Tης Αγίας Κυράννας

Posted on by

Σαν σήμερα πριν 260 χρόνια,

μαρτύρησε η Αγία Κυράννα που καταγόταν από το χωριό μας…

Αγία Κυράννα

« Κυράννα παθών και βασάνων κυρία φανείσ’απήλθεν εις Κύριον κυρίων…»

Η Αγία Κυράννα καταγόταν από το χωριό Όσσα της Θεσσαλονίκης. Επειδή ήταν πάρα πολύ όμορφη, μια μέρα κάποιος γενίτσαρος που ήλθε στο χωριό της νεομάρτυρος για να εισπράξει τους φόρους, βλέποντάς την, θέλησε να την κάνει γυναίκα του. Αν και προσπαθούσε με κολακείες και δώρα να την πείσει να αλλαξοπιστήσει και να τον παντρευτεί, η σεμνή κόρη αρνιόταν πεισματικά και δεν υπέκυπτε στις κολακείες του. Τότε, αυτός άρχισε να τη φοβερίζει και να την απειλεί ότι αν δεν αρνηθεί την πίστη της, θα τη βασανίσει και θα τη σκοτώσει.
Αλλά, η αγία ούτε και με τις απειλές και τις φοβέρες πτοήθηκε. Τότε αυτός τη συλλαμβάνει και την οδηγεί στον κριτή της Θεσσαλονίκης, όπου ενώπιόν του ψεύδεται λέγοντας ότι τον γέλασε η Κυράννη, διότι ενώ του υποσχέθηκε ότι θα αλλαξοπιστήσει και θα τον παντρευτεί, στο τέλος αρνήθηκε. Όταν ζήτησαν το λόγο από την αγία, αυτή ενώπιον όλων ομολόγησε πίστη στον Χριστό και ευθύς οι Τούρκοι τη φυλάκισαν. Μες στη φυλακή η αγία δεχόταν καθημερινά βασανισμούς κι από τον γενίτσαρο κι από τον δεσμοφύλακα, ο οποίος μια νύχτα, στις 28 Φεβρουαρίου 1751, άφησε κρεμασμένη την Κυράννη κι έφυγε. Τις πρωινές ώρες το σώμα της αγίας καλύφθηκε από θείο φως, την ώρα που παρέδιδε το πνεύμα της στον Θεό και οι χριστιανοί φυλακισμένοι δοξολογούσαν τον Κύριο και οι μωαμεθανοί ήταν φοβισμένοι, διότι νόμισαν ότι ήταν φωτιά. Όταν, ο χριστιανός φύλακας πήγε να κατεβάσει την αγία και τη βρήκε νεκρή περιποιήθηκε το ιερό λείψανό της και την επομένη το παρέλαβαν χριστιανοί και το ενταφίασαν.
Στο χωριό Όσσα, βρίσκεται ο Ιερός Ναός της Μεγαλομάρτυρος Αγίας Κυράννας, που είναι και πολιούχος της κοινότητας, αφιερωμένος στη μνήμη της νεομάρτυρος Κυράννας, η οποία γεννήθηκε και έζησε στην Όσσα.

Να τι διασώζει η παράδοση γύρω από την ανέγερση της Εκκλησίας.

Ένα φώς κόκκινο από την τοποθεσία « Παλιό Κουρί» έκανε τρείς γύρους κάθε βράδυ εκεί οπού σήμερα υψώνεται ο ναός. Το φώς το έβλεπαν μόνον οι χριστιανοί. Το ίδιο χρονικό διάστημα η Αγία παρουσιαζόταν στον ιδιοκτήτη του οικοπέδου Κ. Τζιώρτζη κάθε νύκτα ζητώντας του να παραχωρήση τον τόπο να κτίσθη η Εκκλησία, ενώ η εικόνα της με αναμμένο καντηλάκι εμφανιζόταν κάπου στο σπίτι του. Ύστερα από ιδιοτελείς δισταγμούς (θα έχανε το οικόπεδο) και αρκετά φαινόμενα, ο Τζιώρτζης, σε συνδυασμό και με το φώς που εμφανιζόταν, αναφέρει στην επιτροπή τα γινόμενα. Έτσι αποφασίζεται η ανέγερση του ναού, μέσα σε μια συγκινητική εξόρμηση μικρών και μεγάλων Βυσσωκινών και μη ( όπως δείχνει το σημειωματάριο που πρόσφατα βρέθηκε).

http://www.imlagada.gr/default.aspx?catid=92

ΒΙΕΝΝΕΖΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ

Posted on by

Πόσο μ’ αρέσει να τραγουδώ
με μουσική να χοροπηδώ
σαν πεταλούδα εδώ κι εκεί
να βρίσκομαι στη στιγμή.

Τα ποδαράκια να τα χτυπώ
τα παλαμάκια να τα κροτώ
και να γυρίζω στροφή στροφή
με όμορφη μουσική.

Μ’ ακκορντεόν και μ’ ένα βιολί
πόσο μ’ αρέσει πολύ πολύ
όμορφα να τραγουδώ λα-λα
και να ‘μαι όλο χαρά.

Αφού το πούμε μια φορά με κινήσεις, επαναλαμβάνουμε χτυπώντας τα μουσικά όργανα στους δύο τελευταίους χρόνους κάθε στίχου. Έπειτα το χορεύουμε σε ζευγάρια.

ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ!!!!

Τζουμπαλάγια – Γινόμαστε Ινδιάνοι…

Posted on by

Τζουμπαλάγια

Τα ταμ- ταμ μέσ’ τη ζούγκλα ηχούνε
κι οι Ινδιάνοι γύρω γύρω τραγουδούνε
κι ο αρχηγός τους το Μαύρο Τσακάλι
νικητής θα γυρίσει και πάλι.
Τζουμπαλά – Τζουμπαλά – Τζουμπαλάγια
αρχηγέ των Ινδιάνων Τζουμπαλάγια (2)
Η φωτιά εις το μέσον αναμμένη
κι οι Ινδιάνοι γύρω γύρω μαζεμένοι
κι ο αρχηγός τους το Μαύρο Τσακάλι
το χορό αρχινάει και πάλι.
Τζουμπαλά …
Η φωτιά πια τη λάμψη έχει χάσει
κι ο αρχηγός τους πηγαίνει να πλαγιάσει
οι Ινδιάνοι φεύγουν τώρα κουρασμένοι
και ο μάγος μονάχος απομένει
Τραγουδά σιγά – σιγά και κάνει μάγια
στο Θεό των Ινδιάνων Τζουμπαλάγια
Τζουμπαλά …

Έχουμε μαζευτεί γύρω από τη φωτιά που φτιάξαμε,
παίζουμε τα τύμπανα και τραγουδάμε.
Χαμηλώστε την ένταση!!!!

Τζουμπαλάγια – Γινόμαστε Ινδιάνοι…

Posted on by
Τζουμπαλάγια
Τα ταμ- ταμ μέσ’ τη ζούγκλα ηχούνε
κι οι Ινδιάνοι γύρω γύρω τραγουδούνε
κι ο αρχηγός τους το Μαύρο Τσακάλι
νικητής θα γυρίσει και πάλι.
Τζουμπαλά – Τζουμπαλά – Τζουμπαλάγια
αρχηγέ των Ινδιάνων Τζουμπαλάγια (2)
Η φωτιά εις το μέσον αναμμένη
κι οι Ινδιάνοι γύρω γύρω μαζεμένοι
κι ο αρχηγός τους το Μαύρο Τσακάλι
το χορό αρχινάει και πάλι.
Τζουμπαλά …
Η φωτιά πια τη λάμψη έχει χάσει
κι ο αρχηγός τους πηγαίνει να πλαγιάσει
οι Ινδιάνοι φεύγουν τώρα κουρασμένοι
και ο μάγος μονάχος απομένει
Τραγουδά σιγά – σιγά και κάνει μάγια
στο Θεό των Ινδιάνων Τζουμπαλάγια

Τζουμπαλά …

Έχουμε μαζευτεί γύρω από τη φωτιά που φτιάξαμε,
παίζουμε τα τύμπανα και τραγουδάμε.
Χαμηλώστε την ένταση!!!!

Επίσκεψη μιας γιαγιάς στο νηπιαγωγείο μας

Posted on by

Με μεγάλη χαρά υποδεχτήκαμε μία γιαγιά που δέχτηκε την πρόσκλησή μας και ήρθε στο σχολείο για να μας περιγράψει τα παιχνίδια που παίζανε όταν ήταν εκείνη παιδί, αλλά και να μας μάθει παραδοσιακά παιχνίδια. Της φτιάξαμε την Κουταλίτσα, για να της τη δώσουμε ως δώρο και την περιμέναμε με ανυπομονησία.


Όταν ήρθε, μας μίλησε για τα παραδοσιακά παιχνίδια που παίζανε έξω στο δρόμο, για το κυνηγητό, το τσιλίκι, το τζαμί, αλλά και μας έμαθε το παιχνίδι Που’ ντο το δαχτυλίδι. Τέλος, της χαρίσαμε και από μια ζωγραφιά μας και μας είπε πως όποτε θέλουμε είναι πρόθυμη να έρχεται…

Η γαϊδούρα – Ένα πολύ αγαπημένο δικό μας τραγούδι

Posted on by

Η ΓΑΪΔΟΥΡΑ είναι ένα χιουμοριστικό τραγούδι  του οποίου τους στίχους ανακάλυψα στο ίντερνετ, αλλά δεν είχα μουσική. Το συνδύασα λοιπόν με τον Τσιρτσιλιάγκο , ένα παραδοσιακό τραγούδι της Θράκης, του οποίου οι στίχοι μοιάζουν, και του έδωσα τη συγκεκριμένη μελωδία.Οι εικόνες που δίνει στα παιδιά είναι ιδανικές για δραματοποίηση και το μάθαμε τώρα, γιατί είναι ιδανικό για τις απόκριες που πλησιάζουν. Επίσης είναι πολύ ωραίο για αμφιπλευρικότητα…


Έχασα τη γαϊδούρα μου
με ξύλα φορτωμένη
Απ’ το να μάτι είναι τυφλή
κι απ’ τ’ άλλο δε με βλέπει,
Απ’ το να αυτί είναι κουφή
κι απ’ τ’ άλλο δεν ακούει,
Απ’ το να πόδι είναι κουτσή
κι απ’ τ’ άλλο δεν πατάει,
Στην ανηφόρα δεν μπορεί
στην κατηφόρα πέφτει,
Όποιος τη βρει να τη χαρεί,
τα ξύλα να μου φέρει

Πες μου πως να νικήσω το κρύο;; (Τήξη – Πήξη)

Posted on by
Παραμύθι:

Ο μικρούλης χιονάνθρωπος με την ξύλινη πίπα και το μουλιασμένο από το χιόνι σκουφί, μέρες τώρα πάγωνε στη μέση του αγρού. Τουρτούριζε από το κρύο και δεν ήξερε τι να κάνει.

Ένα πρωινό λοιπόν, αποφάσισε να πάει βόλτα στην εξοχή και να ανακαλύψει πώς να νικήσει το κρύο.


Δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει…
Φτάνει στην άκρη του δάσους. Βλέπει ένα παρδαλό πουλί να κάθεται σε ένα γυμνό παγωμένο κλαδί.
– Όμορφό μου πουλί, πες μου σε παρακαλώ, πώς να νικήσω το κρύο;
– Να σφυρίζεις καλέ μου φίλε. Να σφυρίζεις συνέχεια όπως σφυρίζω κι εγώ.

– Πολύ αστεία η ιδέα σου καλό μου πουλί. Στ’ αλήθεια πολύ αστεία. Ευχαριστώ πάντως, θα το σκεφτώ.

Δρόμο παίρνει δρόμο αφήνει….
Φτάνει στην άκρη ενός παγωμένου βάλτου. Βλέπει ένα βάτραχο τυλιγμένο με το τεράστιο κασκόλ του.
– Αρχοντικέ μου βάτραχε, πες μου σε παρακαλώ πως να νικήσω το κρύο;
– Να κάνεις πατινάζ γλυστρώντας στον πάγο καλέ μου φίλε. Κοίταξέ με, όπως κάνω κι εγώ.

– Αμφιβάλλω αν θα πετύχει πράσινέ μου βάτραχε. Ευχαριστώ για την ιδέα σου, θα το σκεφτώ…

Δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει…
Φτάνει σε ένα παγωμένο λιβάδι. Βλέπει ένα βιαστικό λαγό που έσκαβε για να φτιάξει τη φωλιά του.
– Κύριε λαγέ, πες μου σε παρακαλώ πως να νικήσω το κρύο;
– Να σκάβεις καλέ μου φίλε, να σκάβεις για να ζεσταθείς.
-Οπωσδήποτε με κοροϊδεύουν, είπε ο μικρός χιονάνθρωπος….και κρυώνω τόσο πολύ.
Ο μικρός χιονάνθρωπος νιώθει πολύ μπερδεμένος. Προχωρά λίγο πιο κάτω. Το σκέφτεται, το ξανασκέφτεται, και αποφασίζει να δοκιμάσει…Σφυρίζει, γλιστρά στον πάγο, κάνει σωρούς από χώμα…και πέφτει ξερός από την κούραση. Απογοητευμένος και κρυωμένος, ο μικρός μας χιονάνθρωπος παίρνει ξανά το δρόμο του. Έχει πια νυχτώσει. Και τότε, μακριά, στο βάθος του δάσους, βλέπει μια καλύβα με φως.

Πλησιάζει, ανοίγει την πόρτα και προχωρά προς τη δυνατή φωτιά που καίει στο τζάκι.

– Επιτέλους ζέστη, λέει και νιώθει να ιδρώνει. Χοντρές σταγόνες νερού άρχισαν να κυλούν στο πρόσωπό του και στο σώμα του. Αισθάνεται τόσο ωραία, που αποκοιμιέται στην πολυθρόνα, χωρίς να καταλάβει ότι αλλάζει το σχήμα του και γίνεται όλο και μικρότερος…
– ΠΡΟΣΟΧΗΗΗΗΗΗ!!!!!! Λιώνεις! φωνάζουν δυνατά το πουλί, ο βάτραχος και ο λαγός. Δεν θα μείνει τίποτα από σένα. Μόνο η πίπα και το σκουφί σου θα μείνουν.

Όμως ο μικρός χιονάνθρωπος δεν ακούει πια τίποτα. Έχει τόσο πολύ λιώσει, που κανείς δεν καταλαβαίνει πώς ήταν πριν.

– Ίσως είναι πολύ αργά…λέει ο βάτραχος και κλαίει.
Ξαφνικά, ο μικρός χιονάνθρωπος κούνησε λίγο ό,τι είχε απομείνει από το ένα του χέρι. Τότε ο βάτραχος, το πουλί και ο λαγός τον αρπάζουν και τον βγάζουν έξω από την καλύβα. Μαζεύουν γρήγορα γρήγορα χιόνι, το στρώνουν στο κεφάλι του και τον κάνουν χοντρό όπως πριν. Ύστερα γεμίζουν την κοιλιά του και την κάνουν ολοστρόγγυλη όπως πριν.
Τότε, ο μικρός χιονάνθρωπος ξυπνά και…θαύμα! Δεν κρυώνει πια.
Οι μικροί του φίλοι είναι εκεί, χαρούμενοι που τον ζωντάνεψαν. Χοροπηδάνε γύρω του και τον κοιτάζουν με θαυμασμό.
Κι ο μικρός μας χιονάνθρωπος τους κοιτάζει και καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ζεστασιά από τη ζεστασιά της φιλίας…

ΠΗΓΗ: Γέφυρες, τ.37

Εικονογραφούμε το παραμύθι.

Το κάθε παιδί παίρνει ένα κομμάτι της ιστορίας και την εικονογραφεί ώστε να φτιάξουν το δικό τους παραμύθι.


Ανοιχτό Φύλλο εργασίας: Πες μου πως να νικήσω το κρύο
Τα παιδιά προτείνουν λύσεις για να νικήσει το κρύο και ντύνουν κατάλληλα το παιδί.
Πείραμα:
Σχηματίζουμε ένα χιονάνθρωπο με παγάκια και τον αφήνουμε στο καλοριφέρ να ζεσταθεί. Παρατηρούμε τι έγινε…
Κατασκευή:
Φτιάχνουμε ένα χιονάνθρωπο που δεν λιώνει, με ζυμάρι.
Αναλογίες:
1 αλεύρι
1 αλάτι
1/2 νερό
κανέλα και γαρύφαλο

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΥΦΩΝΑ

Posted on by
Του Αγιου Τρυφωνα(1/2).
Τρύφωνα πολύκαρπε,
έλα δω στ’αμπέλι μου
και στο χωραφάκι μου
να φάμε και να πιούμε

Η λαϊκή παράδοση συνδέει τον Άγιο με τα αμπέλια και τους αμπελουργούς μέσω ευρύτατα διαδεδομένης στο βαλκανικό χώρο αφήγησης. Σύμφωνα με μια παραλλαγή ο Άγιος Τρύφωνας κλάδευε το αμπέλι του αδιαφορώντας για τις αντίθετες υποδείξεις της Παναγίας και έκοψε τη μύτη του. Σήμερα όλοι οι αμπελουργικοί πληθυσμοί τηρούν αποχή από την εργασία τους. Την απαγόρευση εκφράζουν ρητά οι Στενημαχίτες : “Ας έρθ’ τ’ Αϊ Τρύφου η μέρα πρώτα, κι απέει πιάν’ς του σβανά στου χέρι σ’”. Η πρώτη του Φεβρουαρίου αποτελεί στη λαϊκή συνείδηση το θεσμοθετημένο χρονικό ορόσημο που σηματοδοτεί την αρχή του κλαδέματος και το οποίο ακολουθούν διαδοχικές αμπελουργικές φροντίδες. Είναι λοιπόν φυσικό να προσπαθούν οι αμπελουργοί να προστατέψουν με κάθε τρόπο το ευαίσθητο αμπέλι τους κατά την τόσο κρίσιμη αυτή χρονική στιγμή.
Ο Άγιος Τρύφωνας  θεωρείται φύλακας των αμπελιών.Στην Ανατολική Ρωμυλία οι αμπελουργοί, παρουσία του ιερέως που ευλογούσε,θυσίαζαν ταύρο,για να ευχαριστήσουν τον άγιο.
Μετα το φαγοπότι διοργάνωναν αγώνα πάλης. Μεταγενέστερα, την πρώτη του μήνα δεν έκαναν καμία εργασία για να μην μπαίνουν τα ποντίκια στο σπίτι ή καταστρέφουν τα σπαρτά.

Zωγραφίσαμε τον Άγιο Τρύφωνα με το κλαδευτήρι του που, παρά τις υποδείξεις της Παναγίας κλάδεψε το αμπέλι του και κόπηκε η μύτη του…