βαθμός συγγένειας και η ιεραρχία και προέλευση στοιχείων.

ζ) ψαροκόκαλο (fishbone): σχεδιαγραμματικά μοιάζει με το σκελετό ενός ψαριού (<—<—<—<—), όπου στην ευθεία γραμμή γράφεται το αποτέλεσμα και στις πλευρές των γωνιών οι αιτίες που το προκαλούν με λεπτομέρειες.

η) πρόβλημα/επίλυση (problem/solution): σε ένα πλαίσιο οι μαθητές καταγράφουν ένα πρόβλημα και σε άλλο πλαίσιο κάτω από αυτό επιχειρούν να βρουν δυνατές λύσεις του. Τις δοκιμάζουν και γράφουν δίπλα τα αποτελέσματα. Σε ένα τελευταίο πλαίσιο κάτω από το προηγούμενο καταγράφουν τα τελικά αποτελέσματα και πιθανόν την λύση που προτιμούν και γιατί.

θ) αραχνοειδής χάρτης (spider map): προσφέρεται για καταιγισμό ιδεών (brainstorming) γύρω από μια κεντρική ιδέα.

ι) εικονογραφημένο σενάριο (storyboard): σε διαδοχικά πλαίσια που θυμίζουν τα καρέ ενός φιλμ μπορούν να παρουσιαστούν εικονογραφημένα ορισμένα βασικά στιγμιότυπα μιας ιστορίας, ώστε να μπορεί ο  μαθητής να την ανακαλέσει ευκολότερα.

ια) οδηγός πρόβλεψης/απάντησης (anticipation/reaction guide): χρησιμοποιείται από τον διδάσκοντα για να διαπιστώσει τις προηγούμενες γνώσεις των μαθητών πριν να διδάξει ένα νέο θέμα και στο τέλος της διδασκαλίας, για να διαπιστώσει αν οι μαθητές κατανόησαν τα θέματα που είχαν ερωτηθεί αρχικά. Ο μαθητής πριν την παράδοση καλείται να απαντήσει σε μια στήλη αν συμφωνεί ή διαφωνεί με το περιεχόμενο ορισμένων προτάσεων. Στο τέλος του μαθήματος, του δίνεται το ίδιο χαρτί και αυτή τη φορά απαντάει στις ίδιες ερωτήσεις σε μια διπλανή στήλη. 

ιβ) εννοιολογικοί χάρτες (concept maps) και διαγράμματα ροής (flow charts)

Άμεση διδασκαλία (Direct Instruction)

από τη διεύθυνση: http://olc.spsd.sk.ca/DE/PD/instr/index.html

direct_instruction.jpgΠρόκειται για μια  δασκαλοκεντρική (teacher-centered) διδακτική μέθοδο. Είναι κατάλληλη για τη διδασκαλία νέας πληροφορίας ή την επίδειξη διαδικασιών που έχουν πολλά διαδοχικά βήματα (π.χ. μεθοδολογία επίλυσης ενός προβλήματος). Μπορεί να γίνει με τους παρακάτω τρόπους:

 

α) Δομημένη επισκόπηση (Structured Overview)

Ο διδάσκων μπορεί να δώσει την περίληψη ή τα κύρια σημεία ενός θέματος που πρόκειται να διδάξει ή που ήδη έχει διδάξει, προφορικά, γραπτά ή με οπτική αναπαράσταση. Έτσι οι μαθητές μπορούν να γνωρίζουν εξ αρχής τι θα διδαχθούν ή να συνειδητοποιούν στο τέλος τι έχουν διδαχθεί και να συνδέουν το γενικότερο πλαίσιο του μαθήματος με τις κύριες ιδέες του. Η μέθοδος αυτή διευκολύνει την κατανόηση δύσκολων εννοιών και περίπλοκων πληροφοριών. Η παρουσίαση των βασικότερων σημείων με τρόπο απλουστευμένο, βοηθάει τους μαθητές να οικοδομήσουν την γνώση τους πάνω σε αυτά με τρόπο οργανωμένο και κατά συνέπεια, να συγκρατήσουν το νέο περιεχόμενο. 

Η δομημένη επισκόπηση μπορεί να γίνει με μια προφορική περίληψη, στην οποία παρουσιάζεται με απλές προτάσεις το προς μελέτη νέο περιεχόμενο. Στη συνέχεια θα πρέπει οι μαθητές να συσχετίσουν το νέο περιεχόμενο με ήδη γνωστές ιδέες και πληροφορίες. Η περίληψη μπορεί να δοθεί και γραπτά, ώστε να επιτυγχάνεται καλύτερο αποτέλεσμα. Η οπτική αναπαράσταση του περιγράμματος του νέου μαθήματος, εφόσον συνοδεύεται από κατάλληλα επεξηγηματικά σχόλια, είναι πολύ βοηθητική κυρίως για τους μαθητές που δυσκολεύονται στον προφορικό ή γραπτό λόγο.

Στην ουσία, η δομημένη επισκόπηση είναι μια μορφή προκαταβολικού οργανωτή (advanced organizer).

Στρατηγικές διδασκαλίας (instructional strategies)

Οι στρατηγικές διδασκαλίας (instructional strategies) είναι οι τρόποι που χρησιμοποιούν οι διδάσκοντες για να εκπληρώσουν τους μαθησιακούς τους στόχους (learning objectives) κατά τη διαδικασία της διδασκαλίας.

Στην ιστοσελίδα Instructional Strategies online (http://olc.spsd.sk.ca/DE/PD/instr/index.html) παρουσιάζονται πέντε κατηγορίες διδακτικών στρατηγικών:

·         Άμεση διδασκαλία (direct instruction)

·         Έμμεση διδασκαλία (indirect instruction)

·         Εμπειρική-Βιωματική διδασκαλία (experiential learning)

·         Ανεξάρτητη μελέτη (independent study)

·         Διαδραστική διδασκαλία (interactive instruction)

Με τη χρήση κατάλληλων μεθόδων οι εκπαιδευτικοί μπορούν να προσαρμόσουν τη διδασκαλία τους σε ένα μαθησιακό περιβάλλον που προάγει τους σκοπούς της.

Ασφαλείς εικονικοί κόσμοι για την σχολική τάξη

από το άρθρο: Stefanie Olsen, Are virtual worlds the future of the classroom?, CNET News.com, δημοσιευμένο: 12 Ιουνίου, 2006,διαθέσιμο στη διεύθυνση: http://news.cnet.com/Are-virtual-worlds-the-future-of-the-classroom/2009-1041_3-6081870.html?tag=txt

Το συγκεκριμένο άρθρο αναφέρεται στα οφέλη που αποκομίζουν οι μαθητές από τον εικονικό κόσμο του Whyville στα ζητήματα ασφάλειας. Συγκεκριμένα, οι μαθητές γνωρίζουν να προστατεύονται από επίδοξους απατεώνες, που επιδιώκουν να προσποιηθούν ότι ανήκουν στο προσωπικό της εταιρείας που διαχειρίζεται το Whyville, φορώντας ένα ειδικό καπέλο που ξεχωρίζει το υπαλληλικό προσωπικό, προκειμένου μέσω e-mail να αποσπάσουν τους κωδικούς τους και να κλέψουν την εικονική ιδιοκτησία τους.

Ο εικονικός κόσμος του Whyville δημιουργεί εμπόδια στους επίδοξους εκμεταλλευτές. Για να κερδίσει κάποιος το προνόμιο να συζητάει (chat) με άλλα μέλη,  να στέλνει ένα εσωτερικό email ή να δημοσιεύει μηνύματα σε πίνακες διαλόγου (bulletin boards), πρέπει οι γονείς του να στείλουν ένα fax που επιβεβαιώνει την αίτηση του παιδιού να πάρει μέρος στο Whyville και εγκρίνει αυτές τις δραστηριότητες. Χωρίς αυτή την άδεια, τα παιδιά μπορούν να παίζουν παιχνίδια ή να παίρνουν μέρος σε εκπαιδευτικές δραστηριότητες, αλλά δεν μπορούν να μιλήσουν με άλλους. Επιπλέον, η κοινότητα απαιτεί τα νέα μέλη να λάβουν την δική τους “chat license”, που απαιτεί ένα κουίζ πολλαπλών επιλογών που εξετάζει τις γνώσεις του στο πώς να ενεργεί με ξένους, τι πληροφορίες να δίνει σε άλλα μέλη (όχι προσωπικές πληροφορίες) και άλλα τέτοια πράγματα. Και τα παιδιά πρέπει να κάνουν είσοδο τρεις διαφορετικές μέρες πριν να μπορούν να συζητήσουν. Επίσης, τεχνολογία τεχνητής νοημοσύνης φιλτράρει κακές λέξεις ή που υπαινίσσονται πράγματα και ζητάει από τους συνομιλητές να αλλάξουν την φράση στην πρότασή τους. Αν το πρόσωπο επιμείνει, χάνει το προνόμιο συνομιλίας.

Αλλά και για το River City, οι δημιουργοί του λένε ότι είναι απόλυτα ασφαλές, δεδομένου του ότι διανέμεται μόνο σε σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, προστατεύεται από κωδικούς και επιθεωρείται από δασκάλους. Οι ψηφιακοί χαρακτήρες των μαθητών μπορούν να επικοινωνούν μόνο με μέλη της ομάδας τους μέσω chat ή email. Οι διδάσκοντες επίσης συχνά ελέγχουν τις καταγεγραμμένες συνομιλίες για να εξασφαλίσουν ότι δεν παρενοχλείται κανένα παιδί.

“River City”: ένας εικονικός κόσμος για τη σχολική τάξη

από το άρθρο: Stefanie Olsen, Are virtual worlds the future of the classroom?, CNET News.com, δημοσιευμένο: 12 Ιουνίου, 2006,διαθέσιμο στη διεύθυνση: http://news.cnet.com/Are-virtual-worlds-the-future-of-the-classroom/2009-1041_3-6081870.html?tag=txt

Η Stefanie Olsen υποστηρίζει ότι ορισμένοι εκπαιδευτικοί θεωρούν ότι οι τα πολυχρηστικά εικονικά περιβάλλοντα είναι το μέλλον της σχολικής τάξης, διότι προωθούν την ενεργητική μάθηση, την κατανοήση εννοιών και ηθικών ζητημάτων που σχετίζονται με τα σχολικά μαθήματα και ήδη πολλά παιδιά έχουν αποκτήσει εξοικείωση με αυτά

Ο Chris Dede, καθηγητής στο Harvard και δημιουργός του “River City”, θεωρεί ότι τα MUVEs μπορούν να προσφέρουν προσομοιώσεις εμβυθιστικές (δηλαδή  με απώλεια της συνείδησης του φυσικού εαυτού, έντονη συγκέντρωση, απώλεια αίσθησης του χρόνου και ακούραστη δράση) και ελκυστικές που συμπληρώνουν διαλέξεις, σχολικά βιβλία, εργαστήρια και επισκέψεις σε  χώρους (field trips) σαν μέρος ενός αποτελεσματικού αναλυτικού προγράμματος επιστημονικών μαθημάτων». Ένας εικονικός κόσμος μπορεί να εξάψει την φαντασία του παιδιού περισσότερο από ένα σχολικό βιβλίο που είναι γεμάτο με υπέροχες εικόνες. Ωστόσο, με την άνοδο του MySpace, πολλοί γονείς επίσης ανησυχούν ότι τα παιδιά τους δεν είναι ασφαλή απέναντι στους επίδοξους κυνηγούς των ψηφιακών κοινοτήτων.

Τα παιδιά στο «River City” έχουν avatars και μπορούν να περιηγηθούν στην πόλη και να κολυμπήσουν στο μολυσμένο ποτάμι της και τους γεμάτους από κουνούπια βάλτους της. Οι μαθητές εργάζονται σε ομάδες για να ερευνήσουν την εικονική πόλη, κάνουν κλικ σε αντικείμενα για να πάρουν πληροφορίες από άλλους και συλλογικά να σχηματίσουν υποθέσεις σχετικά με το τι μολύνει την πόλη και αρρωσταίνει τους κατοίκους της. Εντός της πόλης μπορούν να έχουν πρόσβαση στην βιβλιοθήκη της και σε άλλες πηγές δεδομένων – και κάθε μάθημα στηρίζεται στο αναλυτικό πρόγραμμα για την βιολογία και την ιστορία. Οι μαθητές πρέπει να εκπληρώσουν εργασίες , όπως να αναλύσουν δείγματα νερού σε ένα εικονικό εργαστήριο, και έτσι μετατρέπονται σε μικροί επιστήμονες και οδηγούνται σε χρήσιμα συμπεράσματα αναφορικά με τις αιτίες διάδοσης της επιδημίας (π.χ. πυκνοκατοικημένη πόλη) ή με τους παράγοντες που μπορούν να εμποδίσουν την εξάπλωσή της. Αλλάζοντας τις συνιστώσες της προσομοίωσης διαπιστώνουν την περιπλοκότητα του κόσμου σε ό,τι αφορά τις αιτιώδεις σχέσεις του.

Τα μαθήματα στο River City βοήθησαν σημαντικά τα παιδιά που συνήθως δεν συμμετέχουν στην τάξη ή που έχουν ένα ιστορικό απουσιών. Οι μαθητές με χαμηλούς βαθμούς συνήθως τα πηγαίνουν το ίδιο καλά με τους υψηλόβαθμους μαθητές.

Άνοιγμα μενού
Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση