ΗΜΕΡΑ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗΣ: ΠΟΡΤΟΦΟΛΙΑ ΓΙΑΤΙ ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ

Οι γονείς δουλεύουν και τα χρήματα τα βάζουν στις τσέπες τους είπαν τα παιδιά.

– Κι αν δεν χωρούν στις τσέπες;;

– Στα πορτοφόλια τους.

– Εμείς όμως δεν έχουμε λεφτά, ούτε πορτοφόλια για να τα φυλάξουμε…

– Και γιατί δεν φτιάχνουμε;;;;

– Έτσι θα μπορούμε κι εμείς να ψωνίζουμε και να τρώμε στην ταβέρνα του νηπιαγωγείου…

Κουμπαράδες λοιπόν ΤΕΛΟΣ για φέτος…

ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΛΙΓΑ ΛΕΦΤΑ ΚΥΡΙΑ, ΤΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΜΑΣ

ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, ΣΤΑ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙΑ

ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ, ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΥΒΟΥΜΕ

ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΛΕΦΤΑ, ΤΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ.

Έτσι, οι κουμπαράδες φέτος γίνανε πορτοφόλια, και το χαρήκαμε πολύ που επιτέλους έχουμε κι εμείς λεφτά να παίζουμε… Τα φυλάξαμε καλά στο σχολείο για να μην μας τα πάρουν οι κλέφτες!!!

Πίσω στο σχολείο: Το Σταφύλι με φελούς από τα μπουκάλια

Μετά την επίσκεψη στον αμπελώνα του Μπαμπατζίμ στο χωριό, κι αφού γεμίσαμε τις βαλίτσες μας με εμπειρίες, μυρωδιές και χρώματα, γυρίσαμε στο σχολείο και αποτυπώσαμε στο χαρτί αυτό που βιώσαμε: Τα σταφύλια που τρυγησαμε.

Και πιο καλύτερο υλικό από τους φελούς των μπουκαλιών, δεν υπήρχε…

Επίσκεψη στον Αμπελώνα του Μπαμπατζίμ στην Όσσα

ΤΑ ΔΩΡΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ

Φτιάξαμε ένα μπρελόκ με τη φωτογραφία μας και δέσαμε τη ζωγραφιά και το ερωτηματολόγιο του παππού, που απαντήσαμε. Έτσι ετοιμάσαμε το δωράκι μας για τον παππού και τη γιαγιά.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΡΙΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ

Παγκόσμια ημέρα Τρίτης Ηλικίας η 1 Οκτωβρίου. Για να ξεφύγουμε από τα τετριμμένα σκέφτηκα να μιλήσουμε για τον κύκλο ζωής του ανθρώπου. Αφορμή οι παρακάτω εικόνες του 19ου αι. που βρήκα στο διαδίκτυο:

Αφού λοιπόν παρατηρήσουμε τις εικόνες και μιλήσουμε για τον κύκλο ζωής του ανθρώπου, μπορούμε να επικεντρωθούμε στους παππούδες, το πως θα πρεπε να φερόμαστε, τι ανάγκες έχουν, τι κάνουν πολύ καλά, και να τα καταγράψουμε

Επίσης ένα πολύ ωραίο ποίημα που  μου άρεσε και πιστεύω είναι πολύ καλό για δραματοποίηση είναι το “Να μουν παππούς” του Γ. Σουρή

“Αχ! έλεγε ο Κοκός,

παππούς να ήμουν τώρα,

να κάνω το σοφό,

να βήχω, να ρουφώ

ταμπάκο κάθε ώρα!

Να έχω άσπρα γένια,

ποτέ να μη διαβάζω,

σχολειό να μην πηγαίνω,

στο σπίτι μου να μένω

και όλο να νυστάζω.

Να παίζω όλη μέρα

με ένα κομπολόγι,

να μη μου λέν’ δουλειά

και να φορώ γυαλιά

και να ‘χω και ρολόγι.

Να λέω παραμύθια

απάνω από το στρώμα

και όλοι στη μιλιά μου

να στέκουν εμπροστά μου

με ανοικτό το στόμα.

Να ‘χω και μια μαγκούρα

να κάνω τον κακό,

κι άμα θυμός με πάρει,

ν’ αρχίζω στο στειλιάρι

και τον τρελό – Κοκό”

Αυτά και άλλα. λέει

με γνώση παιδική.

Μα ο Κοκός δεν ξέρει

πως θέλουν ολ’ οι γέροι

να γίνουνε Κοκοί.

(“Να ήμουνα παππούς” Γ. Σουρής)

Τέλος, ένα φύλλο εργασίας που νομίζω πως θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι το να ζωγραφίσουν τον εαυτό τους τώρα και πως θα είναι σε 70 χρόνια.