ΚΑΝΟΝΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ

Αισίως φτάσαμε στο Νοέμβριο και είναι καιρός να αρχίσουμε να δανειζόμαστε βιβλία. Πώς όμως θα μάθουμε στο Λέανδρο τι πρέπει να κάνει για να φροντίζει τα βιβλία; 
Παρακολουθήσαμε το βίντεο του βιβλίου Library Lion.  
 
Το λιοντάρι στη συγκεκριμένη ιστορία λατρεύει τα βιβλία και προσπαθεί να τηρήσει τους κανόνες της Βιβλιοθήκης, μια που θέλει συνεχώς να βρίσκεται εκεί.
Απομόνωσα τις εικόνες του βιβλίου, πρόσθεσα μερικά στοιχεία που με εξυπηρετούσαν, και ζήτησα από τα παιδιά να διατυπώσουν για κάθε εικόνα έναν τίτλο – κανόνα. Έτσι προσπαθήσαμε να μάθουμε όλους του κανόνες δανεισμού. 

 

 

 

 

 

 

 

Αρχικά τα παιδιά επέλεγαν τον τίτλο, τους τον διάβαζα και στη συνέχεια έπρεπε να τον τοποθετήσουν στην αντίστοιχη εικόνα. ‘Επειτα εμφανίστηκε ο Λέανδρος – γαντόκουκλα και τα παιδιά έπρεπε να  διατυπώσουν από έναν κανόνα στο Λιονταράκι που… συνέχεια τα μπέρδευε. Άκουγε πως τρώμε τα βιβλία, πως ξεσκονίζουμε τις σελίδες, και συνεχώς έκανε ξεκαρδιστικά λάθη. Έτσι του φτιάξαμε μια αφίσα για να μην τους ξεχνάει.
Τέλος, παίξαμε το παιχνίδι των Κανόνων και ζωγραφίσαμε με το δικό μας τρόπο τον Κανόνα που επιλέξαμε.

 

 

 
ΠΑΙΞΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!!!!
 

ΔΡΑΣΕΙΣ ΦΙΛΑΝΑΓΝΩΣΙΑΣ

Πλησιάζει η παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου, και ασχολούμαστε όλη την εβδομάδα με δραστηριότητες φιλαναγνωσίας. Αρχικά οργανώσαμε μια νέα γωνιά βιβλιοθήκης
Σήμερα διαβάσαμε το μυστήριο της παιδικής βιβλιοθήκης της εξαιρετικής Κατερίνας Τζαβάρα, και προσπαθήσαμε να βρούμε τον δικό μας βιβλιοφάγο.

 

Είπα λοιπόν στα παιδιά ότι βρήκα δαγκωμένα βιβλία μέσα στην καινούρια μας βιβλιοθήκη, και πως με τη βοήθεια του βιβλίου θα ανακαλύψουμε μαζί ποιος το έκανε.
Διάβασα το βιβλίο μέχρι το σημείο που τα παιδιά κρύβονται το βράδυ στη βιβλιοθήκη για να ανακαλύψουν τον ένοχο. Εκεί τους είπα πως τα παιδιά βρήκαν ένα γρίφο.
Ο γρίφος έγραφε:
“Το μυστήριο αν θες να λύσεις,
το βιβλίο με τον Μπάφυ πρέπει να ανοίξεις.”
Τα παιδιά έπρεπε να βρουν το βιβλίο του Μπάφυ, όπου κρυβόταν το δεύτερο στοιχείο:
“Το επόμενο στοιχείο είδα
να το κρατά ο Λύκος σε μια εφημερίδα”
Η λύση ήταν το βιβλίο Ο Λύκος ξαναγύρισε, όπου βρήκαν το 3ο στοιχείο:
“”Αν θες το γρίφο να λύσεις ολοταχώς,
κάτι έχει να σου πει ο κύριος χνουδωτός.”
Και τέλος, ο τελευταίος γρίφος:
“Ξέρεις που έχει κρύο και που είναι ο πάγος;
Εκεί θα κρύβεται και ο Βιβλιοφάγος”
 Τα παιδιά δυσκολεύτηκαν σε αυτό το γρίφο, γι αυτό και ρώτησαν τα παιδιά του Δημοτικού. Με τη βοήθειά τους, οδηγήθηκαν στο ψυγείο, όπου τους περίμενε μια μεγάλη έκπληξη:
 Ο ΒΙΒΛΙΟΦΑΓΟΣ!!!!!!!!!!!!!
 
Ο δικός μας βιβλιοφάγος λατρεύει τα βιβλία. Μπαίνει λοιπόν κρυφά το βράδυ, παίρνει ένα βιβλίο και κρύβεται στο ψυγείο για να το διαβάσει. Αφού μιλήσαμε για το πως πρέπει να φερόμαστε στα βιβλία, και τα εξηγήσαμε στον βιβλιοφάγο μας, αποφασίσαμε να τον ορίσουμε βιβλιοθηκονόμο και φύλακα της βιβλιοθήκης. Έτσι, πήγε ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
 
Στη συνέχεια φτιάξαμε και τον βιβλιοφάγο του δωματίου μας.
Σήμερα παρακολουθήσαμε και την αφήγηση ενός παραμυθιού στην Βιβλιόραση (μια ιδέα της Δέσποινας Παρταλά).

Το κάθε παιδί αφηγούνταν το παραμύθι του.

Τέλος, εικονογραφήσαμε και μαγνητοφωνήσαμε το ποίημα Βιβλιοχαρά

«Διαβάζουμε, εγώ κι εσύ.

Τα γράμματα γίνονται λέξεις

κι οι λέξεις έπειτα, όλες μαζί,

γίνονται βιβλία να διαλέξεις.

Άκου πώς ψιθυρίζουν!

Ποτάμια στις σελίδες κελαρύζουν,

αρκούδες τραγουδούν, όταν το φεγγάρι αντικρίζουν.

Μπαίνουμε σε κάστρα φοβερά.

Δέντρα σκαρφαλώνουν ως τα σύννεφα.

Γενναία κορίτσια πετούν θαρρετά,

αγόρια ψαρεύουν άστρα λαμπερά.

Εσύ κι εγώ διαβάζουμε μαζί,

«βιβλιοχαρά» σ’ όλη τη γη».

Αυτό είναι το μήνυμα-ποίημα που ανέλαβε να γράψει φέτος η πολυβραβευμένη συγγραφέας Pat Mora (ΗΠΑ ) για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου. Στη χώρα μας, το Ελληνικό Τμήμα της ΙΒΒΥ/Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, φρόντισε ώστε να μεταφραστεί το μήνυμα στα ελληνικά από την Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου.

Keep Sharing!!!

 

 

O KAΛΥΤΕΡΟΣ ΑΦΗΓΗΤΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου σήμερα, και τι καλύτερο από μια δραστηριότητα φιλαναγνωσίας στην τάξη… Τα παιδιά φέρανε από το σπίτι τους το αγαπημένο τους παραμύθι, με σκοπό να το αφηγηθούν στην παρεούλα μας.
Στη συνέχεια σκάναρε ο καθένας το δικό του παραμύθι, για να φτιάξει το ΔΙΠΛΩΜΑ του καλύτερου αφηγητή.
Έβαλε ο καθένας τη δική του πινελιά και έτοιμα:
Φτιάξαμε και ο καθένας το δικό του σελειδοδείκτη για τα αγαπημένα του βιβλία…
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!!!

2 Απριλίου Ημέρα Παιδικού Βιβλίου

Όλη την εβδομάδα που μας πέρασε ασχοληθήκαμε
με τα βιβλία και τη φιλαναγνωσία.
Επισκεφθήκαμε τη βιβλιοθήκη του Δημοτικού,
φέραμε βιβλία από το σπίτι,
περιεργαστήκαμε λεξικά, εγκυκλοπαίδειες, βιβλία μαγειρικής,
στήσαμε το νέο μας βιβλιοπωλείο,
διαβάσαμε ΠΟΛΛΛΛΛΑΑΑΑΑ παραμύθια,
και αφού σήμερα είναι Παρασκευή,
επιλέξαμε από το βιβλιοπωλείο όποιο βιβλίο θέλαμε,
και φτιάξαμε και σελιδοδείκτες
με εφημερίδες και πολύχρωμα χαρτάκια
για να τους χρησιμοποιήσουμε στο διάβασμά μας…

2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Το μήνυμα του 2005 της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα

Τα βιβλία είναι μάτια μαγικά
Τα χρόνια τα παλιά, στην αρχαία Ινδία, ζούσε ένα αγόρι που το έλεγαν Καπίλ. Του άρεσε να διαβάζει κι ήταν και πολύ περίεργο. ΄Ενα σωρό ερωτήματα περνούσαν από το μυαλό του. Γιατί ο ήλιος είναι στρογγυλός και γιατί το φεγγάρι αλλάζει σχήμα; Γιατί τα δέντρα ψηλώνουν τόσο; Γιατί τ’ αστέρια δεν πέφτουν από τον ουρανό;
Ο Καπίλ έψαχνε να βρει τις απαντήσεις στα βιβλία από φύλλα φοινικιάς που τα είχαν γράψει άνθρωποι σοφοί. Διάβαζε λοιπόν κάθε βιβλίο που έπεφτε στα χέρια του.
Μια μέρα, την ώρα που διάβαζε ένα βιβλίο, η μητέρα του τού έδωσε ένα δέμα και του είπε: «΄Ασε το βιβλίο και πήγαινε φαγητό στον πατέρα σου. Θα είναι πολύ πεινασμένος».
Ο Καπίλ σηκώθηκε με το βιβλίο στα χέρια, πήρε το δέμα και ξεκίνησε. Περπατώντας στο στριφτό και δύσβατο μονοπάτι του δάσους, συνέχιζε να διαβάζει.

Ξαφνικά, σκόνταψε σε μια πέτρα, παραπάτησε κι έπεσε. Το μεγάλο του δάχτυλo μάτωσε. Ο Καπίλ σηκώθηκε κι άρχισε πάλι να διαβάζει – τα μάτια του δεν ξεκολλούσαν από το βιβλίο. Πιο κάτω, σκοντάφτει ξανά και πέφτει με τα μούτρα στο χώμα. Αυτή τη φορά πληγώθηκε πιο πολύ, μα εκείνο που διάβαζε στο βιβλίο με τα φύλλα φοινικιάς τον έκανε να ξεχάσει το χτύπημά του.


Ξάφνου έλαμψε κάτι σαν αστραπή κι ακούστηκε ένα γέλιο μελωδικό. Ο Καπίλ σήκωσε τα μάτια. Μια πανέμορφη γυναίκα μ’ ένα φωτοστέφανο στο κεφάλι, ντυμένη μ’ ένα σάρι λευκό, του χαμογελούσε. Καθόταν πάνω σ’ έναν πανώριο άσπρο κύκνο κι είχε τέσσερα χέρια.

Στο ένα κρατούσε έναν κύλινδρο φωτεινό και στ’ άλλα δυο ένα όργανο μουσικής που το έλεγαν βίνα. Το τέταρτο χέρι της το άπλωσε προς το μέρος του Καπίλ και του είπε: «Η δίψα σου για γνώση, παιδί μου, μ’ εντυπωσίασε. Θα σου προσφέρω λοιπόν ένα δώρο. Πες μου τι επιθυμείς περισσότερο;»
Το αγόρι ανοιγόκλεισε τα μάτια με δέος. Αυτή που έβλεπε μπροστά του ήταν η Σαρασβάτι, η θεά της γνώσης! Χωρίς δεύτερη σκέψη, ένωσε τα χέρια του, έσκυψε και μουρμούρισε: «Παρακαλώ, θεά, χάρισέ μου ένα δεύτερο ζευγάρι μάτια για τα πόδια μου, να μπορώ να διαβάζω περπατώντας!»
«Ας γίνει το θέλημά σου!» έδωσε η θεά την ευλογία της αγγίζοντάς το κεφάλι του Καπίλ.
Κι εξαφανίστηκε μέσα στα σύννεφα.
Ο Καπίλ κοίταξε προς τα κάτω. ΄Αλλο ένα ζευγάρι μάτια βρισκόταν τώρα στα πόδια του. Πέταξε από χαρά! ΄Επειτα βάλθηκε να κατεβαίνει το στριφτό μονοπάτι του δάσους, με τα μάτια στο βιβλίο και τα πόδια του να τον οδηγούν σωστά.
Με την αγάπη που είχε για το διάβασμα ο Καπίλ, όταν μεγάλωσε, έγινε ένας από τους μεγαλύτερους σοφούς της Ινδίας. ΄Ηταν ξακουστός πέρα ως πέρα στη χώρα για τη μεγάλη του σοφία. Του έδωσαν μάλιστα κι ένα δεύτερο όνομα, «Τσακσουπάντ», που στα σανσκριτικά σημαίνει «εκείνος με τα μάτια στα πόδια».

Η Σαρασβάτι είναι η ινδική μυθολογική θεά της μάθησης, της γνώσης, της μουσικής και του λόγου. Η ιστορία αυτή βασίζεται σ’ έναν αρχαίο ινδικό μύθο για ένα αγόρι, που ανακάλυψε ότι η γνώση έρχεται από τις λέξεις των σοφών, τις γραμμένες σε χειρόγραφα φύλλα φοινικιάς.
Τα βιβλία είναι τα μαγικά μας μάτια. Μας δίνουν γνώση και πληροφορίες και μας οδηγούν μέσ’ από τα δύσκολα και δύσβατα μονοπάτια της ζωής.
Manorama Jafa (Ινδία)
Απόδοση: Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου
Αφού εξερευνήσαμε τη βιβλιοθήκη του Δημοτικού Σχολείου

και είδαμε τα είδη των βιβλίων,

το κάθε παιδί έφερε από το σπίτι του ένα βιβλίο (όχι απαραίτητα λογοτεχνικό).

Έτσι, τα κατηγοριοποιήσαμε και μετατρέψαμε το μαγαζάκι σε βιβλιοπωλείο.