Εφημερίδεεεεες!!!! Η Κατοχή με τα μάτια ενός παιδιού

Με αφορμή αυτή τη φωτογραφία, από το βιβλίο Το Έπος του 40, αρχίσαμε να συζητάμε για τις εφημερίδες τους και το ρόλο τους .

 

Συζητήσαμε για τον τρόπο με τον οποίο ενημερώνονταν οι άνθρωποι παλιότερα και τον τρόπο με τον οποίο μαθαίνουμε τα νέα σήμερα.

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο για το πώς ήταν η καθημερινότητα για τα παιδιά της Κατοχής, εντοπίσαμε τη συνέντευξη του 90χρονου Σόλωνα Ουσαντζόπουλου, ο οποίος περιγράφει τη μέρα που οι Γερμανοί κατέλαβαν τη Θεσσαλονίκη.

Οι περιγραφές του είναι πολύ αναπαραστατικές και τα παιδιά θέλησαν να τις ζωγραφίσουν.

Έτσι, αφού χωρίσαμε τις ιστορίες του σε θέματα, αποφασίσαμε να τις εικονογραφήσουμε και να δημιουργήσουμε μια εφημερίδα στην οποία θα περιγράφουμε την ιστορία της Κατοχής μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Οι μαθητές σε ομάδες ζωγράφισαν την κάθε ιστορία.

Η στιγμή που έφτασαν
οι γερμανοί αξιωματικοί, με μια μεγάλη μηχανή,
στην είσοδο του Λευκού Πύργου. Ο έλληνας
στρατιώτης ήταν με το όπλο στα χέρια και
παρατεταμένο, στη σιδερένια είσοδο, και
αρνούνταν να τους αφήσει να περάσουν μέσα.
Αυτοί τον κοιτούσαν αποσβολωμένοι, δεν τον
πείραξαν. Ο κόσμος που κοιτούσε και ήταν στο
σημείο άρχισε να τον χειροκροτεί. Δύο ολόκληρες
ώρες ήταν οι Γερμανοί μπροστά του κι αυτός
έστεκε εκεί όρθιος, ασάλευτος, με το όπλο στα
χέρια.

Τα πάρκα ήταν γεμάτα με όπλα, χλαίνες
και παλάσκες παντού. Θυμάμαι πως
περπατούσα και γύρω μου ήταν γεμάτο
όπλα, εκεί που πατούσα, μπροστά μου,
στα κλαδιά κρεμασμένα»

«Μετά την εισβολή, όταν επιστρέψαμε στο σπίτι»,
«αντικρίσαμε τους Γερμανούς να πηδάνε σαν
βατράχια και να σκαρφαλώνουν από τα κάγκελα
για να ανοίξουν την πολυτελή βίλα που είχαν
εγκαταλείψει οι ιδιοκτήτες εξαιτίας του πολέμου
και να μπουν μέσα, για να το καταλάβουν. Το σπίτι
ήταν επιπλωμένο, τέτοια πολυτέλεια δεν υπήρχε
πουθενά, όλα ήταν πανάκριβα, τέλεια – χαλιά,
έπιπλα, φωτιστικά, μεγάλες πόρτες, κάθε δωμάτιο
και τζάκι, και ήρθαν για να μείνουν μέσα, γερμανοί
αξιωματικοί. Γύρω από το σπίτι, στα πάρκα,
υπήρχαν παντού γερμανοί στρατιώτες και ο
εξοπλισμός τους. Ήταν τρομακτική η εικόνα».

Πολλοί έμπαιναν στις αποθήκες που
εγκατέλειψαν οι Άγγλοι κι έπαιρναν ό,τι
έβρισκαν μπροστά τους. Θυμάμαι και
γελάω όταν θυμάμαι δύο άτομα που
έκλεψαν τις κουβέρτες, τις είχαν κάνει
μια τεράστια μπάλα που δεν χωρούσε
από την πόρτα της αποθήκης και με
δυσκολία τη φόρτωσαν στο κάρο, ένας
άλλος είχε μαζέψει όλες τις αγγλικές
κάσκες και τις φορούσε τη μία πάνω
στην άλλη, καμιά δεκαριά», σημειώνει
και γελώντας «ομολογεί» πως κι αυτός
συμμετείχε στο… πλιάτσικο, μαζεύοντας
τις κιμωλίες, διότι θεωρούσε πως ήταν
πολύτιμες.

Εμείς ζούσαμε στο σπιτάκι κι έβλεπα τους γερμανούς στρατιώτες όλη
την ημέρα, ήμουν μικρό παιδί. Ζούσα ανάμεσά τους, σχολείο δεν πήγαινα
διότι με τους βομβαρδισμούς είχε καταστραφεί και δεν γνώριζα τι
έκαναν, τι είναι το τρίτο Ράιχ. Έβλεπα που αφήναν τις μπότες τους έξω
λασπωμένες. Κανείς δεν έκανε δουλειές για τους άλλους, ακόμα και οι
μεγάλοι αξιωματικοί μόνοι τους φρόντιζαν τα πράγματά τους.

Εγώ δεν ξέρω πώς μου έκοψε,
γυάλισα τις μπότες τους. Μόλις το
είδε ένας γερμανός αξιωματικός,
άνοιξε το παράθυρο και έβγαλε μια
φετάρα με ψωμί, βούτυρο και
μαρμελάδα. Μεγάλη πείνα είχε τότε,
εγώ όταν την είδα την πήρα και την
έφαγα λαίμαργα. Δεν θα ξεχάσω
ποτέ τη γεύση που είχε»…



Λήψη αρχείου

 

Το παιδί και το ταμπούρλο: Διδακτική Αξιοποίηση για την 28η Οκτωβρίου

Μέρες τώρα ετοιμαζόμαστε για την δραματοποίηση του τραγουδιού “Το παιδί και το Ταμπούρλο” στη γιορτή της 28ης Οκτωβρίου. 
 
TO ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΜΠΟΥΡΛΟ
Ζούσε κάποτε στον κόσμο τον αγιάτρευτο

Ένα αγόρι ξεχασμένο κι απροστάτευτο.
Είχε ένα μικρό ταμπούρλο και το βάραγε.
Τι ψυχή βασανισμένη να `ταν άραγε;

Ταμ ταμ ταμ ταμ
Η γειτονιά του δεν το κράταγε.
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Τους δρόμους πήρε και περπάταγε.
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Καπνός τριγύρω δε φαινότανε
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Μα κάπου πόλεμος γινότανε.

Τι τα θέλει τα βιβλία και τα γράμματα
Σ’ όλους έρχονται μια μέρα τα γεράματα.
Τι τα θέλει τα παλάτια, τα μαλάματα.
Η ζωή κυλάει με δάκρυα και με κλάματα.

Ταμ ταμ ταμ ταμ
Κανένας τόπος δεν τον χώραγε
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Στις ερημιές μακριά προχώραγε.
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Ούτ’ ένα φύλλο δεν κουνιότανε
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Μα κάπου πόλεμος γινότανε.

Νύχτα μέρα περπατούσε ασταμάτητα
Σε λαγκάδια φουντωμένα, δάση απάτητα.
Μα στου ποταμού την άκρη που αργοκύλαγε, 
Το τσακάλι του πολέμου παραφύλαγε.

Ταμ ταμ ταμ ταμ
Με τ’ άγριο νύχι του σημάδεψε
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Και μια ζωούλα ακόμα κλάδεψε.
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Τ’ αγόρι λες ονειρευότανε
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Μα γύρω πόλεμος γινότανε.

Κι όταν στις κορφές απάνω μέρα χάραξε
Στη μικρή καρδιά του μέσα κάτι σπάραξε.
Έτσι πέρασε στη χώρα του αμίλητου
Και τ’ αγρίμια του άλλου κόσμου γίναν φίλοι του.

Ταμ ταμ ταμ ταμ
Της γης ο κόρφος δεν τον χώρεσε
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Στον ουρανό βαθιά προχώρησε.
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Ταμπούρλο πια δεν ακουγότανε
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Μα πάντα πόλεμος γινότανε.

Ταμ ταμ ταμ ταμ
Ταμπούρλο πια δεν ακουγότανε
Ταμ ταμ ταμ ταμ
Μα πάντα πόλεμος γινότανε.

 
Το τραγούδι συγκίνησε τα παιδιά από την αρχή. 
Μιλήσαμε για τον ήρωα και τη ζωή του. Πως τον φαντάζονται; Τι λέτε να ονειρεύεται πριν τον χτυπήσει η σφαίρα του πολέμου; Τι θα σκεφτόσασταν εσείς στη θέση του; Τα παιδιά χωρισμένα σε ομάδες εικονογραφούν τα όνειρα του ήρωα και το σκηνικό του πολέμου.
Στη συνέχεια σε ατομικό επίπεδο γίνονται τα ίδια οι ήρωες και ζωγραφίζουν τα όνειρα που θα είχαν αν ζούσαν εν καιρώ πολέμου.

 

 

Τέλος, φτιάξαμε το παιδί με το ταμπούρλο για πρόσκληση και για μπαγκέτες χρησιμοποιήσαμε σπίρτα.
 
 
 

28η Οκτωβρίου: Σημαίες και στρατιώτης

Σήμερα μιλήσαμε για τις σημαίες.
Για ποιο λόγο έφτιαξαν οι άνθρωποι σημαίες;
Τι σύμβολα χρησιμοποιούν και γιατί;
Μελετησαμε τις πιο κοντινές σε εμάς σημαίες, τη σημαία της Ελλάδας, του etwinning και φυσικά του Βασιλείου των Κερασιών.
 
Αναλύσαμε τα σύμβολα της κάθε σημαίας και το σκοπό τον οποίο εξυπηρετούν. Στη συνέχεια σχεδιάσαμε στους ιστούς σημαίες που γνωρίζουμε
 
Ελλάδας,Κερασιών και Γαλλίας 
Ελλάδας, Κερασιών και etwinning
 
Τέλος, φτιάξαμε την άλλη μορφή της ελληνικής σημαίας και την προσθέσαμε στο φανταράκι μας. 
Το φανταράκι είναι ενιαίο σχέδιο  σε σκούρο πράσινο χαρτόνι. Τα παιδιά κόλλησαν και σχεδίασαν το πρόσωπο, έφτιαξαν το στεφάνι, εγραψαν όπως μπορούσαν και αν ήθελαν το σύνθημα και ζωγράφισαν τη σημαία. Όλη η κατασκευή στερεωθηκε πάνω σε ένα ρολό από χαρτί υγείας.
Μετά από όλα αυτά τραγουδήσαμε και κάναμε παρέλαση με το τραγούδι
“Της πατρίδας μου η σημαία “

Keep sharing!!!

Τα παιδιά του Σαράντα

“Τα παιδιά του Σαράντα” είναι ένα πολύ όμορφο τραγούδι της Αγγελικής Καψάσκη, όπου περιγράφεται η ζωή των παιδιών κατά την κατοχή.

 

 
Τα παιδιά του Σαράντα, φοβισμένα πουλιά
Τριγυρνούσαν στους δρόμους, κοκκαλιάρικα, ωχρά.
Στη γραμμή περιμέναν και για ώρα πολλή
σε μικρό κατσαρόλι να τους βάλουν φαΐ.
Το ψωμί και το λάδι, όνειρο ήταν κι αυτά
και νερόβραστα όσπρια τρώγανε τακτικά
Η σειρήνα σαν χτύπαγε, φεύγανε βιαστικά
Καταφύγιο ευρίσκανε σε υπόγεια υγρά.
Φύλαξέ μας πατέρα, στοργικέ μας Χριστέ
Τέτοιον άδικο πόλεμο να μη δούμε ποτέ.
 Παρατηρήσαμε φωτογραφίες της Βούλας Παπαϊωάννου όπου εικονίζονται παιδιά της Κατοχής και υποθέσαμε πως μπορεί να ένιωθαν. Στη συνέχεια τους ζήτησα να φανταστούν ότι τα παιδιά αυτά ζουν στο σήμερα και δεν έχουν πόλεμο. Πως άραγε θα μπορούσε να αλλάξει το πλαίσιο της εικόνας αν σκεφτούμε διαφορετικά;;;;
 Βάζουμε λοιπόν τα παιδιά σε μια διαδικασία να φανταστούν τι μπορεί να συμβαίνει πριν και μετά την αποτύπωση της φωτογραφίας.
Αλλάζουμε τους τίτλους
ΤΕΛΕΙΟ ΦΑΓΗΤΟ!!!!
ΩΡΑΙΟ ΠΑΡΤΥ
ΠΑΙΖΕΙ ΚΡΥΦΤΟ
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ…
Στη συνέχεια τους δόθηκαν κάποιες φωτογραφίες και έπρεπε να συμπληρώσουν την εικόνα.
 

 

Γιορτή 28ης Οκτωβρίου: Αν μιλούσαν οι φωτογραφίες… Αφιέρωμα στη Βούλα Παπαϊωάννου

Η φετινή μας γιορτή ήθελα να είναι εναλλακτική, να ξεφύγουμε από τα τετριμμένα. Γι αυτό και σκέφτηκα την παιδαγωγική αξιοποίηση του φωτογραφικού υλικού της Βούλας Παπαϊωάννου.
Τα παιδιά θα κρατούν από μια φωτογραφία της Βούλας Παπαϊωάννου και θα απαγγέλουν το ποίημα τους.
Κυρίες μου και κύριοι
σας λέμε καλημέρα
και σας καλωσορίζουμε
που ήρθατε εδώ πέρα
Θα σας παρουσιάσουμε
κάποιες φωτογραφίες
που μιλούν καλύτερα
κι από τις μαρτυρίες.
Eπίσης ετοίμασα και την αντίστοιχη παρουσίαση των φωτογραφιών της γιορτής μας

28η Οκτωβρίου στο Νηπιαγωγείο

Φέτος η γιορτή δεν μας προβλημάτισε καθόλου. Με το που διαβάσαμε “Το έπος του Σαράντα” του Φ. Μανδηλαρά, αποφασίσαμε να το ανεβάσουμε στην γιορτή μας. 
Και οι κατασκευές μας ήταν σχετικές με το βιβλίο.
Φτιάξαμε καδράκια με φανταράκια που κρατούν την ελληνική σημαία
 
“Οι μικροί ήρωες”
Γίναμε ήρωες και φωτογραφηθήκαμε 
με φόντο την ελληνική σημαία
φτιάξαμε τα καδράκια, και έτοιμα…

Άγιος Δημήτριος στο νηπιαγωγείο: εικόνα σε ξύλο

Παράδοση χρόνων η αγιογράφηση του Αγίου Δημητρίου στο Νηπιαγωγείο. Το έχω σαν τάμα, ίσως για τον πατερούλη μου που γιόρταζε τέτοιες μέρες, ίσως για τους Δημήτριους της ζωής μου (γιο και σύζυγο), δεν ξέρω. 
Φέτος η ιδέα μου ήρθε δώρο… μιλούσα με τον αγαπητό μου Παρασκευά και του έλεγα πως σκέφτομαι να κάνω τον Άγιο Δημήτριο. Tην επόμενη ημέρα είχα στο νηπιαγωγείο μου 15 ξύλα σκαλιστά για να φτιάξω τις εικόνες!!!
 
Η διαδικασία ήθελα να γίνει εξ ολοκλήρου από τα παιδιά, γι αυτό και χρησιμοποιήσαμε νερομπογιές.
 
Για βάση βάψαμε το ξύλο με ένα μείγμα καφέ τέμπερας και ατλακόλ. Κολλήσαμε πριν στεγνώσει αυτή η στρώση την εικόνα, και έπειτα βάψαμε την εικόνα του Αγίου με νερομπογιά. Αύριο θα την περάσω εγώ με βερνίκι και θα είναι έτοιμες. 

 

Βοήθειά μας.

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Bάφουμε με το πινέλο την επιφάνεια
Γράφουμε το όνομά μας για να μην τα μπερδέψουμε
Οι μικρότεροι επέλεξαν το σφουγγάρι
Πολύ αγαπημένη χρυσόσκονη
Βάφουνε τα ρούχα του
Γράφουμε αν θέλουμε Άγιος Δημήτριος

ΑΝ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ…

Η ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΑΡΤΑΛΑ, μια εξαιρετική συνάδελφος, έκανε μια ανάρτηση στο Facebook λίγες μέρες πριν, με φωτογραφικό υλικό της Βούλας Παπαϊωάννου.
Και είχε μια πολύ καλή ιδέα, να βάλει τα παιδιά να μαντέψουν τη λεζάντα των φωτογραφιών. Εκτύπωσα λοιπόν κι εγώ κάποιες φωτογραφίες που θεώρησα ότι εξυπηρετούν τους στόχους μου και ξεκίνησα τη δραστηριότητές μου σήμερα, για την ευαισθητοποίηση των παιδιών.
Αρχικά τα παιδιά παρατηρούν τις φωτογραφίες και συζητάμε για όσα τους κάνουν εντύπωση. Χωρίζονται σε ομάδες και πρέπει να μαντέψουν τι μπορεί να σκέφτονται τα παιδιά της φωτογραφίας… Στη συνέχεια το παρουσιάζουν στην παρεούλα και γράφουμε τις λεζάντες.
Τέλος, διαλέγουν την αγαπημένη τους εικόνα, και προσπαθούν να δώσουν λύση στο πρόβλημα μέσω της ζωγραφιάς τους…
ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ;;;
“Να είχα ένα ζευγάρι παπούτσια και λίγα μακαρόνια…”
“Θα ήθελα φακή, κρέας και γάλα…”
“Δεν έχουμε παπούτσια” (τους τα ζωγράφισε)
“Θέλουμε νερό, γάλα, σπίτι”
“Να είχα ένα ψυγείο με φαγητά…”

Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ (συνέχεια)

Μετά την επίσκεψη του επιλοχία στο νηπιαγωγείο μας,  συζητήσαμε και καταγράψαμε τις εντυπώσεις μας. Τι μας είπε ο στρατιώτης:

Tι μάθαμε από τον Επιλοχία που ήρθε στο νηπιαγωγείο
την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011
(μετά από υπαγόρευση των παιδιών, τα γράψαμε και τα πήρανε στο σπίτι για να τα διαβάσουν στους γονείς τους)

· Τα τανκς έχουν ρόδες που γυρίζουν με ιμάντες  που λέγονται ερπύστρια
· Τα τανκς έχουν πόρτα πίσω και από κει μπαίνουν και βγαίνουν
· Τα φορτηγά ΡΕΟ κουβαλούν τους στρατιώτες
· Στο βουνό οι στρατιώτες φτιάχνουν σκηνές με ξύλα και κλαδιά
· Ανάβουνε φωτιές για να ζεσταθούνε κι έχουνε κουβέρτες
· Φοράνε κανονικές πυτζάμες  και όχι στρατιωτικές. Στο στρατό όμως φοράνε στρατιωτικές πυτζάμες
· Αν γίνει πόλεμος ο στρατιώτης θα έρθει στο σχολείο και θα μας προστατεύσει
· Στο στρατό έχουν τζιπ με πολυβόλα
· Το όπλο τους λέγεται πυροβόλο
· Κουβαλάνε το μαχαίρι, τις χειροβομβίδες και το παγούρι τους με το νερό
· Τρώνε φακές, ρύζι και φασολάδα
· Δεν τρώνε πατατάκια και γαριδάκια γιατί θα χαλάσουνε τα δόντια τους και θα χρειαστεί να πάνε στο γιατρό και δεν θα μπορούν να πάνε στον στρατό.
· Το χρώμα της στολής τους είναι πράσινο και καφέ και λέγεται παραλλαγής. Φοράνε τέτοια στολή για να κρύβονται στα δέντρα από τους εχθρούς.
· Τις μπότες τους τις λένε αρβύλες.
· Στη στολή γράφουν το όνομά τους.
Επόμενο βήμα, το τι θέλουν ακόμη να μάθουμε ή να κάνουμε:
Τι θέλουμε να μάθουμε για τους Στρατιώτες
· Να φτιάξουμε τανκς
· Να δούμε ερπύστρια και τζιπ
· Να γίνουμε στρατιώτες και να παίξουμε
· Να δούμε φωτογραφίες από στρατιώτες στον πόλεμο
· Να φτιάξουμε στρατιωτικές πυτζάμες και ρούχα στρατιωτικά και κούκλες που θα ντύνουμε τους φαντάρους
· Να φτιάξουμε στρατιωτάκια και να γράψουμε το όνομά μας
· Να φτιάξουμε στρατιωτικές σκηνές
ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ
“Να φτιάξουμε στρατιώτες”
Φτιάξαμε τον κύριο επιλοχία,

ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ
ΟΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΜΑΣ ΘΑ ΒΑΣΙΖΟΝΤΑΙ
ΣΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΡΟΤΖΕΚΤ…

ΕΝΑΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΜΑΣ

Κατά την επίσκεψη του Πατριάρχη στο χωριό τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν από τους στρατιώτες που παραβρέθηκαν κατά τη διάρκεια της λιτανείας. Παρατηρούσαν τη στολή και το όπλο τους και τους γεννήθηκαν διάφορες απορίες. Γυρίζοντας λοιπόν στο σχολείο, μου ζήτησαν να καλέσουμε ένα στρατιώτη. Η επιθυμία τους διαταγή μου…
Οι ερωτήσεις πολλές:
– Που μένει, αν έχει σπίτι
– Αν φοράει πυτζάμες ή κοιμάται με τη στολή
– Πως είναι τα τανκς
– Αν έχει μαμά
– Πως λένε το όπλο
– Τι θα γίνει αν έχουμε πόλεμο
– Γιατί η στολή του έχει τέτοιο χρώμα

Παρατηρήσαμε ότι στη στολή του επιλοχία είναι γραμμένο το όνομά του και βρήκαμε ποιο παιδί έχει το ίδιο όνομα. Μάθαμε ότι οι στρατιώτες έχουν και σπίτι και οικογένεια, ότι φοράνε πυτζάμες με αρκουδάκια όταν κοιμούνται :), ότι η στολή έχει αυτό το χρώμα της παραλλαγής για να κρύβονται στα βουνά από τον εχθρό, ότι τα τανκς έχουν πόρτα και δε χρειάζεται να ανεβαίνεις από τη σκάλα. Ο επιλοχίας καθησύχασε τα παιδιά ότι θα προστατεύσει το σχολείο μας αν γίνει πόλεμος και τους περιέγραψε πώς ζούνε κατά τη διάρκεια της άσκησης (τι τρώνε, που μένουν κλπ).
Δε νομίζω να υπάρχει καλύτερη έναρξη για την επέτειο του ΟΧΙ…

ΤΟ ΚΡΑΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΦΑΚΗ

ΕΜΠΡΟΣ ΕΝΑ ΔΥΟ ΠΡΟΣΟΧΗ!!!!

Ο ΦΑΚΗΣ του Βασίλη Ρώτα

Εμπρός, ένα δυο, προσοχή!

Εμένα με λένε Φακή.

Κορμί κορδωμένο,

μουστάκι στριμμένο,

γαλόνια χρυσά και σπαθί.

Η σάλπιγγα τάρα τατά.

σπαθί και ντουφέκι χτυπά,

μπαμ μπουμ το κανόνι,

μπουμ μπαμ το τρομπόνι

Ποιός βγαίνει σε μένα μπροστά;

Γυρεύω παντού τον εχθρό.

Κι ας είν’ αντρειωμένοι σωρό,

γιγάντοι και δράκοι,

θεριά με φαρμάκι,

καπνός μόλις πρόλαβα εγώ.

Μονάχα ξαφνιάζομαι, οχού!

τρομάζω απ’ τους ίσκιους, χουχού!

Ένα φύσημα αγέρα,

κι ας είναι και ημέρα,

μου παίρνει κι αντρεία και νου…

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ