(3) “Η Γωνιά των Μικρών Αρχιτεκτόνων”
Με έναυσμα την ανάγνωση του βιβλίου ” A DOG DAY ” της Emily Rand (εκδόσεις TATE), όπου ο μικρός τριχωτός μας φίλος έκανε μια εντυπωσιακή βόλτα με το αφεντικό του στη γειτονιά, συζητήσαμε με τα παιδιά για τις δικές τους μοναδικές εμπειρίες από την δική μας γειτονιά και καταγράψαμε όλα τα μέρη που έχουμε επισκεφτεί στον πίνακα της τάξης μας. Σε συνέχεια της κουβέντας μας για την γειτονιά μας χωρίσαμε τα μέρη που επισκεπτόμαστε σε ομάδες. Ξεχωρίσαμε τέσσερις βασικές κατηγορίες:
- Στην πρώτη ομάδα αποφασίσαμε να βάλουμε τους εξωτερικούς χώρους, όπως τα πάρκα, τις πλατείες και τις κούνιες.
- Στη δεύτερη ομάδα μπήκαν τα σπίτια (σπίτια παππούδων, φίλων και συγγενών).
- Στην τρίτη ομάδα βάλαμε τα διάφορα μαγαζιά και καταστήματα που υπάρχουν στη γειτονιά μας.
- Τέλος, στην τέταρτη και τελευταία ομάδα μπήκαν χώροι όπως η βιβλιοθήκη, η καφετέρια και η σχολή χορού, όπου πηγαίνουμε για να διασκεδάσουμε και να περάσουμε όμορφες και δημιουργικές στιγμές.
Με πολλή όρεξη και κέφι χωριστήκαμε κι εμείς σε ομάδες και αποφασίσαμε να ζωγραφίσουμε την κάθε μια κατηγορία ξεχωριστά. Οι ζωγραφιές μας έγιναν πανέμορφες και ξεχωριστές όπως κι εμείς οι ίδιοι.
Καθώς όλοι μας είχαμε κι από μια διαφορετική προτίμηση πήραμε την απόφαση να ψηφίσουμε όλοι για να δούμε ποιος ήταν τελικά ο αγαπημένος και πιο δημοφιλής προορισμός. Κάθε παιδί είχε την δυνατότητα να ψηφίσει δύο μέρη που του αρέσουν να πηγαίνει. Τελικά ο μεγάλος νικητής ήταν η πρώτη ομάδα με τους εξωτερικούς χώρους, δηλαδή τα πάρκα, τις πλατείες και τις κούνιες. Φαίνεται πως όλοι μας τελικά απολαμβάνουμε μια έξοδο στη φύση!
Μέσα από την συζήτηση που κάναμε και βλέποντας διάφορες εικόνες χαρτών στο διαδίκτυο μας γεννήθηκαν αρκετές απορίες. Πώς φτιάχνεται ένας χάρτης και γιατί; Τι μας δείχνει; Γιατί τον χρειαζόμαστε; Απαντώντας σε όλα αυτά τα ερωτήματα αποφασίσαμε να φτιάξουμε κι εμείς τον δικό μας ατομικό χάρτη. Και τι καλύτερο απ’ το να φτιάξουμε τον χάρτη που οδηγεί από το σπίτι του καθενός στο σχολείο. Τα παιδιά αναρωτιούνται και φέρνουν στο μυαλό τους τι συναντούν στη διαδρομή κι έτσι η περιπέτεια ξεκινά και για άλλη μια φορά τα αποτελέσματα είναι μοναδικά.
Το επόμενο βήμα στην εξερεύνηση της γειτονιάς μας ήταν η ανάγνωση ενός πολύ ενδιαφέροντος βιβλίου με τίτλο Ο μικρός Φράνκ αρχιτέκτονας, του Frank Viva (εκδόσεις ΜΕΛΙΣΣΑ), στο οποίο ο μικρός Φράνκ θέλοντας να μοιάσει στον παππού του που είναι αρχιτέκτονας φτιάχνει κατασκευές από απλά υλικά που βρίσκει στο σπίτι, όπως ρολά από χαρτιά υγείας, βιβλία, φρούτα και άλλα πολλά. Στην αρχή ο παππούς του διαφωνεί αλλά μετά από μια επίσκεψη τους στο Μουσείο Τέχνης καταλαβαίνει ότι μπορεί κανείς να είναι αρχιτέκτονας ακόμη κι όταν κατασκευάζει καρέκλες από ρολά χαρτιού υγείας.
Επηρεασμένοι από τον μικρό Φράνκ θέλαμε να γίνουμε κι εμείς αρχιτέκτονες. Αρχίζουμε λοιπόν να ψάχνουμε στην τάξη μας υλικά που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε. Βρήκαμε αρκετά ρολά, κουτιά, μπουκάλια και αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε κι εμείς σε ομάδες των δύο ή τριών. Καταφέραμε να κάνουμε καρέκλες, τραπέζια και πολλές ακόμη αυθόρμητες κατασκευές.
Καθημερινά, μια ομάδα παιδιών, με πρώτους τους βοηθούς, πήγαιναν στη γωνιά του αρχιτέκτονα και αφού πρώτα σχεδίαζαν στο καβαλέτο το κτίριο που θέλουν να “χτίσουν”, στη συνέχεια το κατασκεύαζαν, χρησιμοποιώντας διάφορα υλικά, όπως μπατονέτες, πολύχρωμα ξυλάκια, ρολά από χαρτί υγείας, κουτιά από γάλα, ξύλινα ή πλαστικά τουβλάκια, γλωσσοπίεστρα, πλαστελίνη κ.α. Πειραματίστηκαν με πολλά υλικά, προσπάθησαν να φτιάξουν κτίρια με ορόφους, κάποιες φορές τα κατάφεραν, άλλες φορές το κτίριο έπεσαν….σημασία έχει όμως ότι τα παιδιά κατανόησαν το ρόλο του αρχιτέκτονα και τη σημασία του έργου του!
Με όλες αυτές τις αναφορές και τις κουβέντες για την γειτονιά και την πόλη μας δε θα μπορούσαμε να μην δημιουργήσουμε και μια ομαδική δουλειά. Είπαμε λοιπόν να φτιάξουμε όλοι μαζί τον χάρτη της πόλης μας σε χαρτί του μέτρου. Αρχικά, αναρωτηθήκαμε τι πρέπει να περιέχει ο χάρτης αυτός. Καταλήξαμε να ζωγραφίσουμε τόσο τα κτήρια που υπάρχουν στη γειτονιά μας, όσο και τα πάρκα, τους δρόμους, τα φανάρια και τα αυτοκίνητα.
Η μικρογραφία της πόλης μας είναι έτοιμη λοιπόν να στολίσει το παράθυρό μας για να την βλέπουν όλοι και να την θαυμάζουν.
Στη συνέχεια, αφού είδαμε και μελετήσαμε αρκετές φωτογραφίες ιδιαίτερων αρχιτεκτονικών κατασκευών με περίεργα σχήματα, καμπύλες και χρώματα ενώσαμε τις ιδέες μας και γίναμε αρχιτέκτονες σε ομάδες. Αφού σκεφτήκαμε πώς φανταζόμαστε το κτήριο που θα αποτυπώσουμε στο χαρτί, δεν αργήσαμε να πιάσουμε τα μολύβια, τα χρώματα και το χαρτί και να ξεκινήσουμε! Η φαντασία μας έκανε να δημιουργήσουμε απίστευτα κτίσματα, δεντρόσπιτα,κάστρα ακόμη και στρόγγυλα κτήρια. Τα αποτελέσματα είναι αυτά που βλέπετε, αλλά μη νομίζετε ότι μπορείτε να μαντέψετε που βρίσκονται και ποιοι κατοικούν σε αυτά … Όλα αυτά και πολλά πολλά άλλα συζητήσαμε και παρουσιάσαμε στην παρεούλα μας!
Μπορείτε να φανταστείτε τι μάθαμε μετά; Μια καινούργια λέξη που το όνομά της είναι “κάτοψη”. Είναι σαν να μπορεί κάποιος να βγάζει φωτογραφία ένα κτήριο ή έναν χώρο από ψηλά. Έτσι, αφού είδαμε μέσα από το Google Earth πως μοιάζουν τα κτήρια και η πόλη μας από ψηλά, ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε την δική μας κάτοψη ενός σπιτιού, στο οποίο χωρίσαμε τα δωμάτια και τους χώρους όχι με πραγματικά τούβλα αλλά με τη βοήθεια της χαρτοταινίας! Τα δωμάτια και οι χώροι του σπιτιού ήταν πια έτοιμα και έτσι ξεκινήσαμε την “βόλτα” μας πάνω στην κάτοψη του σπιτιού που φτιάξαμε όλοι μαζί!
Γνωρίζοντας πλέον πως μπορούμε να κατασκευάσουμε την κάτοψη ενός σπιτιού, αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε κάτι πιο διασκεδαστικό… Εσείς τι πιστεύετε, ότι θα καταφέρναμε να με ομαδική δουλειά και συνεργασία να κατασκευάσουμε την κάτοψη της ίδιας μας της τάξης και της αυλής μας; Σωστά πιστεύετε… τα καταφέραμε!!! Και ξέρετε πώς έγινε αυτό; Χωριστήκαμε σε 2 ομάδες, όπου η μια ανέλαβε να κατασκευάσει την κάτοψη της τάξης και η άλλη της αυλής. Παρατηρήσαμε πολύ πολύ προσεκτικά πόρτες, παράθυρα, χρώματα, επιγραφές και την θέση τους στον χώρο μας. Τα θεαματικά αποτελέσματα μπορείτε να τα δείτε με τα ίδια σας τα μάτια…
Όσο μιλούσαμε και φτιάχναμε την κάτοψη του σχολείου μας κέντρισαν το ενδιαφέρον τα διαφορετικά υλικά που παρατηρήσαμε και αναφέραμε. Πώς θα μπορούσαμε άραγε να τα μάθουμε περισσότερα; Μα τι καλύτερο απ’ το να φέρουμε αυτά τα υλικά στο σχολείο μας να τα δούμε, να τα πιάσουμε ακόμη και να τα μυρίσουμε. Απλά υλικά που συναντάμε κάθε μέρα όπως το τσιμέντο, το ξύλο, το γυαλί, το τούβλο και το μάρμαρο.Έτσι λοιπόν απλώσαμε στην αυλή μας όλα αυτά τα ξεχωριστά υλικά και τα επεξεργαστήκαμε προσεκτικά.
Πόσο καλά μάθαμε άραγε τα υλικά αυτά όμως; Αυτό προσπαθήσαμε να διαπιστώσουμε κι εμείς και γι’ αυτό ξεκινήσαμε ένα τρομερά ενδιαφέρον παιχνίδι. Ένα αισθητηριακό παιχνίδι αναγνώρισης υλικών χωρίς όμως να βλέπουμε. Τα παιδιά αρχικά κάθισαν ανά δύο σε ένα τραπεζάκι, ο ένας απέναντι απ’τον άλλο. Τα χέρια τους ήταν καλυμμένα με ένα σκούρο μπλε ύφασμα και ακριβώς από κάτω τοποθετούσαμε ένα διαφορετικό υλικό κάθε φορά και το κάθε παιδί έπρεπε να το πιάσει και να το αναγνωρίσει. Ωστόσο δεν λέγαμε απλά το όνομα του υλικού που μαντεύαμε ότι κρυβόταν κάτω από το ύφασμα αλλά κάναμε μια πλήρη περιγραφή του. Άραγε το αντικείμενο αυτό είναι βαρύ ή ελαφρύ, λείο ή άγριο, μαλακό ή σκληρό; Οι ερωτήσεις αυτές απαντήθηκαν και βοήθησαν και τα υπόλοιπα παιδιά να μαντέψουν τι κρύβεται κάτω από τον μυστήριο αυτό χιτώνα. Ενθουσιαστήκαμε όλοι με αυτό το παιχνίδι και υποσχεθήκαμε να το ξαναπαίξουμε με την πρώτη ευκαιρία, εννοείται με πολύ διαφορετικά υλικά την επόμενη φορά.
Δεν αρκεστήκαμε όμως μόνο στο να αναγνωρίσουμε και να πειραματιστούμε με τα υλικά που μάθαμε, ούτε στο ταλέντο μας στη ζωγραφική κατόψεων και άλλων κτηρίων. Θέλαμε να μπορούμε να φτιάχνουμε πολύχρωμα, πολυώροφα και πολλά πολλά διαφορετικά σπίτια και ξέρετε τι μας αποκάλυψαν οι δασκάλες μας; Ότι αυτό μπορούμε να το κάνουμε μέσα από τον διαδραστικό μας πίνακα! Όχι μόνο κατασκευάσαμε σπίτια με αυλές και καμινάδες που έμοιαζαν με σπίτια από παραμύθια ή από όνειρο, αλλά συνεργαστήκαμε και σε μικρές ομάδες και συμφωνήσαμε για τα χαρακτηριστικά του σπιτιού που θέλαμε να φτιάξουμε. Τα σπίτια μας στόλισαν τον διαδραστικό μας πίνακα με τα χρώματα, τις αυλές τους, τους ορόφους, τις πόρτες και τα παραθυράκια σε διάφορα σχήματα και χρώματα!!!
Ξέρετε είχαμε γίνει και φωτογράφοι πριν ξεκινήσουμε να μπαίνουμε στον ρόλο ενός αρχιτέκτονα! Θα αναρωτιέστε τι είχαμε φωτογραφίσει… Λοιπόν, με την βοήθεια των γονιών μας ψάξαμε ψηλά, σε στενά, σε μεγάλους δρόμους και ανακαλύψαμε τα παλιά κτήρια της γειτονιάς μας. Αυτά τα κτήρια μέσα από τα μάτια μας παρουσιάσαμε σε ολόκληρη την ομάδα της τάξης μας και όλοι μαζί εντοπίσαμε το που ακριβώς βρίσκονται στη γειτονιά μας, μετρήσαμε ορόφους, πόρτες, μπαλκόνια. εντοπίσαμε διαφορετικά σχέδια, σχήματα. χρώματα και υλικά σε μοναδικούς συνδυασμούς για κάθε ένα από τα κτίρια της γειτονιάς μας!
Αποφασίσαμε να κλείσουμε το εργαστήριο μας με τη δημιουργία ενός ιστογράμματος. Αποφασίσαμε να καταγράψουμε τι μας αρέσει στα παλιά σπίτια της γειτονιάς μας. Ανάμεσα στις απαντήσεις μας έγινε φανερό ότι μας κέντρισαν το ενδιαφέρον τα σκαλιστά λουλούδια που στολίζουν τα μπαλκόνια αρκετών νεοκλασικών σπιτιών της γειτονιάς μας, οι ξύλινες επιβλητικές πόρτες, τα μεγάλα παράθυρα καθώς και τα χρώματα που μαγνητίζουν το βλέμμα μας και μας κάνουν να φωτογραφίζουμε με τα μάτια.
(4) “Γνωριμία με τα μνημεία της γειτονιάς μας – Επίσκεψη στην Πινακοθήκη της Πόλης μας”
Η γειτονιά μας είναι μια από τις ιστορικές γειτονιές της πόλης μας, της Αθήνας. Γι’ αυτό το 4ο Εργαστήριο Δεξιοτήτων ήταν αφιερωμένο στην γνωριμία με τα έργα τέχνης, τα μνημεία και τα μουσεία της γειτονιάς μας.
Αρχικά, γνωρίσαμε την γειτονιά μας μέσω του διαδραστικού μας πίνακα και τη βοήθεια του padlet με τίτλο ” Το παιδί, η πόλη και τα μνημεία” που είχαμε δημιουργήσει το σχολικό έτος 2019-20 και το παρουσιάσαμε στην ψηφιακή έκθεση του ομώνυμου προγράμματος. Μιλήσαμε για τα έργα τέχνης και τα μνημεία που βρίσκονται στις πλατείες και τους σταθμούς του μετρό της γειτονιάς μας και συνειδητοποιήσαμε ότι όλοι τα έχουμε δει. Συγκεκριμένα, γνωρίσαμε το άγαλμα του Θησέα στην Πλατεία Βικτωρίας, το μνημείο “Πεσόντων αεροπόρων – “Ικαρος” στην πλατεία Καραϊσκάκη, την προτομή του Γεώργιου Παπανικολάου στο πάρκο του Σταθμού Λαρίσης, καθώς και τα “Ανθρωπάκια” του Γιάννη Γαΐτη στο μετρό Σταθμός Λαρίσης και το έργο του Αλέκου Φασιανού “Ο Μύθος της γειτονιάς μου” στο μετρό Μεταξουργείο. Μάθαμε πληροφορίες για όλα και παίξαμε πολλά διαδραστικά παιχνίδια.
Στα πλαίσια του προγράμματος “Το παιδί η πόλη και τα μνημεία”, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε την Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων, που στεγάζεται στην ευρύτερη γειτονιά μας και συγκεκριμένα στο Μεταξουργείο. Πληροφορηθήκαμε ότι η Πινακοθήκη φιλοξενεί μια έκθεση με τίτλο “Το χέρι. ΈΡΓΑ 1957-1997” του γνωστού καλλιτέχνη Βασίλη Σκυλάκου. Ο Σκυλάκος πίστευε ότι “Τέχνη δεν είναι μόνο να δημιουργείς πράγματα, αλλά και να παρατηρείς” . ‘Έτσι κι εμείς, αφού γνωρίσαμε τον καλλιτέχνη, αρχίσαμε να παρατηρούμε τα έργα του. Τι υλικά χρησιμοποιεί; Τι θέλει να φτιάξει; Τι μας θυμίζουν αυτά;
Κάναμε αναζήτηση πληροφοριών στο διαδίκτυο και μάθαμε ότι ο Βασίλης Σκυλάκος αγαπάει να φτιάχνει έργα τέχνης από απλά, καθημερινά και ανακυκλώσιμα υλικά καθώς και παλιά παιδικά παιχνίδια. Μας έκανε μεγάλη εντύπωση και αμέσως αναγνωρίσαμε τι υλικά έχει χρησιμοποιήσει στα έργα του. Εντοπίσαμε πλαστικά μπουκάλια, πλαστικά κουτάλια, κουτιά από απορρυπαντικά και πολλά άλλα αντικείμενα καθημερινής χρήσης.
Μας άρεσε η τέχνη του Βασίλη Σκυλάκου και για τις επόμενες μέρες το θέμα που μονοπωλούσε τις συζητήσεις μας ήταν η επίσκεψη στην Πινακοθήκη που θα πραγματοποιούνταν σε λίγες μέρες.
Ο Βασίλης Σκυλάκος πίστευε πως “ζωγραφίζει παίζοντας” και ότι “ολόκληρη η δουλειά του είναι ένα παιχνίδι”! Έτσι κι εμείς, δεν χάσαμε ευκαιρία, αφού μας ενέπνευσε και βρήκαμε τρόπο να αξιοποιήσουμε τα άχρηστα αντικείμενα και να συνθέσουμε το δικό μας έργο τέχνης! Συζητήσαμε και καταγράψαμε τι υλικά θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε για να φτιάξουμε ένα έργο σαν του καλλιτέχνη μας. Η φαντασία των παιδιών ήταν ανεξέλεγκτη! Αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε πλαστικά πιάτα και ποτήρια, κουτάλι και πιρούνι μιας χρήσης, ρολά από χαρτί, πλαστικά καλαμάκια, μπουκάλια και πολλά άλλα… Τα κολλήσαμε όμορφα μέσα σε μια κούτα και η δημιουργία μας ήταν έτοιμη! Πόσο διασκεδαστική και δημιουργική δραστηριότητα!
Η μέρα της εκδρομής πλησίαζε και κάναμε μια εικονική περιήγηση μέσω του Google Earth για να δούμε πού βρίσκεται η Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων και πόσο κοντά είναι στο σχολείο μας. Είδαμε στον δορυφόρο τη διαδρομή που θα μας πήγαινε το πούλμαν καθώς και το κτίριο της Πινακοθήκης. Παρατηρήσαμε ένα μεγάλο πετρόχτιστο νεοκλασικό κτίριο και ανυπομονούσαμε να έρθει η μέρα της εκδρομής για να το δούμε από κοντά και να μπούμε μέσα! Δεν μπορούσε όμως να μας περάσει απαρατήρητη και η παιδική χαρά που υπάρχει δίπλα στην Πινακοθήκη! Υποσχεθήκαμε στα παιδιά ότι θα την επισκεφτούμε και ο ενθουσιασμός αλλά και η προσμονή τους ήταν μεγάλη!
Η μέρα που περιμέναμε τόσες μέρες είχε φτάσει! Η μέρα της εκδρομής μας, της επίσκεψης στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων! Τα παιδιά κατέφτασαν στο νηπιαγωγείο το πρωί με κέφι και χαμόγελο πανέτοιμα για την εκδρομή μας! Το πούλμαν μας περίμενε στο παρκάκι δίπλα στο σχολείο μας και επιβιβαστήκαμε κατευθυνόμενοι για την Πινακοθήκη. Στη διαδρομή παρατηρήσαμε την γειτονιά μας, πολλά κτίρια παλιά και καινούρια, κάποιοι μάλιστα αναγνώρισαν το σπίτι τους! Επίσης περάσαμε από την πλατεία Μεταξουργείου και είδαμε το άγαλμα του Ίκαρου που είχαμε συζητήσει στο σχολείο μας.
Όταν φτάσαμε στην Πινακοθήκη, θαυμάσαμε από κοντά το όμορφο κτίριο που στεγάζεται και είδαμε ότι έξω είχε την αφίσα της έκθεσης του Βασίλη Σκυλάκου. Εκεί μας περίμεναν οι μουσειοπαιδαγωγοί που θα μας ξεναγούσαν στον χώρο. Στην έκθεση είδαμε από κοντά τα έργα τέχνης του καλλιτέχνη και εντυπωσιάσαμε τις κυρίες του χώρου με τις γνώσεις μας και την συμπεριφορά μας!
Μόλις τελειώσαμε την ξενάγηση στον χώρο της Πινακοθήκης μας περίμενε ένα δημιουργικό εργαστήρι στον πάνω όροφο. Δημιουργήσαμε με άχρηστα υλικά όμορφα έργα τέχνης όπως ο Σκυλάκος! Υπέροχες οι δουλειές μας! Τις πήραμε στο σχολείο για να θυμόμαστε αυτή την ημέρα!
Μετά από τόση δουλειά όμως, ήρθε η ώρα του φαγητού και του παιχνιδιού! Επισκεφτήκαμε την παιδική χαρά που περίμεναν τα παιδιά με τόση ανυπομονησία και στρώσαμε κάτω από τα δέντρα κάνοντας ένα μεγάλο πικ-νικ και φάγαμε όλοι μαζί εκεί! Στην συνέχεια, σειρά είχε το παιχνίδι…Διασκεδάσαμε και εκτονωθήκαμε στην προσεγμένη και ασφαλή παιδική χαρά και το χαρήκαμε με την ψυχή μας, μέχρι που ήρθε πάλι το πούλμαν να μας γυρίσει στο σχολείο μας!
Περάσαμε φανταστικά! Σίγουρα θα μας μείνει αξέχαστη η επίσκεψη στην Πινακοθήκη με τους φίλους μας!
Όταν γυρίσαμε στο σχολείο μας, ζωγραφίσαμε αποτυπώνοντας στο χαρτί τις εντυπώσεις μας από την εκδρομή.
Η συζήτηση μας, όπως ήταν αναμενόμενο, ήταν σχετικά με τη σημερινή εκδρομή και τα παιδιά ζήτησαν να φτιάξουν για ακόμα μια φορά έργα με άχρηστα και ανακυκλώσιμα υλικά , όπως ο Σκυλάκος. Αυτή τη φορά, χωριστήκαμε σε ομάδες των δύο ατόμων και αφού συζητήσαμε στην παρεούλα τι υλικά θα θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε στα έργα μας, στρωθήκαμε στη δουλειά. Χρησιμοποιήσαμε ξύλινα κουτάλια μιας χρήσης, καλαμάκια, πλαστικά ποτήρια, καπάκια από παλιούς μαρκαδόρους , πολύχρωμα χαρτάκια και πολλά άλλα ευφάνταστα άχρηστα υλικά. Κολλήσαμε τις συνθέσεις μας με ατλακόλ σε χάρτινες κούτες, αφού πρώτα όμως συζητήσαμε με τον φίλο μας τι θέλουμε να περιέχει η δημιουργία μας. Τα παιδιά δημιούργησαν όμορφες συνθέσεις και έδωσαν ζωή στα αντικείμενα που είχαμε για πέταμα! Έτσι, δουλέψαμε λίγο και την έννοια της ανακύκλωσης.
Στο τέλος της ημέρας κάθε ομάδα, παρουσίασε στην παρεούλα τις δημιουργίες της, αφού πρώτα είχαν σκεφτεί και έναν τίτλο! Εξήγησαν με όμορφο τρόπο στους υπόλοιπους τι είχαν φτιάξει και φυσικά όλοι καταχειροκροτηθήκαμε!
Στο τέλος, ειπώθηκε από τα παιδιά πόσο χαρούμενος θα ήταν ο Βασίλης Σκυλάκος αν μπορούσε να δει τα δικά μας έργα τέχνης! Σίγουρα θα ήταν ικανοποιημένος που γνωρίσαμε την τέχνη του, αλλά και περήφανος για τις δημιουργίες μας! Μας έδωσε μεγάλη έμπνευση ο καλλιτέχνης μας, που τον αναφέραμε συνεχώς τις επόμενες μέρες στο σχολείο μας!
(5) “Οι μικροί αρχιτέκτονες φτιάχνουν τη μακέτα με τα κτίρια της γειτονιάς τους”
Το τελευταίο κομμάτι της μαγευτικής μας εξερεύνησης στον κόσμο της αρχιτεκτονικής ξεκινά και μας βρίσκει γεμάτους ενθουσιασμό, καθώς ετοιμαζόμαστε να ολοκληρώσουμε την υπέροχη δουλειά που κάναμε μέχρι στιγμής με την κατασκευή της δικής μας μακέτας. Αρχικά, συγκεντρώσαμε στον πίνακά μας τόσο τις ιδέες μας για τα κτήρια που θα κατασκευάσουμε όσο και τις πραγματικές εικόνες των κτηρίων αυτών.
Για αρκετό καιρό μαζεύαμε στην τάξη μας διάφορα ανακυκλώσιμα υλικά, όπως κουτιά σε διάφορα μεγέθη, ρολά χαρτιού ακόμη και διάφανα περιτυλίγματα συσκευασιών και τώρα ήρθε πια η ώρα να τα αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο τρόπο φτιάχνοντας την πραγματική μικρογραφία της γειτονιάς μας. Χωριστήκαμε σε δύο ομάδες και κάθε μια ανέλαβε κι από ένα κτήριο. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει από την μακέτα μας το πιο γνωστό και αγαπητό σπίτι της γειτονιάς μας, για το οποίο έχουμε κάνει και τόση έρευνα: “Το σπίτι της κυρίας Σ.” Αποφασίσαμε λοιπόν να είναι αυτό το πρώτο κτήριο που θα φτιάχναμε.
Πήραμε κάποια μεγάλα κουτιά, τα κολλήσαμε με χαρτοταινία το ένα πάνω στο άλλο για να δημιουργούμε τους τρεις ορόφους και στη συνέχεια χρωματίσαμε το κτήριο μας. Με τα ρολά χαρτιού που είχαμε μαζέψει καταφέραμε να αναπαράγουμε πιστά την όμορφη αρχιτεκτονική του σπιτιού με τις καμπύλες και τα στρόγγυλα μπαλκόνια. Στο τέλος, σχεδιάσαμε τα παράθυρα και όλες τις τελικές λεπτομέρειες που παρατηρήσαμε στο κτίσμα και όπως βλέπετε τα αποτελέσματα μας έβγαλαν ασπροπρόσωπους.
Ταυτόχρονα, η δεύτερη ομάδα αποφάσισε να κατασκευάσει το πανέμορφο λευκό νεοκλασικό κτήριο με τα μπλε παράθυρα που είχαμε δει από κοντά. Το άσπρο χρώμα του κτηρίου σε συνδυασμό με τα καταγάλανα κουφώματα παραπέμπουν σε νησί μέσα στο κέντρο της Αθηναϊκής πρωτεύουσας. Με νησιώτικο λοιπόν αέρα χρωματίσαμε το κτήριο, κόψαμε και βάψαμε τα μπλε παράθυρα και τις πόρτες και προσθέσαμε και τα περίτεχνα μπαλκόνια.
Σειρά είχε ένα επίσης εντυπωσιακό σπίτι με ένα ιδιαίτερο απαλό μοβ χρώμα. Το έντονο αυτό χρώμα που δημιουργήσαμε μας ενθουσίασε και εννοείται πως δεν μείναμε μόνο εκεί. Στη συνέχεια προσθέσαμε τα καφέ-ξύλινα κουφώματα αλλά και τα μπαλκόνια, για τα οποία χρησιμοποιήσαμε κομμάτια από διάφανες αυγοθήκες και τα κολλήσαμε με υγρή κόλλα πάνω στο κτήριο μας. Τέλος, σχεδιάσαμε και τις λευκές λεπτομέρειες που περιβάλλουν τα παράθυρα του σπιτιού περιμετρικά.
Σαφώς και στη συνέχεια θα προσπαθούσαμε να φτιάξουμε το κτήριο του σχολείου μας, γι’ αυτό και βγήκαμε στην αυλή μας για να μελετήσουμε όλες τις λεπτομέρειες. Μετρήσαμε τα παράθυρα, τις πόρτες και δώσαμε μεγάλη έμφαση στα χρώματα που έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε. Αφού ολοκληρώσαμε το βάψιμο του σχολείου μας, προσθέσαμε πόρτες, παράθυρα, κάγκελα, ταμπέλα και με ένα έξτρα καπάκι ενός κουτιού παπουτσιών φτιάξαμε την υπέροχη αυλή μας. Εκτός από το να χρωματίσουμε το πάτωμα και τον εξωτερικό τοίχο, σχεδιάσαμε και την φανταστική ζωγραφιά που κοσμεί τον εξωτερικό τοίχο του σχολείου μας και γεμίζει με χρώμα και φαντασία τόσο τον χώρο μας όσο και τις καρδιές μας. Τι πιστεύετε; Τα καταφέραμε;
Αφήσαμε την κατασκευή του μικρού πάρκου της γειτονιάς μας για το τέλος. Χρωματίσαμε λοιπόν ένα χάρτινο τελάρο γύρω-γύρω μπλε καθώς τα κάγκελα που το περιβάλλουν έχουν αυτό το χρώμα. Μετά βάλαμε ένα πράσινο χαρτόνι για γρασίδι και βάψαμε ρολά χαρτιού καφέ, ώστε να τα χρησιμοποιήσουμε για τα δέντρα μας. Με γκοφρέ χαρτιά κάναμε τόσο το δρομάκι που περνά μέσα από το πάρκο όσο και το φύλλωμα των δέντρων. Έτοιμο και το παρκάκι μας!!!
Και ενώ πιστεύαμε ότι είχαμε τελειώσει με τις κατασκευές των κτηρίων μας, ένα μικρό σπιτάκι ήρθε πρωί πρωί στην τάξη μας. Μα πώς έφτασε εδώ; Ποιος το έφτιαξε; αναρωτηθήκαμε. Αμέσως μετά μάθαμε ότι το είχε φέρει ένας συμμαθητής μας, ο οποίος επηρεασμένος από τις δουλείες μας στο σχολείο έκατσε και το έφτιαξε σπίτι μόνος του. Η χαρά όλων μας ήταν μεγάλη και αποφασίσαμε να φτιάξουμε λίγο την σκεπή του σπιτιού και να το τοποθετήσουμε και αυτό στη μακέτα μας.
Το τελευταίο βήμα για την κατασκευή της μακέτας μας ήταν να τοποθετήσουμε τα κτήρια στη σειρά πάνω σε λευκά χαρτόνια, να σχεδιάσουμε και να χρωματίσουμε τους δρόμους. Ενώσαμε μεγάλα τετράγωνα και σχεδιάσαμε τους δρόμους γύρω από τα κτίσματά μας. Τι χρώμα λέτε να βάψαμε τα τετράγωνα αυτά; Μα γκρι φυσικά όπως είναι και οι πραγματικοί μας δρόμοι. Η διαδικασία αυτή αποδείχτηκε τρομερά διασκεδαστική και με προσοχή μεγάλη φτιάξαμε ακόμη και τις λευκές γραμμές που έχουμε δει να υπάρχουν στον δρόμο.
Και να το τελικό μας αποτέλεσμα. Η μακέτα της γειτονιάς μας είναι έτοιμη! Πώς σας φαίνεται; Δεν είναι μοναδική;
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ
Στο τέλος, σαν μια μικρή ανακεφαλαίωση, αξιολογήσαμε όσα κάναμε. Το θέμα μας ήταν η γειτονιά μας και θέλαμε να δούμε τι μάθαμε τελικά από όλα αυτά που κάναμε τόσο καιρό. Τα παιδιά έβγαλαν τον ορισμό της γειτονιάς: “κάτι που είναι κοντά μας και πάμε με τα πόδια” , όρισαν τα χαρακτηριστικά και έδωσαν παραδείγματα με το τι λέγεται γειτονιά και το τι όχι.
Στη συνέχεια, θελήσαμε να καταγράψουμε τις εντυπώσεις μας από το εργαστήρι δεξιοτήτων ατομικά. Αναρωτηθήκαμε τι καταφέραμε να μάθουμε και πώς πήγε η συνεργασία μας με τα υπόλοιπα παιδιά, αν ξέρουμε πώς να κατασκευάζουμε κτήρια, αν μας άρεσε η βόλτα στη γειτονιά μας καθώς και η επίσκεψη στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων. Ολοκληρώνοντας τη διαδικασία, συμπεράναμε πως οι περισσότεροι ξέρουμε πλέον να φτιάχνουμε τα δικά μας κτίσματα όπως και τα υλικά που χρησιμοποιούμε στην κατασκευή τους, ενώ όλοι απολαύσαμε τη βόλτα στη γειτονιά μας και στην Πινακοθήκη.
Καταφέραμε να κάνουμε τόσα πολλά και η εμπειρία αυτή θα μας μείνει σίγουρα αξέχαστη!!! Ήμασταν καταπληκτικοί μικροί αρχιτέκτονες!
