(1) “ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΓΝΩΡΙΖΩ;”

Συνεχίζοντας την υλοποίηση των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων, ασχοληθήκαμε με το θέμα της αυτομέριμνας, ένα ζήτημα πάντα επίκαιρο και πολύ σημαντικό να δουλεύεται με τα παιδιά από την προσχολική ήδη βαθμίδα.

Για να κινητοποιήσουμε το ενδιαφέρον των παιδιών για το θέμα, τα ρωτήσαμε να μας πουν “πότε παθαίνουμε ατυχήματα” κι εκείνα μας απάντησαν “όταν τρέχουμε μέσα στο σπίτι”, “όταν δε φοράμε ζώνη στο αμάξι”, “όταν σκοντάφτουμε”, “όταν δεν κάνουμε σωστά ποδήλατο” κ.α. Οι απαντήσεις τους γράφτηκαν με τη μορφή ιστογράμματος στον ασπροπίνακα της τάξης μας.

Προσπαθώντας να ανιχνεύσουμε τις εμπειρίες και τα βιώματα των παιδιών σχετικά με τα ατυχήματα, τους ζητήσαμε να μας ζωγραφίσουν ένα ατύχημα που έχουν πάθει και κάποιοι θυμήθηκαν που γλίστρησαν στο μπάνιο από τα νερά, άλλος που έπεσε από ένα δέντρο όταν σκαρφάλωνε, άλλος όταν έπεσε από το πατίνι κ.α.

Το θέμα με τα ατυχήματα είναι πολύ οικείο στα παιδιά, γι’ αυτό δε δυσκολεύτηκαν να εκφράσουν τις ιδέες και τις εμπειρίες τους. Έπειτα, ομαδοποιήσαμε τις ζωγραφιές σας ανάλογα με τα ατυχήματα που ζωγραφίσαμε σε δυο ομάδες, σε αυτά που τα παθαίνουμε στο σπίτι και σε αυτά που τα παθαίνουμε εκτός σπιτιού.

Αφού έχουμε καταγράψει τις πρώτες ιδέες μας, ήρθε η ώρα της αναζήτησης πληροφοριών. Εντοπίσαμε ενδιαφέροντα βίντεο στο διαδίκτυο και τα παρακολουθήσαμε προσεχτικά, αντλώντας πληροφορίες και σχολιάζοντας τις εικόνες. Στη συνέχεια, προσθέσαμε τις πληροφορίες που βρήκαμε στο αρχικά μας ιστόγραμμα.

Θυμηθήκαμε έναν γνωστό ήρωα που παθαίνει πάντα ατυχήματα: τον κ. Σκουντούφλη από τους Μικρούς Κυρίους και τις Μικρές Κυρίες και παρακολουθήσαμε κάποιες από τις ιστορίες του. Άρεσε πολύ στα παιδιά και μαντεύαμε σε κάθε σκηνή τι ατύχημα θα πάθει.

Στη συνέχεια, τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες των τεσσάρων παιδιών και κάθε ομάδα επεξεργάστηκε την εικόνα που τους δώσαμε. Έπρεπε να συζητήσουν για το αν το παιδί της εικόνας με τη στάση του θα πάθαινε ατύχημα ή όχι. Μετά, ένα μέλος από κάθε ομάδα επεξηγούσε στους υπόλοιπους τι είχαν αποφασίσει και τοποθετούσε τη εικόνα στη σωστή ομάδα, αν το παιδί θα πάθαινε ατύχημα το έβαζε στη λυπημένη φατσούλα, ενώ αν όχι το έβαζε στη χαμογελαστή φατσούλα.

Αφού ομαδοποιήσαμε όλες τις εικόνες, τα παιδιά συμπλήρωσαν το φύλλο εργασίας με τι ίδιες εικόνες όπου έπρεπε να χρωματίσουν τη σωστή φατσούλα πάνω από κάθε εικόνα.

(2) “ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ”

  Όπως διαπίστωσαν τα παιδιά, τόσο μέσα από τα βιώματά τους, όσο και από το υλικό που επεξεργάστηκαν, πολλά ατυχήματα μπορούμε να τα πάθουμε εντός του σπιτιού. Ιδιαίτερα βοηθητικό ήταν το υλικό που βρήκαμε στην ιστοσελίδα του Σωματείου “Αντιμετώπιση Παιδικού Τραύματος” και με βοηθό τον Σωτήρη, τον ήρωα του προγράμματος για την ασφάλεια στο σπίτι, δουλέψαμε όλες τις διαφάνειες με τα μέρη του σπιτιού και τους πιθανούς κινδύνους.

Τα παιδιά εντόπιζαν τους κινδύνους, όπως νερά στο πάτωμα του μπάνιου, παιχνίδια πεταγμένα στο πάτωμα, ανοιχτά ντουλάπια, κ.α. και πρότειναν λύσεις με τη βοήθεια του Σωτήρη που κρατούσαν στο χέρι τους.

Αφού δουλέψαμε πρώτα ομαδικά στον υπολογιστή, συνεχίσαμε σε ατομικό επίπεδο στο χαρτί

Φτιάξαμε ένα παιχνίδι με καρτέλες που βρήκαμε στο διαδίκτυο όπου απεικονίζονται παιδιά να κάνουν κάποιες επικίνδυνες ενέργειες, όπως να βάζουν το χέρι στην πρίζα ή στην ηλεκτρική κουζίνα, και έπρεπε να αντιστοιχίσουν κάθε εικόνα με το αποτέλεσμα που θα έχει. Το παιχνίδι αυτό αντιστοίχισης το βάλαμε στη γωνιά των επιτραπέζιων παιχνιδιών μας.

Δουλέψαμε φύλλα εργασίας σχετικά με το θέμα ατυχήματα στο σπίτι, όπως αντιστοίχισης ή σειροθέτησης

Ακούσαμε και μάθαμε το τραγούδι Πέντε Πιθηκάκια μικρά, που μας διασκέδασε πολύ με τα ατυχήματα που παθαίνουν όταν πηδάνε στο κρεβάτι

Τα παιδιά λάτρεψαν τον Σωτήρη, οπότε σκεφτήκαμε να κάνουμε μια κατασκευή για να τον πάρουν στο σπίτι. Αφού τον ζωγράφισαν και τον έκοψαν, έβαψαν με τέμπερα ρολά υγείας, κόλλησαν μπροστά τον Σωτήρη και μέσα βάλαμε ένα ενημερωτικό φυλλάδιο με Συμβουλές για την Πρόληψη Ατυχημάτων στο Σπίτι  προκειμένου να το συζητήσουν στο σπίτι με την οικογένειά τους.

Τέλος, δώσαμε στα παιδιά ένα ερωτηματολόγιο για να το επεξεργαστούν στο σπίτι με τους γονείς τους, με σκοπό να εντοπίσουν πιθανούς κινδύνους για ατυχήματα και να τσεκάρουν το σωστό κουτάκι αντίστοιχα.

(3) “ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ”

Το τρίτο εργαστήριο αφορούσε τα ατυχήματα που γίνονται έξω από το σπίτι. Τα παιδιά εξέφρασαν τις ιδέες τους, τις συζητήσαμε και τις καταγράψαμε. Είδαμε στον υπολογιστή διαφάνειες από υλικό του Υπουργείου Υγείας και υλικό του Παιδικού Τραύματος για την πρόληψη παιδικών ατυχημάτων καθώς και σχετικά videos, όπως “safety on the road” και “Ατυχήματα στο σχολείο”  Στην συνέχεια, φτιάξαμε ένα ομαδικό κολλάζ με τίτλο “Μένουμε ασφαλείς”.  Ζωγραφίσαμε ατυχήματα που γίνονται στο σχολείο, στον δρόμο και στο πάρκο, τα ομαδοποιήσαμε και τα κολλήσαμε σε ένα μεγάλο χαρτόνι που το κρεμάσαμε στο παράθυρο της τάξης μας, για να θυμόμαστε να είμαστε πάντα προσεκτικοί!

Φτιάξαμε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι από εικόνες που βρήκαμε στο διαδίκτυο που δείχνουν ατυχήματα έξω απ’το σπίτι όπως για παράδειγμα παιδιά που παίζουν στον δρόμο , που ανεβαίνουν ανάποδα την τσουλήθρα, που γλιστράνε σε νερό  κ.α και τις αντίστοιχες εικόνες που δείχνουν τι πρέπει να γίνει για να αποφευχθούν αυτά τα ατυχήματα και αφού το συζητήσαμε διεξοδικά στην τάξη, το παίξαμε στην παρεούλα και μετά το βάλαμε στα επιτραπέζια της τάξης μας και τα παιδιά το έπαιζαν την ώρα του ελεύθερου παιχνιδιού.

Είδαμε μια μεγάλη αφίσα “Κυκλοφοριακή Αγωγή” και συζητήσαμε για τους κανόνες στο δρόμο που ισχύουν για τους οδηγούς και τους πεζούς.

Διαβάσαμε το παραμύθι “Ο φίλος μου ο Ποδηλατάκιας” που μας μιλάει για τους κανόνες του ποδηλάτη και είδαμε το σχετικό video στο διαδίκτυο.

Τέός, ασχοληθήκαμε με διαθεματικά φύλλα εργασίας σχετικά με το θέμα μας : “Βρίσκω τη λέξη ποδήλατο”, “ασφάλεια στον δρόμο”, “ασφαλές-επικίνδυνο”, που περιελάμβαναν αντιστοιχίσεις, ταξινομήσεις, γλώσσα και μαθηματικά

(4) “ΜΑΘΑΙΝΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΕΙΣΜΟ”

Ατυχήματα συμβαίνουν κι εξαιτίας φυσικών φαινομένων, όπως ο σεισμός. Με την ευκαιρία της υλοποίησης του Σχεδίου Πολιτικής Προστασίας της σχολικής μονάδας και των ασκήσεων σεισμού που υλοποιούμε τουλάχιστον τρεις φορές τον χρόνο με τους μαθητές μας,συζητήσαμε για το θέμα του σεισμού. Αφού είπαν τι γνωρίζουν για τον σεισμό, αν θυμούνται να έχουν ζήσει σχετική εμπειρία και το τι πρέπει να κάνουμε για να μείνουμε ασφαλείς, διαβάσαμε σχετικά βιβλία και είδαμε σχετικά βίντεο.

Σταθήκαμε περισσότερο στα μέτρα προστασίας, μάθαμε πώς να προστατευόμαστε κάτω από τα τραπέζια, πώς να προστατεύουμε το κεφάλι μας γονατιστοί στο πάτωμα και φυσικά πώς να συγκεντρωνόμαστε στην αυλή μόλις τελειώσει ο σεισμός.

Επεξεργαστήκαμε φύλλα εργασίας με τις σωστές και τις λάθος ενέργειες προστασίας από τον σεισμό, τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουμε

Και αξιολογήσαμε τις γνώσεις μας σχετικά με το θέμα

(5) “ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΩ”

Έχοντας μάθει για τον κίνδυνο των ατυχημάτων, ήρθε η ώρα να μάθουμε και για τα μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης. Διαβάσαμε το βιβλίο “Πρωτοβοηθήματα”

και είδαμε σχετικά βίντεο, όπως αυτό της εκπαιδευτικής τηλεόρασης για τις  πρώτες βοήθειες. 

Βρήκαμε στην τάξη μας το κουτί πρώτων βοηθειών και το επεξεργαστήκαμε, ενώ προσπαθήσαμε να μιμηθούμε τον τρόπο παροχής πρώτων βοηθειών στην περίπτωση πνιγμού.

Μιλήσαμε και για τα μέτρα πρόληψης κι αντιμετώπισης κινδύνων στην τάξη μας, όπως αυτό της πυρόσβεσης και είδαμε τους πυροσβεστήρες της τάξης μας και την πυροσβεστική φωλιά.

Μιλήσαμε για τα επαγγέλματα που παρέχουν τις πρώτες βοήθειες, όπως του πυροσβέστη, του ιατρού, του αστυνομικού και παίξαμε το επιτραπέζιο της τάξης μας.

Μάθαμε για τον τριψήφιο αριθμό κλήσης τριών βασικών υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης: της πυροσβεστικής, του ΕΚΑΒ, της αστυνομίας και τους καταγράψαμε για να τους θυμόμαστε, ενώ μάθαμε και να πληκτρολογούμε τους αριθμούς στο τηλέφωνο.

Στη συνέχεια, παίξαμε παιχνίδι ρόλων. Προσθέσαμε στα χάρτινα αυτοκινητάκια που είχαμε φτιάξει κατά την περσινή χρονιά τα σήματα των τριών υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης κι έτοιμα τα οχήματα της πυροσβεστικής, του ΕΚΑΒ, της αστυνομίας. Ώρα για παιχνίδι στην αυλή! Κάποιος πάθαινε ατύχημα, άλλος έπαιρνε τηλέφωνο την αντίστοιχη υπηρεσία κι έφτανε η βοήθεια για την αντιμετώπιση του ατυχήματος!

Το παιχνίδι συνεχίστηκε και στην τάξη στη γωνιά με τις κούκλες.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ

Φτάνοντας στο τέλος του εργαστηρίου δεξιοτήτων, ανατρέξαμε στο ιστόγραμμά μας για να δούμε τι είχαμε γράψει αρχικά, τι προσθέσαμε στη συνέχεια και τι θέλαμε να συμπληρώσουμε κατά την ολοκλήρωση του προγράμματος. Πράγματι, τα παιδιά είχαν πολλά πράγματα να προσθέσουν.

Μάλιστα κάποιοι θέλησαν να αντιγράψουν το ιστόγραμμα και τα κατάφεραν πολύ καλά

Θέλοντας να συγκεντρώσουμε τις γνώσεις μας σε μια δημιουργική κατασκευή, αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι με τίτλο “Μένουμε ασφαλείς”. Τα παιδιά πρότειναν το θέμα του παιχνιδιού να είναι παιδιά που θέλουν να φτάσουν στα σπίτια τους. Φτιάξαμε μια διαδρομή, τα παιδιά χρωμάτισαν τα τετραγωνάκια και κόλλησαν τις εικόνες. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να φτάσουν τα παιδιά ασφαλείς στο σπίτι τους. Έτσι έριχναν το ζάρι και κουνούσαν το πιόνι τους τόσα τετραγωνάκια όσα λέει ο αριθμός. Αν σταματούσαν πάνω στο τεραγωνάκι με τη φατσούλα, έπρεπε να τραβήξουν μια καρτέλα και να απαντήσουν στο ερώτημα “τι ατύχημα μπορεί να συμβεί;”. Επειδή οι εικόνες των καρτελών ήταν γνωστές στα παιδιά μιας και τις είχαμε δουλέψει στην τάξη μας, κανείς δε δυσκολεύτηκε να διαβάσει τις εικόνες. Αν κάποιος παίχτης σταματούσε στο φανάρι, είτε προχώραγε κανονικά αν ήταν πράσινο ή έχανε τη σειρά του αν ήταν κόκκινο.

Το θέμα με τα ατυχήματα είχε μεγάλη απήχηση στα παιδιά και το συζητάμε καθημερινά στην τάξη ακόμη και μετά την ολοκλήρωση του εργαστηρίου.

(1) “ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ”

Τον Νοέμβριο γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού, συνεπώς με αφορμή την έναρξη των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων που υλοποιούμε από φέτος στο νηπιαγωγείο μας, ξεκινήσαμε να δουλεύουμε το θέμα μας.

Αρχικά, ρωτήσαμε τα παιδιά να μας πουν τι ξέρουν για τα δικαιώματα του παιδιού, δηλαδή τι χρειάζεται ένα παιδί για να μεγαλώσει σωστά, και οι ιδέες τους που τις καταγράψαμε ήταν πολλές: “φαγητό”, “νερό”, “οικογένεια”, “ειρήνη”, “φίλοι” κ.α.

Στη συνέχεια δώσαμε στα παιδιά ανά ομάδες των τεσσάρων να επεξεργαστούν μια αληθινή φωτογραφία που απεικονίζει παιδιά σε ανάγκη και τους ζητήσαμε να σκεφτούν και να πουν “τι δείχνει η εικόνα;”, “έχουν τα παιδιά της φωτογραφίας τα δικαιώματά τους;”, “τι τους λείπει;” Τα παιδιά μοιράστηκαν μεταξύ τους τις ιδέες τους και μετά τις ανακοίνωσαν στην ολομέλεια.

Κολλήσαμε  τις φωτογραφίες σε έναν πίνακα ώστε να μπορούν να τις βλέπουν τα παιδιά και να τις συζητούν κατά τη διάρκεια των ελεύθερων δραστηριοτήτων

Διαβάσαμε βιβλία για τα δικαιώματα του παιδιού και είδαμε σύντομα βιντεάκια της unicef χωρίς λόγια, τα οποία συζητήσαμε στην τάξη μας, όπως αυτό:  https://video.link/w/szXWc

Μιλήσαμε για τον ρόλο της Unicef στην προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών σε όλον τον κόσμο και παίξαμε το παζλ με τα δικαιώματα .

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων του Παιδιού στις 20 Νοεμβρίου, αποφασίσαμε να φτιάξουμε μια αφίσα με βάση όλα όσα συζητήσαμε και μάθαμε. Ζωγράφισαν τα παιδιά τα δικαιώματά τους, έγραψαν τις λέξεις και τα κόλλησαν γύρω από τη Γη, γιατί αφορούν σε όλα τα παιδιά του  κόσμου. Αναρτήσαμε την αφίσα στο παράθυρο της τάξης μας για να ενημερωθεί κι η ευρύτερη κοινότητα.

Προκειμένου να ενημερωθεί κι η οικογένειά μας για την Παγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων του Παιδιού, φτιάξαμε ένα ενημερωτικό φυλλάδιο. Χρωμάτισαν το εξώφυλλο, ζωγράφισαν τη Γη με τα παιδιά του κόσμου, συμπλήρωσαν τα δυο βασικά τους δικαιώματα: “Έχω δικαίωμα να έχω όνομα” και “Έχω δικαίωμα στην οικογένεια”. Κι έτοιμο το φυλλάδιο!

(2) ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Βασικό δικαίωμα του παιδιού είναι το δικαίωμα στην ταυτότητα, ατομική και συλλογική. Κι επειδή κυρίαρχο στοιχείο της ατομικής ταυτότητας είναι το όνομά μας, ασχοληθήκαμε με τα ονόματά μας. Πώς μας λένε; Από πού πήραμε το όνομά μας; Ονόματα διαφορετικά και ορισμένα ίδια, που φανερώνουν την καταγωγή μας από διάφορες χώρες. Στο τέλος, φτιάξαμε μια κατασκευή με το πρώτο γράμμα του ονόματός μας. Οι δασκάλες με χαρτοταινία είχαν σχηματίσει το πρώτο γράμμα κάθε παιδιού πάνω σε ένα χάρτινο πιάτο και τα παιδιά το έβαψαν με πολύχρωμες νερομπογιές. Όταν στέγνωσαν τα πιάτα, βγάλαμε την ταινία, αποκαλύφθηκε το γράμμα μας, κρεμάσαμε μια κορδελίτσα κι έτοιμα τα καδράκια να στολίσουν την τάξη μας!

Κυρίαρχο στοιχείο της συλλογικής μας ταυτότητας είναι η χώρα καταγωγής μας, ο τόπος όπου γεννήθηκαν οι γονείς ή/και οι παππούδες μας. Βέβαια, αυτό που λέμε πάντοτε στα παιδιά είναι πως μπορεί να έχω μια, δυο, αλλά και περισσότερες πατρίδες, γιατί πατρίδα μου δεν είναι μόνο ο τόπος καταγωγής μου, αλλά και ο τόπος όπου γεννήθηκα, όπου ζω, όπου μεγαλώνω και πηγαίνω σχολείο. Άρα, για όλα τα παιδιά της τάξης η Ελλάδα είναι πατρίδα τους.

Ζητήσαμε από τους γονείς να συμπληρώσουν παρέα με τα παιδιά ένα φύλλο εργασίας, όπου έπρεπε να εντοπίσουν στον  παγκόσμιο χάρτη τη χώρα καταγωγής τους και να ζωγραφίσουν τη/τις σημαία/ες των χωρών τους. Όταν επέστρεψαν τα φύλλα εργασίας στο σχολείο, τα αναρτήσαμε στον πίνακα της τάξης μας και καθημερινά τα συζητούσαμε με τα παιδιά, π.χ. εντοπίζαμε ποιοι κατάγονται από τις ίδιες χώρες, πόσο μακριά βρίσκονται από την Ελλάδα, πώς είναι οι σημαίες τους, κ.α.

Στη συνέχεια, ανά ομάδες των δυο, χρωμάτισαν σε χαρτί Α4 τις σημαίες τους. Όλες μαζί οι σημαίες είναι δεκαοχτώ, από τρεις διαφορετικές ηπείρους: Ευρώπη, Αφρική , Ασία!

Αφού τις πλαστικοποιήσαμε, παίξαμε επιδαπέδιο ντόμινο. Βρίσκαμε τι κοινό έχει η μια σημαία με την άλλη, όπως το χρώμα, το σχέδιο, το σύμβολο και τις ενώναμε ώσπου σχηματίζονταν ένα μακρύ ντόμινο. Και κάθε φορά που το παίζαμε, σχηματίζονταν ένα διαφορετικό ντόμινο!

Φτιάξαμε κι άλλα παιχνίδια με τις σημαίες μας! Το ένα ήταν ένα μέμο, δηλαδή ένα παιχνίδι μνήμης. Τα παιδιά έπρεπε να γυρνάνε τις καρτελίτσες με τις σημαίες και να βρίσκουν ανά δυο τις ίδιες. Νικητής ήταν αυτός που έβρισκε τις περισσότερες. Το άλλο παιχνίδι ήταν ένα μπίνγκο, με τις εικόνες των σημαιών και τις λέξεις των χωρών καταγωγής μας. Τα παιδιά έπρεπε να διαλέξουν μια εικόνα ή μια λέξη και να την τοποθετήσουν στην αντίστοιχη θέση στις καρτέλες.

Όλα τα παιδιά έμαθαν τις χώρες καταγωγής των φίλων τους, ξεχώριζαν τις σημαίες και τα ονόματα των χωρών, ενώ όλοι συμπλήρωσαν εύκολα και γρήγορα τα φύλλα εργασίας που κάναμε.

Κι επειδή όλες αυτές οι χώρες καταγωγής χαρακτηρίζουν την ομάδα μας, θελήσαμε να τη φτιάξουμε και ως κατασκευή για να στολίζει την τάξη μας. Πράγματι φτιάξαμε με την τεχνική του κολλάζ την  “Ομάδα”, έτσι ονομάσαμε τη φιγούρα την οποία σχεδιάσαμε πρώτα με βάση το περίγραμμα ενός παιδιού, και την “ντύσαμε” κολλώντας τις σημαίες των χωρών μας που είχαμε χρωματίσει. Τα παιδιά ζωγράφισαν το πρόσωπο, κόλλησαν τα μαλλιά κι έτοιμη η Ομάδα!

Μάλιστα, ζητήσαμε από τους γονείς να γράψουν τα ονόματα των χωρών τους στη γλώσσα τους, κόψαμε τα χαρτάκια και τα κολλήσαμε σε μια χαρτονένια φούσκα. Δώσαμε, έτσι, φωνή στην ομάδα μας και μας λέει καθημερινά σε όλες τις γλώσσες: “Με λένε Ομάδα και είμαι από:…..“

Όλες αυτές οι δραστηριότητες, έδωσαν το ερέθισμα στα παιδιά να ενδιαφερθούν για τις χώρες τους, να θέλουν να μάθουν γι’ αυτές, να επιθυμούν να ψάξουν περισσότερο τους χάρτες. Καθημερινά, διάβαζαν τους χάρτες, ζωγράφιζαν τις σημαίες τους και συζητούσαν γι’ αυτές. Το βασικότερο είναι πως κατανόησαν ότι ανεξαρτήτως καταγωγής, ανεξάρτητα από ποια εθνοτική, φυλετική, θρησκευτική ή άλλη ομάδα ανήκουν, όλοι είναι ίσοι και έχουν τα ίδια δικαιώματα.

(3) “ΕΧΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΛΕΩ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ”

Με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου, συζητήσαμε με τα παιδιά για την έννοια της δημοκρατίας και για το βασικό δικαίωμα όλων των ανθρώπων να λένε ελεύθερα τη γνώμη τους. Ειδικότερα, κατανόησαν το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης μέσα από την ιστορία της Ντενεκεδούπολης. Γνώρισαν την ιστορία του Βουτυρένιου, της Μηλίτσας, του Σαρδέλα και των άλλων ηρώων της Ντενεκεδούπολης, που στην αρχή φοβόντουσαν να πουν τη γνώμη τους στον Λαδένιο και να διαφωνήσουν μαζί του για όσα τους ζήταγε, αλλά στο τέλος βρήκαν το θάρρος και άσκησαν το δικαίωμα τους. Εντυπωσιάστηκαν τόσο από το βιβλίο, όσο και από την παράσταση κουκλοθεάτρου που παρακολούθησαν στο διαδίκτυο.

Τα παιδιά κατανόησαν πως στη Χούντα οι άνθρωποι δεν είχαν το δικαίωμα να λένε τη γνώμη τους, φοβόντουσαν και το αντιλήφθηκαν εξαιρετικά μέσα από τον πίνακα του  Γαΐτη «Καταπίεση». Επεξεργάστηκαν τον πίνακα σε ομάδες, παρατήρησαν τα ανθρωπάκια που «δεν είχαν στόμα», «στέκονταν προσοχή» και υπέθεσαν πως ο άνθρωπος με το σπαθί και την ασπίδα απειλεί τα ανθρωπάκια λέγοντας: «μη μιλάτε», «θα σας σκοτώσω», «θα κάνετε ό,τι σας λέω εγώ»…

Ζωντανέψαμε τον πίνακα, αλλά μέσα από το θεατρικό παιχνίδι. Γίναμε εμείς οι ζωγράφοι και με το «πινέλο» μας βάλαμε στόμα στα ανθρωπάκια για να μπορούν να μιλούν, να ασκούν το δικαίωμά τους να λένε τη γνώμη τους.

Κι αποφασίσαμε να επέμβουμε στον πίνακα και να του δώσουμε μια άλλη διάσταση. Χρωματίσαμε τα ανθρωπάκια για να είναι όλα διαφορετικά, όπως είμαστε κι εμείς όλοι, τα κολλήσαμε όλα μαζί και ξεχωριστά τον «Καταπιεστή», ενώ δώσαμε «φωνή» στα ανθρωπάκια και φώναξαν τα δικά τους συνθήματα: «Μη μας απειλείς. Φύγε από δω!», «έχουμε δικαίωμα να μιλάμε», «Όλοι μια ομάδα. Όλοι ενωμένοι», «μη φοβάστε είμαστε πολλοί! Είσαι ένας, θα χάσεις. Φύγε!», ήταν μερικά από τα λόγια που πρότειναν τα παιδιά και τα γράψουμε σε φούσκες.

Κι έτοιμος ο δικός μας πίνακας!

Κι επειδή τα ανθρωπάκια του Γαΐτη μας γοήτευσαν, θελήσαμε να φτιάξουμε το δικό μας ανθρωπάκι, να το χρωματίσουμε όπως επιθυμούμε και να του βάλουμε στόμα ώστε να πει  στα υπόλοιπα, πανομοιότυπα ανθρωπάκια, τα δικαιώματά τους: “Μπορείτε να μιλάτε”, “μπορείτε να κουνηθείτε”, “μπορείτε να λέτε τη γνώμη σας”, “μπορείτε να τραγουδάτε” πρότεινα τα παιδιά, δείχνοντας πως έχουν κατανοήσει πλήρως το δικαίωμα της ελευθερίας έκφρασης.

(4) “ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ”

Καθότι το Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού βρίσκεται στη γειτονιά μας και έχουμε συνεργαστεί στο παρελθόν με αφορμή διάφορα εκπαιδευτικά προγράμματα, αποφασίσαμε να οργανώσουμε μια επίσκεψη στον χώρο του για να παρακολουθήσουμε εκεί το πρόγραμμα για τα δικαιώματα του παιδιού.

Η πρώτη μας επίσκεψη εκτός σχολείου μας γέμισε ενθουσιασμό και ανυπομονησία και κατά τη διαδρομή παρατηρούσαμε τη γειτονιά μας, τα σήματα κυκλοφορίας, τα μαγαζιά κ.α.

Φτάνοντας στο Δίκτυο, μας υποδέχτηκαν θερμά οι δυο εξαιρετικές εμψυχώτριες και αρχικά μας έδειξαν τον χώρο της βιβλιοθήκης με τα πολλά βιβλία κι εξήγησαν στα παιδιά πως μπορούν να εγγραφούν και να δανείζονται όποτε θέλουν τα βιβλία που επιθυμούν.

Τα παιδιά είχαν προτείνει να πάρουμε μαζί μας την αφίσα που είχαμε φτιάξει για την Παγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων του Παιδιού και την δείξαμε στις εμψυχώτριες που ενθουσιάστηκαν με το έργο μας. Μας ζήτησαν να περιγράψουμε τη δουλειά μας και τα παιδιά το έκαναν με ενθουσιασμό.

Αφού κάνανε πρώτα παιχνίδια γνωριμίας, θεατρικό παιχνίδι, οι δυο εμψυχώτριες αφηγήθηκαν στα παιδιά μια ιστορία σχετικά με έναν ήρωα που δεν είχε όνομα, του είχαν στερήσει το βασικό στοιχείο της ταυτότητας κάθε ατόμου. Τους άρεσε η ιστορία, την κατανόησαν και στη συνέχεια ξεκίνησαν να φτιάχνουν τις δικές τους ταυτότητες. Σε ένα χαρτονάκι έγραψαν το όνομά τους και συμπλήρωσαν ό,τι ήθελε ο καθένας για τον εαυτό του: κάποιοι χρωμάτισαν με το αγαπημένο τους χρώμα, άλλοι ζωγράφισαν τη σημαία τους …

Η ιδέα της ταυτότητας μας άρεσε πολύ κι ενδιέφερε τα παιδιά, οπότε αποφασίσαμε να τη δουλέψουμε περισσότερο στην τάξη μας. Φτιάξαμε κι εκτυπώσαμε τις “ταυτότητές” μας όπου κολλήσαμε τη φωτογραφία μας, έγραψαν τα παιδιά το όνομά τους, το όνομα της/των χώρας/ών τους, κύκλωσαν την ηλικία τους και έκανα με μελάνι το δαχτυλικό τους αποτύπωμα.

Στη συνέχεια τις πλαστικοποιήσαμε και τις αξιοποιήσαμε στην τάξη. Είναι δικαίωμα όλων να έχουν τη δική τους ταυτότητα, με όλα όσα τους χαρακτηρίζουν, η οποία μπορεί σε κάποια σημεία να μοιάζει με αυτή των άλλων ή να διαφέρει, ωστόσο είναι ξεχωριστή για τον καθένα.

(5) “ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΕΘΙΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΣΤΕ”

Έφτασαν τα Χριστούγεννα, η αγαπημένη εποχή των παιδιών. Ποια είναι τα έθιμα των Χριστουγέννων στην Ελλάδα; Γιορτάζονται τα Χριστούγεννα και σε άλλες χώρες; Ποια είναι τα χριστουγεννιάτικα έθιμα στις χώρες καταγωγής μας;

Αυτά και άλλα ερωτήματα συζητήσαμε στην τάξη μας, αλλά για να τα απαντήσουμε, χρειαζόμαστε τη βοήθεια των γονιών μας. Έτσι, απευθυνθήκαμε με ένα γράμμα στους γονείς και τους ζητήσαμε να μας στείλουν υλικό σχετικά με τα έθιμα των Χριστουγέννων ή/και της Πρωτοχρονιάς στις χώρες καταγωγής τους.

Η ανταπόκριση των γονιών ήταν μεγάλη και πραγματικά συγκεντρώσαμε αρκετό υλικό που θέλαμε να το αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο τρόπο. Έτσι, με τη βοήθεια των εργαλείων της πλατφόρμας e-me, φτιάξαμε έναν διαδραστικό χάρτη όπου μπορούν τα παιδιά να πατούν πάνω στο πιγκουινάκι που βρίσκεται στις διάφορες χώρες μας και να παρακολουθούν το βίντεο που έστειλαν οι γονείς με τραγούδια, εικόνες κ.α.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ

Ολοκληρώνοντας το εργαστήρι δεξιοτήτων για τα δικαιώματα, θελήσαμε να δούμε κατά πόσο τροποποιήθηκαν οι γνώσεις, οι δεξιότητες και οι στάσεις των μαθητών μας σχετικά με το θέμα που επεξεργαστήκαμε μέσα από όλους τους κύκλους των παραπάνω δραστηριοτήτων. Εκτός από την παρατήρηση μέσα στην τάξη, βασικά στοιχεία αξιολόγησης ήταν τα τελικά έργα των παιδιών.

Ζητήσαμε από τα παιδιά να μας ζωγραφίσουν ό,τι θέλουν σχετικά με τα όσα επεξεργαστήκαμε  σχετικά με τα δικαιώματά τους. Και από τα έργα τους φάνηκε ότι κατανόησαν εξαιρετικά το θέμα!

Τέλος, αποφασίσαμε να ολοκληρώσουμε το εργαστήρι δεξιοτήτων, όπως ακριβώς το ξεκινήσαμε, με τις φωτογραφίες των παιδιών σε ανάγκη που επεξεργαστήκαμε στην αρχή. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες των τεσσάρων και συναποφάσισαν τι δικαιώματα δεν έχουν τα παιδιά των φωτογραφιών. Στη συνέχεια, ξεκίνησαν να τα ζωγραφίζουν γύρω από τις φωτογραφίες που είχαμε κολλήσει στο κέντρο των χαρτιών Α3.

Όλου του κόσμου τα παιδιά έχουν δικαίωμα… στην αγάπη, στην οικογένεια, στους φίλους, στο φαγητό, στο σπίτι, στο σχολείο κ.α.

Κι ευχόμαστε οι μεγάλοι να φροντίζουν ώστε να τα έχουν όλα και για πάντα!