ΤΕΛΕΤΗ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ eTwinning 2020: 1ο Βραβείο για το έργο του Νηπιαγωγείου Όσσας

Την Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2020 μεταδόθηκε ζωντανά από Βρυξέλλες η τελετή απονομής των Ευρωπαϊκών Βραβείων eTwinning.


Το Νηπιαγωγείο Όσσας με τους εταίρους του κατέκτησε την 1η θέση για το Περιβαλλοντικό έργο του “eTreeHuggers: 1,2, tree, save the trees with me”. Το βραβείο απονεμήθηκε σε ζωντανή σύνδεση από εκπροσώπους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Εκτελεστικού Οργανισμού Εκπαίδευσης και Πολιτισμού.
Στην τελετή μίλησε η ιδρύτρια του έργου και Προϊσταμένη του Νηπιαγωγείου Όσσας, Μαρίνα Ζαχαρία, ενώ παράλληλα μεταδόθηκε και ένα βίντεο αφιέρωμα στο έργο με συνεντεύξεις δύο νηπίων της Όσσας και της Προϊσταμένης του Νηπιαγωγείου.

Το συγκεκριμένο βραβείο αφιερώνεται σε όλους τους μαθητές και τους γονείς τους που πάντα βρίσκονται δίπλα μας.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε τo video αφιέρωμα στο έργο μας στον παρακάτω σύνδεσμο.

Εφημερίδεεεεες!!!! Η Κατοχή με τα μάτια ενός παιδιού

Με αφορμή αυτή τη φωτογραφία, από το βιβλίο Το Έπος του 40, αρχίσαμε να συζητάμε για τις εφημερίδες τους και το ρόλο τους .

 

Συζητήσαμε για τον τρόπο με τον οποίο ενημερώνονταν οι άνθρωποι παλιότερα και τον τρόπο με τον οποίο μαθαίνουμε τα νέα σήμερα.

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο για το πώς ήταν η καθημερινότητα για τα παιδιά της Κατοχής, εντοπίσαμε τη συνέντευξη του 90χρονου Σόλωνα Ουσαντζόπουλου, ο οποίος περιγράφει τη μέρα που οι Γερμανοί κατέλαβαν τη Θεσσαλονίκη.

Οι περιγραφές του είναι πολύ αναπαραστατικές και τα παιδιά θέλησαν να τις ζωγραφίσουν.

Έτσι, αφού χωρίσαμε τις ιστορίες του σε θέματα, αποφασίσαμε να τις εικονογραφήσουμε και να δημιουργήσουμε μια εφημερίδα στην οποία θα περιγράφουμε την ιστορία της Κατοχής μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Οι μαθητές σε ομάδες ζωγράφισαν την κάθε ιστορία.

Η στιγμή που έφτασαν
οι γερμανοί αξιωματικοί, με μια μεγάλη μηχανή,
στην είσοδο του Λευκού Πύργου. Ο έλληνας
στρατιώτης ήταν με το όπλο στα χέρια και
παρατεταμένο, στη σιδερένια είσοδο, και
αρνούνταν να τους αφήσει να περάσουν μέσα.
Αυτοί τον κοιτούσαν αποσβολωμένοι, δεν τον
πείραξαν. Ο κόσμος που κοιτούσε και ήταν στο
σημείο άρχισε να τον χειροκροτεί. Δύο ολόκληρες
ώρες ήταν οι Γερμανοί μπροστά του κι αυτός
έστεκε εκεί όρθιος, ασάλευτος, με το όπλο στα
χέρια.

Τα πάρκα ήταν γεμάτα με όπλα, χλαίνες
και παλάσκες παντού. Θυμάμαι πως
περπατούσα και γύρω μου ήταν γεμάτο
όπλα, εκεί που πατούσα, μπροστά μου,
στα κλαδιά κρεμασμένα»

«Μετά την εισβολή, όταν επιστρέψαμε στο σπίτι»,
«αντικρίσαμε τους Γερμανούς να πηδάνε σαν
βατράχια και να σκαρφαλώνουν από τα κάγκελα
για να ανοίξουν την πολυτελή βίλα που είχαν
εγκαταλείψει οι ιδιοκτήτες εξαιτίας του πολέμου
και να μπουν μέσα, για να το καταλάβουν. Το σπίτι
ήταν επιπλωμένο, τέτοια πολυτέλεια δεν υπήρχε
πουθενά, όλα ήταν πανάκριβα, τέλεια – χαλιά,
έπιπλα, φωτιστικά, μεγάλες πόρτες, κάθε δωμάτιο
και τζάκι, και ήρθαν για να μείνουν μέσα, γερμανοί
αξιωματικοί. Γύρω από το σπίτι, στα πάρκα,
υπήρχαν παντού γερμανοί στρατιώτες και ο
εξοπλισμός τους. Ήταν τρομακτική η εικόνα».

Πολλοί έμπαιναν στις αποθήκες που
εγκατέλειψαν οι Άγγλοι κι έπαιρναν ό,τι
έβρισκαν μπροστά τους. Θυμάμαι και
γελάω όταν θυμάμαι δύο άτομα που
έκλεψαν τις κουβέρτες, τις είχαν κάνει
μια τεράστια μπάλα που δεν χωρούσε
από την πόρτα της αποθήκης και με
δυσκολία τη φόρτωσαν στο κάρο, ένας
άλλος είχε μαζέψει όλες τις αγγλικές
κάσκες και τις φορούσε τη μία πάνω
στην άλλη, καμιά δεκαριά», σημειώνει
και γελώντας «ομολογεί» πως κι αυτός
συμμετείχε στο… πλιάτσικο, μαζεύοντας
τις κιμωλίες, διότι θεωρούσε πως ήταν
πολύτιμες.

Εμείς ζούσαμε στο σπιτάκι κι έβλεπα τους γερμανούς στρατιώτες όλη
την ημέρα, ήμουν μικρό παιδί. Ζούσα ανάμεσά τους, σχολείο δεν πήγαινα
διότι με τους βομβαρδισμούς είχε καταστραφεί και δεν γνώριζα τι
έκαναν, τι είναι το τρίτο Ράιχ. Έβλεπα που αφήναν τις μπότες τους έξω
λασπωμένες. Κανείς δεν έκανε δουλειές για τους άλλους, ακόμα και οι
μεγάλοι αξιωματικοί μόνοι τους φρόντιζαν τα πράγματά τους.

Εγώ δεν ξέρω πώς μου έκοψε,
γυάλισα τις μπότες τους. Μόλις το
είδε ένας γερμανός αξιωματικός,
άνοιξε το παράθυρο και έβγαλε μια
φετάρα με ψωμί, βούτυρο και
μαρμελάδα. Μεγάλη πείνα είχε τότε,
εγώ όταν την είδα την πήρα και την
έφαγα λαίμαργα. Δεν θα ξεχάσω
ποτέ τη γεύση που είχε»…



Λήψη αρχείου

 

Εβδομάδα Δράσης για τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΔΡΑΣΗΣ για τους ΣΤΟΧΟΥΣ ΒΙΩΣΙΜΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, μέρος της παγκόσμιας εβδομάδας κινητοποίησης του ΟΗΕ, είναι επικεντρωμένη στην γενικότερη αφύπνιση για τους Παγκόσμιους Στόχους και για την αντιμετώπιση της πανδημίας αναδεικνύοντας
τη σημασία της στην διατήρηση της ζωής και της ευημερίας.
Στο πλαίσιο αυτό, καλούνται Φορείς καθώς και Ενεργοί Πολίτες, να αναπτύξουν δράσεις ενημέρωσης και διάδρασης ώστε να συνεισφέρουν στην ευρύτερη ενημέρωση και αφύπνιση για τους Παγκόσμιους Στόχους.


Καλούμαστε όλοι να γίνουμε ΠΡΕΣΒΕΥΤΕΣ των Παγκόσμιων Στόχων, επικοινωνώντας τα μηνύματα της καμπάνιας, φτιάχνοντας τα δικά μας, κάνοντας αναρτήσεις & δημιουργώντας σλόγκαν, υιοθετώντας τους Στόχους στην καθημερινότητα μας ώστε να γίνουν πράξη για τον άνθρωπο και τον πλανήτη!

Το Νηπιαγωγείο Όσσας, στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού μας Προγράμματος eTwinning “Little eTwinners Steaming with Sustainable Goals”, συμμετέχει στην εβδομάδα δράσης για τους Παγκόσμιους Στοχους βιώσιμης ανάπτυξης, με στόχο τα παιδιά να γνωρίσουν τους στόχους αυτούς και να τους αποδώσουν κριτικά και εικαστικά με όποιο τρόπο μπορούν.

Η δράση μας περιλαμβάνεται στον Παγκόσμιο Χάρτη

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ:

Τα νήπια μαθαίνουν για τους 17 Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης μεσα από το παραμύθι των Ηνωμένων Εθνών “Frieda takes action” και ζωγραφίζουν τους στόχους όπως εκείνα τους φαντάζονται.

Στη συνέχεια δημιουργούν ένα χάρτη για επιδαπέδιο ρομπότ και σημαίες με τους αριθμούς από το 1-17.

Το κάθε παιδί επιλέγει έναν στόχο και προγραμματίζει το ρομποτακι ώστε να φτάσει στο συγκεκριμένο σημείο. Τέλος πρέπει να τοποθετήσει εκεί τη σημαία και να περιγράψει το στόχο με βάση το σύμβολο που βλέπει.

 

Μαθήματα Ρομποτικής

Το Νηπιαγωγείο μας συμμετέχει στην Ευρωπαϊκή Εβδομάδα προγραμματισμού με διάφορες δραστηριότητες. Μία από αυτές, είναι η δράση Παπάκι SOS. Το παπάκι χάθηκε και ψάχνει τη μαμά του.

Αρχικά προσεγγίζουμε το θέμα ΕΝΣΩΜΑΤΑ. Τα παιδιά γίνονται παπάκια διασώστες και πρέπει να σώσουν το μικρό παπάκι.

Σε δεύτερη φάση, οδηγούμαστε στο χάρτη του Beebot όπου τα παιδιά εμπράγματα προσπαθούν να κάνουν το ίδιο. Το επιδαπέδιο ρομπότ σε θέση διασώστη πλέον προγραμματίζεται από τα παιδιά να φτάσει στο μικρό παπάκι.

Τέλος, αναπαραστατικά κάνουμε το ίδιο και στο χαρτί.

Κάπως έτσι μαθαίνουμε μέσα από το παιχνίδι

STEM και Παγκόσμια Ημέρα των ζώων

Το Νηπιαγωγείο μας συμμετέχει στο Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα ΣΤΕΜ “Little eTwinners Steaming with sustainable goals”. Στα πλαίσια αυτού του προγράμματος, είχαμε την πρόκληση να βοηθήσουμε τα ζώα φτιάχνοντας ένα ασφαλές καταφύγιο όπου θα μπορούσαν να προφυλαχθούν από τη βροχή.

Αρχικά φτιάξαμε σε ομάδες τις κατασκευές και στη συνέχεια πειραματιστήκαμε με υλικά, ώστε να βρούμε ποιο είναι αδιάβροχο.

Αφού καταλήξαμε στο υλικό, έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο αυτό να αντέχει το νερό και να μην πέφτει. Έτσι έπρεπε να βάλουμε στηρίγματα. Τα παιδιά και πάλι έβαλαν τα δυνατά τους και κατάφεραν να φτιάξουν υποστηλώματα. Αυτό που έμενε ήταν να υπολογίσουν πόσο πλαστικό χρειάζονταν για να καλύψουν την επιφάνεια.

Να μετρήσουμε, είπαν. Άρχισαν να μετρούν με τα χέρια, αλλά μετά τους ήρθε η ιδέα του χάρακα, από τα μεγαλύτερα αδέρφια τους.

Τους προμήθευσα με χάρακες και άρχισαν να μετρούν.

“Από το 2 μέχρι το 3 και το 0″, ” Από το 3 μέχρι το 10″ μετρούσαν  προσπαθώντας να βρουν πώς μετράει κανείς με το χάρακα.

 

Στη συνέχεια στο πλαστικό έπρεπε να σχηματίσουν το σχήμα που ήθελαν, ορθογώνιο ή τετράγωνο (τους βγήκε πολύ εύκολα).

Τέλος, η δοκιμή (οι υπολογισμοί ήταν σωστοί) και φυσικά το τεστ της βροχής.

Αξιολόγηση

Η όλη διαδικασία βοήθησε τα παιδιά να συνεργαστούν, να επικοινωνήσουν, να αναπτύξουν την κριτική σκέψη και τη δημιουργικότητά τους.

Πάνω απ όλα βέβαια, μάθανε μέσα από το παιχνίδι!!!

Απολαύστε το βίντεο!!