Παρουσίαση άρθρου του Bobby Elliott (2007), ?Modernising assessment in the age of web 2.0?, Scottish Qualifications Authority, University wide (OU generally).
Διαθέσιμο στην διεύθυνση: http://kn.open.ac.uk/public/getfile.cfm?documentfileid=12093
Ο συγγραφέας του άρθρου αναφέρεται στα χαρακτηριστικά του κυρίαρχου σημερινού τρόπου αξιολόγησης (Αξιολόγηση 1.0), που είναι ότι γίνεται με γραφική ύλη (χαρτί), σε συγκεκριμένους χώρους και χρόνο, με την παρουσία επιτηρητών, και ότι έχει επίσημο χαρακτήρα.
Ως μεταβατικό στάδιο της παραπάνω αξιολόγησης είναι η προσπάθεια χρησιμοποίησης υπολογιστών και δημιουργίας ηλεκτρονικού χαρτοφύλακα (e-portfolio) με τις εργασίες των μαθητών, κάτι που ορίζεται ως Αξιολόγηση 1.5.
Ο συγγραφέας του άρθρου επισημαίνει τα προβλήματα των παραπάνω αξιολογήσεων, οι οποίες εστιάζουν σε συγκεκριμένες και περιορισμένες γνώσεις και δεξιότητες, αδιαφορώντας για το σύνολο ικανοτήτων των μαθητών. Οι μαθητές προσαρμόζονται στις απαιτήσεις αυτού του συστήματος και αποστηθίζουν γνώσεις που δεν σκοπεύουν να τις χρησιμοποιήσουν στη μελλοντική τους ζωή, αλλά τις χρειάζονται για να συγκεντρώσουν την απαραίτητη βαθμολογία και να επιτύχουν στη σχολή που επιθυμούν. Το αποτέλεσμα είναι οι μελλοντικοί εργοδότες τους να είναι δυσαρεστημένοι, αφού το εργατικό δυναμικό του 21ου αιώνα χρειάζεται να κατέχει ένα πλήθος δεξιοτήτων, όπως να μπορεί να επιλύει προβλήματα, να συνεργάζεται με άλλους, να έχει καινοτόμες και δημιουργικές σκέψεις. Στην εποχή που η πληροφορία είναι άμεσα διαθέσιμη από το διαδίκτυο, η αποστήθιση δεν έχει νόημα. Δυστυχώς και ο ατομικός χαρακτήρας των εξετάσεων δεν ευνοεί την συνεργατικότητα, που μάλιστα τιμωρείται ως “αντιγραφή”.
Χάρη στα νέα εργαλεία του διαδικτύου και του Web 2.0 οι χρήστες μπορούν να διαβάζουν αλλά και να παράγουν οι ίδιοι ελεύθερα περιεχόμενο, να συνεργάζονται με άλλους που δεν γνωρίζουν προσωπικά σε κοινές προσπάθειες κατάκτησης της γνώσης (π.χ. Wikipedia), να τροποποιούν υπάρχον υλικό στο διαδίκτυο και να το προσαρμόζουν στις ανάγκες τους, να εκμεταλλεύονται λογισμικά ανοικτού κώδικα και ελεύθερες υπηρεσίες του διαδικτύου.
Οι σύγχρονοι μαθητές (Millenials, κατά τον Oblinger, D, 2003, The Millenials. Educause. August 2003) διαφέρουν σε στυλ μάθησης από τους παλαιότερους, αφού μεγάλωσαν με την τεχνολογία και έχουν προσανατολίσει τις καθημερινές τους ασχολίες σε αυτήν. Δεν δέχονται παθητικά την πληροφορία και περισσότερο θέλουν οι ίδιοι να την ανακαλύψουν, προτιμούν να ερευνούν παρά να αποστηθίζουν, να συνεργάζονται παρά να δουλεύουν μόνοι τους, βαριούνται εύκολα και θέλουν να κάνουν ταυτόχρονα πολλά πράγματα. Θέλουν να έχουν τη μάθηση όταν τη ζητήσουν, ξέρουν πού να βρίσκουν απαντήσεις και προτιμούν το Google από τις δημόσιες βιβλιοθήκες. Δυστυχώς τα σχολεία προσπαθούν με απαγορεύσεις χρήσης κινητών και αποστολής e-mail/IM προσπαθούν να τους περιορίσουν.
Ο συγγραφέας αναφέρεται στα χαρακτηριστικά της Αξιολόγησης 2.0, τα οποία είναι: α) είναι αυθεντική (αναφορά στον πραγματικό κόσμο), β) προσωποποιημένη (ατομικά ενδιαφέροντα), γ)είναι αποδεκτή από το μαθητή δ) είναι συμμετοχική ε) χρησιμοποιεί τις υπάρχουσες δεξιότητες των μαθητών στ) περιλαμβάνει την αυτο-αξιολόγηση και την αξιολόγηση από τους συμμαθητές (self-assessment, peer-review) ζ) στηρίζεται στη χρήση τεχνολογιών Πληροφορίας και Επικοινωνίας η) έχει ευελιξία στον χρόνο παράδοσης, στον τόπο και στο περιεχόμενο (πολυμέσα, ψηφιακό υλικό, δημοσιεύσεις σε ιστολόγια, συνεισφορές σε wikis κλπ.).
Με αυτή την αξιολόγηση ο μαθητής νιώθει κοντά στην καθημερινή του δραστηριότητα, εντάσσεται ομαλότερα στις σύγχρονες τεχνολογικές εξελίξεις και στους νέους ρυθμούς ζωής. Φυσικά υπάρχουν δυσκολίες, όπως π.χ. πώς μπορεί να αξιολογηθεί η συνεργατική προσπάθεια και πώς μπορεί να διαπιστωθεί η γνησιότητα του περιεχομένου που προσκομίζει ο μαθητής, αφού είναι πολύ εύκολη η αντιγραφή και η επικόλληση (copy-paste) (λογοκλοπία/plagiarism).
