2. Προαγωγή της Μάθησης
3. Προαγωγή Τεχνών και Πολιτισμού
Η μέρα που όλοι περιμέναμε έφτασε
και το πούλμαν μας μετέφερε στο Ζάππειο…
Φορτωμένοι με τα υπάρχοντά μας,
τους χάρτες και τις φωτογραφικές μηχανές,
αλλά και την καλύτερη διάθεση
ξεκινήσαμε την περιπέτειά μας!!!
ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ: Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΟΞΟΘΡΑΥΣΤΗΣ
Το άγαλμα του Έρωτα του Γεωργίου Βρούτου
ήταν ο πρώτος μας σταθμός…
Αν και ο κήπος γύρω του δεν επέτρεπε να πλησιάσουμε πολύ κοντά
μπορέσαμε να το δούμε από μακριά από κάθε πλευρά…
και φυσικά να το φωτογραφήσουμε!
Παρατηρήσαμε με προσοχή την στάση του και τα φτερά του
και επισημάναμε ότι ήταν πιο γκρι και βρώμικος από την φωτογραφία…
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ: Ο ΜΙΚΡΟΣ ΘΕΡΙΣΤΗΣ
Με τον χάρτη στα χέρια ξεκινήσαμε να βρούμε τον Μικρό Θεριστή
του Δημήτρη Φιλιππότη.
Πλησιάζοντας διαπιστώσαμε ότι το άγαλμα που ψάχναμε
δεν μπορούσαμε να το δούμε από όλες τις πλευρές,
παρά μόνο από μπροστά…
Και τελικά το μικρό αγόρι δεν πήγαινε στην παραλία, ούτε κρατούσε την πετσέτα του,
αλλά θέριζε στάχυα!!!
Και έτσι συνεχίσαμε την διαδρομή μας…
ΤΡΙΤΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ: Ο ΑΓΓΕΛΟΣ
Λίγο πριν φτάσουμε στον τρίτο μας σταθμό,
ένα δέντρο κέντρισε το ενδιαφέρον μας και αποφασίσαμε να το μελετήσουμε…
Παρατηρήσαμε τις ρίζες του που φαινόντουσαν στο έδαφος,
αγγίξαμε τα κλαδιά του
και χαρήκαμε που είχαμε την ευκαιρία να αγκαλιάσουμε ένα τόσο μεγάλο δέντρο
στην καρδιά της Αθήνας!
Ο Άγγελος του Γεωργίου Βρούτου
ήταν αρκετά μικρότερος απ’ όσο περιμέναμε ότι θα είναι.
Για μια ακόμη φορά δεν μπορούσαμε να το πλησιάσουμε καθώς ήταν σε ένα ψηλό βάθρο
και γύρω από αυτό υπήρχαν λουλούδια και γρασίδι.
Διαπιστώσαμε ότι ο άγγελος τελικά κρατούσε στο χέρι του κάτι που έμοιαζε με λουλούδι,
αλλά η μεγαλύτερή μας έκπληξη δεν ήταν αυτή…
Δυστυχώς το άγαλμα ήταν καλυμμένο σε πολλά σημεία με τσίχλες,
γεγονός που μας στεναχώρησε και το θεωρήσαμε απαίσιο και αηδιαστικό!
Με μια μικρή στάση για να θαυμάσουμε ένα ζευγάρι παπαγάλων
που είχαν χτίσει την φωλιά τους πάνω σε ένα δέντρο…
φτάσαμε στον επόμενο σταθμό μας…
ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ: Ο ΜΙΚΡΟΣ ΨΑΡΑΣ
Το άγαλμα του μικρού ψαρά του Δημήτρη Φιλιππότη
μας επεφύλαξε μία τεράστια έκπληξη!
Βρισκόταν τοποθετημένο στην άκρη μίας λιμνούλας
γεμάτης με χελώνες του νερού!!!
Αν και μπορούσαμε να θαυμάσουμε το άγαλμα από κάθε του πλευρά
το αποφύγαμε, καθώς το μέρος είχε επιλεγεί από κάποιον άστεγο
για να φτιάξει δίπλα το κατάλυμά του…
Παρόλα αυτά διαπιστώσαμε ότι το μικρό αγόρι δεν αναζητούσε νερό για να πιει
ή να πλύνει τα ρούχα του, όπως είχαμε υποθέσει,
και ήταν καθαρό και κάτασπρο.
Ξεκινώντας για τον επόμενο σταθμό
με χαρά συναντήσαμε κάδους ειδικούς για την ανακύκλωση
και σταθήκαμε να τους φωτογραφήσουμε.
Λίγο πιο κάτω βρεθήκαμε μπροστά στο άγαλμα που αναζητούσαμε…
ΠΕΜΠΤΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ: Ο ΣΑΤΥΡΟΣ
Το μικρό αγόρι του Γ. Δημητριάδη
ήταν φτιαγμένο από σίδερο σε αντίθεση με όλα τα άλλα αγάλματα
που είχαμε ως τώρα επισκεφτεί!
Από το χέρι του που ήταν ψηλά υψωμένο
κάποτε μάλλον έτρεχε νερό,
δημιουργώντας ένα υπέροχο σιντριβάνι.
Σήμερα όμως παραμένει στεγνό
και λερωμένο από τις κουτσουλιές των πουλιών,
ενώ όπως επισημάναμε φαίνεται να είναι κριμένο στην άκρη του δρόμου
μη επιτρέποντας στον βιαστικό περαστικό να το παρατηρήσει.
Εντούτοις γύρω του υπάρχουν μεγάλα μεταλλικά παγκάκια
που ήταν ιδανικά για να ξεκουραστούμε κάτω από την σκιά των δέντρων,
αλλά και να παίξουμε μερικά παιχνίδια μιμούμενοι το άγαλμα…
Δίπλα σε αυτό παρατηρήσαμε έναν τεράστιο κορμό δέντρου
κομμένο σχεδόν από την ρίζα…
και αποφασίσαμε να παίξουμε με τον κορμό αυτό μαθηματικά παιχνίδια…
Πόσα άραγε παιδιά χρειάζονται για να τον αγκαλιάσουν
και πόσα μπορούν να σταθούν πάνω σε αυτόν;
Και έτσι ξεκινήσαμε για τον τελευταίο μας σταθμό…
ΕΚΤΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ: Ο ΞΥΛΟΘΡΑΥΣΤΗΣ
Ο Ξυλοθραύστης του Δημήτρη Φιλιππότη
βρίσκεται σχεδόν επάνω στον δρόμο
και όλα τα αμάξια που περνάνε από εκεί μπορούν να τον δουν.
Το μεγάλο άσπρο άγαλμα σπάει ξύλα,
όπως αρχικά είχαμε μαντέψει…
και αφού το περιεργαστήκαμε για λίγο
μπορέσαμε να εντωπίσουμε πάνω του την υπογραφή του γλύπτη…
Οι φούσκες comics που είχαμε μαζί μας
μας επέτρεψαν να δώσουμε φωνή στο άγαλμά μας…
που αναφώνησε “Πόσο δυνατός είμαι!” και μας διασκέδασε πολύ!
Έχοντας επιτύχει τους στόχους μας…
σταθήκαμε να φάμε το πρωινό μας
και αφού βεβαιωθήκαμε ότι ο τόπος παρέμεινε καθαρός
ξεκινήσαμε τον δρόμο της επιστροφής!!!
