Το SL μπορεί να απαντήσει σε κάποιες από τις προκλήσεις που αφορούν τη μάθηση εκτός επίσημης εκπαίδευσης και σχολικής τάξης. Η εκτός τάξης μάθηση έχει λάβει πολλούς χαρακτηρισμούς, όπως: εξ αποστάσεως μάθηση (distance learning), κατανεμημένη μάθηση (distributed learning), μάθηση δια αλληλογραφίας (correspondence classes), ασύγχρονη (asynchronous), υβριδική (hybrid), διαδικτυακή (online), ηλεκτρονική (electronic), ηλεκτρονική μάθηση (e-learning) κλπ. Όλοι αυτοί οι όροι εντάσσονται σε έναν γενικότερο όρο: άτυπη μάθηση (informal learning). Το περιβάλλον της άτυπης μάθησης περιλαμβάνει μουσεία, ζωολογικούς κήπους, ενυδρεία, επιστημονικά και τεχνολογικά κέντρα. Είναι μέρη όπου τα κίνητρα είναι εσωτερικά, το περιεχόμενο είναι ποικίλο και πιθανόν χωρίς συγκεκριμένη σειρά, η παρακολούθηση είναι προαιρετική, παρέχονται επιδείξεις και αντικείμενα, υπάρχουν μαθητές όλων των ηλικιών και υπάρχει μεγάλη ανομοιομορφία στο γνωστικό υπόβαθρο των μαθητών (Koran & Koran, 1988).

Πολλά μουσεία διατηρούν ένα μουσείο στο SL. Ένα παράδειγμα είναι το “The Exploratorium” στο San Francisco. Με βάση τις στατιστικές, ένα από τα πιο δημοφιλή μουσεία στο SL είναι το “International Spaceflight Museum”, το οποίο δεν συνδέεται με κάποιο μουσείο του πραγματικού κόσμου, και δημιουργήθηκε από ομάδα κατοίκων με κοινά ενδιαφέροντα τις διαστημικές πτήσεις. Αυτό αποδεικνύει ότι οι κάτοικοι του SL ενδιαφέρονται να επισκέπτονται τα μουσεία ως μια μορφή «σοβαρής ψυχαγωγίας».

To SL προσφέρει ένα μοναδικό και ευέλικτο περιβάλλον για τους εκπαιδευτές που ενδιαφέρονται για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση (distance learning), για τη συνεργατική εργασία με την υποστήριξη υπολογιστή (computer supported cooperative work), για προσομοίωση, μελέτη νέων μέσων και επιχειρηματική κατάρτιση. Το SL παρέχει μια ευκαιρία χρησιμοποίησης προσομοίωσης σε ένα ασφαλές περιβάλλον για την ενίσχυση της εμπειρικής μάθησης (experiential learning), επιτρέποντας στα άτομα να εξασκηθούν σε δεξιότητες, να δοκιμάσουν νέες ιδέες και να μάθουν από τα λάθη τους. Η ικανότητα να προετοιμαστούν για παρόμοιες εμπειρίες του πραγματικού κόσμου χρησιμοποιώντας το SL ως περιβάλλον προσομοίωσης (simulation) έχει απεριόριστες δυνατότητες. Εκπαιδευόμενοι και εκπαιδευτές μπορούν να συνεργαστούν στο SL από οποιοδήποτε σημείο του κόσμου ως μέρος σε ένα διαδικτυακό περιβάλλον εικονικής τάξης (Second Life, Education Workshop 2007).

Το SL μπορεί να συμπληρώσει το περιβάλλον της παραδοσιακής σχολικής τάξης και να εμπλουτίσει το υπάρχον αναλυτικό πρόγραμμα μαθημάτων. Η εταιρία Linden Lab έχει πουλήσει περισσότερα από χίλια «νησιά» για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Τα «νησιά» αυτά είναι διαδικτυακές πανεπιστημιουπόλεις, ένα μέρος όπου μπορούν να συναντηθούν οι “avatars” (εικονικοί παίκτες), να συμμετάσχουν σε μαθήματα και σε δραστηριότητες ενεργούς μάθησης

Με το όρο «πρόβλημα μεταφοράς» (transfer problem) εννοείται η δυνατότητα μεταφοράς των δεξιοτήτων που αναπτύσσονται από ορισμένες δραστηριότητες σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον σε άλλα, ευρύτερα και μη οικεία περιβάλλοντα (Detterman & Stenberg 1993).
Πολλή από την υπερβολή που πλαισιώνει τo Second Life και την δυνατή επιρροή του στην ανθρώπινη συμπεριφορά βρίσκεται στις υποθέσεις σχετικά με τις δραστηριότητες που αναπτύσσονται στο γενικό πλαίσιο του εικονικού κόσμου και μεταφέρονται σε νέα ευρύτερα πλαίσια. Στην εκπαιδευτική έρευνα αυτά τα φαινόμενα είναι γνωστά με την ονομασία «πρόβλημα μεταφοράς» (transfer problem).
Ο σκοπός της ανθρώπινης δραστηριότητας, οι στόχοι και οι προθέσεις μας, περιορίζουν το είδος της πληροφορίας που συλλέγουμε στο περιβάλλον και τον τρόπο που την χρησιμοποιούμε (Barab, et al. 1999). Άνθρωποι, για παράδειγμα, που έχουν μάθει Άλγεβρα, είναι καλοί στο να τη χρησιμοποιούν για την επίλυση προβλημάτων βιβλίων μέσα στη σχολική πραγματικότητα, αλλά αναπτύσσουν πολύ διαφορετικές στρατηγικές για την επίλυση προβλημάτων του πραγματικού κόσμου (Lave, et al. 1990).
Η έρευνα δυστυχώς για τους εκπαιδευτικούς που ανυπομονούν να χρησιμοποιήσουν τους εικονικούς κόσμους, είναι ακόμα στις αρχές για να πιστέψουμε ότι οι παίκτες αναπτύσσουν δεξιότητες εφαρμόσιμες και σε άλλα περιβάλλοντα. Κατά συνέπεια, περιορίζεται αυτό που ελπίζουμε ότι οι παίκτες μπορούν να μάθουν από την αλληλεπίδραση τους με τον εικονικό κόσμο. Αν ένας παίκτης σε ένα Εικονικό Μουσείο στο Second Life έχει μάθει ορισμένες δεξιότητες, όπως το να τηλεμεταφέρεται γρήγορα και να αντιμετωπίζει εύκολα ορισμένα προβλήματα, αυτό δεν σημαίνει ότι στην πραγματική του ζωή μπορεί να μεταφέρει με επιτυχία τις παραπάνω δεξιότητες. Το περιβάλλον είναι διαφορετικό και απαιτεί άλλες κοινωνικές πρακτικές.