από το άρθρο: Diana G. Oblinger: Growing up with Google. What it means to education, Emerging technologies for learning-volume 3 (2008)

διαθέσιμο στη διεύθυνση: http://partners.becta.org.uk/upload-dir/downloads/page_documents/research/emerging_technologies08_chapter1.pdf

Η γενιά του δικτύου (net generation) χρησιμοποιεί τον υπολογιστή ως βασικό εργαλείο μελέτης, άντλησης πληροφοριών και μέσο επικοινωνίας. Η ίδια η ζωή των νέων που ανήκουν σε αυτή τη γενιά τίθεται στο διαδίκτυο.

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς έχουν μάθει να κάνουν ταυτόχρονα πολλά πράγματα, να στέλνουν με το κινητό τους τηλέφωνο κείμενα, φωτογραφίες, βίντεο, να απαντούν και να δέχονται άμεσες απαντήσεις. Αρέσκονται στα οπτικά μέσα, μαθαίνουν μέσω πράξης  (learning by doing) και επιθυμούν να ανακαλύπτουν και να εξερευνούν, μαθαίνοντας από μόνοι τους ή με τη βοήθεια των φίλων τους τη λειτουργία των τεχνολογικών μέσων. Μέσα από το διαδίκτυο κοινωνικοποιούνται (socializing), συμμετέχουν σε κοινωνικά δίκτυα (social networks, MySpace, Facebook) και ανταλλάσουν μηνύματα (email/IM), δημοσιογραφούν (blogging) ή σχολιάζουν δημοσιεύματα άλλων. Μοιράζονται φωτογραφίες τους (Flickr), εντοπίζουν τη γεωγραφική θέση (geolocation services) που βρίσκονται οι ίδιοι ή οι φίλοι τους. Συναντούν γνωστούς και άγνωστους σε εικονικά περιβάλλοντα διαδικτυακών παιχνιδιών (Second Life), φτιάχνουν τον εικονικό εαυτό τους (avatar) και χρησιμοποιούν ψευδώνυμα.

Διατηρώντας προσωπικά ιστολόγια (blogging) ή αναρτώντας podcasts μπορούν να αυτοεκφράζονται, να ενημερώνουν και να ενημερώνονται μέσω των σχολίων (συλλογική ευφυΐα ή κατανεμημένη γνώση, collective intelligence or distributed cognition). Μια νέα μορφή δημοσιογραφίας ανατέλλει, η δημοσιογραφία των πολιτών, που κάνουν τη φωνή τους να ακουστεί παντού. Η συλλογική- κατανεμημένη γνώση στηρίζεται στην από κοινού δημιουργία και στη συνεργασία. Οι πολλοί γνωρίζουν περισσότερα και καλύτερα από τον έναν. Η πληροφορία φιλτράρεται από τις διαφορετικές οπτικές ανθρώπων από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης και της κοινωνίας.

Ωστόσο, η γενιά του δικτύου δεν είναι απαραίτητα και βαθύς γνώστης της τεχνολογίας, ούτε και κατανοεί πλήρως θέματα που σχετίζονται με το ιδιωτικό απόρρητο, την ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων ή την πνευματική ιδιοκτησία. Η γνώση λειτουργίας και χειρισμού ενός φυλλομετρητή δεν σημαίνει απαραίτητα και γνώση εξόρυξης της σωστής πληροφορίας ή και κατάλληλη επεξεργασία και χρησιμοποίησή της.

Επιπλέον, το ψηφιακό χάσμα (digital divide) δεν αναφέρεται μόνο στην οικονομική ευχέρεια ή την δυνατότητα απόκτησης των νέων τεχνολογικών επιτευγμάτων, αλλά και στις δεξιότητες χρήσης και εκμετάλλευσης αυτών των τεχνολογιών.

Δεν θα πρέπει να υποθέσουμε ότι οι σύγχρονοι μαθητές είναι πιο ώριμοι, επειδή χειρίζονται τεχνολογικά εργαλεία που οι μεγαλύτεροι δεν γνωρίζουν. Αντιθέτως, θα πρέπει οι μεγαλύτεροι να βοηθήσουν τη νέα γενιά να συλλογιστεί στις αξίες που πρέπει να υπηρετεί η τεχνολογία και στις κατάλληλες πρακτικές. Είναι ευθύνη δική τους να μάθουν στους νέους πώς να συμπεριφέρονται στο διαδίκτυο, σεβόμενοι την ιδιωτικότητα και την πνευματική περιουσία των άλλων, αναπτύσσοντας κριτική σκέψη και αποφεύγοντας τις παγίδες που ανοίγονται μπροστά τους. Αλλά και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα θα πρέπει να βοηθήσουν τη νέα γενιά να μπορεί να αναζητάει τις πιο κατάλληλες πληροφορίες, να έχει κριτική ικανότητα να τις χρησιμοποιεί και να έχει κοινωνικές δεξιότητες, ώστε να τις μοιράζεται με άλλους.