Τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις μας στο νηπιαγωγείο

Δημοσιεύθηκε 29 Σεπτεμβρίου 2023 από τον/την 35ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΑΘΗΝΑΣ

Στο πλαίσιο υλοποίησης των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων που υλοποιούμε φέτος στο νηπιαγωγείο μας, αρχίσαμε με το 1ο Εργαστήριο στον τομέα “Ενδιαφέρομαι και Ενεργώ” με τίτλο: “Τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις μας στο νηπιαγωγείο”

1. “Ας γνωριστούμε μεταξύ μας”

Πρώτες μέρες στο σχολείο, μέρες γνωριμίας με τους φίλους, τις δασκάλες, το σχολείο…μέρες προσαρμογής! Μια από τις καλύτερες αφορμές για “σπάσιμο του πάγου” και έναρξη συζήτησης είναι τα βιβλία. Επιλέξαμε από τη βιβλιοθήκη του σχολείου μας δύο βιβλία αναφορικά με την πρώτη μέρα στο σχολείο και συζητήσαμε σχετικά. Κατανοήσαμε ότι όλα τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο και εκεί μαθαίνουν πολλά πράγματα. Μάθαμε ότι όλα τα σχολεία μοιάζουν μεταξύ τους και υπάρχουν ώρες παιχνιδιού, μαθήματος αλλά και ώρα φαγητού καθώς επίσης υπάρχουν κανόνες και υποχρεώσεις που πρέπει να σέβονται και να ακολουθούν όλοι.

Φίλοι παλιοί, μα και φίλοι καινούριοι φέτος στην τάξη μας…ώρα για γνωριμία! Ας πούμε τα ονόματά μας τραγουδιστά…με ένα ξυλόφωνο! Είπαμε όλοι τα ονόματα μας ρυθμικά, χτυπήσαμε παλαμάκια και η γνωριμία άρχισε!

Συνεχίσαμε με παιχνίδια γνωριμίας και συνεργασίας μέσα στην τάξη μας. Διασκεδάσαμε με το παιχνίδι που έπρεπε ανά δύο παιδιά να ισορροπήσουμε ένα μπαλάκι πάνω σε μια εφημερίδα, αλλά και με το παιχνίδι “τα νησιά και η λάβα”, όπου έπρεπε να πατάμε μόνο πάνω στις εφημερίδες για να μην καούμε και να φροντίσουμε ώστε όλοι οι φίλοι μας να σωθούν, κάνοντας χώρο για να πατήσουν πάνω στις εφημερίδες.

Ακολούθησε το παιχνίδι γνωριμίας με τις πατούσες και τα χρώματα και γελάσαμε πολύ. Ο ένας φίλος έριχνε το ζάρι των χρωμάτων και ο άλλος φίλος έπρεπε να πατάει μόνο πάνω στις πατούσες με το αντίστοιχο χρώμα.

Συνεχίσαμε τα παιχνίδια γνωριμίας και συνεργασίας στην αυλή μας. Μας άρεσε το παιχνίδι “κάνε ό,τι δείχνει το ζάρι” ! Ρίχναμε το ζάρι που έδειχνε διάφορες κινήσεις και ανάλογα με το σκίτσο που μας τύχαινε , έπρεπε να κάνουμε την αντίστοιχη κίνηση κι εμείς! Στο τέλος κερδίσαμε ένα δυνατό χειροκρότημα από όλους τους φίλους μας!

Τα παιχνίδια στην αυλή ήταν πολλά και διασκεδαστικά. Συνεργαστήκαμε ανά δύο παιδιά σε ένα στεφάνι και προσπαθήσαμε να βάλουμε τα μπαλάκια στο κουβαδάκι. Έπρεπε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας ώστε να συντονίσουμε τις κινήσεις μας για να κερδίσουμε!

Παίξαμε κουτσό με τις χρωματιστές πατούσες στα στεφάνια, αλλά και ένα ιδιαίτερα διασκεδαστικό παιχνίδι συνεργασίας όπου καθίσαμε ο ένας πίσω από τον άλλον και έπρεπε να φτάσει η μπάλα από τον πρώτο στον τελευταίο χωρίς να μας πέσει κάτω.

Τα παιχνίδια μας έκαναν να γελάσουμε, να διασκεδάσουμε, να γνωριστούμε καλύτερα μεταξύ μας και να “δέσουμε” σαν ομάδα!

Για να γνωριστούμε καλύτερα μεταξύ μας, μια ιδέα είναι να φτιάξει ο καθένας τη δική του ξεχωριστή ταυτότητα! Αρχικά, αποτυπώσαμε με τέμπερα τις παλάμες μας και όταν θα στέγνωναν θα τις κόβαμε…

Συνεχίζοντας την ταυτότητά μας, αποφασίσαμε να φτιάξουμε ατομικά σουπλά για να παίζουμε πλαστελίνη και να ζωγραφίζουμε με πινέλα χωρίς να λερώνουμε τα τραπέζια μας. Κολλήσαμε τη φωτογραφία μας στη μέση μαζί με το όνομά μας και στολίσαμε γύρω με τελίτσες από τα αγαπημένα μας χρώματα. Στη συνέχεια κολλήσαμε τις παλάμες μας που είχαμε κόψαμε και κολλήσαμε την εργασία μας σε ένα μεγάλο χαρτί που το διακοσμήσαμε γύρω γύρω με διάφορες γραμμές όπως κάθετες, οριζόντιες, καμπύλες κ.α. Τέλος, πλαστικοποιήσαμε τις εργασίες μας και έτοιμα τα σουπλά μας! Διαφορετικά και μοναδικά όπως εμείς!

Τέλος, συνεργαστήκαμε και φτιάξαμε μια κοινή ζωγραφιά με έναν φίλο μας… γιατί “Ζωγραφίζουν πιο ωραία, δύο φίλοι παρέα” !

2. “Γνωριμία με την τάξη μας που μας φέρνει….χαμόγελα“

Αφού γνωριστήκαμε μεταξύ μας και γίναμε φίλοι, σειρά είχε η γνωριμία με την τάξη μας… Ξεφυλλίσαμε έναν διαφημιστικό κατάλογο με σχολικά είδη και είδαμε διάφορες εικόνες με αντικείμενα που, όπως παρατηρήσαμε, κάποια έχει κι η δική μας τάξη και κάποια όχι. Κόψαμε τις εικόνες που διαλέξαμε και τις κολλήσαμε στο αντίστοιχο χαρτόνι: “Στο σχολείο μας έχουμε”, “Στο σχολείο μας δεν έχουμε”. Έτσι, δημιουργήσαμε μια ομαδική εργασία που κρεμάσαμε στην τάξη μας.

Στη συνέχεια, παίξαμε ένα παιχνίδι στον διαδραστικό πίνακα της τάξης μας, ενώνοντας τα αντικείμενα που έχουμε εμείς στην τάξη μας με το σχολείο που βρίσκονταν στον κέντρο

Συμπληρώσαμε κι ένα φύλλο εργασίας με το ποια αντικείμενα και υλικά έχουμε στο νηπιαγωγείο μας

Παρακολουθήσαμε το εκπαιδευτικό βίντεο “πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο” με τον ήρωα Egg και την παρέα του και αναγνωρίσαμε ομοιότητες και διαφορές του σχολείου του Egg με το δικό μας.

Καταλήξαμε ότι στο σχολείο μας ερχόμαστε πάντα με χαμόγελο και καταγράψαμε τους λόγους που μας κάνει χαρούμενους το σχολείο!

Τα παιδιά είπαν πολλές ιδέες γιατί είμαστε χαρούμενοι στο σχολείο: είμαστε χαρούμενοι όταν παίζουμε με τους φίλους μας, όταν διαβάζουμε βιβλία, όταν κάνουμε κατασκευές , όταν βγαίνουμε διάλειμμα κ.α. Γράψαμε τις προτάσεις των παιδιών σε ένα μεγάλο χαρτί και εκείνα τα ζωγράφισαν.

Στο τέλος τα κολλήσαμε σε ένα μεγάλο χαρτόνια φτιάχνοντας την αφίσα “Στο σχολείο μας είμαστε χαρούμενοι όταν….” , γιορτάζοντας έτσι και την παγκόσμια ημέρα του χαμόγελου που είναι στις 6 Οκτωβρίου!

Οι δημιουργίες μας συνεχίστηκαν με μια ατομική κατασκευή. Φτιάξαμε χαμογελαστές φατσούλες! Κολλήσαμε ματάκια, χαμόγελο, μαλλάκια και τα κολλήσαμε σε ξυλάκια από γλωσσοπίεστρο. Τα χαμογελαστά κουκλάκια μας ήταν έτοιμα και παίζαμε αυτοσχέδιο κουκλοθέατρο στο ελεύθερο παιχνίδι μας!

3. “Φτιάχνουμε αφίσες για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας στο νηπιαγωγείο”

Διαβάσαμε τα βιβλία “Μαθαίνω τους τρόπους μου” και “Μαθαίνω να σέβομαι” και συζητήσαμε ότι παντού υπάρχουν κανόνες και αποδεκτοί τρόποι συμπεριφοράς που πρέπει να σεβόμαστε και να τους ακολουθούμε και ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε δικαιώματα και υποχρεώσεις…όπως και στο σχολείο μας.

Οπότε συζητήσαμε για τις υποχρεώσεις μας και τους κανόνες της τάξης και αποφασίσαμε να φτιάξουμε όλοι μαζί ένα “συμβόλαιο” και να το υπογράψουμε όλοι, για να δεσμευτούμε ότι θα το τηρούμε όλη τη χρονιά!

Τα παιδιά βγάλανε κανόνες όπως “Δεν τσιρίζω μέσα στην τάξη”, “Δεν χτυπάω τους φίλους μου”, “Σηκώνω το χέρι μου για να μιλήσω”, “Μαζεύω τα παιχνίδια μου” κ.α. και τους ζωγράφισαν. Μετά βρήκαμε φωτογραφίες στο διαδίκτυο που να απεικονίζουν τους κανόνες μας και τους κολλήσαμε μαζί με τις ζωγραφιές των παιδιών στο συμβόλαιό μας.

Στο τέλος γράψαμε τα ονόματά μας, κολλήσαμε τις φωτογραφίες μας και υπογράψουμε το συμβόλαιό μας. Το κολλήσαμε στην πόρτα μας για να θυμόμαστε τις υποχρεώσεις μας και τους κανόνες του σχολείου!

Μάλιστα, από τις σημαντικότερες υποχρεώσεις μας είναι η καθαριότητα, τόσο της τάξης μας όσο και η προσωπική μας υγιεινή! Σε αυτό βοηθάνε καθημερινά οι Βοηθοί της Τάξης, οι οποίοι κάθε μέρα είναι διαφορετικοί, ώστε κάθε εβδομάδα όλα τα παιδιά να έχουν αναλάβει τον ρόλο αυτό. Οι Βοηθοί της Τάξης έχουν την υποχρέωση να καθαρίζουν τα τραπέζια, να βοηθάνε τους φίλους τους κατά το πλύσιμο των χεριών πριν την ώρα του φαγητού, δίνοντάς τους χαρτί και σαπούνι, να μοιράζουν το φαγητό της σίτισης, αλλά έχουν και το δικαίωμα να διαλέγουν πρώτοι παιχνίδι την ώρα του ελεύθερου παιχνιδιού ως επιβράβευση! Μπράβο παιδιά!

Εκτός από τις υποχρεώσεις όμως, στο σχολείο έχουμε και δικαιώματα! Συζητήσαμε με τα παιδιά τι σημαίνει η λέξη δικαίωμα και αν και δύσκολη η κατανόησή της, κατάλαβαν το νόημά της και είπαν μόνα τους τι δικαιώματα έχουμε στην τάξη μας!

Καταγράψαμε στον πίνακα αυτά που μας είπαν τα παιδιά, όπως “έχω δικαίωμα να διαβάζω το βιβλίο που θέλω”, “έχω δικαίωμα να παίζω με όποιον φίλο μου επιλέγω”,”έχω δικαίωμα να διαλέγω τι παιχνίδι θα παίξω”, “έχω δικαίωμα να μιλάω και να λέω την γνώμη μου” κ.α. Έπειτα ζωγράφισαν τον εαυτό τους και γράψαμε σε φούσκες τα δικαιώματα της τάξης μας. Φτιάξαμε μια μεγάλη αφίσα που στο κέντρο είχε το λογότυπο του νηπιαγωγείου μας, γύρω γύρω τις φιγούρες μας και τις φούσκες που έγραφαν τα δικαιώματά μας.

Φτιάξαμε και τη λεζάντα “Στο σχολείο έχω δικαίωμα να…” και κολλήσαμε την αφίσα μας στην πόρτα, κάτω από αυτή με τις υποχρεώσεις μας. Τώρα ολοκληρώθηκε το συμβόλαιο της τάξης μας! Καθημερινά το βλέπουμε και θυμόμαστε τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις στα οποία έχουμε όλοι συμφωνήσει!

4. “Έχουμε δικαίωμα να αποφασίζουμε και να στήνουμε τη δική μας γωνιά στο νηπιαγωγείο μας”

Μέσα σε όλα τα δικαιώματά μας, σκεφτήκαμε πως έχουμε δικαίωμα να φτιάξουμε μια καινούρια γωνιά στην τάξη μας. Αφού ψηφίσαμε, επιλέξαμε να στήσουμε την “Γωνιά της κουζίνας” και συζητήσαμε τι θέλουμε να περιλαμβάνει. Αρχικά τα παιδιά ζωγράφισαν τις ιδέες τους και τις συζητήσαμε στην παρεούλα. Τι θέλουμε να έχει η γωνιά της κουζίνας μας; Φούρνο, νεροχύτη, πλυντήριο, κουζινικά, πιάτα, κατσαρόλες, ψυγείο, τρόφιμα κ.α. ήταν κάποιες από τις ιδέες των παιδιών.

Καταγράψαμε τις ιδέες των παιδιών σε ένα ψηφιακό ιστόγραμμα στον διαδραστικό μας πίνακα και βάλαμε σχετικές εικόνες που βρήκαμε στο διαδίκτυο, αλλά και σε περιοδικά που είχαμε πριν ξεφυλλίσει, κόψει και ψηφιοποιήσει τις εικόνες που είχαμε επιλέξει.

Οργανώσαμε όλοι μαζί την γωνιά της κουζίνας , επιλέξαμε τα παιχνίδια που θα έχουμε και αποφασίσαμε τις θέσεις τους στην κουζίνα μας. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με την καινούρια γωνιά , ένιωσαν υπεύθυνα και συμμετείχαν ενεργά στην οργάνωσή της. Επειδή, όπως ήταν φυσικό , όλοι ήθελαν να παίξουν εκεί, ορίσαμε τον αριθμό των 3 παιδιών κάθε φορά με προτεραιότητα στους καθημερινούς βοηθούς της τάξης.

Τα παιδιά ζήτησαν να βάλουμε και ένα μωρό με την κούνια του στην γωνιά της κουζίνας για να του μαγειρεύουμε και να το φροντίζουμε! Μας άρεσε πολύ η καινούρια γωνιά της τάξης και την προσέχουμε πολύ. Έχουμε όλοι δικαίωμα να παίξουμε σε αυτή, σεβόμαστε τον αριθμό των παιδιών που μπορούν να παίξουν εκεί και έχουμε την υποχρέωση να περιμένουμε τη σειρά μας για να παίξουμε με τους φίλους μας!

5. “Πώς βιώνουμε τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας στο νηπιαγωγείο; Ας φωτογραφηθούμε!”

Σήμερα είχαμε μια απρόσμενη επίσκεψη στην τάξη μας…την κ. Βα Κουκουβά! Η κ. Κουκουβάγια μας επισκέφτηκε κρατώντας την πράσινη βαλίτσα της και μας συστήθηκε! Μας είπε πως κάθε μέρα πηγαίνει και σε άλλο νηπιαγωγείο και βλέπει πώς περνάνε τα παιδιά στην τάξη. Τα παιδιά, αφού της συστήθηκαν, τη ρώτησαν τι είχε η τσάντα της κι η κ. Κουκουβά την άνοιξε και μας έδειξε τις κάρτες της. Ζήτησε από τα παιδιά να διαλέξουν όποια θέλουν και να περιγράψουν τι βλέπουν. Αρχικά τα παιδιά επικεντρώθηκαν στις δυο κάρτες, την πράσινη και την κόκκινη, που απεικόνιζαν κάποια παιδιά στο σχολείο που ήταν χαρούμενα και κάποια που ήταν λυπημένα, αντίστοιχα. Η κ. Κουκουβά τα ρώτησε να μαντέψουν τι είχε συμβεί και τα παιδιά εξέφρασαν τις απόψεις τους: “είναι χαρούμενα γιατί παίζουν ωραία”, “είναι όλοι φίλοι”, ενώ τα άλλα είναι λυπημένα “γιατί τσακώνονται”, “ο ένας χαλάει το παιχνίδι του άλλου”

Τα παιδιά συνέδεσαν αμέσως τα γεγονότα αυτά με το “Συμβόλαιο” της τάξης μας και εξήγησαν στην κ. Κουκουβά πως εμείς έχουμε κανόνες! Μάλιστα την πήραν μαζί τους και της διάβασαν τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα μας στην τάξη που έχουμε γράψει και υπογράψει όλοι μας!

Η κ. Κουκουβά εντυπωσιάστηκε και τους ρώτησε αν πράγματι τηρούν τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά τους στην τάξη.

Τα παιδιά τη διαβεβαίωσαν πως είναι συνεπείς σε όσα έχουν δεσμευτεί. Μάλιστα, επειδή βιαζόταν να φύγει για να πάει και σε άλλα νηπιαγωγεία, η κ. Κουκουβάγια είχε μια έκπληξη-πρόκληση για τα παιδιά. Τους έδειξε την τελευταία καρτέλα που είχε στην τσάντα της που απεικόνιζε μια φωτογραφική κάμερα. Τους ζήτησε, λοιπόν, να φωτογραφίσουν σκηνές από την καθημερινότητά τους που τηρούν τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά τους και να της στείλουν τις φωτογραφίες με ένα γράμμα. Αμέσως τα παιδιά πήραν την κάμερα και άρχισαν τη φωτογράφηση: έχουμε την υποχρέωση να μην πετάμε κάτω σκουπίδια, έχουμε το δικαίωμα να διαλέγουμε σε ποια θέση θα κάτσουμε κατά την ώρα των ελεύθερων δραστηριοτήτων κ.α.

Μάλιστα η κ. Κουκουβάγια επέστρεψε στο νηπιαγωγείο μας και μας βοήθησε να γράψουμε μαζί το γράμμα, το οποίο θα απευθύνονταν στα παιδιά των υπολοίπων νηπιαγωγείων που θα επισκέπτονταν η κ. Κουκουβά ώστε να τους ενημερώσει για το πώς εμείς στο 35ο Νηπιαγωγείο βιώνουμε τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας στην τάξη! Έτσι, γράψαμε το γράμμα προς τα παιδιά, κολλήσαμε τις φωτογραφίες μας και τους ευχηθήκαμε να περνάνε κι αυτοί υπέροχα στην τάξη τους, όπως εμείς!

Η κ. Κουκουβάγια μας ευχαρίστησε, πήρε το γράμμα και μας υποσχέθηκε ότι θα τα πάει στα άλλα νηπιαγωγεία που θα επισκεφτεί!

Τέλος, ζητήσαμε από τα παιδιά να σκεφτούν ποιες από τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά τους στην τάξη θεωρούν τα σημαντικότερα και να τα καταγράψουν. Αφού συγκεντρώσαμε τις καταγραφές τους, τις συζητήσαμε στην ολομέλεια και συνειδητοποιήσαμε για μια ακόμη φορά πόσο χαρούμενοι είμαστε στην τάξη, ακριβώς γιατί τηρούμε τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας καθημερινά!

Καλλιεργώντας δεξιότητες προγραμματισμού στο νηπιαγωγείο

Δημοσιεύθηκε 1 Ιουνίου 2023 από τον/την 35ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΑΘΗΝΑΣ

Στο πλαίσιο υλοποίησης των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων που υλοποιούμε φέτος στο νηπιαγωγείο μας, συνεχίσαμε με το τέταρτο εργαστήριο στον τομέα “Δημιουργώ και καινοτομώ” με τίτλο “STEM – Εκπαιδευτική Ρομποτική “

Προετοιμασία για την εισαγωγή του Βο του Ρομπότ στην τάξη

Είναι ενδιαφέρον να παρουσιάζονται διάφορες δραστηριότητες προετοιμασίας στους μαθητές πριν από την εισαγωγή προγραμματιστικών παιχνιδιών. Στην τάξη μας φτιάξαμε πλέγμα με χαρτοταινία που δημιουργούσε μονοπάτια που οδηγούσαν στην πόρτα μας, σε διάφορες γωνιές και στην παρεούλα.

Εξηγήσαμε στα παιδιά ότι θα παίζαμε ένα παιχνίδι όπου θα γινόμασταν ρομπότ. Θα μας δινόταν μια βασική οδηγία πχ. “πήγαινε στην γωνιά του αρχιτέκτονα” και θα έπρεπε να μετρήσουμε τις κινήσεις μας και τα βήματα μας. Έτσι, εξοικειώθηκαν με τα βασικά σημεία προσανατολισμού, αριστερά και δεξιά, μπροστά, πίσω.

Συνεχίσαμε με το παιχνίδι “Ρομπότ-Προγραμματιστής’ . Ένα παιδί έκανε το ρομπότ και ένα άλλο ήταν ο προγραμματιστής που του έλεγε πώς να πάει σε συγκεκριμένο σημείο. Αυτή η δραστηριότητα στοχεύει στο να μυήσει στα παιδιά την έννοια του προγραμματισμού και τη σημασία κάθε δράσης που γίνεται. Το παιδί που παίζει το ρόλο του προγραμματιστή πρέπει να δίνει σαφείς οδηγίες και το παιδί που παίζει το ρομπότ πρέπει να ακούει καλά για να εκτελέσει σωστά τη δεδομένη εντολή.

Διασκεδάσαμε πολύ με αυτά τα παιχνίδια και αφήσαμε το επιδαπέδιο πλέγμα στην τάξη μας για μέρες, μια που τα παιδιά, έπαιζαν τα παιχνίδια προγραμματισμού ακόμα και στην ώρα του ελεύθερου παιχνιδιού!

2. Γνωριμία με τον Βο το Ρομπότ και εισαγωγή στις έννοιες του προγραμματισμού και της κωδικοποίησης

Ο Βο είναι ένα ελκυστικό προγραμματιζόμενο ρομπότ που μας επιτρέπει να ανακαλύψουμε τον κόσμο της ρομποτικής και να μάθουμε τη γλώσσα ενός ρομπότ με έναν παιγνιώδη τρόπο. Λειτουργεί με τηλεχειριστήριο που περιλαμβάνει τις βασικές κινήσεις, μπροστά, πίσω , στροφή δεξιά, στροφή αριστερά, εκτέλεση εντολών (GO) και ακύρωση της εκτέλεσης εντολών. (Χ).

Τα παιδιά χάρηκαν με τον καινούριο μας φίλο τον Βο και θέλησαν αμέσως να παίξουν μαζί του.Το παιχνίδι ήταν να οδηγήσουν τον Βο να φτάσει στο αυτοκινητάκι του. Μάντευαν τα βήματα και τις κινήσεις που έπρεπε να κάνει και τις προγραμμάτιζαν στο τηλεχειριστήριο. Εξοικειώθηκαν πολύ γρήγορα με το τηλεχειριστήριο και τις εντολές που έδιναν. Μάλιστα όταν έφτανε στον προορισμό του ο Βο, τον χειροκροτούσαν με ενθουσιασμό!

Η κωδικοποίηση για παιδιά νηπιαγωγείου είναι στην πραγματικότητα πολύ πιο απλή από όσο νομίζουμε. Όπως αποδεικνύεται, όλοι χρησιμοποιούμε, ασυναίσθητα, έννοιες κωδικοποίησης και σχεδόν οτιδήποτε κάνουμε στην καθημερινή μας ζωή μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα όταν εξηγούμε τις έννοιες του προγραμματισμού υπολογιστών στα παιδιά. Με αφορμή το αγαπημένο μας τραγούδι με ηρωίδα την Wednesday , τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με τον κώδικα, αφού έβγαλαν μόνα τους χορευτικές κινήσεις, δημιουργώντας μια όμορφη χορογραφία!

3. Σχεδιασμός αλγόριθμου με εντολές στον Βο

Μια εξαιρετική εισαγωγή στην κωδικοποίηση για τα παιδιά είναι να μάθουν την έννοια της ακολουθίας, η οποία αποτελεί και βασική δεξιότητα. Χρησιμοποιήθηκαν οι κάρτες που δείχνουν τις κινήσεις μπροστά, πίσω , δεξιά και αριστερά. Αρχικά, δόθηκε στα παιδιά η εντολή να βοηθήσουν τον Bo το Ρομπότ να φτάσει στον προορισμό του , που ήταν μια κάρτα με τον Σταγονούλη. Οι μέρες ήταν πολύ βροχερές και ο καιρός μονοπωλούσε στις συζητήσεις των μικρών μαθητών, επειδή μέναμε πολλές ώρες στην τάξη μας, Έτσι, ένα παιδί σκέφτηκε να οδηγήσουμε τον Βο να πάει να βρει στον Σταγονούλη , για να του μεταφέρει το μήνυμα να σταματήσει να βρέχει επιτέλους!

Το παιχνίδι ξεκίνησε…Πού βρίσκεται ο Σταγονούλης; Τρία βήματα μπροστά, μια στροφή αριστερά και άλλο ένα μπροστά και φτάσαμε! Τα παιδιά σχεδίασαν τον αλγόριθμο, συζητώντας και βάζοντας στη σειρά τις κάρτες ακολουθίας. Έπειτα έδιναν τις εντολές στο τηλεχειριστήριο του Bo και πατούσαν το πλήκτρο ‘GO’ και ο Βο έφτανε στον Σταγονούλη!

Συνεχίσαμε βάζοντας δρόμους και εμπόδια με πλαστικές ράβδους από το παιδαγωγικό υλικό της τάξης μας.

Κάθε παιδί σκεφτόταν προσεκτικά, έβαζε τις κάρτες στη σειρά για να οδηγήσει τον Βο το Ρομπότ στον προορισμό του! Στα παιδιά άρεσε πολύ το παιχνίδι με τις κάρτες και ανυπομονούσαν να έρθει η σειρά τους για να παίξουν με τον Βο το Ρομπότ! Τα κατάφεραν εξαίσια! Εξασκήθηκαν στον σχεδιασμό απλών αλγορίθμων σε πίστα με εμπόδια και εξοικειώθηκαν με βασικές εντολές κατεύθυνσης και προσανατολισμού.

4. Κάνουμε εξάσκηση με τον προσομοιωτή του Beebot

Συνεχίσαμε με το παιχνίδι “Γνωρίζω τη γειτονιά” διαδικτυακά , με τον προσομοιωτή του Beebot, ο οποίος μοιάζει με το δικό μας Ρομπότ, τον Βο, στον διαδραστικό μας πίνακα. Χρησιμοποιήσαμε το διαδικτυακό χαλάκι του Beebot , όπου απεικονίζονται διάφορα κτίρια της γειτονιάς, όπως το σχολείο, το πάρκο, η παιδική χαρά, το ταχυδρομείο, η τράπεζα, το εστιατόριο κ.α.

Η μέλισσα Beebot ήταν σε ένα καθορισμένο σημείο και οι εκπαιδευτικοί έδιναν μια οδηγία στους μαθητές να οδηγήσουν την Βeebot σε ένα κτίριο διαφορετικό κάθε φορά. Οι μαθητές επέλεγαν τη σωστή διαδρομή στο διαδικτυακό τηλεχειριστήριο και πατώντας το “GO” οδηγούσαν την Beebot στον προορισμό της.

Κάθε φορά που τα κατάφερναν, συνοδευόταν από δυνατό χειροκρότημα! Οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με έννοιες και τις δεξιότητες της χαρτογράφησης διαφορετικών χώρων. Εξοικειώθηκαν με τον διαδικτυακό προγραμματισμό του ρομπότ και αντιλήφθηκαν ότι έλεγχαν οι ίδιοι το ρομπότ μέσα από τις ενέργειες που εισήγαγαν σε αυτό, εξασκώντας την αλγοριθμική τους σκέψη.

5. Γνωρίζω την γειτονιά μου με την βοήθεια του Βο.

Το τελευταίο εργαστήρι ήταν αφιερωμένο στο τρισδιάστατο επιδαπέδιο παιχνίδι της μακέτας της γειτονιάς μας που είχαμε κατασκευάσει στα πλαίσια του δεύτερου εργαστηρίου.

Κάθε φορά ρίχναμε το ζάρι και ανάλογα ποιο κτίριο μας έδειχνε, οδηγούσαμε τον Bo το Ρομπότ στο αντίστοιχο κτίριο, χρησιμοποιώντας το τηλεχειριστήριο και τις κάρτες και φτιάχνοντας τον αντίστοιχο αλγόριθμο.

Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με το παιχνίδι, ήθελαν όλα να συμμετέχουν και παρακολουθούσαν τον Bo στις διαδρομές του. Κάθε φορά που οι εντολές ήταν πιο σύνθετες βοηθούσαν ο ένας τον άλλον και τελικά τα κατάφεραν περίφημα! Το παιχνίδι αξιοποιήθηκε αρχικά στην παρεούλα ως ομαδικό παιχνίδι και στη συνέχεια το ζητούσαν να το παίξουν και στις ελεύθερες δραστηριότητες τους. Ήρθαν σε επαφή με τις βασικές έννοιες του προγραμματισμού και της υπολογιστικής σκέψης μέσα από το παιχνίδι και εξοικειώθηκαν με τις αρχικές έννοιες της κωδικοποίησης,

Αξιολόγηση Εργαστηρίου Δεξιοτήτων- Επέκταση

Στο τέλος, σαν μια μικρή ανακεφαλαίωση , αξιολογήσαμε όσα κάναμε και μάθαμε. Μέσα από το παιχνίδι , τα παιδιά μάθανε προπαρασκευαστικές δραστηριότητες εξοικείωσης με τη ρομποτική και ανέπτυξαν τις αρχικές τους αντιλήψεις για τα ρομπότ. Αυτό το βήμα είναι σημαντικό ώστε το παιδί να μπορεί να βιώσει τη ρομποτική με ουσιαστικό τρόπο, προάγοντας παράλληλα την ανάπτυξη δεξιοτήτων.

Τα παιδιά καθημερινά μας ζητούσαν να παίξουν με τον Βο τον Ρομπότ ακόμα και στις καθημερινές τους ελεύθερες δραστηριότητες.

Τέλος, το παιχνίδι προσανατολισμού, “προγραμματιστής-ρομπότ” , συνεχίστηκε και στο μάθημα των Αγγλικών, μαθαίνοντας τις αντίστοιχες λέξεις -εντολές του ρομπότ και στα αγγλικά.

Καταφέραμε περίφημα να γίνουμε μικροί προγραμματιστές και να αγαπήσουμε την ρομποτική!

Κορίτσι ή αγόρι,δικαίωμα έχουμε όλοι

Δημοσιεύθηκε 22 Μαΐου 2023 από τον/την 35ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΑΘΗΝΑΣ

Στο πλαίσιο υλοποίησης των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων που υλοποιούμε φέτος στο νηπιαγωγείο μας, συνεχίσαμε με το 3ο Εργαστήριο στον τομέα ”” Ενδιαφέρομαι και Ενεργώ” με τίτλο: “Κορίτσι ή αγόρι, δικαίωμα έχουμε όλοι!”

1)Τι ξέρω για τα κορίτσια; Τι ξέρω για τα αγόρια;

Με αφορμή τις αντιλήψεις των παιδιών γύρω από τα κορίτσια και τα αγόρια, οι οποίες εκφράζονταν καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, αναδύθηκε το ενδιαφέρον να δουλέψουμε το συγκεκριμένο θέμα, αποσκοπώντας στην κατάρριψη στερεοτυπικών αντιλήψεων σχετικά με το φύλο. Αρχικά σκεφτήκαμε να βάλουμε τις σκέψεις μας στο χαρτί γύρω από τι ξέρουμε για τα κορίτσια και τα αγόρια.. Έτσι λοιπόν εφαρμόσαμε τη ρουτίνα σκέψης KLWH και καταγράψαμε στο πρώτο αυτό στάδιο τι γνωρίζουμε ήδη καθώς και τι θέλουμε να μάθουμε γύρω από τα κορίτσια και τα αγόρια.

Χωριστήκαμε σε ομάδες των τεσσάρων ατόμων, συζητήσαμε και αποφασίσαμε όλοι μαζί πώς θα αποτυπώσουμε στο χαρτί τις ιδέες μας για τα αγόρια και τα κορίτσια. Στη συνέχεια, σκεφτήκαμε πώς θα το παρουσιάσουμε στις υπόλοιπες ομάδες. Οι ιδέες μας είχαν πλέον παρέα η μια την άλλη και βρίσκονταν όλες μαζί στη ομαδική μας κατασκευή. Όλες οι καταγραφές μας αναρτήθηκαν στον πίνακα της τάξης και θα ανατρέχαμε σε αυτές στο τέλος του προγράμματος για να δούμε αν τελικά επαληθεύονται ή διαψεύδονται.

2) Μπορούν τα κορίτσια να έχουν κοντά μαλλιά και τα αγόρια να φοράνε ροζ ρούχα;

Έχοντας λοιπόν ολοκληρώσει το πρώτο μας αυτό βήμα, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε προσεγγίζοντας τα εξωτερικά χαρακτηριστικά των κοριτσιών και των αγοριών, των γυναικών και των αντρών. Είχαμε πολλές και διαφορετικές αντιλήψεις. Κάποιοι από εμάς γνωρίζουμε άνδρες με μακριά μαλλιά, άλλοι γνωρίζουμε γυναίκες που φορούν κοστούμια, έχουμε παρατηρήσει ακόμη ότι κάποια αγόρια φορούν ρούχα ροζ χρώματος, ενώ κάποια κορίτσια φορούν παπιγιόν.

Συζητήσαμε πάνω σε όσα έχουν δει τα μάτια του καθενός από εμάς και για να καταγράψουμε όλες τις εικόνες μας, αποφασίσαμε ότι δύο κύκλοι θα εξυπηρετούσαν το σκοπό μας. Αρχικά διαλέξαμε να τους αποτυπώσουμε με τέτοιο τρόπο στο χαρτί ώστε να ενώνονται δημιουργώντας έναν κοινό χώρο για πράγματα που αφορούν κορίτσια και αγόρια μαζί. Είδαμε λοιπόν ότι τα περισσότερα από αυτά που είπαμε ανήκαν σε αυτόν τον ενδιάμεσο χώρο που είναι και για κορίτσια και για αγόρια. Πιο συγκεκριμένα είδαμε ότι κορίτσια και αγόρια, γυναίκες και άνδρες μπορούν να φοράνε ό,τι χρώμα ρούχα θέλουν, να κρατούν τσάντες καθώς και να φορούν άρωμα.

3) Μπορούν τα αγόρια να παίζουν με κουζινικά και τα κορίτσια να παίζουν με αυτοκινητάκια;

Υπάρχουν άραγε κοριτσίστικα και αγορίστικα παιχνίδια; Μέσα από τα βιωματική τους εμπειρία από όλη την χρονιά, τα παιδιά αναγνώρισαν ότι όλοι, αγόρια και κορίτσια, έπαιζαν σε όλες τις γωνιές και με όλα τα παιχνίδια. Ωστόσο, μέσα από τη συζήτηση στην ολομέλεια αναδείχθηκαν από τα παιδιά αντιλήψεις που αφορούσαν τον χαρακτηρισμό ενός παιχνιδιού ως «κοριτσίστικο» και «αγορίστικο». Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε να κάνουμε έναν πίνακα πολλαπλής εισόδου για διαπιστώσουμε τι ακριβώς συμβαίνει. Στον οριζόντιο άξονα του πίνακα τοποθετήθηκαν εικόνες από παιχνίδια της τάξης και στον κάθετο άξονα το κάθε παιδί έγραφε το όνομά του και σημείωνε με ποια παιχνίδια επιλέγει και του αρέσει να παίζει.

Με την ολοκλήρωση του πίνακα έγινε πλέον φανερό ότι κανένα παιχνίδι δεν είχε επιλεχθεί μόνο από αγόρια ή μόνο από κορίτσια. Με αυτό τον τρόπο τα παιδιά οπτικοποίησαν αυτό που ήδη γνώριζαν βιωματικά και μετακινήθηκαν από στερεοτυπικές θεωρητικές αντιλήψεις που ενυπήρχαν.

4) Υπάρχουν κοριτσίστικες και αγορίτσικες δουλειές;

Για να μάθουμε αν όντως υπάρχουν κοριτσίστικες/γυναικείες ή/και αγορίστικες/ανδρικές δουλειές ξεκινήσαμε παροτρύνοντας την ενίσχυση της παρατήρησης του τι συμβαίνει στο πλαίσιο του οικογενειακού περιβάλλοντος κάθε παιδιού. Έτσι λοιπόν, δώσαμε στα παιδιά ένα φύλλο εργασίας, το οποίο είχε εικόνες από οικιακές δουλειές και τους ζητήθηκε να παρατηρήσουν και να τσεκάρουν αν αυτές γίνονται από τη μαμά, από τον μπαμπά ή και από τους δύο. Σε αυτή τη δραστηριότητα χρειάστηκε λίγο από τον χρόνο των γονέων για να συμπληρωθεί το φύλο μαζί με τα παιδιά. Όταν τα παιδιά έφεραν στο σχολείο τα φύλλα συμπληρωμένα, συγκεντρωθήκαμε στην παρεούλα μας και όλοι μαζί ξεκινήσαμε την αποκωδικοποίηση. Στο σπίτι μας, Ποιος σκουπίζει στο σπίτι; Ποιος πλένει τα πιάτα; Ποιος ψωνίζει; Είδαμε λοιπόν πόσες κοινές απαντήσεις είχαμε, πόσες διαφορετικές και μάθαμε πως ακόμη και αν στη δική μας οικογένεια μια δουλειά μπορεί να μη γίνεται είτε από τη μαμά, είτε από τον μπαμπά, σε μια άλλη οικογένεια μπορεί να μη συμβαίνει το ίδιο!

5) Αγόρια και κορίτσια δικαιώματα έχουμε ίδια

Τη λέξη δικαίωμα τη γνωρίζουμε και τη χρησιμοποιούμε εδώ και πολύ καιρό. Ήρθε όμως η ώρα να μάθουμε λίγα περισσότερα πράγματα για τα δικαιώματα των κοριτσιών και των αγοριών. Διαβάσαμε λοιπόν δύο βιβλία με τίτλο «Τα κορίτσια έχουν δικαίωμα» και «Τα αγόρια έχουν δικαίωμα». Και ξέρετε τι ιδέα είχαμε; Να φτιάξουμε το κορίτσι και το αγόρι της τάξης μας σε μεγάλα χαρτόνια και να τους δώσουμε τα χαρακτηριστικά που θέλουμε. Θέλαμε να είναι ξεχωριστοί και τι πιο ξεχωριστό όταν ο καθένας από εμάς βάζει και ένα χαρακτηριστικό που θα φέρουν οι νέοι μας φίλοι; Και μην έχετε την εντύπωση ότι συμφωνήσαμε αμέσως στο πως θα μοιάζουν. Ωστόσο ξέρουμε ότι όταν διαφωνούμε μπορούμε να ψηφίζουμε και με αυτό τον τρόπο να έχουμε όλοι το δικαίωμα της γνώμης μας. Το κορίτσι και το αγόρι της τάξης μας όπως θα βλέπετε, δεν είναι μόνο εκεί για να παρατηρούμε τα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά, αλλά έχουν και φωνή σε αυτή τη φούσκα εκεί δίπλα τους. Μας επικοινωνούν λοιπόν τα δικαιώματα που έχουν, αλλά γίνεται να έχουν δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις;

Το αγόρι της τάξης μας αποφασίσαμε ότι θα λέει: “Σου αρέσουν τα ρούχα μου; Έχω δικαίωμα να φοράω ό,τι ρούχα θέλω και ό,τι χρώμα θέλω. Έχω δικαίωμα να παίζω με κούκλες και κουζινικά, και ό,τι παιχνίδια θέλω. Έχω δικαίωμα να γίνω ποδοσφαιριστής, δάσκαλος, νοσοκόμος, αστυνόμος ή αστροναύτης! Έχω υποχρέωση να βοηθάω στις δουλειές του σπιτιού!”.

Το κορίτσι της τάξης μας με τα δικά του δικαιώματα και υποχρεώσεις καταλήξαμε ότι θέλουμε να μοιράζεται τις παρακάτω σκέψεις: “Θέλεις να παίξουμε; Έχω δικαίωμα να παίζω με φίλους, αμάξια, να κάνω ποδήλατο και να παίζω ποδόσφαιρο. Έχω δικαίωμα να έχω κοντά μαλλιά ή μακριά, να φοράω ότι χρώμα θέλω. Έχω δικαίωμα να γίνω καπετάνισσα, σεφ, αστυνόμος, μπαλαρίνα, οδηγός ή μποξέρ. Έχω υποχρέωση να βοηθάω στις δουλειές του σπιτιού!”

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Κλείνοντας και κάνοντας μια μικρή ανακεφαλαίωση των όσων έχουμε μάθει καθ’ όλη τη διάρκεια του εργαστηρίου, επιλέξαμε να επανέλθουμε στη ρουτίνα της σκέψης με την οποία ξεκινήσαμε και να αξιολογήσουμε τι μάθαμε και πώς το μάθαμε. Για το σκοπό αυτό πειραματιστήκαμε με ένα φύλλο εργασίας το οποίο είχε διάφορα εργαλεία τα οποία παρέπεμπαν σε στερεοτυπικές ιδέες πάνω στα επαγγέλματα, όπως εργαλεία μάστορα, εργαλεία κομμωτικής κ.α.. Έπρεπε να αντιστοιχίσουμε τα επαγγέλματα, στα οποία παραπέμπουν τα εργαλεία, με τη γυναικεία ή/και την ανδρική φιγούρα. Μέσα από τη δραστηριότητα αυτή έγινε φανερό ότι τα παιδιά κατέκτησαν νέους γνωστικούς σχηματισμούς σκέψης γύρω από τα έμφυλα στερεότυπα και τα επαγγέλματα, καθώς αντιστοίχησαν κάθε επάγγελμα και με τα δυο ανθρωπάκια. Επιλέξαμε να ολοκληρώσουμε το εργαστήριο με ένα τελευταίο παιχνίδι με επαγγέλματα και αντιλήψεις γύρω από τα φύλα. Για ακόμη μια φορά καταλήξαμε πως όλοι μας γνωρίζουμε πλέον πως δεν υπάρχουν δουλειές, παιχνίδια και δικαιώματα μόνο για κορίτσια ή μόνο για αγόρια…γιατί; Γιατί “Κορίτσι ή αγόρι, δικαίωμα έχουμε όλοι!”

“Αθήνα, η πόλη μας, μια γειτονιά”- Μέρος Β΄

Δημοσιεύθηκε 7 Φεβρουαρίου 2023 από τον/την 35ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΑΘΗΝΑΣ

(3) “Η Γωνιά των Μικρών Αρχιτεκτόνων”

Με έναυσμα την ανάγνωση του βιβλίου ” A DOG DAY ” της Emily Rand (εκδόσεις TATE), όπου ο μικρός τριχωτός μας φίλος έκανε μια εντυπωσιακή βόλτα με το αφεντικό του στη γειτονιά, συζητήσαμε με τα παιδιά για τις δικές τους μοναδικές εμπειρίες από την δική μας γειτονιά και καταγράψαμε όλα τα μέρη που έχουμε επισκεφτεί στον πίνακα της τάξης μας. Σε συνέχεια της κουβέντας μας για την γειτονιά μας χωρίσαμε τα μέρη που επισκεπτόμαστε σε ομάδες. Ξεχωρίσαμε τέσσερις βασικές κατηγορίες:

Στην πρώτη ομάδα αποφασίσαμε να βάλουμε τους εξωτερικούς χώρους, όπως τα πάρκα, τις πλατείες και τις κούνιες.
Στη δεύτερη ομάδα μπήκαν τα σπίτια (σπίτια παππούδων, φίλων και συγγενών).
Στην τρίτη ομάδα βάλαμε τα διάφορα μαγαζιά και καταστήματα που υπάρχουν στη γειτονιά μας.
Τέλος, στην τέταρτη και τελευταία ομάδα μπήκαν χώροι όπως η βιβλιοθήκη, η καφετέρια και η σχολή χορού, όπου πηγαίνουμε για να διασκεδάσουμε και να περάσουμε όμορφες και δημιουργικές στιγμές.

Με πολλή όρεξη και κέφι χωριστήκαμε κι εμείς σε ομάδες και αποφασίσαμε να ζωγραφίσουμε την κάθε μια κατηγορία ξεχωριστά. Οι ζωγραφιές μας έγιναν πανέμορφες και ξεχωριστές όπως κι εμείς οι ίδιοι.

Καθώς όλοι μας είχαμε κι από μια διαφορετική προτίμηση πήραμε την απόφαση να ψηφίσουμε όλοι για να δούμε ποιος ήταν τελικά ο αγαπημένος και πιο δημοφιλής προορισμός. Κάθε παιδί είχε την δυνατότητα να ψηφίσει δύο μέρη που του αρέσουν να πηγαίνει. Τελικά ο μεγάλος νικητής ήταν η πρώτη ομάδα με τους εξωτερικούς χώρους, δηλαδή τα πάρκα, τις πλατείες και τις κούνιες. Φαίνεται πως όλοι μας τελικά απολαμβάνουμε μια έξοδο στη φύση!

Μέσα από την συζήτηση που κάναμε και βλέποντας διάφορες εικόνες χαρτών στο διαδίκτυο μας γεννήθηκαν αρκετές απορίες. Πώς φτιάχνεται ένας χάρτης και γιατί; Τι μας δείχνει; Γιατί τον χρειαζόμαστε; Απαντώντας σε όλα αυτά τα ερωτήματα αποφασίσαμε να φτιάξουμε κι εμείς τον δικό μας ατομικό χάρτη. Και τι καλύτερο απ’ το να φτιάξουμε τον χάρτη που οδηγεί από το σπίτι του καθενός στο σχολείο. Τα παιδιά αναρωτιούνται και φέρνουν στο μυαλό τους τι συναντούν στη διαδρομή κι έτσι η περιπέτεια ξεκινά και για άλλη μια φορά τα αποτελέσματα είναι μοναδικά.

Το επόμενο βήμα στην εξερεύνηση της γειτονιάς μας ήταν η ανάγνωση ενός πολύ ενδιαφέροντος βιβλίου με τίτλο Ο μικρός Φράνκ αρχιτέκτονας, του Frank Viva (εκδόσεις ΜΕΛΙΣΣΑ), στο οποίο ο μικρός Φράνκ θέλοντας να μοιάσει στον παππού του που είναι αρχιτέκτονας φτιάχνει κατασκευές από απλά υλικά που βρίσκει στο σπίτι, όπως ρολά από χαρτιά υγείας, βιβλία, φρούτα και άλλα πολλά. Στην αρχή ο παππούς του διαφωνεί αλλά μετά από μια επίσκεψη τους στο Μουσείο Τέχνης καταλαβαίνει ότι μπορεί κανείς να είναι αρχιτέκτονας ακόμη κι όταν κατασκευάζει καρέκλες από ρολά χαρτιού υγείας.

Επηρεασμένοι από τον μικρό Φράνκ θέλαμε να γίνουμε κι εμείς αρχιτέκτονες. Αρχίζουμε λοιπόν να ψάχνουμε στην τάξη μας υλικά που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε. Βρήκαμε αρκετά ρολά, κουτιά, μπουκάλια και αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε κι εμείς σε ομάδες των δύο ή τριών. Καταφέραμε να κάνουμε καρέκλες, τραπέζια και πολλές ακόμη αυθόρμητες κατασκευές.

Καθημερινά, μια ομάδα παιδιών, με πρώτους τους βοηθούς, πήγαιναν στη γωνιά του αρχιτέκτονα και αφού πρώτα σχεδίαζαν στο καβαλέτο το κτίριο που θέλουν να “χτίσουν”, στη συνέχεια το κατασκεύαζαν, χρησιμοποιώντας διάφορα υλικά, όπως μπατονέτες, πολύχρωμα ξυλάκια, ρολά από χαρτί υγείας, κουτιά από γάλα, ξύλινα ή πλαστικά τουβλάκια, γλωσσοπίεστρα, πλαστελίνη κ.α. Πειραματίστηκαν με πολλά υλικά, προσπάθησαν να φτιάξουν κτίρια με ορόφους, κάποιες φορές τα κατάφεραν, άλλες φορές το κτίριο έπεσαν….σημασία έχει όμως ότι τα παιδιά κατανόησαν το ρόλο του αρχιτέκτονα και τη σημασία του έργου του!

Με όλες αυτές τις αναφορές και τις κουβέντες για την γειτονιά και την πόλη μας δε θα μπορούσαμε να μην δημιουργήσουμε και μια ομαδική δουλειά. Είπαμε λοιπόν να φτιάξουμε όλοι μαζί τον χάρτη της πόλης μας σε χαρτί του μέτρου. Αρχικά, αναρωτηθήκαμε τι πρέπει να περιέχει ο χάρτης αυτός. Καταλήξαμε να ζωγραφίσουμε τόσο τα κτήρια που υπάρχουν στη γειτονιά μας, όσο και τα πάρκα, τους δρόμους, τα φανάρια και τα αυτοκίνητα.

Η μικρογραφία της πόλης μας είναι έτοιμη λοιπόν να στολίσει το παράθυρό μας για να την βλέπουν όλοι και να την θαυμάζουν.

Στη συνέχεια, αφού είδαμε και μελετήσαμε αρκετές φωτογραφίες ιδιαίτερων αρχιτεκτονικών κατασκευών με περίεργα σχήματα, καμπύλες και χρώματα ενώσαμε τις ιδέες μας και γίναμε αρχιτέκτονες σε ομάδες. Αφού σκεφτήκαμε πώς φανταζόμαστε το κτήριο που θα αποτυπώσουμε στο χαρτί, δεν αργήσαμε να πιάσουμε τα μολύβια, τα χρώματα και το χαρτί και να ξεκινήσουμε! Η φαντασία μας έκανε να δημιουργήσουμε απίστευτα κτίσματα, δεντρόσπιτα,κάστρα ακόμη και στρόγγυλα κτήρια. Τα αποτελέσματα είναι αυτά που βλέπετε, αλλά μη νομίζετε ότι μπορείτε να μαντέψετε που βρίσκονται και ποιοι κατοικούν σε αυτά … Όλα αυτά και πολλά πολλά άλλα συζητήσαμε και παρουσιάσαμε στην παρεούλα μας!

Μπορείτε να φανταστείτε τι μάθαμε μετά; Μια καινούργια λέξη που το όνομά της είναι “κάτοψη”. Είναι σαν να μπορεί κάποιος να βγάζει φωτογραφία ένα κτήριο ή έναν χώρο από ψηλά. Έτσι, αφού είδαμε μέσα από το Google Earth πως μοιάζουν τα κτήρια και η πόλη μας από ψηλά, ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε την δική μας κάτοψη ενός σπιτιού, στο οποίο χωρίσαμε τα δωμάτια και τους χώρους όχι με πραγματικά τούβλα αλλά με τη βοήθεια της χαρτοταινίας! Τα δωμάτια και οι χώροι του σπιτιού ήταν πια έτοιμα και έτσι ξεκινήσαμε την “βόλτα” μας πάνω στην κάτοψη του σπιτιού που φτιάξαμε όλοι μαζί!

Γνωρίζοντας πλέον πως μπορούμε να κατασκευάσουμε την κάτοψη ενός σπιτιού, αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε κάτι πιο διασκεδαστικό… Εσείς τι πιστεύετε, ότι θα καταφέρναμε να με ομαδική δουλειά και συνεργασία να κατασκευάσουμε την κάτοψη της ίδιας μας της τάξης και της αυλής μας; Σωστά πιστεύετε… τα καταφέραμε!!! Και ξέρετε πώς έγινε αυτό; Χωριστήκαμε σε 2 ομάδες, όπου η μια ανέλαβε να κατασκευάσει την κάτοψη της τάξης και η άλλη της αυλής. Παρατηρήσαμε πολύ πολύ προσεκτικά πόρτες, παράθυρα, χρώματα, επιγραφές και την θέση τους στον χώρο μας. Τα θεαματικά αποτελέσματα μπορείτε να τα δείτε με τα ίδια σας τα μάτια…

Όσο μιλούσαμε και φτιάχναμε την κάτοψη του σχολείου μας κέντρισαν το ενδιαφέρον τα διαφορετικά υλικά που παρατηρήσαμε και αναφέραμε. Πώς θα μπορούσαμε άραγε να τα μάθουμε περισσότερα; Μα τι καλύτερο απ’ το να φέρουμε αυτά τα υλικά στο σχολείο μας να τα δούμε, να τα πιάσουμε ακόμη και να τα μυρίσουμε. Απλά υλικά που συναντάμε κάθε μέρα όπως το τσιμέντο, το ξύλο, το γυαλί, το τούβλο και το μάρμαρο.Έτσι λοιπόν απλώσαμε στην αυλή μας όλα αυτά τα ξεχωριστά υλικά και τα επεξεργαστήκαμε προσεκτικά.

Πόσο καλά μάθαμε άραγε τα υλικά αυτά όμως; Αυτό προσπαθήσαμε να διαπιστώσουμε κι εμείς και γι’ αυτό ξεκινήσαμε ένα τρομερά ενδιαφέρον παιχνίδι. Ένα αισθητηριακό παιχνίδι αναγνώρισης υλικών χωρίς όμως να βλέπουμε. Τα παιδιά αρχικά κάθισαν ανά δύο σε ένα τραπεζάκι, ο ένας απέναντι απ’τον άλλο. Τα χέρια τους ήταν καλυμμένα με ένα σκούρο μπλε ύφασμα και ακριβώς από κάτω τοποθετούσαμε ένα διαφορετικό υλικό κάθε φορά και το κάθε παιδί έπρεπε να το πιάσει και να το αναγνωρίσει. Ωστόσο δεν λέγαμε απλά το όνομα του υλικού που μαντεύαμε ότι κρυβόταν κάτω από το ύφασμα αλλά κάναμε μια πλήρη περιγραφή του. Άραγε το αντικείμενο αυτό είναι βαρύ ή ελαφρύ, λείο ή άγριο, μαλακό ή σκληρό; Οι ερωτήσεις αυτές απαντήθηκαν και βοήθησαν και τα υπόλοιπα παιδιά να μαντέψουν τι κρύβεται κάτω από τον μυστήριο αυτό χιτώνα. Ενθουσιαστήκαμε όλοι με αυτό το παιχνίδι και υποσχεθήκαμε να το ξαναπαίξουμε με την πρώτη ευκαιρία, εννοείται με πολύ διαφορετικά υλικά την επόμενη φορά.

Δεν αρκεστήκαμε όμως μόνο στο να αναγνωρίσουμε και να πειραματιστούμε με τα υλικά που μάθαμε, ούτε στο ταλέντο μας στη ζωγραφική κατόψεων και άλλων κτηρίων. Θέλαμε να μπορούμε να φτιάχνουμε πολύχρωμα, πολυώροφα και πολλά πολλά διαφορετικά σπίτια και ξέρετε τι μας αποκάλυψαν οι δασκάλες μας; Ότι αυτό μπορούμε να το κάνουμε μέσα από τον διαδραστικό μας πίνακα! Όχι μόνο κατασκευάσαμε σπίτια με αυλές και καμινάδες που έμοιαζαν με σπίτια από παραμύθια ή από όνειρο, αλλά συνεργαστήκαμε και σε μικρές ομάδες και συμφωνήσαμε για τα χαρακτηριστικά του σπιτιού που θέλαμε να φτιάξουμε. Τα σπίτια μας στόλισαν τον διαδραστικό μας πίνακα με τα χρώματα, τις αυλές τους, τους ορόφους, τις πόρτες και τα παραθυράκια σε διάφορα σχήματα και χρώματα!!!

Ξέρετε είχαμε γίνει και φωτογράφοι πριν ξεκινήσουμε να μπαίνουμε στον ρόλο ενός αρχιτέκτονα! Θα αναρωτιέστε τι είχαμε φωτογραφίσει… Λοιπόν, με την βοήθεια των γονιών μας ψάξαμε ψηλά, σε στενά, σε μεγάλους δρόμους και ανακαλύψαμε τα παλιά κτήρια της γειτονιάς μας. Αυτά τα κτήρια μέσα από τα μάτια μας παρουσιάσαμε σε ολόκληρη την ομάδα της τάξης μας και όλοι μαζί εντοπίσαμε το που ακριβώς βρίσκονται στη γειτονιά μας, μετρήσαμε ορόφους, πόρτες, μπαλκόνια. εντοπίσαμε διαφορετικά σχέδια, σχήματα. χρώματα και υλικά σε μοναδικούς συνδυασμούς για κάθε ένα από τα κτίρια της γειτονιάς μας!

Αποφασίσαμε να κλείσουμε το εργαστήριο μας με τη δημιουργία ενός ιστογράμματος. Αποφασίσαμε να καταγράψουμε τι μας αρέσει στα παλιά σπίτια της γειτονιάς μας. Ανάμεσα στις απαντήσεις μας έγινε φανερό ότι μας κέντρισαν το ενδιαφέρον τα σκαλιστά λουλούδια που στολίζουν τα μπαλκόνια αρκετών νεοκλασικών σπιτιών της γειτονιάς μας, οι ξύλινες επιβλητικές πόρτες, τα μεγάλα παράθυρα καθώς και τα χρώματα που μαγνητίζουν το βλέμμα μας και μας κάνουν να φωτογραφίζουμε με τα μάτια.

(4) “Γνωριμία με τα μνημεία της γειτονιάς μας – Επίσκεψη στην Πινακοθήκη της Πόλης μας”

Η γειτονιά μας είναι μια από τις ιστορικές γειτονιές της πόλης μας, της Αθήνας. Γι’ αυτό το 4ο Εργαστήριο Δεξιοτήτων ήταν αφιερωμένο στην γνωριμία με τα έργα τέχνης, τα μνημεία και τα μουσεία της γειτονιάς μας.

Αρχικά, γνωρίσαμε την γειτονιά μας μέσω του διαδραστικού μας πίνακα και τη βοήθεια του padlet με τίτλο ” Το παιδί, η πόλη και τα μνημεία” που είχαμε δημιουργήσει το σχολικό έτος 2019-20 και το παρουσιάσαμε στην ψηφιακή έκθεση του ομώνυμου προγράμματος. Μιλήσαμε για τα έργα τέχνης και τα μνημεία που βρίσκονται στις πλατείες και τους σταθμούς του μετρό της γειτονιάς μας και συνειδητοποιήσαμε ότι όλοι τα έχουμε δει. Συγκεκριμένα, γνωρίσαμε το άγαλμα του Θησέα στην Πλατεία Βικτωρίας, το μνημείο “Πεσόντων αεροπόρων – “Ικαρος” στην πλατεία Καραϊσκάκη, την προτομή του Γεώργιου Παπανικολάου στο πάρκο του Σταθμού Λαρίσης, καθώς και τα “Ανθρωπάκια” του Γιάννη Γαΐτη στο μετρό Σταθμός Λαρίσης και το έργο του Αλέκου Φασιανού “Ο Μύθος της γειτονιάς μου” στο μετρό Μεταξουργείο. Μάθαμε πληροφορίες για όλα και παίξαμε πολλά διαδραστικά παιχνίδια.

Στα πλαίσια του προγράμματος “Το παιδί η πόλη και τα μνημεία”, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε την Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων, που στεγάζεται στην ευρύτερη γειτονιά μας και συγκεκριμένα στο Μεταξουργείο. Πληροφορηθήκαμε ότι η Πινακοθήκη φιλοξενεί μια έκθεση με τίτλο “Το χέρι. ΈΡΓΑ 1957-1997” του γνωστού καλλιτέχνη Βασίλη Σκυλάκου. Ο Σκυλάκος πίστευε ότι “Τέχνη δεν είναι μόνο να δημιουργείς πράγματα, αλλά και να παρατηρείς” . ‘Έτσι κι εμείς, αφού γνωρίσαμε τον καλλιτέχνη, αρχίσαμε να παρατηρούμε τα έργα του. Τι υλικά χρησιμοποιεί; Τι θέλει να φτιάξει; Τι μας θυμίζουν αυτά;

Κάναμε αναζήτηση πληροφοριών στο διαδίκτυο και μάθαμε ότι ο Βασίλης Σκυλάκος αγαπάει να φτιάχνει έργα τέχνης από απλά, καθημερινά και ανακυκλώσιμα υλικά καθώς και παλιά παιδικά παιχνίδια. Μας έκανε μεγάλη εντύπωση και αμέσως αναγνωρίσαμε τι υλικά έχει χρησιμοποιήσει στα έργα του. Εντοπίσαμε πλαστικά μπουκάλια, πλαστικά κουτάλια, κουτιά από απορρυπαντικά και πολλά άλλα αντικείμενα καθημερινής χρήσης.

Μας άρεσε η τέχνη του Βασίλη Σκυλάκου και για τις επόμενες μέρες το θέμα που μονοπωλούσε τις συζητήσεις μας ήταν η επίσκεψη στην Πινακοθήκη που θα πραγματοποιούνταν σε λίγες μέρες.

Ο Βασίλης Σκυλάκος πίστευε πως “ζωγραφίζει παίζοντας” και ότι “ολόκληρη η δουλειά του είναι ένα παιχνίδι”! Έτσι κι εμείς, δεν χάσαμε ευκαιρία, αφού μας ενέπνευσε και βρήκαμε τρόπο να αξιοποιήσουμε τα άχρηστα αντικείμενα και να συνθέσουμε το δικό μας έργο τέχνης! Συζητήσαμε και καταγράψαμε τι υλικά θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε για να φτιάξουμε ένα έργο σαν του καλλιτέχνη μας. Η φαντασία των παιδιών ήταν ανεξέλεγκτη! Αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε πλαστικά πιάτα και ποτήρια, κουτάλι και πιρούνι μιας χρήσης, ρολά από χαρτί, πλαστικά καλαμάκια, μπουκάλια και πολλά άλλα… Τα κολλήσαμε όμορφα μέσα σε μια κούτα και η δημιουργία μας ήταν έτοιμη! Πόσο διασκεδαστική και δημιουργική δραστηριότητα!

Η μέρα της εκδρομής πλησίαζε και κάναμε μια εικονική περιήγηση μέσω του Google Earth για να δούμε πού βρίσκεται η Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων και πόσο κοντά είναι στο σχολείο μας. Είδαμε στον δορυφόρο τη διαδρομή που θα μας πήγαινε το πούλμαν καθώς και το κτίριο της Πινακοθήκης. Παρατηρήσαμε ένα μεγάλο πετρόχτιστο νεοκλασικό κτίριο και ανυπομονούσαμε να έρθει η μέρα της εκδρομής για να το δούμε από κοντά και να μπούμε μέσα! Δεν μπορούσε όμως να μας περάσει απαρατήρητη και η παιδική χαρά που υπάρχει δίπλα στην Πινακοθήκη! Υποσχεθήκαμε στα παιδιά ότι θα την επισκεφτούμε και ο ενθουσιασμός αλλά και η προσμονή τους ήταν μεγάλη!

Η μέρα που περιμέναμε τόσες μέρες είχε φτάσει! Η μέρα της εκδρομής μας, της επίσκεψης στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων! Τα παιδιά κατέφτασαν στο νηπιαγωγείο το πρωί με κέφι και χαμόγελο πανέτοιμα για την εκδρομή μας! Το πούλμαν μας περίμενε στο παρκάκι δίπλα στο σχολείο μας και επιβιβαστήκαμε κατευθυνόμενοι για την Πινακοθήκη. Στη διαδρομή παρατηρήσαμε την γειτονιά μας, πολλά κτίρια παλιά και καινούρια, κάποιοι μάλιστα αναγνώρισαν το σπίτι τους! Επίσης περάσαμε από την πλατεία Μεταξουργείου και είδαμε το άγαλμα του Ίκαρου που είχαμε συζητήσει στο σχολείο μας.

Όταν φτάσαμε στην Πινακοθήκη, θαυμάσαμε από κοντά το όμορφο κτίριο που στεγάζεται και είδαμε ότι έξω είχε την αφίσα της έκθεσης του Βασίλη Σκυλάκου. Εκεί μας περίμεναν οι μουσειοπαιδαγωγοί που θα μας ξεναγούσαν στον χώρο. Στην έκθεση είδαμε από κοντά τα έργα τέχνης του καλλιτέχνη και εντυπωσιάσαμε τις κυρίες του χώρου με τις γνώσεις μας και την συμπεριφορά μας!

Μόλις τελειώσαμε την ξενάγηση στον χώρο της Πινακοθήκης μας περίμενε ένα δημιουργικό εργαστήρι στον πάνω όροφο. Δημιουργήσαμε με άχρηστα υλικά όμορφα έργα τέχνης όπως ο Σκυλάκος! Υπέροχες οι δουλειές μας! Τις πήραμε στο σχολείο για να θυμόμαστε αυτή την ημέρα!

Μετά από τόση δουλειά όμως, ήρθε η ώρα του φαγητού και του παιχνιδιού! Επισκεφτήκαμε την παιδική χαρά που περίμεναν τα παιδιά με τόση ανυπομονησία και στρώσαμε κάτω από τα δέντρα κάνοντας ένα μεγάλο πικ-νικ και φάγαμε όλοι μαζί εκεί! Στην συνέχεια, σειρά είχε το παιχνίδι…Διασκεδάσαμε και εκτονωθήκαμε στην προσεγμένη και ασφαλή παιδική χαρά και το χαρήκαμε με την ψυχή μας, μέχρι που ήρθε πάλι το πούλμαν να μας γυρίσει στο σχολείο μας!

Περάσαμε φανταστικά! Σίγουρα θα μας μείνει αξέχαστη η επίσκεψη στην Πινακοθήκη με τους φίλους μας!

Όταν γυρίσαμε στο σχολείο μας, ζωγραφίσαμε αποτυπώνοντας στο χαρτί τις εντυπώσεις μας από την εκδρομή.

Η συζήτηση μας, όπως ήταν αναμενόμενο, ήταν σχετικά με τη σημερινή εκδρομή και τα παιδιά ζήτησαν να φτιάξουν για ακόμα μια φορά έργα με άχρηστα και ανακυκλώσιμα υλικά , όπως ο Σκυλάκος. Αυτή τη φορά, χωριστήκαμε σε ομάδες των δύο ατόμων και αφού συζητήσαμε στην παρεούλα τι υλικά θα θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε στα έργα μας, στρωθήκαμε στη δουλειά. Χρησιμοποιήσαμε ξύλινα κουτάλια μιας χρήσης, καλαμάκια, πλαστικά ποτήρια, καπάκια από παλιούς μαρκαδόρους , πολύχρωμα χαρτάκια και πολλά άλλα ευφάνταστα άχρηστα υλικά. Κολλήσαμε τις συνθέσεις μας με ατλακόλ σε χάρτινες κούτες, αφού πρώτα όμως συζητήσαμε με τον φίλο μας τι θέλουμε να περιέχει η δημιουργία μας. Τα παιδιά δημιούργησαν όμορφες συνθέσεις και έδωσαν ζωή στα αντικείμενα που είχαμε για πέταμα! Έτσι, δουλέψαμε λίγο και την έννοια της ανακύκλωσης.

Στο τέλος της ημέρας κάθε ομάδα, παρουσίασε στην παρεούλα τις δημιουργίες της, αφού πρώτα είχαν σκεφτεί και έναν τίτλο! Εξήγησαν με όμορφο τρόπο στους υπόλοιπους τι είχαν φτιάξει και φυσικά όλοι καταχειροκροτηθήκαμε!

Στο τέλος, ειπώθηκε από τα παιδιά πόσο χαρούμενος θα ήταν ο Βασίλης Σκυλάκος αν μπορούσε να δει τα δικά μας έργα τέχνης! Σίγουρα θα ήταν ικανοποιημένος που γνωρίσαμε την τέχνη του, αλλά και περήφανος για τις δημιουργίες μας! Μας έδωσε μεγάλη έμπνευση ο καλλιτέχνης μας, που τον αναφέραμε συνεχώς τις επόμενες μέρες στο σχολείο μας!

(5) “Οι μικροί αρχιτέκτονες φτιάχνουν τη μακέτα με τα κτίρια της γειτονιάς τους”

Το τελευταίο κομμάτι της μαγευτικής μας εξερεύνησης στον κόσμο της αρχιτεκτονικής ξεκινά και μας βρίσκει γεμάτους ενθουσιασμό, καθώς ετοιμαζόμαστε να ολοκληρώσουμε την υπέροχη δουλειά που κάναμε μέχρι στιγμής με την κατασκευή της δικής μας μακέτας. Αρχικά, συγκεντρώσαμε στον πίνακά μας τόσο τις ιδέες μας για τα κτήρια που θα κατασκευάσουμε όσο και τις πραγματικές εικόνες των κτηρίων αυτών.

Για αρκετό καιρό μαζεύαμε στην τάξη μας διάφορα ανακυκλώσιμα υλικά, όπως κουτιά σε διάφορα μεγέθη, ρολά χαρτιού ακόμη και διάφανα περιτυλίγματα συσκευασιών και τώρα ήρθε πια η ώρα να τα αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο τρόπο φτιάχνοντας την πραγματική μικρογραφία της γειτονιάς μας. Χωριστήκαμε σε δύο ομάδες και κάθε μια ανέλαβε κι από ένα κτήριο. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει από την μακέτα μας το πιο γνωστό και αγαπητό σπίτι της γειτονιάς μας, για το οποίο έχουμε κάνει και τόση έρευνα: “Το σπίτι της κυρίας Σ.” Αποφασίσαμε λοιπόν να είναι αυτό το πρώτο κτήριο που θα φτιάχναμε.

Πήραμε κάποια μεγάλα κουτιά, τα κολλήσαμε με χαρτοταινία το ένα πάνω στο άλλο για να δημιουργούμε τους τρεις ορόφους και στη συνέχεια χρωματίσαμε το κτήριο μας. Με τα ρολά χαρτιού που είχαμε μαζέψει καταφέραμε να αναπαράγουμε πιστά την όμορφη αρχιτεκτονική του σπιτιού με τις καμπύλες και τα στρόγγυλα μπαλκόνια. Στο τέλος, σχεδιάσαμε τα παράθυρα και όλες τις τελικές λεπτομέρειες που παρατηρήσαμε στο κτίσμα και όπως βλέπετε τα αποτελέσματα μας έβγαλαν ασπροπρόσωπους.

Ταυτόχρονα, η δεύτερη ομάδα αποφάσισε να κατασκευάσει το πανέμορφο λευκό νεοκλασικό κτήριο με τα μπλε παράθυρα που είχαμε δει από κοντά. Το άσπρο χρώμα του κτηρίου σε συνδυασμό με τα καταγάλανα κουφώματα παραπέμπουν σε νησί μέσα στο κέντρο της Αθηναϊκής πρωτεύουσας. Με νησιώτικο λοιπόν αέρα χρωματίσαμε το κτήριο, κόψαμε και βάψαμε τα μπλε παράθυρα και τις πόρτες και προσθέσαμε και τα περίτεχνα μπαλκόνια.

Σειρά είχε ένα επίσης εντυπωσιακό σπίτι με ένα ιδιαίτερο απαλό μοβ χρώμα. Το έντονο αυτό χρώμα που δημιουργήσαμε μας ενθουσίασε και εννοείται πως δεν μείναμε μόνο εκεί. Στη συνέχεια προσθέσαμε τα καφέ-ξύλινα κουφώματα αλλά και τα μπαλκόνια, για τα οποία χρησιμοποιήσαμε κομμάτια από διάφανες αυγοθήκες και τα κολλήσαμε με υγρή κόλλα πάνω στο κτήριο μας. Τέλος, σχεδιάσαμε και τις λευκές λεπτομέρειες που περιβάλλουν τα παράθυρα του σπιτιού περιμετρικά.

Σαφώς και στη συνέχεια θα προσπαθούσαμε να φτιάξουμε το κτήριο του σχολείου μας, γι’ αυτό και βγήκαμε στην αυλή μας για να μελετήσουμε όλες τις λεπτομέρειες. Μετρήσαμε τα παράθυρα, τις πόρτες και δώσαμε μεγάλη έμφαση στα χρώματα που έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε. Αφού ολοκληρώσαμε το βάψιμο του σχολείου μας, προσθέσαμε πόρτες, παράθυρα, κάγκελα, ταμπέλα και με ένα έξτρα καπάκι ενός κουτιού παπουτσιών φτιάξαμε την υπέροχη αυλή μας. Εκτός από το να χρωματίσουμε το πάτωμα και τον εξωτερικό τοίχο, σχεδιάσαμε και την φανταστική ζωγραφιά που κοσμεί τον εξωτερικό τοίχο του σχολείου μας και γεμίζει με χρώμα και φαντασία τόσο τον χώρο μας όσο και τις καρδιές μας. Τι πιστεύετε; Τα καταφέραμε;

Αφήσαμε την κατασκευή του μικρού πάρκου της γειτονιάς μας για το τέλος. Χρωματίσαμε λοιπόν ένα χάρτινο τελάρο γύρω-γύρω μπλε καθώς τα κάγκελα που το περιβάλλουν έχουν αυτό το χρώμα. Μετά βάλαμε ένα πράσινο χαρτόνι για γρασίδι και βάψαμε ρολά χαρτιού καφέ, ώστε να τα χρησιμοποιήσουμε για τα δέντρα μας. Με γκοφρέ χαρτιά κάναμε τόσο το δρομάκι που περνά μέσα από το πάρκο όσο και το φύλλωμα των δέντρων. Έτοιμο και το παρκάκι μας!!!

Και ενώ πιστεύαμε ότι είχαμε τελειώσει με τις κατασκευές των κτηρίων μας, ένα μικρό σπιτάκι ήρθε πρωί πρωί στην τάξη μας. Μα πώς έφτασε εδώ; Ποιος το έφτιαξε; αναρωτηθήκαμε. Αμέσως μετά μάθαμε ότι το είχε φέρει ένας συμμαθητής μας, ο οποίος επηρεασμένος από τις δουλείες μας στο σχολείο έκατσε και το έφτιαξε σπίτι μόνος του. Η χαρά όλων μας ήταν μεγάλη και αποφασίσαμε να φτιάξουμε λίγο την σκεπή του σπιτιού και να το τοποθετήσουμε και αυτό στη μακέτα μας.

Το τελευταίο βήμα για την κατασκευή της μακέτας μας ήταν να τοποθετήσουμε τα κτήρια στη σειρά πάνω σε λευκά χαρτόνια, να σχεδιάσουμε και να χρωματίσουμε τους δρόμους. Ενώσαμε μεγάλα τετράγωνα και σχεδιάσαμε τους δρόμους γύρω από τα κτίσματά μας. Τι χρώμα λέτε να βάψαμε τα τετράγωνα αυτά; Μα γκρι φυσικά όπως είναι και οι πραγματικοί μας δρόμοι. Η διαδικασία αυτή αποδείχτηκε τρομερά διασκεδαστική και με προσοχή μεγάλη φτιάξαμε ακόμη και τις λευκές γραμμές που έχουμε δει να υπάρχουν στον δρόμο.

Και να το τελικό μας αποτέλεσμα. Η μακέτα της γειτονιάς μας είναι έτοιμη! Πώς σας φαίνεται; Δεν είναι μοναδική;

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ

Στο τέλος, σαν μια μικρή ανακεφαλαίωση, αξιολογήσαμε όσα κάναμε. Το θέμα μας ήταν η γειτονιά μας και θέλαμε να δούμε τι μάθαμε τελικά από όλα αυτά που κάναμε τόσο καιρό. Τα παιδιά έβγαλαν τον ορισμό της γειτονιάς: “κάτι που είναι κοντά μας και πάμε με τα πόδια” , όρισαν τα χαρακτηριστικά και έδωσαν παραδείγματα με το τι λέγεται γειτονιά και το τι όχι.

Στη συνέχεια, θελήσαμε να καταγράψουμε τις εντυπώσεις μας από το εργαστήρι δεξιοτήτων ατομικά. Αναρωτηθήκαμε τι καταφέραμε να μάθουμε και πώς πήγε η συνεργασία μας με τα υπόλοιπα παιδιά, αν ξέρουμε πώς να κατασκευάζουμε κτήρια, αν μας άρεσε η βόλτα στη γειτονιά μας καθώς και η επίσκεψη στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων. Ολοκληρώνοντας τη διαδικασία, συμπεράναμε πως οι περισσότεροι ξέρουμε πλέον να φτιάχνουμε τα δικά μας κτίσματα όπως και τα υλικά που χρησιμοποιούμε στην κατασκευή τους, ενώ όλοι απολαύσαμε τη βόλτα στη γειτονιά μας και στην Πινακοθήκη.

Καταφέραμε να κάνουμε τόσα πολλά και η εμπειρία αυτή θα μας μείνει σίγουρα αξέχαστη!!! Ήμασταν καταπληκτικοί μικροί αρχιτέκτονες!

“Αθήνα, η πόλη μας, μια γειτονιά”- Μέρος Α΄

Δημοσιεύθηκε 6 Φεβρουαρίου 2023 από τον/την 35ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΑΘΗΝΑΣ

Το νηπιαγωγείο μας, για πέμπτη χρονιά, συμμετέχει στο πρόγραμμα με τίτλο «ΤΟ ΠΑΙΔΙ, Η ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ (Υιοθετούμε τα αγάλματα, νοιαζόμαστε για τον δημόσιο χώρο – γινόμαστε ενεργοί πολίτες)» που υλοποιείται από τα γραφεία Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και Πολιτιστικών Θεμάτων της Α΄ Διεύθυνσης Π.Ε. Αθηνών σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων. Φέτος, εντάξαμε το πρόγραμμα στο εργαστήριο δεξιοτήτων με τίτλο: “Αθήνα, η πόλη μας, μια γειτονιά” στην κατηγορία “Φροντίζω το Περιβάλλον-Τοπική Πολιτιστική Κληρονομιά”.

(1) “Βόλτα στη γειτονιά μας για την καταγραφή κτιρίων”

Αρχικά ρωτήσαμε τα παιδιά να μας που τι τους έρχεται στο μυαλό όταν ακούν τη λέξη “Γειτονιά” κι εκείνα απάντησαν “σπίτια φίλων”, μαγαζιά”, “σχολείο”, “σούπερ μάρκετ”, “πλατεία” . Στη συνέχεια, αποτύπωσαν τις ιδέες τους στο χαρτί, ζωγραφίζοντας τη γειτονιά τους

Την επόμενη μέρα, πραγματοποιήθηκε η επίσκεψη στη γειτονιά μας με εκπρόσωπο της ομάδας MONUMENTA, η οποία δραστηριοποιείται στην προστασία της φυσικής και της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς Ελλάδας για την καταγραφή και ανάδειξη κτηρίων 19^ου και 20^ου αιώνα στην Αθήνα. Αρχικά, έγινε η πρώτη γνωριμία στην τάξη μας με την υπεύθυνη του προγράμματος, η οποία εξήγησε στα παιδιά τον σκοπό της ξενάγησης στη γειτονιά και τη διαδικασία. Ενθουσιασμένοι, πήραμε τη φωτογραφική μηχανή και το τάμπλετ της τάξης μας και ξεκινήσαμε την περιήγηση στη γειτονιά του σχολείου μας.

Πρώτα παρατηρήσαμε το Γυμνάσιο που είναι απέναντι από νηπιαγωγείο μας, με τα υπέροχα αγάλματα στην είσοδό του και το φωτογραφίσαμε.

Στη συνέχεια περπατήσαμε στον δρόμο μας, τη Μιχαήλ Βόδα, και το κτίριο στη γωνία απέναντι από το νηπιαγωγείο μας εντυπωσίασε πραγματικά. Παρατηρήσαμε την είσοδό του, το λιοντάρι ως έμβλημα πάνω από την πόρτα, τα σιδερένια κάγκελα στο μπαλκόνι. Η υπεύθυνη του προγράμματος μας εξήγησε πως το όνομα του αρχιτέκτονα που το σχεδίασε είναι Αθανάσιος Δεμίρης και έχει σχεδιάσει κι άλλα κτίρια στην πόλη μας. Η μεγαλύτερη έκπληξη όμως ήταν όταν μας χαιρέτησε η ιδιοκτήτρια και κάτοικος του κτιρίου και μας άνοιξε την πόρτα για να μας υποδεχτεί στη είσοδο του.

Μπαίνοντας μέσα εντυπωσιαστήκαμε από την είσοδο με την εσωτερική ξύλινη σκάλα, το υπέροχο γύψινο ταβάνι και τα σκίτσα των κτιρίων που είχε σχεδιάσει ο αρχιτέκτονας σε κάδρο. Τα παιδιά τράβηξαν φωτογραφίες και έκαναν κάποιες ερωτήσεις στην ιδιοκτήτρια που μας υποδέχτηκε τόσο θερμά στο σπίτι της και ήταν εξαιρετικά φιλική και γλυκομίλητη.

Συνεχίσαμε την περιήγησή μας στη γειτονιά, είδαμε κι άλλα παλιά κτίρια, άλλα καλύτερα διατηρημένα, κάποια λιγότερο, κάποια εγκαταλελειμμένα … Παρατηρήσαμε από κοντά το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένα, το σχήμα των παραθύρων, τα περίτεχνα κάγκελα, τα σχέδια στους τοίχους τους…

Όποια μας εντυπωσίαζαν, τα φωτογραφίζαμε όπως το σπίτι με τα μπλε παράθυρα και τις δυο μπλε πόρτες στην Ιουλιανού. Η υπεύθυνη του προγράμματος MONUMENTA μας εξηγούσε κάποιες λεπτομέρειες για τα κτίρια, για την αρχιτεκτονική τους, όπως για το συστεγαζόμενο δημοτικό σχολείο που σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Κυριακούλη Παναγιωτάκου και είχε εμπνευστεί από την κατασκευή των πλοίων, γι’ αυτό τα παράθυρά του είναι στρογγυλά και μπλε.

Με την επιστροφή στο νηπιαγωγείο μας, καταγράψαμε τις εντυπώσεις μας ζωγραφίζοντας ό,τι μας έκανε εντύπωση από την περιήγηση στη γειτονιά μας.

Καταφέραμε να κάνουμε κάποια βήματα από τη δράση “Πράττουμε για τα μνημεία” του σχεδίου δράσης της MONUMENTA, όπως το “παρατηρώ”, “φωτογραφίζω” και συνεχίζουμε…

(2) “Μαθαίνοντας την αρχιτεκτονική της γειτονιάς μας – Γνωριμία με τον αρχιτέκτονα Δεμίρη”

Μετά την περιήγηση στη γειτονιά μας, ήρθε η ώρα της επεξεργασίας του φωτογραφικού υλικού που συγκεντρώσαμε. Προβάλλαμε τις φωτογραφίες μας στον διαδραστικό πίνακα και συζητήσαμε για τις εντυπώσεις μας. Μετρήσαμε τους ορόφους των κτιρίων, μεγεθύναμε τα σημεία όπου φαίνεται η διακόσμηση του εξωτερικού τοίχου και παρατηρήσαμε τα υπέροχα διακοσμητικά σχέδια, όπως λουλούδια, κορδέλες… Παρατηρήσαμε τα χρώματα των τοίχων, των παραθύρων, τα σχέδια στα σιδερένια κάγκελα των μπαλκονιών κ.α.

Μας εντυπωσίασαν πολύ τα παλιά κτίρια της γειτονιάς μας και θελήσαμε να διακοσμήσουμε το δικό μας νεοκλασικό κτίριο. Τα παιδιά διακόσμησαν τον εξωτερικό τοίχο με όμορφα σχέδια, σχεδίασαν τα μπαλκόνια, χρωμάτισαν τα παράθυρα και τις πόρτες … Μοναδικά τα κτίρια μας!

Πότε χτίστηκαν τα σπίτια αυτά; Μόνο η γειτονιά μας έχει παλιά κτίρια; Πού αλλού υπάρχουν; Πώς είναι διακοσμημένα; Αυτά τα ερωτήματα προέκυψαν από τη συζήτηση μας και ψάξαμε τις απαντήσεις σε βίντεο της MONUMENTA με τίτλο: «Καταγραφή, Τεκμηρίωση και Ανάδειξη κτηρίων 19ου και 20ου αιώνα στην Αθήνα» που παρακολουθήσαμε στο διαδίκτυο. Είδαμε παλιά κτίρια που βρίσκονται στην πόλη μας την Αθήνα, κάποια που είναι εγκαταλελειμμένα και κάποια που τα έχουν επισκευάσει.

Στη συνέχεια ψάξαμε φωτογραφίες από την Αθήνα μας παλιότερα, για να δούμε πόσο πολύ έχουν αλλάξει τα κτίριά της. Βρήκαμε και εικόνες από τη γειτονιά μας, την Πλατεία Βάθη, και πραγματικά εντυπωσιαστήκαμε από το πόσο διαφορετικός ήταν ο δρόμος του σχολείου μας, η Μιχαήλ Βόδα, παλιά. Δρόμος με χαλίκια, ελάχιστα αυτοκίνητα, χαμηλά σπίτια…

Άραγε από πού πήρε το όνομά της η Αθήνα; Με αφορμή τον Ναό του Παρθενώνα που είδαμε στο βίντεο συζητήσαμε για τον αγώνα που δόθηκε μεταξύ με της θεάς Αθηνάς και του θεού Ποσειδώνα για την προστασία και την ονομασία της πόλης μας, στον οποίο τελικά κέρδισε η Αθηνά. Γι’ αυτό κι η πόλη μας ονομάστηκε Αθήνα.

Στη συνέχεια, τέθηκε το ερώτημα “Αν κατέβαινε η θεά Αθηνά τώρα στην πόλη μας, τι θα έβλεπε;” Τα παιδιά απάντησαν πως θα έβλεπε αυτοκίνητα, πολλά σπίτια, πολυκατοικίες, δρόμους μεγάλους κ.α. Τέλος, ζωγραφίσαμε τη θεά Αθηνά στη σημερινή Αθήνα!

Από όλη την περιήγηση στη γειτονιά μας, το κτίριο που πραγματικά εντυπωσίασε τα παιδιά και καθημερινά μας το ανέφεραν ,καθότι είναι απέναντι από το σχολείο μας, είναι το σπίτι του αρχιτέκτονα Δεμίρη. Τα παιδιά συνδέθηκαν με αυτό το σπίτι, στο οποίο συνέβαλε κι η ευγενική ιδιοκτήτριά του που μας είχε υποδεχτεί. Οπότε ξεκινήσαμε να συζητάμε για το σπίτι αυτό…Προβάλλαμε στον διαδραστικό μας πίνακα τη φωτογραφία από το σπίτι που είχαμε τραβήξει και κρατώντας μια φούσκα σκέψης, αναρωτιόμασταν τι να σκέφτεται: Άραγε τι να σκέφτεται; Πώς να του φαίνεται που η γειτονιά μας έχει αλλάξει τόσο πολύ; Το ενοχλούν οι θόρυβοι από τα πολλά αμάξια που περνούν από μπροστά του;

Μετά, χωριστήκαμε σε ομάδες και χρωματίσαμε τη “σκέψη” του σπιτιού μέσα στη φούσκα: “Μακάρι να μην υπήρχε τόση φασαρία στον δρόμο,”μακάρι να με βάψουν και να είμαι όπως παλιά”, “μακάρι να είχα γύρω μου λουλούδια όπως παλιά” ήταν μερικές από τις “σκέψεις” του σπιτιού

Άραγε να είναι σωστές οι σκέψεις του σπιτιού που φανταστήκαμε; Ποια να είναι αληθινά η ιστορία του σπιτιού; Ποιοι να έμεναν παλιά σε αυτό; Πώς να τους έλεγαν;

Τα ερωτήματα αυτά προέκυψαν μέσα από την όλη συζήτηση και σκεφτήκαμε με ποιον τρόπο θα μπορούσαμε να μάθουμε τις απαντήσεις…Μα φυσικά να καλέσουμε την ιδιοκτήτρια στο σχολείο μας και να τη ρωτήσουμε! Πώς θα οργανώσουμε τη συνέντευξη; Πρώτα έπρεπε να γράψουμε τις ερωτήσεις. Όμως πώς θα θυμόμαστε τις ερωτήσεις μας; Πολύ απλά ζωγραφίσαμε δίπλα από κάθε ερώτηση την αντίστοιχη εικόνα. Όμως, πώς θα θυμόμαστε τις απαντήσεις που θα μας δώσει; Να την καταγράψουμε με το κινητό, είπαν τα παιδιά. Όμως στην τάξη μας έχουμε τάμπλετ, οπότε κάναμε δοκιμές καταγραφής με το τάμπλετ μας

Η μέρα της συνέντευξης έφτασε κι η ιδιοκτήτρια, η κ. Σ., εγγονή του αρχιτέκτονα Δεμίρη, ήρθε με το γνωστό της χαμόγελο και τη θετική της διάθεση για να απαντήσει στις ερωτήσεις μας. Η ομάδα των δημοσιογράφων ανέλαβε δράση! Ξεκίνησαν να κάνουν με τη σειρά τις ερωτήσεις, διαβάζοντας τες από τη λίστα που είχαν ετοιμάσει. Η κ. Σ. απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις των παιδιών και έγινε μια υπέροχη κουβέντα για το σπίτι και την ιστορία του.

Στο τέλος, η κ. Σ. είχε μια έκπληξη για εμάς! Μας έφερε ένα βιβλίο με τίτλο Το εργαστήρι του Αρχιτέκτονα, εκδόσεις Μουσείο Μπενάκη με εικόνες από τα εργαλεία που χρησιμοποιεί ένας αρχιτέκτονας, όπως επίσης, εργαλεία του παππού της αλλά και φωτογραφίες με τον παππού της, τη σύζυγό του, το μέρος όπου μεγάλωσε στη Μυτιλήνη αλλά και το σχέδιο μιας εκκλησίας που σχεδίασε ο ίδιος.

Ενθουσιαστήκαμε από την όλη εμπειρία και τη γνωριμία μας με τον αρχιτέκτονα Δεμίρη, και καταλάβαμε πως η δουλειά του αρχιτέκτονα είναι πολύ σπουδαία αφού είναι εκείνος που σχεδιάζει ένα κτίριο και μετά αυτό χτίζεται. Άραγε εμείς μπορούμε να το κάνουμε; Μπορούμε να γίνουμε “αρχιτέκτονες”; Κάποια παιδιά απάντησαν όχι, κάποια άλλα ναι. Κάποιοι είπαν ότι ξέρουν να ζωγραφίζουν σπίτια κι άλλοι είπαν πως ξέρουν να φτιάχνουν με τουβλάκια. Αναζητήσαμε πληροφορίες στο διαδίκτυο σχετικά με αρχιτεκτονική για παιδιά και είδαμε εικόνες με παιδιά που σχεδίαζαν σπίτια με μολύβια και χάρακες, είδαμε σπίτια από άχρηστα όπως γάλατα, χαρτόνια, κτίρια από γλωσσοπίεστρα αλλά και κατασκευές από πλαστελίνη και ξυλάκια. Μας άρεσαν πολύ οι ιδέες και τα παιδιά είπαν ότι μπορούν να τα κάνουν κι αυτοί. Τους ρωτήσαμε αν θέλουν να φτιάξουμε μια σχετική γωνιά, συμφώνησαν όλα και πρότειναν να την ονομάσουμε “Οι Μικροί Αρχιτέκτονες”.

Μαζεύτηκαν πολλές δραστηριότητες που έπρεπε να κάνουμε, οπότε έπρεπε να χωριστούμε σε τρεις ομάδες και να διαμοιράσουμε τις ευθύνες. Η μια ομάδα θα ασχολιόταν με την οργάνωση της γωνιάς του αρχιτέκτονα, η άλλη με την αποδελτίωση της συνέντευξης και η τρίτη με την αναζήτηση στο διαδίκτυο κτιρίων που υπάρχουν στην πόλη μας και έχει σχεδιάσει ο αρχιτέκτονας Δεμίρης. Καλέσαμε τα παιδιά να επιλέξουν μόνα τους σε ποια ομάδα θα συμμετέχουν ανάλογα με το τι τα ενδιαφέρει να κάνουν και πράγματι χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες χωρίς διαφωνίες.

Η ομάδα που ανέλαβε να φτιάξει τη γωνιά του Αρχιτέκτονα μελέτησε το βιβλίο που μας έφερε η κ. Σ., παρατήρησαν τα εργαλεία στις εικόνες και ανέλαβαν να τα εντοπίσουν στην τάξη και να τα μαζέψουν στο “κουτί του Αρχιτέκτονα”, όπως μολύβια, γόμες, χάρακες, διαβήτη, στένσιλ για διακοσμητικά κ.α. Μελέτησαν και βιβλία από τη βιβλιοθήκη της τάξης για το πώς χτίζονται τα σπίτια, τα κάστρα κ.α. και σκέφτηκαν να φέρουν στη γωνιά τουβλάκια πλαστικά και ξύλινα, υλικά όπως γλωσσοπίεστρα, πλαστελίνη, όπως επίσης τον πάγκο του μάστορα και το καβαλέτο όπου θα σχεδιάζουν τα κτίρια που θέλουν να “χτίσουν”.

Η ομάδα που ανέλαβε την αποδελτίωση της συνέντευξης που μας έδωσε η κ.Σ. είχε να φέρει εις πέρας ένα καθόλου εύκολο εγχείρημα. Έπρεπε να ακούσει πολύ προσεκτικά την ηχογραφημένη συνέντευξη στο tablet του σχολείου μας, με το οποίο είχε πραγματοποιηθεί η μαγνητοφώνηση των όσων μας μοιράστηκε η καλεσμένη μας! Η ομάδα μοίρασε ρόλους ανάμεσα στα μέλη της και τα παιδιά δουλεύοντας σε ζευγάρια ανέλαβαν να εντοπίσουν την απάντηση σε κάθε μια από τις ερωτήσεις που τέθηκαν στην συνέντευξη και να βρουν έναν τρόπο να αποτυπώσουν δημιουργικά τις απαντήσεις στο πόστερ! Επέλεξαν την ζωγραφική για το σκοπό αυτό!

Η τρίτη ομάδα ασχολήθηκε με την αναζήτηση φωτογραφιών και πληροφοριών για τα κτίρια που σχεδίασε ο κ. Δεμίρης. Πιστεύετε ο κύριος Υπολογιστής θα μπορούσε να βοηθήσει την ομάδα στο έργο που ανέλαβε; Ναι σωστά μαντέψατε, με τη βοήθειά του αναζητήσαμε το όνομα του κ. Δεμίρη και τα ονόματα των κτιρίων που σχεδίασε ο ίδιος στην Αθήνα, όπως την Αγία Φωτεινή στη Νέα Σμύρνη, την Αγία Ζώνη στην Κυψέλη, το Bios στην Πειραιώς κ.α.

Οι ομάδες είχαν πλέον ολοκληρώσει την δραστηριότητα με την οποία επέλεξαν να ασχοληθούν και έφτασε η ώρα να παρουσιάσουν τις δουλειές τους στην ολομέλεια! Η κάθε ομάδα παρουσίασε τα όσα δημιούργησε, μίλησε και έδειξε φωτογραφίες από τρόπους και τις πρακτικές συνεργασίας που ανέπτυξε, ανέφερε δυσκολίες που αντιμετώπισε καθώς και δυνατά σημεία στους τρόπους συνεργασίας που αναδείχθηκαν κατά την υλοποίηση της ομαδικής τους αλληλεπίδρασης.

Ξεκλειδώνοντας τον κόσμο των συναισθημάτων μας

Δημοσιεύθηκε 20 Δεκεμβρίου 2022 από τον/την 35ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΑΘΗΝΑΣ

Στο πλαίσιο υλοποίησης των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων που υλοποιούμε φέτος στο νηπιαγωγείο μας, ξεκινήσαμε με το 1ο Εργαστήριο στον τομέα ” Ζω Καλύτερα-Ευ Ζην” με τίτλο: “Ξεκλειδώνοντας τον κόσμο των συναισθημάτων μας”

(1) “Στήνοντας τη Γωνιά των Συναισθημάτων”

Αρχικά, αποφασίσαμε να στήσουμε σε έναν χώρο της τάξης μας μια γωνιά-έκπληξη, με πλούσιο υλικό να το επεξεργαστούν μόνα τους τα παιδιά.

Δεν τους ανακοινώσαμε το θέμα, καθώς θέλαμε τα ίδια να το αντιληφθούν. Αναρτήσαμε φωτογραφίες με πρόσωπα ανθρώπων που εκφράζουν διάφορα συναισθήματα, βιβλία για παιδιά, πίνακες αναφοράς με τα συναισθήματα και τις αντίστοιχες λέξεις, εκπαιδευτικό υλικό έτοιμο, όπως επιτραπέζια παιχνίδια αλλά και παιχνίδια που φτιάξανε οι δασκάλες, όπως το “Μάντεψε τι αισθάνομαι”, βιβλίο με κόμικ χωρίς λόγια, το “Ζάρι των συναισθημάτων”, χάρτινα πιάτα με ζωγραφισμένες γκριμάτσες, φωτοτυπίες προσώπων αγοριών και κοριτσιών κ.α.

Το υλικό μας ήταν αρκετό πλούσιο και σίγουρα με πολλά ερεθίσματα για τα παιδιά

Μετά από δυο -τρεις μέρες που επεξεργάστηκαν το υλικό ελεύθερα, χωρίστηκαν σε ομάδες των τεσσάρων περίπου ατόμων και αφού επέλεξαν ένα από τα υλικά της γωνιάς, συζήτησαν μεταξύ τους για τον τρόπο που μπορούν να το επεξεργαστούν.

Βρήκαν τους δικούς τους κανόνες και στο τέλος κάθε ομάδα παρουσίαζε στην ολομέλεια την ιδέα της

Η γωνιά αποτέλεσε πόλο έλξης καθημερινά για τα παιδιά κατά την ώρα του ελεύθερου παιχνιδιού. Κάποια επέλεγαν να φτιάχνουν κούκλες με το άχρηστο υλικό από το κουτί των κατασκευών και να ζωγραφίζουν κάθε φορά διαφορετικό συναίσθημα στο πρόσωπό τους, να γράφουν τις λέξεις των συναισθημάτων στον ασπροπίνακα της γωνιά μας, να παίζουν τα παιχνίδια κ.α.

Με αφορμή όσα δουλέψαμε κι επειδή τα συναισθήματα είναι βίωμα, ο καλύτερος τρόπος να τα επεξεργαστούμε είναι μέσω του θεατρικού παιχνιδιού. Υπό το άκουσμα μουσικής και της εναλλαγής μελωδιών, φτιάξαμε τις δικές μας ιστορίες και τις δραματοποιήσαμε.

Ολοκληρώνοντας το 1ο μας εργαστήρι, συζητήσαμε με τα παιδιά τις εντυπώσεις τους από τη γωνιά μας και τέθηκε το θέμα να φτιάξουμε μια ταμπέλα για τη Γωνιά των Συναισθημάτων. Κάποια παιδιά έγραψαν τις λέξεις των συναισθημάτων, άλλα ζωγράφισαν τις αντίστοιχες γκριμάτσες, κάποια τα κόλλησαν πάνω στη χάρτινη ταμπέλα ….. κι έτοιμη η ταμπέλα της “Γωνιάς των Συναισθημάτων”

(2) “Δουλεύοντας τα συναισθήματα μέσα από μια θεατρική παράσταση “

Με αφορμή το εργαστήρι δεξιοτήτων για τα συναισθήματα αλλά και τα Χριστούγεννα που πλησιάζουν, καλέσαμε στο νηπιαγωγείο μας την ομάδα του θεάτρου Ρετρό για να μας παρουσιάσει την τρυφερή Χριστουγεννιάτικη ιστορία της Ξένιας Καλογεροπούλου «Η Μπάμπουσκα», μια διαδραστική παράσταση με χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα για την αγάπη και την ανιδιοτελή προσφορά. Μια περιπέτεια με πρωταγωνίστρια τη Μπάμπουσκα, τρεις μάγους – βασιλιάδες, ένα αστέρι αλλιώτικο, πιο φωτεινό από όλα τ’ άλλα και με θέμα ένα δίλημμα που αντιμετώπισε η Μπάμπουσκα.

Μέσα από αυτή την τρυφερή ιστορία γνωρίσαμε τη Μπάμπουσκα, μια γυναίκα μεγάλη στην ηλικία που ζούσε ολομόναχη μια ζωή ήρεμη, σ’ ένα πεντακάθαρο και τακτοποιημένο σπιτάκι στο δάσος. Γνωρίσαμε και τους τρεις μάγους – βασιλιάδες που μια μέρα εντελώς ξαφνικά εμφανίστηκαν στο κατώφλι της και την κάλεσαν να ταξιδέψει μαζί τους. Το αν αποφάσισε η Μπάμπουσκα να δεχτεί την πρόταση των μάγων–βασιλιάδων, αν άφησε το σπίτι της και την ασφάλεια της και ακολούθησε το λαμπερό αστέρι και το πιο σημαντικό απ’ όλα τι όνειρο είδε η Μπάμπουσκα, τα μάθαμε όλα μέσα από την παράσταση, αλλά….δεν τα αποκαλύπτουμε!

Αρχικά, είδαμε το στήσιμο του σκηνικού της παράστασης και εντυπωσιαστήκαμε! Όλα αυτά χώρεσαν στις βαλίτσες και τα κουτιά που είδαμε το πρωί έξω από την τάξη μας! Το σπίτι της Μπάμπουσκας με το τζάκι, το πανδοχείο, το χωριό…όλα μπροστά στα μάτια μας στήθηκαν!

Οι ηθοποιοί μας μίλησαν για το βιβλίο με τίτλο Μπάμπουσκα που δραματοποίησαν, μας συστήθηκαν και μας εξήγησαν τα παιχνίδια που θα παίξουμε κατά τη διάρκεια της παράστασης!

Κι η μαγεία ξεκίνησε! Η Μπάμπουσκα, οι τρεις μάγοι, το αστέρι… όλα διαδραματίστηκαν μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας! Όλα τα παιδιά συμμετείχαν στις ερωτήσεις που τους έκαναν οι ηθοποιοί κατά τη διάρκεια της παράστασης, έδωσαν τις δικές τους ιδέες και λύσεις για την εξέλιξη της πλοκής και παρακολούθησαν με μεγάλη προσοχή την πλοκή!

Τα συναισθήματα ανάμεικτα, συμπάθεια για τη Μπάμπουσκα που έμενε μόνη της, έκπληξη με την άφιξη των τριών μάγων, αγωνία για το αν η Μπάμπουσκα βρει τελικά τον μικρό βασιλιά, χαρά στο τέλος με τα δώρα που μοίρασε στα παιδιά…

Τις εντυπώσεις τους από την παράσταση και τα συναισθήματά τους τα αποτύπωσαν στο χαρτί!

Μια πραγματικά υπέροχη παράσταση που μας προκάλεσε ποικίλα συναισθήματα! Φροντισμένα σκηνικά, εξαιρετικές ερμηνείες και μια μαγική ατμόσφαιρα ….όλα αυτά μας ταξίδεψαν! Μοναδική εμπειρία!

(3) “Όταν έχουμε δημοκρατία ή δικτατορία οι άνθρωποι νιώθουν…Τα συναισθήματα με αφορμή την 17 Νοέμβρη”

Αυτές τις ημέρες γιορτάζουμε την επέτειο της 17ης Νοεμβρίου, οπότε συζητήσαμε με τα παιδιά τις έννοιες δημοκρατία και δικτατορία. Αρχικά, παρακoλουθήσαμε ένα σύντομο βιντεάκι χωρίς λόγια με θέμα τις έννοιες αυτές. Τα παιδιά εντόπισαν τα συναισθήματα των ανθρώπων όταν έχουν την ελευθερία τους κι όταν καταπιέζονται από μια αυστηρή ανθρώπινη φιγούρα.

Με αφορμή το βίντεο, συζητήσαμε για τα συναισθήματα των ανθρώπων όταν ζουν σε καθεστώς δικτατορίας. Ξαφνικά εμφανίστηκε ο “δικτάτορας” στην τάξη μας (τοποθετήσαμε μια καρέκλα στη μέση της παρεούλας μας και της φορέσαμε ένα μπουφάν). Ένα-ένα τα παιδιά σηκώθηκαν και εξέφρασαν τα συναισθήματά τους στον “καταπιεστή” κι όλοι μαζί σκέφτηκαν τρόπους για να τον διώξουμε και να επικρατήσει η δημοκρατία. Τελικά το σύνθημα που καταλήξαμε ήταν “Όλοι μαζί ενωμένοι”.

Στη συνέχεια, επεξεργαστήκαμε ασπρόμαυρα σκίτσα που απεικόνιζαν ανθρώπους φιμωμένους, το περιστέρι της ειρήνης, ένα πουλί που φεύγει από το κλουβί του κ.α. και τα ομαδοποιήσαμε σε 2 κατηγορίες, στη δημοκρατία και στη δικτατορία. Μετά, τα κολλήσαμε σε ένα μεγάλο χαρτόνι και γράψαμε τις λέξεις των συναισθημάτων : “Όταν οι άνθρωποι έχουν δημοκρατία νιώθουν…”, “Όταν οι άνθρωποι έχουν δικτατορία νιώθουν…”

Καταλήξαμε ότι το καλύτερο καθεστώς είναι η δημοκρατία και το συναίσθημα που κυριαρχεί είναι η αγάπη μεταξύ των ανθρώπων. Γι’ αυτό μάθαμε το τραγούδι “Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο” και ζωγραφίσαμε το στιχάκι για την αγάπη

(4) “Αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά μας και τα εκφράζουμε”

Το ταξίδι μας στη χώρα των συναισθημάτων συνεχίζεται μέσα από τον κόσμο παραμυθιών. Εκεί γνωρίσαμε τις ιστορίες διαφόρων ηρώων και καταλάβαμε τα συναισθήματά τους, όπως τη στεναχώρια του Ερυθρούλη ο οποίος ένιωθε λυπημένος επειδή δεν τον ήθελαν οι φίλοι του, τη χαρά του Κύριου Χαρούμενου ο οποίος κατάφερε να κάνει τον Κύριο Λυπημένο να χαμογελάσει … Μετά, ζωγραφίσαμε τον εαυτό μας και τι μας κάνει χαρούμενο… “όταν παίζουμε με τον φίλο μας”, “όταν είμαστε με την οικογένειά μας”…

Για να εξερευνήσουμε πώς αλλάζει το πρόσωπό μας όταν αλλάζουν τα συναισθήματα που νιώθουμε, χρησιμοποιήσαμε τον καθρέφτη! Κοιταχτήκαμε, παρατηρήσαμε και καταλάβαμε πως η λύπη, η χαρά, ο θυμός, η αγάπη και πολλά πολλά ακόμη συναισθήματα εμφανίζονται στο πρόσωπό μας με διαφορετικές εκφράσεις. Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου… ποιο είναι το συναίσθημα που βλέπεις;

Στη συνέχεια, γίναμε καθρέφτες συναισθημάτων! Σταθήκαμε απέναντι από έναν φίλο και το πρόσωπό μας έγινε ο καθρέφτης του δικού του… Φαντάζεστε πως θα ήταν να μπορούσατε να κοιταχτείτε για πρώτη φορά σε έναν αληθινό και ολοζώντανο καθρέφτη;

Μετά από αυτές τις δοκιμασίες ήμασταν πια έτοιμοι να αποτυπώσουμε το πρόσωπό μας στο χαρτί!

Αναγνωρίσαμε και ονομάσαμε συναισθήματα μέσα από παιχνίδια στον διαδραστικό μας πίνακα, όπως τον Τροχό των Συναισθημάτων και το “Μάντεψε τι Νιώθω”.

Βρήκαμε και ονομάσαμε τα διαφορετικά συναισθήματα με μεγάλη επιτυχία.. Και όλα αυτά.. γιατί μάθαμε πως να διαβάζουμε σωστά τις εκφράσεις των προσώπων!

Με σκοπό να καταλάβουμε καλύτερα το συναίσθημα του θυμού, να μπορέσουμε να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει όταν θυμώνουμε και να μπορούμε να μετρήσουμε πόσο θυμωμένοι αισθανόμαστε κάθε φορά, φτιάξαμε ένα θυμόμετρο! Το θυμόμετρό μας είχε 5 επίπεδα, με το πράσινο χρώμα να δείχνει τη χαμηλότερη δυνατή αίσθηση θυμού και το κόκκινο την υψηλότερη. Συζητήσαμε τι είναι ο θυμός, τι τον προκαλεί, πώς νιώθουμε όταν θυμώνουμε καθώς και τι συμβαίνει στο σώμα μας… Στη συνέχεια κόψαμε σκίτσα που απεικόνιζαν καταστάσεις θυμού και τα κολλήσαμε στον αντίστοιχο “όροφο” του θυμόμετρου

Στη συνέχεια και με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας των Δικαιωμάτων του Παιδιού στις 20 Νοεμβρίου, το Εργαστήριό μας επικεντρώθηκε στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα με τίτλο «Ο Κανόνας των Εσωρούχων». Το πρόγραμμα, εγκεκριμένο από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, έχει στόχο την ενημέρωση και την ενδυνάμωση των παιδιών, ώστε να μπορούν να προστατεύουν τον εαυτό τους από τη σεξουαλική θυματοποίηση και βία, μαθαίνοντας και αναπαράγοντας στη συμπεριφορά τους απλούς κανόνες αυτοπροστασίας. Αφού ενημερώσαμε σχετικά τους γονείς, παραθέσαμε προς ενημέρωσή τους υλικό σχετικά με τον «Κανόνα του Εσώρουχου» μεταφρασμένο στα Γαλλικά, Αραβικά, Ρωσικά, Ρουμανικά.

Αρχικά, είδαμε το βίντεο με την ιστορία της Κίκο και το Χέρι και τη συζητήσαμε. Στη συνέχεια, είδαμε την ιστορία κινουμένων σχεδίων με τίτλο “Το Μυστικό της Νίκης” και μιλήσαμε για τα καλά και τα καλά αγγίγματα, για τα καλά και τα κακά μυστικά. Τα παιδιά κατανόησαν πως έχουν δικαίωμα να μιλάνε όταν κάτι δεν τους αρέσει και να αντιδρούν.

Για να εμπεδώσουμε τα όσα μάθαμε, αποφασίσαμε να κάνουμε μια ομαδική αφίσα με τίτλο “Ο κανόνας του εσώρουχου”. Κάναμε το περίγραμμα της παλάμης μας, τόσο με τον αντίχειρα πάνω όσο και με τον αντίχειρα κάτω.

Μέσα σε κάθε παλάμη γράψαμε τα αντίστοιχα μηνύματα που πρότειναν τα παιδιά: στις παλάμες με τον αντίχειρα πάνω γράψαμε πως “είναι καλό να με χαϊδεύουν στο χέρι”, “είναι καλό να είναι καλό να με αγγίζουν στο μάγουλο”, ενώ στις παλάμες με τον αντίχειρα κάτω γράψαμε πως “είναι κακό να με βλέπουν οι άλλοι όταν πάω τουαλέτα”, “είναι κακό να μου πειράζουν το βρακάκι”

Κολλήσαμε εικόνες τις Κίκο, διάφορα σήματα και αναρτήσαμε την αφίσα στη γωνιά της παρεούλας για να αποτελεί πάντα σημείο αναφοράς καθ’ όλη τη χρονιά

Το θέμα απασχόλησε έντονα τα παιδιά και επειδή αποτελεί ένα σοβαρό ζήτημα που πρέπει να συζητηθεί και με τους γονείς, φτιάξαμε την Κίκο και το Χέρι και τα ενώσαμε με ένα διπλόκαρφο ώστε να μπορεί η παλάμη να κινείται. Έτσι, τα παιδιά έλεγαν ένα μήνυμα και ανάλογα κούναγαν την παλάμη, πότε με τον αντίχειρα πάνω, πότε με τον αντίχειρα κάτω.

(5) “Μαθαίνουμε να διαχειριζόμαστε τα συναισθήματά μας”

Αφού πλέον είμαστε σε θέση να αντιλαμβανόμαστε, να αναγνωρίζουμε και να ονοματίζουμε τα συναισθήματά μας, έφτασε η ώρα να μάθουμε τρόπους να τα διαχειριζόμαστε. Άλλωστε από το νηπιαγωγείο πρέπει να μαθαίνουμε να λύνουμε τα προβλήματα που εμφανίζονται στην καθημερινότητά μας. Σκεφτήκαμε, λοιπόν, να κατασκευάσουμε ένα κουτί που το ονομάσαμε το Κουτί των συναισθημάτων, το οποίο εξωτερικά είχε 2 θέσεις: μία για τα προβλήματα (λευκό κομμάτι παζλ) και μια για τις λύσεις (πράσινο κομμάτι παζλ). Έτσι, όποιος είχε ένα πρόβλημα, έπρεπε να το ζωγραφίσει στο λευκό χαρτί και στο πράσινο να ζωγραφίσει τη λύση που βρήκε. Αρχικά ρωτήσαμε τα παιδιά για ένα πρόβλημα που είχαν αντιμετωπίσει, κι ένα κορίτσι είπε πως κάποια μέρα δεν την έπαιζε η φίλη της. Τη ρωτήσαμε ποια λύση βρήκε και μας απάντησε ότι πήγε να παίξει με άλλα παιδιά. Έτσι, πήρε τα 2 χαρτιά, ζωγράφισε τις αντίστοιχες εικόνες και στο τέλος ένωσε τα 2 κομμάτια. Η συζήτηση συνεχίστηκε κι άλλα παιδιά εξέφρασαν τις εμπειρίες τους από κάποιο πρόβλημα που αντιμετώπισαν, αποτύπωσαν τη λύση του προβλήματος στο χαρτί και ένωσαν τα 2 κομμάτια.

Ρίξαμε τα χαρτιά μέσα στο Κουτί των Συναισθημάτων και στο τέλος της εβδομάδας, προσπαθούσαμε να θυμηθούμε ποιο είναι κάθε φορά το πρόβλημα που απεικονίζεται στο λευκό χαρτί και ποια η λύση του, ώστε να ενώσουμε σωστά τα παζλ.

Από όλα τα συναισθήματά μας, αυτό που δεν μπορούμε να το ελέγξουμε πάντα είναι ο θυμός. Ποιος έχει πρόβλημα να διαχειριστεί τον θυμό του; Ποιος δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει και νιώθει ότι δεν μπορεί να το ελέγξει; Μετά από όλα όσα σκεφτήκαμε, έχουμε την λύση!!! Τα βήματα που πρέπει να κάνουμε σύμφωνα με τα παιδιά είναι 3 και πολύ απλά!

Πώς όμως θα τα έχουμε στο μυαλό μας; Πρώτα “σταματάμε και σκεφτόμαστε” είπε ένα παιδί και στο μυαλό μας ήρθε το φανάρι… τι καλύτερο από το “Φανάρι του Θυμού”. Όπως το φανάρι στον δρόμο έχει τρία χρώματα, έτσι και το “φανάρι του θυμού” έχει 3 βήματα. Όμως, πώς να το φτιάξουμε; Μόνο με χρώματα; Τα παιδιά είχαν μια ιδέα, να κολλήσουμε εικόνες, αλλά ακόμη καλύτερα να βγάλουμε δικές μας φωτογραφίες και να τις κολλήσουμε.

Αναπαραστήσαμε κάθε βήμα και φωτογραφηθήκαμε: στο κόκκινο “σταμάτα και σκέψου”, στο πορτοκαλί “μίλα” και στο πράσινο “λύσε το πρόβλημα και παίξε”

Εκτυπώσαμε τις φωτογραφίες, τις κόψαμε και τις κολλήσαμε στο φανάρι μας.

Έτοιμο το “Φανάρι του Θυμού”!!! Το στερεώσαμε και το τοποθετήσαμε στη γωνιά της παρεούλας μας ώστε να θυμόμαστε πάντα τα 3 βήματα διαχείρισης του θυμού μας!

Η ιδέα άρεσε πολύ στα παιδιά και την ώρα των ελεύθερων δραστηριοτήτων ζωγράφιζαν το φανάρι για να το πάρουν στο σπίτι τους!

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ

Ολοκληρώνοντας το εργαστήρι δεξιοτήτων για τα συναισθήματα, θέλαμε να ξέρουμε τις εντυπώσεις των παιδιών από την υλοποίησή του, τι τους άρεσε, τι τα εντυπωσίασε, αν υπήρχε κάτι που ήθελαν ακόμη να κάνουμε. Τις ερωτήσεις όμως δεν τις έκαναν οι δασκάλες, αλλά τα ίδια τα παιδιά μεταξύ τους! Κάποιος ήταν ο δημοσιογράφος που κρατούσε το μικρόφωνο και έθετε τις ερωτήσεις και κάποιος ο συνεντευξιαζόμενος που απαντούσε. Όλοι είπαν τη γνώμη τους, μίλησαν για τα συναισθήματά τους, για το τι έμαθαν μέσα από το πρόγραμμα…

Το σημαντικότερο που έμαθαν τα παιδιά είναι πως κάθε συναίσθημα έχει μια αιτία. Νιώθουμε χαρά, λύπη, θυμό, έκπληξη κ.α. γιατί κάτι πρώτα έχει συμβεί και μας προκάλεσε αυτό το συναίσθημα. Αυτό ακριβώς αποτύπωσαν τα παιδιά στο χαρτί τους. Αφού το δίπλωσαν στη μέση, στην αριστερή σελίδα ζωγράφισαν ένα γεγονός, όπως “‘Ήταν ένα κοριτσάκι που βγήκε βόλτα αλλά άρχισε να βρέχει και δεν μπορούσε να παίξει, γι’ αυτό ήταν λυπημένο”, και στη δεξιά την αλλαγή συναισθήματος “σε λίγο σταμάτησε η βροχή, βγήκε το ουράνιο τόξο και το κοριτσάκι έπαιξε χαρούμενο”.

Καθημερινά τα παιδιά έκαναν ζωγραφιές και κατασκευές με αφορμή όλα όσα δουλεύαμε όλο αυτό το διάστημα στο πλαίσιο του εργαστηρίου μας, στοιχείο που δείχνει πως το πρόγραμμα τα ενδιέφερε και τα απασχόλησε ιδιαίτερα. Τις δουλειές τους τις έπαιρναν στο σπίτι τους και σίγουρα μετέφεραν στους δικούς τους τις εντυπώσεις τους από τις δραστηριότητες, οπότε τα έργα τους αποτελούσαν αφορμή για περαιτέρω συζήτηση με τους δικούς τους.

Μαθαίνοντας με τον Botley το Ρομπότ τον κύκλο του νερού

Δημοσιεύθηκε 10 Ιουνίου 2022 από τον/την 35ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΑΘΗΝΑΣ

1) Η δύναμη του νερού

Τελευταίο εργαστήριο δεξιοτήτων για τη φετινή χρονιά και ασχοληθήκαμε με το Stem/Ρομποτική με θέμα το νερό. Έχει το νερό δύναμη; ρωτήσαμε τα παιδιά και εκείνα απάντησαν ότι έχει μεγάλη δύναμη, αν ανοίξουμε δυνατά την βρύση! Παρακολουθήσαμε στο διαδίκτυο video με την λειτουργία του νερόμυλου και όντως παρατηρήσαμε την μεγάλη ορμή του νερού! Έχοντας στο σχολείο μας ένα παιχνίδι με νερόμυλο, αποφασίσαμε να πειραματιστούμε και να ρίξουμε νερό για να δούμε αν θα δουλέψει ο νερόμυλός μας. Τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν που ο νερόμυλος γύριζε γρήγορα και θέλησαν όλα να συμμετέχουν στο πείραμα.

Στη συνέχεια, τους θέσαμε τον προβληματισμό “πώς μπορούμε κι εμείς να κατασκευάσουμε έναν νερόμυλο;”. Τα παιδιά χωρισμένα σε ομάδες σκέφτηκαν και πρότειναν υλικά για να φτιάξουμε τον νερόμυλο. Μας είπαν ξύλο, σίδερο και πλαστικό. Τελικά αποφασίσαμε να τους δώσουμε 4 πλαστικά ποτήρια κι ένα πιάτο. Κάθε ομάδα συζήτησε, πειραματίστηκε με το πώς θα μπορούσαν να κολληθούν τα ποτήρια στο πιάτο, ώστε να δουλέψει ο τροχός-νερόμυλος. Και πραγματικά τα κατάφεραν περίφημα , βρίσκοντας δύο κιόλας, τρόπους!

Αφού κόλλησαν με χαρτοταινία τα ποτήρια τους, κάθε ομάδα δοκίμασε να θέσει σε λειτουργία τον δικό της νερόμυλο! Πραγματικά οι νερόμυλοί μας δούλεψαν, ρίχνοντας το νερό γύρισε ο τροχός! Τα παιδιά συνεργάστηκαν άψογα, έλαβαν κοινές αποφάσεις και τελικά έγιναν τα ίδια μικροί εφευρέτες! Περήφανοι, λοιπόν, με τις εφευρέσεις μας, παίξαμε με τους αυτοσχέδιους νερόμυλούς μας και πραγματικά το χαρήκαμε πολύ!

2) Οι εξυπνούληδες μαθαίνουν προγραμματισμό

Στο δεύτερο εργαστήριο ασχοληθήκαμε με δραστηριότητες προγραμματισμού και εξοικείωσης με εντολές. Χρησιμοποιώντας το επιτραπέζιο παιχνίδι του Εξυπνούλη “Μαθαίνουμε προγραμματισμό” , εξασκήσαμε την λογική μας σκέψη, τη χωρική αντίληψη και τη διατύπωση υποθέσεων. Τα παιδιά βοηθούσαν μια μαϊμουδίτσα να φτάσει στον προορισμό της που ήταν ένα ακτινίδιο ή μια μπανάνα, ακολουθώντας τη σωστή διαδρομή και μετακινώντας το πιόνι. Οι μικροί προγραμματιστές τα κατάφεραν περίφημα!

Στη συνέχεια, συμπλήρωσαν το αντίστοιχο φύλλο εργασίας με την διαδρομή που πρέπει να κάνουν κάθε φορά οι σταγονούληδες είτε προς τον ήλιο, είτε προς τη βροχή…

Τέλος, ασχοληθήκαμε πολύ με παιχνίδια κατασκευών με βίδες και γρανάζια , τα οποία μας έβαλαν στον κόσμο της μηχανικής. Τα παιδιά διασκέδαζαν πολύ με αυτά τα παιχνίδια, εξάσκησαν την φαντασία τους, τη λογική τους σκέψη και τη δημιουργικότητά τους και έπαιζαν με τα συγκεκριμένα παιχνίδια συνεχώς στις ελεύθερες δραστηριότητες!

3) Παιχνίδια με τον Βο το Ρομπότ

Στο τρίτο εργαστήριο, φέραμε στην τάξη μας το ρομποτάκι μας, τον Βο. Αφού τον γνωρίσαμε, είχαμε μια αποστολή… να τον βοηθήσουμε να ακολουθήσει μια διαδρομή, ώστε να βοηθήσουμε τον Σταγονούλη να βρει τους φίλους του στα σύννεφα! Τα παιδιά έπρεπε να φτιάξουν τον κώδικα, ώστε να βοηθήσουν τον Βο να ακολουθήσει τη σωστή διαδρομή. Θα πάει δύο βήματα μπροστά, δύο βήματα αριστερά, και μετά άλλα δύο και έφτασε… Μήπως χρειάζεται κάποια αλλαγή; Συμφωνήσαμε όλοι για τη σωστή διαδρομή, προγραμματίσαμε τα κατάλληλα βήματα στο τηλεκοντρόλ και αφήσαμε τον Βο να κάνει τη διαδρομή! Μας ενθουσίασε το παιχνίδι με το ρομποτάκι!

Τέλος, συμπληρώσαμε ένα φύλλο εργασίας με έναν λαβύρινθο που βοηθήσαμε την σταγονούλα να φτάσει στο σύννεφο! Αφού τα παιδιά, βρήκαν την σωστή διαδρομή, απεικόνισαν στο χαρτί και τον δικό τους λαβύρινθο, εξασκώντας την αντίληψη και τη δημιουργικότητά τους. Γίναμε οι καλύτεροι προγραμματιστές!

4) Ψηφιακά παιχνίδια για τον Κύκλο του Νερού

Στο τελευταίο εργαστήριο, ασχοληθήκαμε με ψηφιακά παιχνίδια για τον Κύκλο του Νερού. Τα περισσότερα παιδιά είναι εξοικειωμένα με την χρήση του ποντικιού και όχι μόνο δεν δυσκολεύτηκαν, αλλά το χάρηκαν τόσο, που ήθελαν όλα να συμμετέχουν και να χρησιμοποιήσουν τον υπολογιστή της τάξης για να παίξουν! Παίξαμε τον Κύκλο του Νερού, όπου έπρεπε να βάλουμε σε σειρά τις εικόνες του κύκλου του νερού, φτιάξαμε τον “Νερόμυλο των Ερωτήσεων“, όπου κάθε φορά διαφορετικό παιδί γύριζε τον τροχό και ανέθετε σε όποιο ήθελε την ερώτηση που έβγαζε ο τροχός! Τέλος, φτιάξαμε ένα puzzle με μια εικόνα που είχαν διαλέξει τα παιδιά από το διαδίκτυο για τον κύκλο του νερού και το έπαιζαν , είτε στον υπολογιστή, είτε στο tablet του σχολείου μας! Τα ψηφιακά παιχνίδια αρέσουν πολύ στα παιδιά, είναι διαδραστικά, τους εξοικειώνουν με τις νέες τεχνολογίες που έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας και μαθαίνουν εμπεδώνοντας με παιγνιώδη τρόπο όσα έχουν διδαχτεί! Ό, τι έπρεπε για το κλείσιμο του εργαστηρίου δεξιοτήτων!

Εργαστήρι Δεξιοτήτων_Αυτομέριμνα

Δημοσιεύθηκε 28 Φεβρουαρίου 2022 από τον/την 35ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΑΘΗΝΑΣ

(1) “ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΓΝΩΡΙΖΩ;”

Συνεχίζοντας την υλοποίηση των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων, ασχοληθήκαμε με το θέμα της αυτομέριμνας, ένα ζήτημα πάντα επίκαιρο και πολύ σημαντικό να δουλεύεται με τα παιδιά από την προσχολική ήδη βαθμίδα.

Για να κινητοποιήσουμε το ενδιαφέρον των παιδιών για το θέμα, τα ρωτήσαμε να μας πουν “πότε παθαίνουμε ατυχήματα” κι εκείνα μας απάντησαν “όταν τρέχουμε μέσα στο σπίτι”, “όταν δε φοράμε ζώνη στο αμάξι”, “όταν σκοντάφτουμε”, “όταν δεν κάνουμε σωστά ποδήλατο” κ.α. Οι απαντήσεις τους γράφτηκαν με τη μορφή ιστογράμματος στον ασπροπίνακα της τάξης μας.

Προσπαθώντας να ανιχνεύσουμε τις εμπειρίες και τα βιώματα των παιδιών σχετικά με τα ατυχήματα, τους ζητήσαμε να μας ζωγραφίσουν ένα ατύχημα που έχουν πάθει και κάποιοι θυμήθηκαν που γλίστρησαν στο μπάνιο από τα νερά, άλλος που έπεσε από ένα δέντρο όταν σκαρφάλωνε, άλλος όταν έπεσε από το πατίνι κ.α.

Το θέμα με τα ατυχήματα είναι πολύ οικείο στα παιδιά, γι’ αυτό δε δυσκολεύτηκαν να εκφράσουν τις ιδέες και τις εμπειρίες τους. Έπειτα, ομαδοποιήσαμε τις ζωγραφιές σας ανάλογα με τα ατυχήματα που ζωγραφίσαμε σε δυο ομάδες, σε αυτά που τα παθαίνουμε στο σπίτι και σε αυτά που τα παθαίνουμε εκτός σπιτιού.

Αφού έχουμε καταγράψει τις πρώτες ιδέες μας, ήρθε η ώρα της αναζήτησης πληροφοριών. Εντοπίσαμε ενδιαφέροντα βίντεο στο διαδίκτυο και τα παρακολουθήσαμε προσεχτικά, αντλώντας πληροφορίες και σχολιάζοντας τις εικόνες. Στη συνέχεια, προσθέσαμε τις πληροφορίες που βρήκαμε στο αρχικά μας ιστόγραμμα.

Θυμηθήκαμε έναν γνωστό ήρωα που παθαίνει πάντα ατυχήματα: τον κ. Σκουντούφλη από τους Μικρούς Κυρίους και τις Μικρές Κυρίες και παρακολουθήσαμε κάποιες από τις ιστορίες του. Άρεσε πολύ στα παιδιά και μαντεύαμε σε κάθε σκηνή τι ατύχημα θα πάθει.

Στη συνέχεια, τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες των τεσσάρων παιδιών και κάθε ομάδα επεξεργάστηκε την εικόνα που τους δώσαμε. Έπρεπε να συζητήσουν για το αν το παιδί της εικόνας με τη στάση του θα πάθαινε ατύχημα ή όχι. Μετά, ένα μέλος από κάθε ομάδα επεξηγούσε στους υπόλοιπους τι είχαν αποφασίσει και τοποθετούσε τη εικόνα στη σωστή ομάδα, αν το παιδί θα πάθαινε ατύχημα το έβαζε στη λυπημένη φατσούλα, ενώ αν όχι το έβαζε στη χαμογελαστή φατσούλα.

Αφού ομαδοποιήσαμε όλες τις εικόνες, τα παιδιά συμπλήρωσαν το φύλλο εργασίας με τι ίδιες εικόνες όπου έπρεπε να χρωματίσουν τη σωστή φατσούλα πάνω από κάθε εικόνα.

(2) “ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ”

Όπως διαπίστωσαν τα παιδιά, τόσο μέσα από τα βιώματά τους, όσο και από το υλικό που επεξεργάστηκαν, πολλά ατυχήματα μπορούμε να τα πάθουμε εντός του σπιτιού. Ιδιαίτερα βοηθητικό ήταν το υλικό που βρήκαμε στην ιστοσελίδα του Σωματείου “Αντιμετώπιση Παιδικού Τραύματος” και με βοηθό τον Σωτήρη, τον ήρωα του προγράμματος για την ασφάλεια στο σπίτι, δουλέψαμε όλες τις διαφάνειες με τα μέρη του σπιτιού και τους πιθανούς κινδύνους.

Τα παιδιά εντόπιζαν τους κινδύνους, όπως νερά στο πάτωμα του μπάνιου, παιχνίδια πεταγμένα στο πάτωμα, ανοιχτά ντουλάπια, κ.α. και πρότειναν λύσεις με τη βοήθεια του Σωτήρη που κρατούσαν στο χέρι τους.

Αφού δουλέψαμε πρώτα ομαδικά στον υπολογιστή, συνεχίσαμε σε ατομικό επίπεδο στο χαρτί

Φτιάξαμε ένα παιχνίδι με καρτέλες που βρήκαμε στο διαδίκτυο όπου απεικονίζονται παιδιά να κάνουν κάποιες επικίνδυνες ενέργειες, όπως να βάζουν το χέρι στην πρίζα ή στην ηλεκτρική κουζίνα, και έπρεπε να αντιστοιχίσουν κάθε εικόνα με το αποτέλεσμα που θα έχει. Το παιχνίδι αυτό αντιστοίχισης το βάλαμε στη γωνιά των επιτραπέζιων παιχνιδιών μας.

Δουλέψαμε φύλλα εργασίας σχετικά με το θέμα ατυχήματα στο σπίτι, όπως αντιστοίχισης ή σειροθέτησης

Ακούσαμε και μάθαμε το τραγούδι Πέντε Πιθηκάκια μικρά, που μας διασκέδασε πολύ με τα ατυχήματα που παθαίνουν όταν πηδάνε στο κρεβάτι

Τα παιδιά λάτρεψαν τον Σωτήρη, οπότε σκεφτήκαμε να κάνουμε μια κατασκευή για να τον πάρουν στο σπίτι. Αφού τον ζωγράφισαν και τον έκοψαν, έβαψαν με τέμπερα ρολά υγείας, κόλλησαν μπροστά τον Σωτήρη και μέσα βάλαμε ένα ενημερωτικό φυλλάδιο με Συμβουλές για την Πρόληψη Ατυχημάτων στο Σπίτι προκειμένου να το συζητήσουν στο σπίτι με την οικογένειά τους.

Τέλος, δώσαμε στα παιδιά ένα ερωτηματολόγιο για να το επεξεργαστούν στο σπίτι με τους γονείς τους, με σκοπό να εντοπίσουν πιθανούς κινδύνους για ατυχήματα και να τσεκάρουν το σωστό κουτάκι αντίστοιχα.

(3) “ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ”

Το τρίτο εργαστήριο αφορούσε τα ατυχήματα που γίνονται έξω από το σπίτι. Τα παιδιά εξέφρασαν τις ιδέες τους, τις συζητήσαμε και τις καταγράψαμε. Είδαμε στον υπολογιστή διαφάνειες από υλικό του Υπουργείου Υγείας και υλικό του Παιδικού Τραύματος για την πρόληψη παιδικών ατυχημάτων καθώς και σχετικά videos, όπως “safety on the road” και “Ατυχήματα στο σχολείο” Στην συνέχεια, φτιάξαμε ένα ομαδικό κολλάζ με τίτλο “Μένουμε ασφαλείς”. Ζωγραφίσαμε ατυχήματα που γίνονται στο σχολείο, στον δρόμο και στο πάρκο, τα ομαδοποιήσαμε και τα κολλήσαμε σε ένα μεγάλο χαρτόνι που το κρεμάσαμε στο παράθυρο της τάξης μας, για να θυμόμαστε να είμαστε πάντα προσεκτικοί!

Φτιάξαμε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι από εικόνες που βρήκαμε στο διαδίκτυο που δείχνουν ατυχήματα έξω απ’το σπίτι όπως για παράδειγμα παιδιά που παίζουν στον δρόμο , που ανεβαίνουν ανάποδα την τσουλήθρα, που γλιστράνε σε νερό κ.α και τις αντίστοιχες εικόνες που δείχνουν τι πρέπει να γίνει για να αποφευχθούν αυτά τα ατυχήματα και αφού το συζητήσαμε διεξοδικά στην τάξη, το παίξαμε στην παρεούλα και μετά το βάλαμε στα επιτραπέζια της τάξης μας και τα παιδιά το έπαιζαν την ώρα του ελεύθερου παιχνιδιού.

Είδαμε μια μεγάλη αφίσα “Κυκλοφοριακή Αγωγή” και συζητήσαμε για τους κανόνες στο δρόμο που ισχύουν για τους οδηγούς και τους πεζούς.

Διαβάσαμε το παραμύθι “Ο φίλος μου ο Ποδηλατάκιας” που μας μιλάει για τους κανόνες του ποδηλάτη και είδαμε το σχετικό video στο διαδίκτυο.

Τέός, ασχοληθήκαμε με διαθεματικά φύλλα εργασίας σχετικά με το θέμα μας : “Βρίσκω τη λέξη ποδήλατο”, “ασφάλεια στον δρόμο”, “ασφαλές-επικίνδυνο”, που περιελάμβαναν αντιστοιχίσεις, ταξινομήσεις, γλώσσα και μαθηματικά

(4) “ΜΑΘΑΙΝΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΕΙΣΜΟ”

Ατυχήματα συμβαίνουν κι εξαιτίας φυσικών φαινομένων, όπως ο σεισμός. Με την ευκαιρία της υλοποίησης του Σχεδίου Πολιτικής Προστασίας της σχολικής μονάδας και των ασκήσεων σεισμού που υλοποιούμε τουλάχιστον τρεις φορές τον χρόνο με τους μαθητές μας,συζητήσαμε για το θέμα του σεισμού. Αφού είπαν τι γνωρίζουν για τον σεισμό, αν θυμούνται να έχουν ζήσει σχετική εμπειρία και το τι πρέπει να κάνουμε για να μείνουμε ασφαλείς, διαβάσαμε σχετικά βιβλία και είδαμε σχετικά βίντεο.

Σταθήκαμε περισσότερο στα μέτρα προστασίας, μάθαμε πώς να προστατευόμαστε κάτω από τα τραπέζια, πώς να προστατεύουμε το κεφάλι μας γονατιστοί στο πάτωμα και φυσικά πώς να συγκεντρωνόμαστε στην αυλή μόλις τελειώσει ο σεισμός.

Επεξεργαστήκαμε φύλλα εργασίας με τις σωστές και τις λάθος ενέργειες προστασίας από τον σεισμό, τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουμε

Και αξιολογήσαμε τις γνώσεις μας σχετικά με το θέμα

(5) “ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΩ”

Έχοντας μάθει για τον κίνδυνο των ατυχημάτων, ήρθε η ώρα να μάθουμε και για τα μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης. Διαβάσαμε το βιβλίο “Πρωτοβοηθήματα”

και είδαμε σχετικά βίντεο, όπως αυτό της εκπαιδευτικής τηλεόρασης για τις πρώτες βοήθειες.

Βρήκαμε στην τάξη μας το κουτί πρώτων βοηθειών και το επεξεργαστήκαμε, ενώ προσπαθήσαμε να μιμηθούμε τον τρόπο παροχής πρώτων βοηθειών στην περίπτωση πνιγμού.

Μιλήσαμε και για τα μέτρα πρόληψης κι αντιμετώπισης κινδύνων στην τάξη μας, όπως αυτό της πυρόσβεσης και είδαμε τους πυροσβεστήρες της τάξης μας και την πυροσβεστική φωλιά.

Μιλήσαμε για τα επαγγέλματα που παρέχουν τις πρώτες βοήθειες, όπως του πυροσβέστη, του ιατρού, του αστυνομικού και παίξαμε το επιτραπέζιο της τάξης μας.

Μάθαμε για τον τριψήφιο αριθμό κλήσης τριών βασικών υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης: της πυροσβεστικής, του ΕΚΑΒ, της αστυνομίας και τους καταγράψαμε για να τους θυμόμαστε, ενώ μάθαμε και να πληκτρολογούμε τους αριθμούς στο τηλέφωνο.

Στη συνέχεια, παίξαμε παιχνίδι ρόλων. Προσθέσαμε στα χάρτινα αυτοκινητάκια που είχαμε φτιάξει κατά την περσινή χρονιά τα σήματα των τριών υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης κι έτοιμα τα οχήματα της πυροσβεστικής, του ΕΚΑΒ, της αστυνομίας. Ώρα για παιχνίδι στην αυλή! Κάποιος πάθαινε ατύχημα, άλλος έπαιρνε τηλέφωνο την αντίστοιχη υπηρεσία κι έφτανε η βοήθεια για την αντιμετώπιση του ατυχήματος!

Το παιχνίδι συνεχίστηκε και στην τάξη στη γωνιά με τις κούκλες.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ

Φτάνοντας στο τέλος του εργαστηρίου δεξιοτήτων, ανατρέξαμε στο ιστόγραμμά μας για να δούμε τι είχαμε γράψει αρχικά, τι προσθέσαμε στη συνέχεια και τι θέλαμε να συμπληρώσουμε κατά την ολοκλήρωση του προγράμματος. Πράγματι, τα παιδιά είχαν πολλά πράγματα να προσθέσουν.

Μάλιστα κάποιοι θέλησαν να αντιγράψουν το ιστόγραμμα και τα κατάφεραν πολύ καλά

Θέλοντας να συγκεντρώσουμε τις γνώσεις μας σε μια δημιουργική κατασκευή, αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι με τίτλο “Μένουμε ασφαλείς”. Τα παιδιά πρότειναν το θέμα του παιχνιδιού να είναι παιδιά που θέλουν να φτάσουν στα σπίτια τους. Φτιάξαμε μια διαδρομή, τα παιδιά χρωμάτισαν τα τετραγωνάκια και κόλλησαν τις εικόνες. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να φτάσουν τα παιδιά ασφαλείς στο σπίτι τους. Έτσι έριχναν το ζάρι και κουνούσαν το πιόνι τους τόσα τετραγωνάκια όσα λέει ο αριθμός. Αν σταματούσαν πάνω στο τεραγωνάκι με τη φατσούλα, έπρεπε να τραβήξουν μια καρτέλα και να απαντήσουν στο ερώτημα “τι ατύχημα μπορεί να συμβεί;”. Επειδή οι εικόνες των καρτελών ήταν γνωστές στα παιδιά μιας και τις είχαμε δουλέψει στην τάξη μας, κανείς δε δυσκολεύτηκε να διαβάσει τις εικόνες. Αν κάποιος παίχτης σταματούσε στο φανάρι, είτε προχώραγε κανονικά αν ήταν πράσινο ή έχανε τη σειρά του αν ήταν κόκκινο.

Το θέμα με τα ατυχήματα είχε μεγάλη απήχηση στα παιδιά και το συζητάμε καθημερινά στην τάξη ακόμη και μετά την ολοκλήρωση του εργαστηρίου.

Εργαστήρι Δεξιοτήτων_Τα Δικαιώματα του Παιδιού

Δημοσιεύθηκε 10 Δεκεμβρίου 2021 από τον/την 35ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΑΘΗΝΑΣ

(1) “ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ”

Τον Νοέμβριο γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού, συνεπώς με αφορμή την έναρξη των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων που υλοποιούμε από φέτος στο νηπιαγωγείο μας, ξεκινήσαμε να δουλεύουμε το θέμα μας.

Αρχικά, ρωτήσαμε τα παιδιά να μας πουν τι ξέρουν για τα δικαιώματα του παιδιού, δηλαδή τι χρειάζεται ένα παιδί για να μεγαλώσει σωστά, και οι ιδέες τους που τις καταγράψαμε ήταν πολλές: “φαγητό”, “νερό”, “οικογένεια”, “ειρήνη”, “φίλοι” κ.α.

Στη συνέχεια δώσαμε στα παιδιά ανά ομάδες των τεσσάρων να επεξεργαστούν μια αληθινή φωτογραφία που απεικονίζει παιδιά σε ανάγκη και τους ζητήσαμε να σκεφτούν και να πουν “τι δείχνει η εικόνα;”, “έχουν τα παιδιά της φωτογραφίας τα δικαιώματά τους;”, “τι τους λείπει;” Τα παιδιά μοιράστηκαν μεταξύ τους τις ιδέες τους και μετά τις ανακοίνωσαν στην ολομέλεια.

Κολλήσαμε τις φωτογραφίες σε έναν πίνακα ώστε να μπορούν να τις βλέπουν τα παιδιά και να τις συζητούν κατά τη διάρκεια των ελεύθερων δραστηριοτήτων

Διαβάσαμε βιβλία για τα δικαιώματα του παιδιού και είδαμε σύντομα βιντεάκια της unicef χωρίς λόγια, τα οποία συζητήσαμε στην τάξη μας, όπως αυτό: https://video.link/w/szXWc

Μιλήσαμε για τον ρόλο της Unicef στην προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών σε όλον τον κόσμο και παίξαμε το παζλ με τα δικαιώματα .

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων του Παιδιού στις 20 Νοεμβρίου, αποφασίσαμε να φτιάξουμε μια αφίσα με βάση όλα όσα συζητήσαμε και μάθαμε. Ζωγράφισαν τα παιδιά τα δικαιώματά τους, έγραψαν τις λέξεις και τα κόλλησαν γύρω από τη Γη, γιατί αφορούν σε όλα τα παιδιά του κόσμου. Αναρτήσαμε την αφίσα στο παράθυρο της τάξης μας για να ενημερωθεί κι η ευρύτερη κοινότητα.

Προκειμένου να ενημερωθεί κι η οικογένειά μας για την Παγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων του Παιδιού, φτιάξαμε ένα ενημερωτικό φυλλάδιο. Χρωμάτισαν το εξώφυλλο, ζωγράφισαν τη Γη με τα παιδιά του κόσμου, συμπλήρωσαν τα δυο βασικά τους δικαιώματα: “Έχω δικαίωμα να έχω όνομα” και “Έχω δικαίωμα στην οικογένεια”. Κι έτοιμο το φυλλάδιο!

(2) ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Βασικό δικαίωμα του παιδιού είναι το δικαίωμα στην ταυτότητα, ατομική και συλλογική. Κι επειδή κυρίαρχο στοιχείο της ατομικής ταυτότητας είναι το όνομά μας, ασχοληθήκαμε με τα ονόματά μας. Πώς μας λένε; Από πού πήραμε το όνομά μας; Ονόματα διαφορετικά και ορισμένα ίδια, που φανερώνουν την καταγωγή μας από διάφορες χώρες. Στο τέλος, φτιάξαμε μια κατασκευή με το πρώτο γράμμα του ονόματός μας. Οι δασκάλες με χαρτοταινία είχαν σχηματίσει το πρώτο γράμμα κάθε παιδιού πάνω σε ένα χάρτινο πιάτο και τα παιδιά το έβαψαν με πολύχρωμες νερομπογιές. Όταν στέγνωσαν τα πιάτα, βγάλαμε την ταινία, αποκαλύφθηκε το γράμμα μας, κρεμάσαμε μια κορδελίτσα κι έτοιμα τα καδράκια να στολίσουν την τάξη μας!

Κυρίαρχο στοιχείο της συλλογικής μας ταυτότητας είναι η χώρα καταγωγής μας, ο τόπος όπου γεννήθηκαν οι γονείς ή/και οι παππούδες μας. Βέβαια, αυτό που λέμε πάντοτε στα παιδιά είναι πως μπορεί να έχω μια, δυο, αλλά και περισσότερες πατρίδες, γιατί πατρίδα μου δεν είναι μόνο ο τόπος καταγωγής μου, αλλά και ο τόπος όπου γεννήθηκα, όπου ζω, όπου μεγαλώνω και πηγαίνω σχολείο. Άρα, για όλα τα παιδιά της τάξης η Ελλάδα είναι πατρίδα τους.

Ζητήσαμε από τους γονείς να συμπληρώσουν παρέα με τα παιδιά ένα φύλλο εργασίας, όπου έπρεπε να εντοπίσουν στον παγκόσμιο χάρτη τη χώρα καταγωγής τους και να ζωγραφίσουν τη/τις σημαία/ες των χωρών τους. Όταν επέστρεψαν τα φύλλα εργασίας στο σχολείο, τα αναρτήσαμε στον πίνακα της τάξης μας και καθημερινά τα συζητούσαμε με τα παιδιά, π.χ. εντοπίζαμε ποιοι κατάγονται από τις ίδιες χώρες, πόσο μακριά βρίσκονται από την Ελλάδα, πώς είναι οι σημαίες τους, κ.α.

Στη συνέχεια, ανά ομάδες των δυο, χρωμάτισαν σε χαρτί Α4 τις σημαίες τους. Όλες μαζί οι σημαίες είναι δεκαοχτώ, από τρεις διαφορετικές ηπείρους: Ευρώπη, Αφρική , Ασία!

Αφού τις πλαστικοποιήσαμε, παίξαμε επιδαπέδιο ντόμινο. Βρίσκαμε τι κοινό έχει η μια σημαία με την άλλη, όπως το χρώμα, το σχέδιο, το σύμβολο και τις ενώναμε ώσπου σχηματίζονταν ένα μακρύ ντόμινο. Και κάθε φορά που το παίζαμε, σχηματίζονταν ένα διαφορετικό ντόμινο!

Φτιάξαμε κι άλλα παιχνίδια με τις σημαίες μας! Το ένα ήταν ένα μέμο, δηλαδή ένα παιχνίδι μνήμης. Τα παιδιά έπρεπε να γυρνάνε τις καρτελίτσες με τις σημαίες και να βρίσκουν ανά δυο τις ίδιες. Νικητής ήταν αυτός που έβρισκε τις περισσότερες. Το άλλο παιχνίδι ήταν ένα μπίνγκο, με τις εικόνες των σημαιών και τις λέξεις των χωρών καταγωγής μας. Τα παιδιά έπρεπε να διαλέξουν μια εικόνα ή μια λέξη και να την τοποθετήσουν στην αντίστοιχη θέση στις καρτέλες.

Όλα τα παιδιά έμαθαν τις χώρες καταγωγής των φίλων τους, ξεχώριζαν τις σημαίες και τα ονόματα των χωρών, ενώ όλοι συμπλήρωσαν εύκολα και γρήγορα τα φύλλα εργασίας που κάναμε.

Κι επειδή όλες αυτές οι χώρες καταγωγής χαρακτηρίζουν την ομάδα μας, θελήσαμε να τη φτιάξουμε και ως κατασκευή για να στολίζει την τάξη μας. Πράγματι φτιάξαμε με την τεχνική του κολλάζ την “Ομάδα”, έτσι ονομάσαμε τη φιγούρα την οποία σχεδιάσαμε πρώτα με βάση το περίγραμμα ενός παιδιού, και την “ντύσαμε” κολλώντας τις σημαίες των χωρών μας που είχαμε χρωματίσει. Τα παιδιά ζωγράφισαν το πρόσωπο, κόλλησαν τα μαλλιά κι έτοιμη η Ομάδα!

Μάλιστα, ζητήσαμε από τους γονείς να γράψουν τα ονόματα των χωρών τους στη γλώσσα τους, κόψαμε τα χαρτάκια και τα κολλήσαμε σε μια χαρτονένια φούσκα. Δώσαμε, έτσι, φωνή στην ομάδα μας και μας λέει καθημερινά σε όλες τις γλώσσες: “Με λένε Ομάδα και είμαι από:…..“

Όλες αυτές οι δραστηριότητες, έδωσαν το ερέθισμα στα παιδιά να ενδιαφερθούν για τις χώρες τους, να θέλουν να μάθουν γι’ αυτές, να επιθυμούν να ψάξουν περισσότερο τους χάρτες. Καθημερινά, διάβαζαν τους χάρτες, ζωγράφιζαν τις σημαίες τους και συζητούσαν γι’ αυτές. Το βασικότερο είναι πως κατανόησαν ότι ανεξαρτήτως καταγωγής, ανεξάρτητα από ποια εθνοτική, φυλετική, θρησκευτική ή άλλη ομάδα ανήκουν, όλοι είναι ίσοι και έχουν τα ίδια δικαιώματα.

(3) “ΕΧΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΛΕΩ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ”

Με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου, συζητήσαμε με τα παιδιά για την έννοια της δημοκρατίας και για το βασικό δικαίωμα όλων των ανθρώπων να λένε ελεύθερα τη γνώμη τους. Ειδικότερα, κατανόησαν το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης μέσα από την ιστορία της Ντενεκεδούπολης. Γνώρισαν την ιστορία του Βουτυρένιου, της Μηλίτσας, του Σαρδέλα και των άλλων ηρώων της Ντενεκεδούπολης, που στην αρχή φοβόντουσαν να πουν τη γνώμη τους στον Λαδένιο και να διαφωνήσουν μαζί του για όσα τους ζήταγε, αλλά στο τέλος βρήκαν το θάρρος και άσκησαν το δικαίωμα τους. Εντυπωσιάστηκαν τόσο από το βιβλίο, όσο και από την παράσταση κουκλοθεάτρου που παρακολούθησαν στο διαδίκτυο.

Τα παιδιά κατανόησαν πως στη Χούντα οι άνθρωποι δεν είχαν το δικαίωμα να λένε τη γνώμη τους, φοβόντουσαν και το αντιλήφθηκαν εξαιρετικά μέσα από τον πίνακα του Γαΐτη «Καταπίεση». Επεξεργάστηκαν τον πίνακα σε ομάδες, παρατήρησαν τα ανθρωπάκια που «δεν είχαν στόμα», «στέκονταν προσοχή» και υπέθεσαν πως ο άνθρωπος με το σπαθί και την ασπίδα απειλεί τα ανθρωπάκια λέγοντας: «μη μιλάτε», «θα σας σκοτώσω», «θα κάνετε ό,τι σας λέω εγώ»…

Ζωντανέψαμε τον πίνακα, αλλά μέσα από το θεατρικό παιχνίδι. Γίναμε εμείς οι ζωγράφοι και με το «πινέλο» μας βάλαμε στόμα στα ανθρωπάκια για να μπορούν να μιλούν, να ασκούν το δικαίωμά τους να λένε τη γνώμη τους.

Κι αποφασίσαμε να επέμβουμε στον πίνακα και να του δώσουμε μια άλλη διάσταση. Χρωματίσαμε τα ανθρωπάκια για να είναι όλα διαφορετικά, όπως είμαστε κι εμείς όλοι, τα κολλήσαμε όλα μαζί και ξεχωριστά τον «Καταπιεστή», ενώ δώσαμε «φωνή» στα ανθρωπάκια και φώναξαν τα δικά τους συνθήματα: «Μη μας απειλείς. Φύγε από δω!», «έχουμε δικαίωμα να μιλάμε», «Όλοι μια ομάδα. Όλοι ενωμένοι», «μη φοβάστε είμαστε πολλοί! Είσαι ένας, θα χάσεις. Φύγε!», ήταν μερικά από τα λόγια που πρότειναν τα παιδιά και τα γράψουμε σε φούσκες.

Κι έτοιμος ο δικός μας πίνακας!

Κι επειδή τα ανθρωπάκια του Γαΐτη μας γοήτευσαν, θελήσαμε να φτιάξουμε το δικό μας ανθρωπάκι, να το χρωματίσουμε όπως επιθυμούμε και να του βάλουμε στόμα ώστε να πει στα υπόλοιπα, πανομοιότυπα ανθρωπάκια, τα δικαιώματά τους: “Μπορείτε να μιλάτε”, “μπορείτε να κουνηθείτε”, “μπορείτε να λέτε τη γνώμη σας”, “μπορείτε να τραγουδάτε” πρότεινα τα παιδιά, δείχνοντας πως έχουν κατανοήσει πλήρως το δικαίωμα της ελευθερίας έκφρασης.

(4) “ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ”

Καθότι το Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού βρίσκεται στη γειτονιά μας και έχουμε συνεργαστεί στο παρελθόν με αφορμή διάφορα εκπαιδευτικά προγράμματα, αποφασίσαμε να οργανώσουμε μια επίσκεψη στον χώρο του για να παρακολουθήσουμε εκεί το πρόγραμμα για τα δικαιώματα του παιδιού.

Η πρώτη μας επίσκεψη εκτός σχολείου μας γέμισε ενθουσιασμό και ανυπομονησία και κατά τη διαδρομή παρατηρούσαμε τη γειτονιά μας, τα σήματα κυκλοφορίας, τα μαγαζιά κ.α.

Φτάνοντας στο Δίκτυο, μας υποδέχτηκαν θερμά οι δυο εξαιρετικές εμψυχώτριες και αρχικά μας έδειξαν τον χώρο της βιβλιοθήκης με τα πολλά βιβλία κι εξήγησαν στα παιδιά πως μπορούν να εγγραφούν και να δανείζονται όποτε θέλουν τα βιβλία που επιθυμούν.

Τα παιδιά είχαν προτείνει να πάρουμε μαζί μας την αφίσα που είχαμε φτιάξει για την Παγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων του Παιδιού και την δείξαμε στις εμψυχώτριες που ενθουσιάστηκαν με το έργο μας. Μας ζήτησαν να περιγράψουμε τη δουλειά μας και τα παιδιά το έκαναν με ενθουσιασμό.

Αφού κάνανε πρώτα παιχνίδια γνωριμίας, θεατρικό παιχνίδι, οι δυο εμψυχώτριες αφηγήθηκαν στα παιδιά μια ιστορία σχετικά με έναν ήρωα που δεν είχε όνομα, του είχαν στερήσει το βασικό στοιχείο της ταυτότητας κάθε ατόμου. Τους άρεσε η ιστορία, την κατανόησαν και στη συνέχεια ξεκίνησαν να φτιάχνουν τις δικές τους ταυτότητες. Σε ένα χαρτονάκι έγραψαν το όνομά τους και συμπλήρωσαν ό,τι ήθελε ο καθένας για τον εαυτό του: κάποιοι χρωμάτισαν με το αγαπημένο τους χρώμα, άλλοι ζωγράφισαν τη σημαία τους …

Η ιδέα της ταυτότητας μας άρεσε πολύ κι ενδιέφερε τα παιδιά, οπότε αποφασίσαμε να τη δουλέψουμε περισσότερο στην τάξη μας. Φτιάξαμε κι εκτυπώσαμε τις “ταυτότητές” μας όπου κολλήσαμε τη φωτογραφία μας, έγραψαν τα παιδιά το όνομά τους, το όνομα της/των χώρας/ών τους, κύκλωσαν την ηλικία τους και έκανα με μελάνι το δαχτυλικό τους αποτύπωμα.

Στη συνέχεια τις πλαστικοποιήσαμε και τις αξιοποιήσαμε στην τάξη. Είναι δικαίωμα όλων να έχουν τη δική τους ταυτότητα, με όλα όσα τους χαρακτηρίζουν, η οποία μπορεί σε κάποια σημεία να μοιάζει με αυτή των άλλων ή να διαφέρει, ωστόσο είναι ξεχωριστή για τον καθένα.

(5) “ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΕΘΙΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΣΤΕ”

Έφτασαν τα Χριστούγεννα, η αγαπημένη εποχή των παιδιών. Ποια είναι τα έθιμα των Χριστουγέννων στην Ελλάδα; Γιορτάζονται τα Χριστούγεννα και σε άλλες χώρες; Ποια είναι τα χριστουγεννιάτικα έθιμα στις χώρες καταγωγής μας;

Αυτά και άλλα ερωτήματα συζητήσαμε στην τάξη μας, αλλά για να τα απαντήσουμε, χρειαζόμαστε τη βοήθεια των γονιών μας. Έτσι, απευθυνθήκαμε με ένα γράμμα στους γονείς και τους ζητήσαμε να μας στείλουν υλικό σχετικά με τα έθιμα των Χριστουγέννων ή/και της Πρωτοχρονιάς στις χώρες καταγωγής τους.

Η ανταπόκριση των γονιών ήταν μεγάλη και πραγματικά συγκεντρώσαμε αρκετό υλικό που θέλαμε να το αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο τρόπο. Έτσι, με τη βοήθεια των εργαλείων της πλατφόρμας e-me, φτιάξαμε έναν διαδραστικό χάρτη όπου μπορούν τα παιδιά να πατούν πάνω στο πιγκουινάκι που βρίσκεται στις διάφορες χώρες μας και να παρακολουθούν το βίντεο που έστειλαν οι γονείς με τραγούδια, εικόνες κ.α.

Άνοιγμα σε νέο παράθυρο

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ

Ολοκληρώνοντας το εργαστήρι δεξιοτήτων για τα δικαιώματα, θελήσαμε να δούμε κατά πόσο τροποποιήθηκαν οι γνώσεις, οι δεξιότητες και οι στάσεις των μαθητών μας σχετικά με το θέμα που επεξεργαστήκαμε μέσα από όλους τους κύκλους των παραπάνω δραστηριοτήτων. Εκτός από την παρατήρηση μέσα στην τάξη, βασικά στοιχεία αξιολόγησης ήταν τα τελικά έργα των παιδιών.

Ζητήσαμε από τα παιδιά να μας ζωγραφίσουν ό,τι θέλουν σχετικά με τα όσα επεξεργαστήκαμε σχετικά με τα δικαιώματά τους. Και από τα έργα τους φάνηκε ότι κατανόησαν εξαιρετικά το θέμα!

Τέλος, αποφασίσαμε να ολοκληρώσουμε το εργαστήρι δεξιοτήτων, όπως ακριβώς το ξεκινήσαμε, με τις φωτογραφίες των παιδιών σε ανάγκη που επεξεργαστήκαμε στην αρχή. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες των τεσσάρων και συναποφάσισαν τι δικαιώματα δεν έχουν τα παιδιά των φωτογραφιών. Στη συνέχεια, ξεκίνησαν να τα ζωγραφίζουν γύρω από τις φωτογραφίες που είχαμε κολλήσει στο κέντρο των χαρτιών Α3.

Όλου του κόσμου τα παιδιά έχουν δικαίωμα… στην αγάπη, στην οικογένεια, στους φίλους, στο φαγητό, στο σπίτι, στο σχολείο κ.α.

Κι ευχόμαστε οι μεγάλοι να φροντίζουν ώστε να τα έχουν όλα και για πάντα!

35ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΑΘΗΝΑΣ

ΚΑΛΩΣΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΜΑΣ

Αρχείο κατηγορίας: Εργαστήρι δεξιοτήτων

Τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις μας στο νηπιαγωγείο

Καλλιεργώντας δεξιότητες προγραμματισμού στο νηπιαγωγείο

Κορίτσι ή αγόρι,δικαίωμα έχουμε όλοι

“Αθήνα, η πόλη μας, μια γειτονιά”- Μέρος Β΄

“Αθήνα, η πόλη μας, μια γειτονιά”- Μέρος Α΄

Ξεκλειδώνοντας τον κόσμο των συναισθημάτων μας

Μαθαίνοντας με τον Botley το Ρομπότ τον κύκλο του νερού

Εργαστήρι Δεξιοτήτων_Αυτομέριμνα

Εργαστήρι Δεξιοτήτων_Τα Δικαιώματα του Παιδιού