από το άρθρο: Cross Jay, O’Driscoll Tony, Trondsen Eilif (2007): Another Life: Virtual Worlds as Tools for Learning, eLearn Volume 2007 , Issue 3 (March 2007),

διαθέσιμο στη διεύθυνση: http://www.elearnmag.org/subpage.cfm?section=articles&article=44-1

Οι εικονικοί κόσμοι (virtual worlds) μπορούν να προσφέρουν σε εφαρμογές και πεδία που δεν μπορεί η παραδοσιακή διδασκαλία. Για παράδειγμα, οι μαθητευόμενοι μπορούν να διατηρούν την αίσθηση της προσωπική τους ταυτότητας μέσω μιας εικονικής αντιπροσώπευσης (avatar), που μπορεί να έχει αυξημένες λειτουργίες δράσης (π.χ. μπορεί να τηλεμεταφέρεται ή να πετάει, να περπατάει στον πυθμένα της θάλασσας ή μέσα σε ένα ηφαίστειο). Με  τον τρόπο αυτό υπερνικιέται η απόσταση και η αίσθηση του χρόνου. Το περιβάλλον των εικονικών κόσμων είναι συνεχές (persistent) και διατηρείται και όταν ο χρήστης κλείνει τον υπολογιστή του. Έτσι, όταν επανασυνδεθεί, μπορεί να βρει αλλαγές στο περιβάλλον που δεν έχει προκαλέσει ο ίδιος.

Επιπλέον, οι εικονικοί κόσμοι ενισχύουν τις δυνατότητες αλληλεπίδρασης των εικονικών χαρακτήρων (avatars), που μπορούν να συναντιούνται σε πραγματικό χρόνο από όλα τα μέρη της γης, να συζητούν και να συνεργάζονται, να οργανώνουν και να παίζουν παιχνίδια, να σχηματίζουν ομάδες με κοινά ενδιαφέροντα. Εικονικοί κόσμοι, όπως το Second Life, γίνονται χώροι ομαδικής δημιουργίας από έμπειρους και άπειρους χρήστες. Οι επισκέπτες τους εμπλουτίζουν τις εμπειρίες τους χάρη στην ενισχυμένη πραγματικότητα (augmented reality) που προσφέρουν (π.χ. κάποιος με κινητικές δυσκολίες μπορεί να περπατήσει ή και να πετάξει ακόμα).

Το μέλλον των εικονικών κόσμων επιφυλλάσει περισσότερη εκφραστικότητα των avatars, υψηλότερη ανάλυση γραφικών και πλουσιότερους τρόπους αλληλεπίδρασης και επικοινωνίας. Αναφορικά με τη μάθηση, μπορούν να αναδειχθούν σε ισχυρά περιβάλλοντα μάθησης, προσφέροντας δυνατότητες και αυξημένα κίνητρα για πρακτική εξάσκηση, για επανάληψη και πειραματισμό, για εμπλουτισμό των εμπειριών, για εξάσκηση της παρατήρησης.