Εκκλησιάζουσες Του Αριστοφάνη

Σκηνή από την παράσταση

Στις 27 Ιανουαρίου 2011, η Γ’ τάξη του 6^ου Γυμνασίου Χαλκίδας,  παρακολουθήσαμε μια κωμωδία του Αριστοφάνη διαμορφωμένη έτσι ώστε να μοιάζει με παραμύθι με πολύχρωμα σκηνικά και κοστούμια. Πρόκειται για μια πικρή μελαγχολική κωμωδία που συνοδεύει το τέλος μιας ολόκληρης εποχής και το γκρέμισμα των ψευδαισθήσεων. Ο δαιμόνιος Αριστοφάνης βάζει τις γυναίκες της Αθήνας να εμφανίζονται στην εκκλησία του Δήμου ντυμένες άντρες και να ψηφίζουν να δοθεί σε αυτές η εξουσία ώστε να εφαρμόσουν το ριζοσπαστικό τους πρόγραμμα κοινωνικοποίησης όλων των αγαθών στα οποία περιλαμβάνουν τον εαυτό τους και τους άντρες.

Το εύρημα να εναρμονιστούν με την παράσταση γνωστά δημοτικά τραγούδια και χοροί έδενε αρμονικά στοιχεία της πολιτισμικής μας παράδοσης ενώ η παρότρυνση για συμμετοχή των θεατών με τις χειρονομίες και φωνές των ηθοποιών, προκαλούσε μια σχετική οχλοβοή κάποιες στιγμές. Ίσως ήταν επιτυχημένο σε παιδιά μικρότερης ηλικίας και όχι σε μαθητές του γυμνασίου που θα έπρεπε να εστιάσουν στα ιδεώδη της ισότητας, ειρήνης, δημοκρατίας, κοινωνικής δικαιοσύνης και κοινοκτημοσύνης του Αριστοφάνη ώστε να προβληματιστούν γύρω από αυτά τα  κοινωνικοπολιτικά ζητήματα. Βέβαια η Κάρμεν Ρουγγέρη με τη διασκευή αυτού του έργου δίνοντας του καινούργιες διαστάσεις και εμφυσώντας του μια ανανεωμένη παιδικότερη πνοή αποσκοπεί και καταφέρνει την γνωριμία των παιδιών μικρότερης ηλικίας με τον Αριστοφάνη, όπως είχε κάνει τις προηγούμενες χρονιές με τα έπη του Ομήρου. Απλά φαίνεται πως εμείς μεγαλώσαμε κι έχουμε γίνει απαιτητικότεροι ως θεατές.

Λεωνίδας Παύλου