Το διήμερο 23 & 24/5/2024 έγινε η τελευταία διδακτική παρέμβαση τετραμελούς ομάδας τριτοετών φοιτητριών του ΤΕΑΠΗ , ΕΚΠΑ. Παρακάτω αναπτύσσεται το σενάριο έτσι όπως το σχεδίασαν και κατέγραψαν οι ίδιες.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ:
Σε συνέχεια της υλοποίησης του 1ου σχεδιασμού μας και κυρίως βασισμένες στον αναστοχασμό και την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων, επικεντρωθήκαμε στη βελτίωση των αστοχιών μας. Πιο συγκεκριμένα, επιλέξαμε να σχεδιάσουμε λιγότερες σε ποσότητα δραστηριότητες έτσι ώστε τα παιδιά να έχουν περισσότερο χρόνο να συμμετάσχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία. Επιπλέον, όπως θα περιγραφεί στη συνέχεια, έχουμε αναλύσει λεπτομερέστερα τις φάσεις και οδηγίες της κάθε δραστηριότητας ώστε να είναι σαφείς και κατανοητές από τα παιδιά αλλά και ξεκάθαρες όσον αφορά το ρόλο της κάθε φοιτήτριας κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Οι αρχικοί σκοποί της δεύτερης παρέμβασης δεν έχουν μεταβληθεί σε σχέση με την πρώτη: επιθυμούμε να ενθαρρύνουμε τις αλληλεπιδράσεις και τη συνεργασία των παιδιών καθώς και την ελεύθερη και ισότιμη έκφραση. Όχημα για την υλοποίηση αυτών των στόχων αποτελεί η επεξεργασία ενός πολύτιμου παιδαγωγικού εργαλείου, του βιβλίου, μέσω του οποίου τα παιδιά θα εκφραστούν λεκτικά και εικαστικά σε μικρές ομάδες.
Κάνοντας τις πρώτες μας επισκέψεις στο νηπιαγωγείο το προηγούμενο εξάμηνο και το μήνα Νοέμβριο, παρατηρήσαμε πως ξεκίνησε στο σχολείο η δανειστική βιβλιοθήκη. Το κάθε παιδί έπαιρνε από ένα βιβλίο κάθε Πέμπτη και το επέστρεφε στη βιβλιοθήκη της τάξης κάθε Δευτέρα, παρουσιάζοντας στην ολομέλεια τη ζωγραφιά του σχετικά με το τι του άρεσε από την ιστορία που διάβασε στο σπίτι του.
Μετά την πρώτη μας παρέμβαση, συνειδητοποιήσαμε πως το κάθε παιδί έχει παραλάβει μέχρι εκείνη την περίοδο δεκατρία (13) βιβλία. Άρα με αφορμή αυτό, συμπεραίνουμε το γεγονός πως τα παιδιά είναι κατά κάποιον τρόπο εξοικειωμένα με την έννοια του βιβλίου αυτή καθ’ εαυτή, αφού και στο σχολείο η δασκάλα διαβάζει συχνά παραμύθια για να ξεκινήσει μια δραστηριότητα. Παρατηρήσαμε πως η πλειοψηφία των παιδιών συμμετέχει ενεργά κατά την αλληλεπιδραστική ανάγνωση και φαίνεται να το διασκεδάζουν εν γένει.
Δεδομένου αυτού, αλλά και εξαιτίας του γεγονότος πως υπάρχουν πολλά παιδιά στο συγκεκριμένο πλαίσιο που ανταγωνίζονται πολύ έντονα το ένα το άλλο και διαφωνούν σχετικά με την επικράτηση της άποψής τους (π.χ. Στο συμβούλιο της τάξης), αποφασίσαμε να επιλέξουμε ένα βιβλίο που μιλά για συναισθήματα, όπως η ζήλια, ο θυμός που απορρέει από τη ζήλια, η χαρά, η αποδοχή του εαυτού του αλλά και του άλλου και, τέλος, η εκτίμηση των ιδιαίτερων ικανοτήτων και χαρισμάτων του καθενός.
Σύνοψη των δραστηριοτήτων:
Την πρώτη μέρα θα ασχοληθούμε με μια κύρια δραστηριότητα που συμπληρώνεται με άλλη μία σύντομη υποδραστηριότητα. Ειδικότερα, η κύρια δραστηριότητα αφορά την ανάγνωση του παραμυθιού: «Ο πιο χαρούμενος», θέλοντας να προάγουμε την συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών και, πιο συγκεκριμένα, να αναδείξουμε τα αισθήματα ζήλιας, θυμού και χαράς, τα οποία είναι ανθρώπινα. Στη συνέχεια, μετά το πέρας της ανάγνωσης του παραμυθιού, για περίπου 10 λεπτά, θα αποπειραθούμε να αναδείξουμε τις ιδέες/ τις σκέψεις, τα συναισθήματα των παιδιών σχετικά με τα προτερήματά τους, κατανοώντας καλύτερα τον εαυτό τους και τους άλλους που είναι ένας από τους βασικούς σκοπούς της παρέμβασης.
Τη δεύτερη ημέρα θα την αφιερώσουμε στη δημιουργική συνεργασία των παιδιών. Τα παιδιά, αρχικά, χωρίζονται σε τέσσερις ομάδες, η κάθε μία από τις οποίες θα καθοδηγείται από μία φοιτήτρια. Στόχος της δραστηριότητας είναι να κατασκευαστεί από τα παιδιά ένα φανταστικό ζώο. Κάθε ομάδα θα αναλάβει να αποτυπώσει ένα μέλος του σώματος του ζώου που θα αποφασίσει. (Μια ομάδα για το κεφάλι, μία για τον κορμό, μία για τα χέρια και μία για τα πόδια). Τέλος, τα παιδιά θα ενώσουν τα μέλη, δημιουργώντας ένα φανταστικό ζώο με μοναδικά χαρακτηριστικά.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ 1ης ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ:
ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ (ΠΕΜΠΤΗ 23/05/24)
ΤΙΤΛΟΣ Α΄ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ: Η ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ:
“Ο ΠΙΟ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ”
ΥΛΙΚΑ
-Το βιβλίο «Ο ΠΙΟ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ»
-Ένα λούτρινο κουκλάκι με τη μορφή ασβού
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το βιβλίο που επιλέξαμε να επεξεργαστούμε είναι «Ο πιο χαρούμενος» της Γιολάντας Τσορώνη-Γεωργιάδη από τις εκδόσεις Σαββάλα. Το βιβλίο αυτό επιλέχθηκε, διότι προάγει τη συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών και το μήνυμα που φέρνει είναι για τη χαρά που νιώθεις όταν χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου.
Επιπρόσθετα, η εικονογράφηση και ο τίτλος, ο οποίος στο εξώφυλλο λειτουργεί ως κείμενο, βρίσκονται σε σχέση ενίσχυσης. Σύμφωνα με τις Σδρούλια και Τσιλιμένη (2017:8), «ο όρος ενίσχυση αναφέρεται σε μια σχέση στην οποία οι εικόνες ενισχύουν το λόγο προσφέροντας περισσότερες πληροφορίες, ή οι λέξεις επεκτείνουν και ενισχύουν την κατανόηση της εικόνας, εμπλουτίζοντας η μία το νόημα της άλλης, ώστε ο συνδυασμός των διαφορετικών σημειωτικών πηγών επικοινωνίας να δώσουν πληροφορίες που θα οδηγήσουν στη νοηματοδότηση του περιεχομένου».
Επομένως, ήδη από την έναρξη της δραστηριότητας, τα παιδιά διαθέτουν στοιχεία πάνω στα οποία θα βασιστούν για να διατυπώσουν τις υποθέσεις τους κατά τη διάρκεια των ερωτήσεων.
Επιπλέον, όπως αναφέρουν οι Σδρούλια και Τσιλιμένη (2017), η απεικόνιση του βασικού ήρωα στην εικονογράφηση του εξωφύλλου, κάνει τον ήρωα εύκολα προσιτό στα παιδιά, τα οποία συνηθίζουν να ταυτίζονται με τους ήρωες περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο στοιχείο της ιστορίας.
Επίσης, σκοπός της ιστορίας είναι να αναδείξει το συναίσθημα της ζήλιας, αυτό που νιώθει κανείς απέναντι σε κάποιον που πλεονεκτεί ή που κατέχει κάτι που δεν έχει ο ίδιος. Παράλληλα, αναδεικνύει και το συναίσθημα της χαράς, εκείνο που έχει τη δύναμη να δημιουργεί κίνητρα για μάθηση, προσωπική εξέλιξη και ευτυχισμένες διαπροσωπικές σχέσεις, απενοχοποιώντας τη ζήλια με το αρνητικό πρόσημο.
Η ζήλια είναι συναίσθημα γνώριμο στα παιδιά. Ωστόσο, συχνά παρατηρείται να συγχέεται με τον θυμό. Η ιστορία θα βοηθήσει τα παιδιά να ξεχωρίσουν τα όρια των δύο συναισθημάτων και θα τα οδηγήσει στο να συνειδητοποιήσουν πως, όταν πάψουν να συγκρίνουν τον εαυτό τους με τους άλλους και εκτιμήσουν τις δικές τους δυνατότητες, θα νιώσουν ασφαλή και ελεύθερα να απολαύσουν τη διαφορετικότητα του κόσμου μας και τη χαρά της ζωής.
Πιο συγκεκριμένα, το παραμύθι αναφέρεται σε μια ομάδα ζώων που συναγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιο έχει το «καλύτερο» χάρισμα. Ένα ζώο, το ρακούν, δε λέει τίποτα για την υπέροχη «μάσκα» του και τα καταπληκτικά «βραχιόλια» της ουράς του. Χαίρεται μόνο με τη χαρά του καθενός, εκφράζοντάς την με τον πιο απίθανο χορό του. Ποιο όμως είναι το μυστικό αυτής της χαράς; Θα το ανακαλύψουν άραγε τα άλλα ζώα;
Το συγκεκριμένο παραμύθι, το διαλέξαμε καθώς διαθέτει πλούσια εικονογράφηση η οποία ακολουθεί στο έπακρο -και υπερτερεί πολλές φορές- την αφήγηση. Διαθέτει ενδιαφέρουσα πλοκή με μπόλικη δόση χιούμορ αλλά και έντονης μουσικότητας. Δεδομένου του πλαισίου της τάξης, το γεγονός ότι το βιβλίο έχει κείμενο μικρής έκτασης με απλό λεξιλόγιο και σύνταξη, θεωρούμε ότι θα είναι πιο κατανοητό και προσβάσιμο, ακόμα και στα τρία (3) παιδιά που δεν μπορούν να εκφραστούν με άνεση στην ελληνική, αλλά την κατανοούν σε ικανοποιητικό βαθμό.
Ο γενικός σκοπός της δραστηριότητας είναι τα παιδιά να αναγνωρίσουν τα συναισθήματα αυτά και να τα αποδεχτούν, μέσα από ένα παιγνιώδη και διασκεδαστικό τρόπο, απολαμβάνοντας ταυτόχρονα και την εκπαιδευτική διαδικασία.
Παράλληλα, να τονωθεί η αυτοπεποίθησή τους αλλά και να καλλιεργηθεί η αποδοχή του εαυτού τους αλλά και των άλλων.
Επιδιώξεις αλληλεπιδραστικής ανάγνωσης:
- Να κατανοήσουν την ιστορία του παραμυθιού. Για να το επιτύχουμε αυτό, θα τους κάνουμε ανοιχτές ερωτήσεις πριν και κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης αλλά και κλειστές πριν και μετά την ανάγνωση.
- Τα παιδιά να συμμετάσχουν κάνοντας υποθέσεις για την εξέλιξη της ιστορίας, για το πώς νιώθουν στη κάθε φάση τα ζώα, ενεργοποιώντας τη φαντασία τους και την κριτική τους σκέψη, ενώ ταυτόχρονα θα εκφράσουν τις ιδέες τους αλλά και τις απόψεις τους χρησιμοποιώντας περιγραφικό και επιχειρηματολογικό λόγο. Για παράδειγμα, τα παιδιά μπορούν να κάνουν εικασίες σχετικά με το τέλος της ιστορίας, να περιγράψουν και να εξηγήσουν τι βλέπουν στο εξώφυλλο, χρησιμοποιώντας το δικό τους απλό λεξιλόγιο.
- Να προσπαθήσουν να κατανοήσουν και να ερμηνεύσουν τα συναισθήματα και τις δράσεις των ηρώων. Για παράδειγμα, “Πως νομίζετε πως ένιωσαν τα ζώα όταν η καμηλοπάρδαλη καμάρωσε: ”Είμαι η ψηλότερη!”; Πιο συγκεκριμένα, να αναγνωρίσουν βιωματικά (αντλώντας από τις εμπειρίες τους ανάλογες συναισθηματικές καταστάσεις) το συναίσθημα της ζήλιας, του θυμού και της χαράς.
- Να αντιληφθούν τα δικά τους προτερήματα και να νιώσουν χαρά για τον εαυτό τους αλλά και για τους άλλους. Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά καλούνται να αναστοχαστούν σχετικά με τον εαυτό τους, να εντοπίσουν θετικά στοιχεία, να τα λεκτικοποιήσουν και να ενισχύσουν με αυτόν τον τρόπο την αυτοπεποίθησή τους. Ταυτόχρονα, μέσα από αυτήν την διαδικασία, ενισχύονται στο να ανακαλύπτουν θετικά στοιχεία στους συμμαθητές/συμμαθήτριες τους .
- Ειδικότερα τα παιδιά με διαφορετική από την ελληνική μητρική γλώσσα, να βιώσουν μία εμπειρία που θα τους φέρει με έναν πιο φιλικό και ευχάριστο τρόπο κοντά σε αυτή (τη γλώσσα), να αισθανθούν άνετα να εκφραστούν στα ελληνικά, χρησιμοποιώντας ελεύθερα και λέξεις της μητρικής τους γλώσσας.
Αναλυτική περιγραφή του σχεδιασμού:
Αρχικά, η εκτιμώμενη διάρκεια της πρώτης δραστηριότητας θα είναι μία διδακτική ώρα (45 λεπτά). Θεωρούμε πως η υλοποίηση της αλληλεπιδραστικής ανάγνωσης καλό θα ήταν να λάβει χώρα μετά την πρωινή ρουτίνα, ούτως ώστε τα παιδιά να είναι ξεκούραστα για να μπορέσουν να απολαύσουν και να κατανοήσουν το παραμύθι. Ο χώρος θα είναι η παρεούλα όπου τα παιδιά θα κάτσουν στα παγκάκια σε θέση «Π» για να μπορούν να έχουν όλα οπτική πρόσβαση στο παραμύθι, το οποίο θα είναι στραμμένο προς αυτά. Ξεκινώντας με την ενθάρρυνση και την υποστήριξη της συμμετοχής όλων των παιδιών, θα αποπειραθούμε να κάνουμε ανοιχτές ερωτήσεις κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης, αφού πρώτα θα χρησιμοποιήσουμε και κάποιες κλειστές για την εισαγωγή και το κλείσιμο αυτής.
Πιο συγκεκριμένα, θα ξεκινήσουμε τη δραστηριότητα λέγοντας τα κάτωθι:
«Καλημέρα, παιδιά. Λοιπόν, σήμερα εμείς σκεφτήκαμε να φέρουμε στην τάξη σας ένα βιβλίο από τη δική μας βιβλιοθήκη, το οποίο το βρήκαμε πολύ ενδιαφέρον. Παρατηρήσαμε πως κάθε εβδομάδα παίρνετε και εσείς από ένα βιβλίο στο σπίτι και υποθέσαμε πως ίσως σας αρέσουν τα παραμύθια».
Πρώτα, αφού κρατήσουμε το βιβλίο με στραμμένο το εξώφυλλο προς τα παιδιά και δείχνοντας τους, θα ξεκινήσει με αυτό τον τρόπο η επεξεργασία του εξώφυλλου:
«Παιδιά, παρατηρήστε πολύ καλά το εξώφυλλο και πείτε μας τι βλέπετε…»
Με αυτήν την κλειστή ερώτηση αποσκοπούμε στο να τραβήξουμε την προσοχή των παιδιών, καλλιεργώντας την παρατηρητικότητά τους και παράγοντας περιγραφικό λόγο.
«Τι ζώο λέτε να είναι αυτό;»
«Οι υπόλοιποι τι λέτε;» «Γιατί πιστεύεις ότι είναι αυτό το ζώο, από πού το κατάλαβες;»
Αυτές οι δευτερεύουσες -πιο διευκρινιστικές- ερωτήσεις αποσκοπούν στο να ενισχύσουμε τα παιδιά στο να μιλήσουν, εκφράζοντας τις απόψεις τους αλλά και να διερευνήσουμε τις ιδέες τους.
«Πώς νομίζετε να νιώθει;» «Γιατί μπορεί να είναι χαρούμενο;» «πώς το καταλάβατε;»
Θέτοντας αυτές τις ερωτήσεις που συνοδεύουν τις παραπάνω, ζητάμε από τα παιδιά να εξηγήσουν, να υποστηρίξουν και να εμβαθύνουν στην απάντηση τους, χρησιμοποιώντας περιγραφικό και επιχειρηματολογικό λόγο. Θα προσπαθήσουμε να ενεργοποιήσουμε την κριτική τους σκέψη, ζητώντας τους να κάνουν υποθέσεις σχετικά με τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών της ιστορίας.
«Τι λέτε να γίνεται σε αυτήν την ιστορία;», «Για τι λέτε να μας μιλάει;»
Με αυτή την ερώτηση θέλουμε να δώσουμε την ευκαιρία στα παιδιά να χρησιμοποιήσουν τη φαντασία τους και να ενεργοποιήσουν τη σκέψη τους κάνοντας υποθέσεις για το θέμα της ιστορίας, δίνοντας τον απαραίτητο χρόνο να παρατηρήσουν το εξώφυλλο.
«Για να δούμε, μέχρι στιγμής μου έχετε πει…»
Συνοψίζουμε τις απαντήσεις των παιδιών, με σκοπό να τα βοηθήσουμε να συγκροτήσουν και να οργανώσουν τη σκέψη τους και να συμβάλλουμε στη δημιουργία υποθέσεων.
(Ξεκινώντας να διαβάζουμε την πρώτη σελίδα…)
“Τι παρατηρείτε σε αυτήν την εικόνα παιδιά;”
“Τι κάνουν νομίζετε εκεί; Πού κοιτάζουν; Γιατί νομίζετε ότι κοιτάζουν προς τα εκεί;”
Οι ερωτήσεις αυτές γίνονται προκειμένου να διερευνήσουμε τις γνώσεις τους για τα ζώα αλλά και να τα παροτρύνουμε να διατυπώσουν κάποιες υποθέσεις για την εξέλιξη της ιστορίας. Επιπρόσθετα, τα παιδιά με άλλη εθνικότητα θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν τις ελληνικές λέξεις για τα ζώα που αναγνωρίζουν στην εικόνα, αλλά και να εκφραστούν στη δική τους γλώσσα εμπλουτίζοντας με αυτόν τον τρόπο τις γνώσεις των υπόλοιπων παιδιών.
«Πως νομίζετε πως ένιωσαν τα ζώα όταν η καμηλοπάρδαλη καμάρωσε: «Είμαι η ψηλότερη!».
«Πώς καταλάβατε ότι νιώθουν έτσι;»
Προκειμένου να γίνει από τα παιδιά μια ακόμα σύνδεση του γεγονότος με το αίτιο που το προκάλεσε, καθώς και να ερμηνεύσουν το συναίσθημα που βιώνουν τα ζώα εκείνη την στιγμή, θα θέσουμε στα παιδιά μια ερώτηση ανάλυσης. Στις ερωτήσεις ανάλυσης ζητάμε από το παιδί να εξετάσει μια κατάσταση εντοπίζοντας τα στοιχεία που την αποτελούν και να προσπαθήσει να εξηγήσει τις σχέσεις των στοιχείων αυτών μεταξύ τους (Μπιρμπίλη, 2015).
«Τι σημαίνει, παιδιά, χαιρόταν με τη χαρά της;» «Οι υπόλοιποι, τι λέτε;»
Η ερώτηση αυτή αποσκοπεί στο να αναδυθούν οι ιδέες/απόψεις των παιδιών σχετικά με την αντίδραση του χαρούμενου ρακούν, αλλά και να δούμε αν κατανοούν τι σημαίνει πραγματικά για τα παιδιά αυτή η έκφραση.
Όταν ολοκληρώνεται η ανάγνωση της ιστορίας και φτάνουμε στην τελευταία σελίδα, στην οποία το ρακούν σέρνει πρώτος τον χορό υπό της νότες του τραγουδιού “γιάνκα”, μένουμε στις τελευταίες λέξεις οι οποίες είναι γραμμένες με έντονο bold χρώμα αλλά και με κεφαλαία γράμματα: “ΕΙΜΑΙ Ο ΠΙΟ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ”.
«Άλλαξε, παιδιά, κάτι στα ζώα;»
«Τι άλλαξε;»
«Πώς το καταλάβατε;»
Με αυτή την ερώτηση, θα τα βάλουμε σε διαδικασία σκέψης, αφού πρώτα παρατηρήσουν τα ζώα και τεκμηριώσουν την άποψή τους πάνω σε αυτή τους την οπτική.
«Πώς νομίζετε ότι θα τελείωνε το βιβλίο αν τα ζωάκια δεν χαίρονταν όπως το ρακούν με τη χαρά των άλλων;»
«Τι θα γινόταν τότε;»
Με τις παραπάνω ερωτήσεις ανοικτού τύπου, τα παιδιά καλούνται να διατυπώσουν υποθέσεις, αλλά κυρίως εμπλέκονται στη συνδιαμόρφωση ενός διαφορετικού τέλους της ιστορίας, ερευνώντας πιθανά σενάρια και εξελίξεις.
«Εσείς έχετε ζηλέψει ποτέ, όπως τα ζώα εδώ στην ιστορία του βιβλίου μας;»
«Tι σας έκανε να ζηλέψετε;»
Σε αυτό το σημείο, μπορούμε να θέσουμε και ένα δικό μας παράδειγμα από τα βιώματά μας για να καταλάβουν τα παιδιά το συναίσθημα της ζήλιας καλύτερα, αλλά και για να τα κινητοποιήσουμε να πουν και αυτά τη δική τους εμπειρία αντλημένη από τα δικά τους βιώματα.
«Εσείς, όταν ζηλεύετε, το δείχνετε με κάποιον τρόπο;»
«Πώς συνεχίστηκε η ιστορία;»
«Τι λέτε να έγινε στη συνέχεια;»
Με αυτή την ερώτηση, βάζουμε τα παιδιά σε διαδικασία σκέψης, κάνοντας εικασίες.
Σε αυτό το σημείο εκμαιεύεται από τα παιδιά πως καθένας είναι διαφορετικός και μοναδικός. Όλοι έχουμε κάποιο χάρισμα που μας κάνει ξεχωριστούς ή υπάρχει κάτι που μας αρέσει στο χαρακτήρα/ συμπεριφορά μας ή στην εξωτερική μας εμφάνιση.
Παρουσιάζουμε στα παιδιά το οπισθόφυλλο του βιβλίου, προκειμένου να ολοκληρωθεί η ανάγνωση του βιβλίου.
Βάσει των ανωτέρω και, δεδομένου ότι βασικός σκοπός αυτής της δραστηριότητας ήταν να κατανοήσουν τα παιδιά την ιστορία και να έχουν μία (για πολλά πιθανόν πρώτη) ευχάριστη εμπειρία με ένα βιβλίο, θεωρούμε πως ο συνδυασμός κλειστών και ανοικτών ερωτήσεων που χρησιμοποιήσαμε μπορεί να οδηγήσει στην επίτευξη αυτού, αλλά και των επιμέρους επιδιώξεων που θέσαμε.
Υποδραστηριότητα (15 λεπτά)
Με αφορμή το παραμύθι, μπορούμε να συνεχίσουμε κάνοντας μία συζήτηση με τα παιδιά, κατά την οποία το καθένα θα μιλήσει -αν θέλει- για το δικό του/της μοναδικό προτέρημα. Η δραστηριότητα θα πραγματοποιηθεί με τη χρήση ενός λούτρινου κουναβιού. Δηλαδή, θα εξηγήσουμε στα παιδιά πως το ρακούν έφυγε για διακοπές στην Ρακουνία και μας έστειλε τον ξάδελφό του τον κο ασβό για να του μιλήσουν τα παιδιά και να του πουν τα δικά τους χαρακτηριστικά, τα δικά τους προτερήματα.
Με αυτόν τον τρόπο, τα παιδιά συνομιλούν με ένα ζωάκι και εκφράζονται με παιγνιώδη τρόπο για τα προσωπικά τους προτερήματα. Για παράδειγμα μπορούμε να ξεκινήσουμε λέγοντας:
«Λοιπόν παιδιά, το ρακούν έφυγε για ταξίδι στην Ρακουνία, αλλά μας άφησε τον ξάδελφό του τον κο ασβό. Για πες μας κε ασβέ, ποιο είναι το δικό σου προτέρημα; για ποιο πράγμα καμαρώνεις εσύ;”
“Εσείς, παιδιά, για ποιο πράγμα λέτε να καμαρώνει;”
Στη συνέχεια η φοιτήτρια στο ρόλο της συντονίστριας, ξεκινά και περιγράφει και το δικό της προτέρημα στον κο Κουνάβι. Στη συνέχεια το επόμενο παιδί παίρνει αγκαλιά τον κο Κουνάβη και του μιλάει για το δικό του προτέρημα, έπειτα το διπλανό άτομο μέχρι να κλείσει ο κύκλος. Σε περίπτωση που κάποιο παιδί διστάζει να απαντήσει, τότε θα προσπαθήσουμε να το ενισχύσουμε με ερωτήσεις όπως: Για πες μας Χ, τι μπορείς να κάνεις καλά; ή τι σου αρέσει πάνω σου;
Ο ΡΟΛΟΣ ΜΑΣ ΣΤΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ
Ο ρόλος μας κατά την διάρκεια των δραστηριοτήτων είναι κυρίως εμψυχωτικός, συντονιστικός και ενθαρρυντικός
2η ΗΜΕΡΑ – ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 24/5/2024
ΤΙΤΛΟΣ 2ΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ: «Το δικό μας απίθανο ζώο»
ΥΛΙΚΑ:
-χαρτιά Α4
-χαρτιά Α3
-διάφορα υλικά με διαφορετικές υφές και χρώματα όπως χάρτινες αυγοθήκες, χρωματιστά πούπουλα, καλαμάκια, βαμβάκι, χάρτινο χόρτο
-ψαλιδάκια
-κόλλες στικ
-χαρτί μέτρου
-μαρκαδόροι, ξυλομπογιές, παστέλ κλπ
-σελοτειπ
-βαμβάκι
Στόχοι-Επιδιώξεις:
- Προώθηση της συνεργασίας και της δημιουργικότητας.
Οι Ανδρούσου, Δαφέρμου και Τσάφος (2016:110) τονίζουν πως «σημαντική παράμετρος, που επιδρά στον τρόπο οργάνωσης της εργασίας σε ομάδες, είναι η σταδιακή διαμόρφωση ενός κλίματος συνεργασίας και αλληλεπίδρασης μέσα από ποικίλες δραστηριότητες , που μπορεί να οδηγήσει στην εμπέδωση του αισθήματος του ανήκειν σε μια ευρύτερη ομάδα και στην ανάγκη για συνεργασία και συλλογική δράση». Ως εκ τούτου, κατανοούμε αφενός τη σπουδαιότητα της συνεργασίας στην εκπαιδευτική, κοινωνική και προσωπική ανάπτυξη των παιδιών και αφετέρου πως η πραγματοποίηση μιας συνεργατικής δραστηριότητας προκύπτει σταδιακά και μέσα από την καλλιέργεια επιμέρους δεξιοτήτων όπως η επικοινωνία, η αποδοχή και ο σεβασμός.
Σύμφωνα με το Πρόγραμμα Σπουδών Νηπιαγωγείου (2011, σελ. 13) η δημιουργική σκέψη ορίζεται «ως το είδος της σκέψης που οδηγεί σε νέες προσεγγίσεις, πρωτότυπες ιδέες και προοπτικές, εναλλακτικούς τρόπους κατανόησης και σύλληψης των πραγμάτων. Καθώς συνδυάζει τόσο διαίσθηση όσο και λογική, οδηγεί στην εύρεση καινοτόμων και πρωτότυπων τρόπων διαχείρισης προβλημάτων τα οποία αρχικά μπορεί να φαίνονται αξεπέραστα».
Με βάση τα παραπάνω ο σχεδιασμός της 2ης δραστηριότητας επιδιώκει:
-Τα παιδιά να συνεργαστούν στην κατασκευή ενός φανταστικού πλάσματος μέσα στην ομάδα τους αλλά και στην ολομέλεια με τη σύνθεση των τμημάτων του σώματος του πλάσματος. Τα παιδιά συναποφασίζουν για τον τρόπο που θα φτιαχτεί το μέλος που έχουν αναλάβει να απεικονίσουν, ποια υλικά θα χρησιμοποιήσουν, ποια χαρακτηριστικά θα έχει .
-Επιπρόσθετα, τα παιδιά να εσωτερικεύσουν τους κανόνες για το μοίρασμα των υλικών μέσα από το διάλογο.
-Τα παιδιά να αξιοποιήσουν τη δημιουργική τους σκέψη έτσι ώστε να «κατασκευάσουν» ένα πρωτότυπο έργο. Η δημιουργική σκέψη είναι μια διαδικασία που περιλαμβάνει την εφευρετικότητα αλλά προϋποθέτει και τον προσεκτικό σχεδιασμό, το κλίμα αποδοχής και εμπιστοσύνης, την υλικοτεχνική υποστήριξη αλλά και την ενθάρρυνση από την πλευρά της εκπαιδευτικού .
- Κατανόηση του δικού τους έργου και εμπλοκή των παιδιών στη σύνδεση της δημιουργίας τους με το παραμύθι.
Η ενεργή συμμετοχή και εμπλοκή των παιδιών στην εκπαιδευτική διαδικασία αποτελούν σημαντικές προϋποθέσεις για την μάθηση. Σύμφωνα με τη Βοσνιάδου (2001), καμία γνωστική δραστηριότητα δεν είναι δυνατή χωρίς την ενεργή συμμετοχή και εμπλοκή των παιδιών. Οι εκπαιδευτικοί, επομένως, θα πρέπει να δίνουν την ευκαιρία στα παιδιά να συμμετέχουν ως ενεργητικά, δρώντα υποκείμενα στην εκπαιδευτική διαδικασία και όχι ως παθητικά αντικείμενα, δέκτες της προσφερόμενης γνώσης.
Σημαντική προϋπόθεση της ενεργούς εμπλοκής αποτελεί το κίνητρο, η επιθυμία δηλαδή να κάνω κάτι. Η Ανδρούσου (2007) διαχωρίζει το εξωγενές από το ενδογενές κίνητρο. Το πρώτο αναφέρεται κυρίως σε συμπεριφοριστικές τακτικές και πηγάζει από τα εξωτερικά ερεθίσματα της ενίσχυσης ή/και της τιμωρίας. Το ενδογενές κίνητρο εξαρτάται από το κάθε άτοµο, πηγάζει από τις προσωπικές του εμπειρίες και τις ατομικές του προσδοκίες ενώ η ενίσχυση προέρχεται από το αίσθημα πλήρωσης ή όχι των προσωπικών του στόχων.
Σύμφωνα με την Καμπετζά και Σφυρόερα (2016) η νοηματοδότηση συνδέεται στενά με το κίνητρο. Όπως και στην περίπτωση του κινήτρου, έτσι και σε αυτήν την έννοια, μία δραστηριότητα έχει νόημα για τα παιδιά όταν αυτή πηγάζει από τα ίδια τα παιδιά, όταν σχετίζεται με αυθεντικές συναισθηματικές τους εν προκειμένω καταστάσεις και τα “προκαλεί” να αξιοποιήσουν τις ικανότητες και γνώσεις τους αλλά και τα βοηθά να συνδέσουν τις νέες γνώσεις με προηγούμενες δικές τους εμπειρικές. Επομένως, εκκινώντας από οικείες και προσωπικές καταστάσεις, συνθήκες και συναισθήματα, τα παιδιά μπορούν να νοηματοδοτήσουν τη δραστηριότητα που έχουμε σχεδιάσει έτσι ώστε να τα προκαλέσουμε να σκεφτούν, να εκφραστούν, να επεξεργαστούν και να συνοικοδομήσουν τη γνώση μέσω της αλληλεπίδρασης. Επιπλέον, όταν τα παιδιά διαθέτουν εσωτερικό κίνητρο και νοηματοδοτούν την εκπαιδευτική διαδικασία στην οποία συμμετέχουν, τότε επιτυγχάνεται η ενεργή συμμετοχή και εμπλοκή τους.
Με βάση τα παραπάνω, η επιδίωξη είναι:
-τα παιδιά να εμπλακούν ενεργά στην διαδικασία παραγωγής ενός έργου αποκλειστικά δικού τους.
Κατανόηση της έννοιας του προτερήματος
Με άλλα λόγια, τα παιδιά να κατανοήσουν την έννοια του προτερήματος μέσα από τη διαδικασία της ανάγνωσης του βιβλίου, ώστε να αναγνωρίσουν τα θετικά στοιχεία και την μοναδικότητα του εαυτού τους αλλά και των άλλων (προάγεται δηλαδή η αυτογνωσία, η αυτοεκτίμηση και η αποδοχή του άλλου).
Αλληλεπίδραση μεταξύ των παιδιών και των φοιτητριών με τη δημιουργία του φανταστικού πλάσματος.
Οι Ανδρούσου, Δαφέρμου και Τσάφος (2016), αντλώντας από το έργο του Vygotsky, υποστηρίζουν πως η γνώση αποτελεί μια επικοινωνιακή δραστηριότητα, επομένως οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των παιδιών και μεταξύ των εκπαιδευτικών και των παιδιών θεωρούνται σημαντικές για τη μάθηση. Οι συγγραφείς τονίζουν τη σημασία της αλληλεπίδρασης στην εκπαιδευτική διαδικασία καθώς δίνεται η ευκαιρία στους συμμετέχοντες να ανταλλάξουν ιδέες, γνώσεις και εμπειρίες, να καλλιεργούν κοινωνικές δεξιότητες και να εντάσσονται σταδιακά στην ομάδα και τη συνεργασία με τους συνομηλίκους.
Επιδιώκουμε επομένως:
-Τα παιδιά να ανταλλάξουν ιδέες και σκέψεις μεταξύ τους αλλά και με τις φοιτήτριες, να εκφράσουν τις απόψεις τους, να ακούσουν τους/τις συμμαθητές/τριες , να διαφωνήσουν ενδεχομένως . Η αλληλεπίδραση αφορά ακόμα και στις μη λεκτικές μορφές επικοινωνίας, όπως το μοίρασμα των υλικών κατά τη διάρκεια της ομαδικής εργασίας.
Αναλυτική περιγραφή του σχεδιασμού:
Ο δεύτερος σχεδιασμός θα υλοποιηθεί στην πρωινή ζώνη. Γνωρίζοντας από την προηγούμενη παρέμβασή μας πως η Παρασκευή είναι η ημέρα του Συμβουλίου Της Τάξης, το οποίο διεξάγεται αμέσως μετά την πρωινή ρουτίνα, δεν επιθυμούμε να διαταράξουμε το πρόγραμμα της νηπιαγωγού. Επομένως θα επιδιώξουμε να υλοποιήσουμε τις δραστηριότητες, αμέσως μετά το Συμβούλιο της Τάξης.
Η δραστηριότητα θα διαρκέσει μια διδακτική ώρα (45΄) και χωρίζεται σε τρεις φάσεις όπως περιγράφονται αναλυτικά παρακάτω:
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Α΄ΦΑΣΗΣ (10΄)
Στην πρώτη φάση, εισαγωγικά, τα παιδιά κάθονται στην ολομέλεια όπου θα γίνει μια σύντομη ανασκόπηση του παραμυθιού. Αυτό θα επιτευχθεί μέσα από τις ερωτήσεις κλειστού τύπου, τις οποίες θα απευθύνει η φοιτήτρια που θα έχει τον συντονιστικό ρόλο της φάσης αυτής. Οι υπόλοιπες φοιτήτριες θα ασχοληθούν με την ηχογράφηση και καταγραφή των μη λεκτικών αντιδράσεων των παιδιών. Ωστόσο, σε περίπτωση που κάποια θέλει να διατυπώσει κάποια ερώτηση, θα ζητά το λόγο από τη συντονίστρια σηκώνοντας το χέρι , με ισότιμο δηλαδή τρόπο ως προς τα παιδιά.
Οι ερωτήσεις ενδεικτικά θα είναι:
-Τι έγινε χθες στο δάσος με τα ζωάκια;
-Τι έλεγε η καμηλοπάρδαλη, γουρουνάκι….κλπ στα άλλα ζώα;
-Εκείνα πώς αντέδρασαν;
-Υπήρχε κάποιο ζώο που αντέδρασε διαφορετικά;
-Γιατί τελικά το ρακούν χόρευε;
-Πώς τελείωσε το παραμύθι;
Οι κλειστού τύπου ερωτήσεις θα βοηθήσουν τα παιδιά να ανακαλέσουν στην μνήμη τους το παραμύθι της προηγούμενης ημέρας και ταυτόχρονα θα αποτελέσει το συνδετικό κρίκο με την νέα δραστηριότητα.
Στη συνέχεια εξηγούμε αναλυτικά στα παιδιά τον σχεδιασμό μας για τις επόμενες φάσεις.
Β΄ΦΑΣΗ ( 20΄)
Εξηγούμε αναλυτικά την δραστηριότητα που θα ακολουθήσει. Στόχος μας είναι να δημιουργηθεί ένα φανταστικό πλάσμα. Κάθε ομάδα θα αναλάβει να δημιουργήσει ένα τμήμα του σώματος, από αυτό το πλάσμα.
Προκειμένου να εισαγάγουμε τα παιδιά στη διαδικασία αλλά και να την καταστήσουμε σαφή και κατανοητή, θα τα ενθαρρύνουμε αρχικά να διατυπώσουν τις δικές τους ιδέες λέγοντας:
-Τι θα λέγατε να φτιάξουμε και εμείς το δικό μας “φανταστικό” ζωάκι;
-Πώς θα μοιάζει;
Οι παραπάνω ερωτήσεις αποσκοπούν στο να εκφράσουν τα παιδιά τις ιδέες τους αντλώντας από τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους για τα ζώα.
-Τι λέτε να του βάλουμε; Τι έχει ένα ζώο;
-Θα του βάλουμε σώμα;
-Κεφάλι;
-Πόδια;
-Χέρια ή φτερά όπως τα πουλιά, πτερύγια όπως τα ψάρια;
(Σε αυτό το σημείο, καταγράφουμε τις ιδέες των παιδιών σε ένα χαρτί)
Οι ερωτήσεις αυτές γίνονται σκοπίμως κατευθυντικά, καθώς επιθυμούμε να χωρίσουμε τα παιδιά σε τέσσερις ομάδες, όσα και τα τμήματα του σώματος, ώστε η κάθε φοιτήτρια να αναλάβει από μία ομάδα.
-Ωραία, τώρα που αποφασίσαμε πως το ζωάκι μας θα έχει ………, πώς λέτε να το φτιάξουμε;
Σκοπός αυτής της ερώτησης είναι να εμπλέξει τα παιδιά στη διαδικασία της δραστηριότητας, να ενεργοποιήσει τη σκέψη τος για την εύρεση μιας λύσης αλλά και να προκαλέσει τη φαντασία τους. Επίσης, θέλουμε τα παιδιά να αναλάβουν εκείνα δράση και να είναι ενεργά καθόλη τη διάρκεια της δραστηριότητας, αφού εμείς θα έχουμε έναν συντονιστικό και εμψυχωτικό ρόλο.
Καταγράφουμε τις απαντήσεις των παιδιών, ώστε να τις αξιοποιήσουμε στην ομάδα μας.
Στη συνέχεια, ανακοινώνουμε στα παιδιά πως θα χωριστούμε σε ομάδες οι οποίες είναι προκαθορισμένες από εμάς έτσι ώστε να συμμετέχουν προνήπια με νήπια, (τα οποία θα λειτουργούν ως σκαλωσιά για τα μικρότερα) με ένα παιχνίδι και εξηγούμε πώς θα γίνει αυτό.
Ζητάμε από τα παιδιά να κλείσουν τα μάτια τους. Εμείς έχουμε ετοιμάσει κρεμαστές κάρτες με τέσσερα διαφορετικά σχέδια πάνω στην κάθε μία: ένα κεφάλι, ένα πόδι, ένα χέρι και έναν κορμό. Θα φορέσουμε τις κρεμαστές κάρτες στο λαιμό των παιδιών και μία σε εμάς. Ανοίγοντας τα μάτια τους, τα παιδιά πηγαίνουν στη φοιτήτρια με το ίδιο σχέδιο. Σε αυτό το σημείο η φοιτήτρια της κάθε ομάδας εξηγεί πως θα δημιουργήσει η ομάδα της το συγκεκριμένο μέλος του ζώου σύμφωνα με το καρτελάκι. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά έχουν ενταχθεί σε μία ομάδα και ταυτόχρονα γνωρίζουν ποιο μέλος του σώματος του φανταστικού ζώου θα δημιουργήσουν.
-Τώρα που είστε στις ομάδες σας, θα καθίσετε με την φοιτήτρια στο τραπεζάκι σας. ΠΡΟΣΟΧΉ ΌΜΩΣ!!! Να μη σας ακούσουν οι άλλες ομάδες πώς θα φτιάξετε το κεφάλι ή χέρι κλπ. Θα είναι μια έκπληξη στο τέλος!!!
Με τον τρόπο αυτό, θα προκαλέσουμε τον ενθουσιασμό στα παιδιά εκμεταλλευόμενες το στοιχείο της έκπληξης.
Όταν καθίσουμε στις ομάδες μας, η κάθε φοιτήτρια θα απευθύνει υποστηρικτικές ερωτήσεις για τη διαδικασία της κατασκευής, όπως:
«Λοιπόν, εμείς είμαστε η ομάδα που θα φτιάξει το …(μέλος) που είπαμε προηγουμένως στη συζήτηση μας στη παρεούλα. Για να δούμε τώρα, σαν ομάδα πρέπει να αποφασίσουμε πως θα δουλέψουμε»
-Πώς λέτε να φτιάξουμε το…….
-Θα βάλουμε ένα, δύο, τρία ….(π.χ. Κεφάλια, χέρια);
-Πόσο μεγάλο θα είναι;
-Γιατί λέτε να το φτιάξετε έτσι;
-Τι σου ήρθε στο μυαλό και το σκέφτηκες έτσι; Έχεις δει κάτι παρόμοιο;
-Τι άλλο μπορούμε να βάλουμε;
-Ποια υλικά λέτε να χρησιμοποιήσουμε;
Αν απαντήσουν πως θα χρησιμοποιήσουν μόνο ένα υλικό, θα προκαλέσουμε τη σκέψη τους λέγοντας:
-Θα χρησιμοποιήσουμε στη ζωγραφιά μόνο αυτό το υλικό; συμφωνείτε όλοι; Για να ξαναδούμε τα υλικά μήπως κάποιο μπορεί να μας φανεί χρήσιμο…
Οι ερωτήσεις αυτές , ανοικτού τύπου, δίνουν την ευκαιρία στα παιδιά να ξεδιπλώσουν ελεύθερα τις σκέψεις τους αυθόρμητα. Θα αναδείξουν το τρόπο που έχουν συνηθίσει να δουλεύουν , και μας δίνεται η ευκαιρία να προτείνουμε και εμείς διαφορετικούς τρόπους εργασίας τους. Όση ώρα τα παιδιά εργάζονται βρισκόμαστε και εμείς καθισμένες σε μια καρέκλα δίπλα τους, προκειμένου να μας νιώσουν ισότιμες μαζί τους. Βρισκόμαστε εκεί με βοηθητικό και εμψυχωτικό ρόλο, να επιλύσουμε οποιαδήποτε ένταση ή διαφωνία προκύψει. Επίσης, επιδιώκουμε να διατυπωθούν ερωτήσεις στα παιδιά καθώς εργάζονται, είναι η κατάλληλη ώρα για να μας δώσουν απαντήσεις σε ερωτήσεις εντελώς αυθόρμητα.
-Γιατί το κάνεις με αυτό τρόπο;
-Πώς το σκέφτηκες;
-Το έχεις δει κάπου;
-Έχετε φτιάξει ποτέ κάτι παρόμοιο; Αν ναι, τι;
Γ΄ΦΑΣΗ (15 ΛΕΠΤΑ)
Αφού ολοκληρωθούν τα έργα των παιδιών, τα καλούμε να καθίσουμε στη παρεούλα. Μία-μία ομάδα παρουσιάζει στην ολομέλεια το σχέδιο τους. Επιθυμούμε τα παιδιά να μιλήσουν για το ρόλο που έπαιξαν στο σχεδιασμό και στη λήψη των αποφάσεων. Σκοπεύουμε να εκφράσουμε και εμείς την άποψη μας και το ρόλο που είχαμε στην ομάδα, σχολιάζοντας το πώς εργάστηκαν και αν υπήρχαν διαφωνίες, πόσο χαρούμενες είμαστε που γίναμε μέλη της ομάδας τους.
Στο χαρτί του μέτρου ενώνουμε τις ζωγραφιές των τεσσάρων ομάδων με κόλλα ή σελοτέιπ, δημιουργώντας ένα φανταστικό πλάσμα. Καλούμε τα παιδιά να παρατηρήσουν το δημιούργημά τους και ρωτάμε πώς θα αντιδρούσε το ρακούν. Θα ρωτούσαμε δηλαδή:
-Τι λέτε να έκανε το ρακούν, αν έβλεπε το ζωάκι μας;
-Τι καλό θα έβρισκε να πει;
-Ποιο προτέρημα θα έβρισκε σε εκείνο;
-Γιατί η ομάδα έφτιαξε έτσι το κεφάλι/χέρια/πόδια κλπ ….
-Πώς φαντάστηκε η ομάδα το….
-Σε τι θα χρησίμευε το….. που ζωγράφισε η ομάδα;
-Τι θα μας έλεγε τα ζωάκι μας για τον εαυτό του;
Μέσα από αυτήν τη δραστηριότητα, τα παιδιά θα αναπτύξουν τις δεξιότητες της συνεργασίας, της δημιουργικότητας και της κατανόησης των προτερημάτων, ενώ θα εμπλακούν ενεργά, θα αλληλεπιδράσουν στη δημιουργία του παραμυθιού και των χαρακτήρων του και επιπλέον θα ενισχύσουν την αποδοχή του εαυτού τους αλλά και των άλλων. Τα παιδιά θα συμπεριλάβουν το νέο πλάσμα και τον χαρακτήρα του Ρακούν στην ιστορία του παραμυθιού. Με αυτόν τον τρόπο, κλείνουμε κυκλικά τη δραστηριότητα που ξεκίνησε από την προηγούμενη ημέρα.
ΡΟΛΟΣ ΜΑΣ ΣΤΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ
Όπως και στην προηγούμενη ημέρα, ο ρόλος μας παραμένει ίδιος, δηλαδή ενθαρρυντικός, συντονιστικός και εμψυχωτικός, προκαλώντας έτσι τα παιδιά να συμμετάσχουν ενεργά στη διαδικασία.
ΑΝΑΣΤΟΧΑΣΜΟΣ:
Αρχικά, ο αναστοχασμός θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα το πώς αντιλαμβάνονται τα παιδιά τη συνεργασία και την αλληλεπίδραση με το περιβάλλον τους.
Επιθυμούμε, και σε αυτή την παρέμβαση μας, μετά το τέλος της δεύτερης ημέρας να αναζητήσουμε σχόλια και παρατηρήσεις από τα παιδιά. Θα καθίσουμε στη παρεούλα, αφού δημιουργήσουμε το δικό μας πλάσμα και θα τους απευθύνουμε μερικές ερωτήσεις. Αυτό θα ενθαρρύνει τα παιδιά να εκφράσουν τις σκέψεις και τις εμπειρίες τους από τη δραστηριότητα.
Ενδεικτικά:
-Εμείς παιδιά περάσαμε πολύ καλά μαζί σας, είμαστε χαρούμενες κάθε φορά που ερχόμαστε στο νηπιαγωγείο.
-Περάσατε καλά;
-Τι σας άρεσε περισσότερο;
-Θα αλλάζατε κάτι; Αν ναι, σε ποια δραστηριότητα.
-Νιώσατε άνετα που μιλήσατε για τον εαυτό σας;
Με τις απαντήσεις που θα λάβουμε, επιδιώκουμε να αποκτήσουμε μια ανατροφοδότηση από τα παιδιά για τον σχεδιασμό μας. Σημαντική για την εξέλιξη και την βελτίωσή μας είναι η ανατροφοδότηση και η αξιολόγηση ειδικότερα μέσα από τα λόγια των ίδιων των παιδιών, τα οποία είναι και οι βασικοί μετέχοντες της διαδικασίας.
Τέλος, η αποτίμηση της προηγούμενης παρέμβασης τον Απρίλιο, ήταν βοηθητική καθώς κατανοήσαμε τις αστοχίες μας ως ομάδα και επιδιώξαμε να τις αποφύγουμε στον παρόντα σχεδιασμό.
Μετά το πέρας της παρέμβασης και την απομαγνητοφώνηση των δραστηριοτήτων, θα διεξαχθεί μια αποτίμηση της όλης εκπαιδευτικής διαδικασίας.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ανδρούσου, Α., Κορτέση-Δαφέρμου , Χ., Τσάφος, Β. (2016) Η παρατήρηση ως εργαλείο των εκπαιδευτικών. Επικοινωνία – Αλληλεπίδραση στην τάξη . Στο Διερεύνηση και κατανόηση των παραμέτρων της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Αθήνα: Gutenberg.
Ανδρούσου, Α., (2007) Κλειδιά και αντικλείδια: Κίνητρο στην εκπαίδευση http://museduc.gr/index.php?page=2⊂=34b
Βοσνιάδου, Στ. (2001), «Πώς μαθαίνουν οι μαθητές». ∆ιεθνής Ακαδημία της Εκπαίδευσης-∆ιεθνές Γραφείο Εκπαίδευσης της UNESCO.
Κομπετζά, Μ., Σφυρόερα, Μ., (2016). Ενισχύοντας τη μάθηση των παιδιών. Νοηματοδότηση. Στο Μ. Καμπετζά, Κ. Μιχαλοπούλου, Γ. Ρεκαλίδου, Μ.Σφυρόερα, Μ.Τζεκάκη (Επιμ,) Σχεδιασμός και αξιολόγηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Αθήνα: Gutenberg.
Μπιρμπίλη, Μ. (2015). Προς μια Παιδαγωγική του Διαλόγου. Η σημασία και ο ρόλος των ερωτήσεων στην προσχολική εκπαίδευση. Θεσσαλονίκη: ΣΟΦΙΑ.
Σδρούλια, Ε., Τσιλιμένη, Τ. (2017).Ο ρόλος των περικειμενικών στοιχείων του εξώφυλλου στη διαμόρφωση άποψης από παιδιά προσχολικής ηλικίας ως προς την επιλογή ενός εικονογραφημένου παιδικού βιβλίου. Ανάκτηση 15/5/2024 από
https://eclass.uoa.gr/modules/document/index.php?course=ECD342&openDir=/66047d5c7f6t/6644efb0sJHa\
Σφυρόερα, Μ. (2016). Αξιοποίηση του πλαισίου της τάξης για τον σχεδιασμό.
Στο Σ. Αυγητίδου, Μ. Τζεκάκη & Β. Τσάφος. (Επιμ.), Οι υποψήφιοι εκπαιδευτικοί παρατηρούν, παρεμβαίνουν και αναστοχάζονται: προτάσεις υποστήριξης της πρακτικής τους άσκησης. Αθήνα: Gutenberg.
Άψογος σχεδιασμός, αρμονική συνεργασία τόσο μεταξύ των ασκουμένων όσο και με τα παιδιά , πλούσιο και προσεγμένο υλικό, καλλιέργεια επικοινωνικών , γλωσσικών και καλλιτεχνικών δεξιοτήτων . Συγχαρητήρια στις κυρίες Αναστασία Δανέζη Αναστασία Ζερμπίνου Ελεονόρα Μπατζάκη Παρασκευή Σούλου
