Αρκετοί επιστήμονες του χώρου της ψυχικής υγείας υποστηρίζουν ότι η ενίσχυση του μύθου του Άγιου Βασίλη σε μία πρώιμη ηλικία είναι πιθανά ζωτικής σημασίας για τη ψυχοσυναισθηματική τους ανάπτυξη. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι ο μύθος αυτός εξοικειώνει τα παιδιά με το ψέμα ενώ ενισχύει τη μαγική  σκέψη η οποία μπορεί να φτάσει στα όρια του πιστεύω σε κάθε τέρας μαγικό που πιθανά ζει κάτω από το κρεβάτι μου. Όποια κι αν είναι η οδός που ακολουθείται , τα αποτελέσματα είναι τα ίδια … δεν πρόκειται να βλάψει το παιδί σας υποστηρίζει η Tasha Howe δρ. Ψυχολογίας. Τουλάχιστον δεν υπάρχουν έρευνες που να στηρίζουν τη μια ή την άλλη πλευρά. Κι αν ακόμη θέλετε να συντηρήσετε το μύθο αλλά φοβάστε τη στιγμή που θα ανακαλυφθεί η αλήθεια, ησυχάστε. Έρευνες έδειξαν ότι τα παιδιά που ανακαλύπτουν ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης (γύρω στα 6 με 7 ετών), όχι μόνο δεν απογοητεύονται αλλά νοιώθουν και υπερήφανα που μπαίνουν στον κόσμο των μεγάλων!

Μήπως όμως ο Άγιος Βασίλης συνιστά ένα σύμβολο και ως έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται; Ένα σύμβολο αγάπης, ζεστασιάς, γενναιοδωρίας, ελπίδας και αλληλεγγύης. Ένα σύμβολο, που είτε επιμένουμε στα παιδιά μας ότι θα έρθει τις γιορτές είτε ότι δεν υπάρχει, οφείλουμε να ακολουθούμε; Κι αν φέτος δεν τα καταφέρει να έρθει γιατί “μπήκε σε εφεδρεία”, η βενζίνη είναι απλησίαστη και τα ξωτικά απεργούν, υπάρχει το πνεύμα, εκείνο των Χριστουγέννων. Αρκεί μία ζεστή ατμόσφαιρα, μερικά ζεστά κουλουράκια, ένα στολισμένο δέντρο και η μαμά και ο μπαμπάς που παίζουνε μαζί με τα παιδιά. Γιατί τελικά αυτό που μένει στα παιδιά είναι η διάθεση , η ατμόσφαιρα και η μυρωδιά των Χριστουγέννων και όχι το ακριβό δώρο που πιθανά βαρεθούνε σύντομα! Για τα παιδιά αυτές οι γιορτές καταγράφονται για την μελλοντική τους μνήμη. Και το συναίσθημα που θα εισπράξουν θα είναι πιο ισχυρό από οτιδήποτε καταναλωτικό. Άλλωστε οι επιθυμίες των παιδιών είναι απλές και χωρίς μεγάλος κόστος αν δε τα βάλουμε στο παιχνίδι του καταναλωτισμού. Έτσι είναι και η επιθυμία της ανιψιάς μου για τα φετινά Χριστούγεννα, «ένα άσπρο ποτιστήρι με λουλούδια»!Χαρίστε λοιπόν φέτος χειροποίητα δώρα, μία ζωγραφιά για την γιαγιά και τον παππού, κουλουράκια στη θεία και τον θείο και τα παιχνίδια που βαρεθήκαμε στους φίλους μας και τα παιδιά που τα έχουν περισσότερο ανάγκη. Καλές “συναισθηματικές” γιορτές!

Η παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού γιορτάζεται σε διαφορετικές ημέρες σε πολλά μέρη σε όλο τον κόσμο, για να τιμήσει τα παιδιά σε παγκόσμιο επίπεδο. Καθιερώθηκε το 1954 για την προστασία των παιδιών που εργάζονται πολλές ώρες κάτω από δύσκολες συνθήκες και για να επιτρέψουν την πρόσβαση όλων των παιδιών στην εκπαίδευση. Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ συνέστησε ότι όλες οι χώρες θα πρέπει να θεσπίσουν μια καθολική Ημέρα των παιδιών σε μια “κατάλληλη” ημέρα. Με τη σύσταση των Ηνωμένων Εθνών η Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού γιορτάζεται στις 20 Νοεμβρίου. Ωστόσο σε ορισμένες χώρες η Ημέρα του Παιδιού γιορτάζεται και την 1^η Ιουνίου . Την 1^η Ιουνίου του 1950 λέγεται ότι έχει καθιερωθεί από τη Διεθνή Ομοσπονδία Δημοκρατικών Γυναικών στο συνέδριο τους το Νοέμβριο του 1949 στο Παρίσι.

Η παιδική εργασία αποτελεί παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του παιδιού και έχει αποδειχθεί ότι εμποδίζει την ανάπτυξη τους, οδηγώντας τα δυνητικά σε δια βίου σωματική ή ψυχολογική βλάβη. Έρευνες δείχνουν ότι υπάρχει μία ισχυρή σχέση  μεταξύ φτώχειας και παιδικής εργασίας, ενώ η  παιδική εργασία με τη σειρά της διαιωνίζει τη φτώχεια κρατώντας τα παιδιά των φτωχών μακριά από την εκπαίδευση και την προοπτική για κοινωνική άνοδο. Αυτή η μείωση του ανθρώπινου κεφαλαίου έχει συνδεθεί με την επιβράδυνση της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης. Πρόσφατη μελέτη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας  έδειξε ότι η εξάλειψη της παιδικής εργασίας και η ανάπτυξη της οικονομίας  θα μπορούσαν να δημιουργήσουν οικονομικά οφέλη σχεδόν επτά φορές μεγαλύτερα από το κόστος, ως επί το πλείστον συνδεδεμένα με επενδύσεις σε καλύτερη εκπαίδευση και κοινωνικές υπηρεσίες.

Θα πρέπει οι γονείς αν είναι δυνατόν να ανακοινώνουν μαζί το διαζύγιο στα παιδιά. Ακόμη κι αν αυτό δεν είναι εφικτό θα ήταν χρήσιμο να έχει προηγηθεί συνεννόηση μεταξύ των γονέων  ώστε να μην υπάρχουν παρεκκλίσεις αναφορικά με αυτά που θα πουν στα παιδιά.

Η ανακοίνωση να γίνει σε οικείο περιβάλλον όπως  το σπίτι.

Οι γονείς οφείλουν να κρατήσουν τις μεταξύ τους διαφωνίες μακρυά από τα παιδιά. Οι κατηγορίες του ενός γονέα για τον άλλο θα επιβαρύνουν τη θέση των παιδιών και θα τα θέσουν σε μια διαμάχη όπου υποχρεούνται να επιλέξουν «στρατόπεδο».

Μιλάμε στα παιδιά ανάλογα με την ηλικία τους. Δεν κάνουμε βαρύγδουπες ανακοινώσεις και εξηγούμε με απλά και κατανοητά λόγια χωρίς να μπαίνουμε σε λεπτομέρειες. Ωστόσο πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για τυχών ερωτήσεις των παιδιών. Ενώ δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στο γεγονός ότι δεν ευθύνονται για αυτήν την εξέλιξη.

Είμαστε σταθεροί σε αυτά που λέμε. Δεν αφήνουμε περιθώριο στα παιδιά να πιστεύουν ότι η απόφαση μας αυτή μπορεί να αλλάξει διότι υπάρχει πιθανότητα να τα βάλουμε σε διαδικασία προσπαθειών επανασύνδεσης των γονιών.

Δίνουμε περιγραφή του τι θα επακολουθήσει, τι θα αλλάξει στη ζωή τους, τι θα παραμείνει σταθερό. Αν είναι δυνατό δίνουμε και το χρόνο «ο μπαμπάς θα μετακομίσει σε άλλο σπίτι σε 15 μέρες  και εσείς θα έχετε πλέον δύο σπίτια…….»

Μαζί  με την επιβεβαίωση ότι το διαζύγιο δεν είναι ευθύνη των παιδιών, εξηγούμε πως η μαμά και ο μπαμπάς μπορεί να μην είναι πλέον ερωτευμένοι αλλά εξακολουθούν και αγαπάνε τα παιδιά. Η αγάπη για τα παιδιά είναι μια διαφορετικού είδους αγάπη από αυτή που ένοιωθε η μαμά και ο μπαμπάς και αυτή η αγάπη προς τα παιδιά κρατάει για πάντα.

Θα ήταν ίσως χρήσιμο να ενημερωθεί το οικείο περιβάλλον των παιδιών (συγγενείς, σχολείο, φίλοι) ώστε να υπάρξει ανάλογη αντιμετώπιση. Κάθε ηλικία θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ανάλογα. Υπάρχουν κάποιες διαφορές ανάλογα αν το παιδί πχ είναι προσχολικής ηλικίας ή ένας έφηβο. Ωστόσο οποιαδήποτε κι αν είναι η ηλικία του παιδιού η προσαρμογή στη νέα κατάσταση θέλει χρόνο, υπομονή και προετοιμασία από τους γονείς. Οι παραπάνω οδηγίες δε σημαίνει ότι θα οδηγήσουν αυτόματα τα παιδιά στην αποδοχή της νέας κατάστασης, θα θέσουν ωστόσο τις βάσεις για την κατανόηση της βασικής αρχής που είναι «εξακολουθούμε να είμαστε και οι δύο οι γονείς σας και να προσπαθούμε μαζί για το καλύτερο για εσάς!»

Τα τελευταία χρόνια ειδικοί στο χώρο της προστασίας των παιδιών και των δικαιωμάτων τους έχουν αρχίσει και αναγνωρίζουν την συναισθηματική, ψυχολογική, και σωματική βλάβη που μπορεί να συμβεί εξαιτίας του σχολικού εκφοβισμού.

Το παιδί που εκφοβίζει επιλέγει το παιδί που θα εκφοβίσει πολύ συγκεκριμένα και καθόλου τυχαία. Συνήθως θα επιλέξει παιδί που:

● Διαφέρει με κάποιον τρόπο από τα υπόλοιπα (είναι από άλλη χώρα, έχει άλλη θρησκεία, φοράει σιδεράκια γενικά παιδί που διαφέρει από τη μέση εικόνα ενός μαθητή)
● Δύσκολα θα βοηθήσει κάποιος (παιδιά μοναχικά που δεν κάνουν εύκολα φίλους)
● Που είναι «λιγότερα» δυνατά

Ωστόσο και το παιδί που βιώνει εκφοβισμό γεννά πολλές φορές αντικρουόμενα συναισθήματα. Πολλές φορές γεννά συναισθήματα θυμού προς γονείς, εκπαιδευτικούς και συμμαθητές καθώς είτε δεν του αναγνωρίζουν την αδυναμία του να αντιδράσει είτε θεωρούν ότι αυτό ευθύνεται για τον εκφοβισμό που βιώνει.

Στην εκδήλωση ενός φαινόμενου μέσα στο σχολικό πλαίσιο πρώτο λόγο οφείλουν να έχουν και οι εκπαιδευτικοί. Ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να ενημερωθεί για το φαινόμενο, να μην αγνοήσει ή υποτιμήσει κάτι που του αναφέρει το παιδί, να κάνει άμεση και αυστηρή παρατήρηση αμέσως μετά το περιστατικό, να αξιοποιήσει τη «δύναμη» του παιδιού που ασκεί βία σε θετικές συμπεριφορές, να αναπτύξει δραστηριότητες σχετικά με το φαινόμενο (συζήτηση, παιχνίδι ρόλων, ανάγνωση λογοτεχνικών κειμένων), να δημιουργήσει θετικό κλίμα στο σχολείο, να προστατεύσει το παιδί που δέχεται τη βία, να μη του ζητάτε να εξηγήσει μπροστά σε άλλους τι έχει γίνει, αλλά σε κατ’ ιδίαν συνάντηση να γίνεται προσπάθεια αποενοχοποίησης και συναισθηματικής ενίσχυσης.

Επίσης, συστήνεται να αποφεύγεται η ποινικοποίηση της πράξης και η τιμωρία του παιδιού. Θα πρέπει να δημιουργείται τέτοιο κλίμα στο σχολείο ούτως ώστε να μην καλύπτονται τέτοια μυστικά. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μην ζητηθεί η «συμφιλίωση» μεταξύ παιδιού που δέχεται βία και παιδιού που ασκεί βία καθώς υπάρχει ο κίνδυνος να επαναθυματοποιηθεί το ένα παιδί και το άλλο να επιβεβαιώσει την «δύναμη» και κυριαρχία» του.

Για περισσότερες πληροφορίες ανατρέξτε στη σελίδα της της Ευρωπαϊκής Καμπάνιας ενάντια στο Σχολικό Εκφοβισμό στη διεύθυνση http://www.e-abc.eu/gr. Το έργο υλοποιείται στην Ελλάδα από «Το Χαμόγελο του Παιδιού».

Παρακολουθήστε το τηλεοπτικό σποτ εδώ

*πληροφορίες από τη σελίδα της Ευρωπαικής Καμπάνιας http://www.e-abc.eu/gr

Εκτενής έρευνα έχει δείξει ότι το άγχος αυξάνει τον πόνο. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ένα παιδί που έχει λιγότερο άγχος κατά τη διάρκεια μίας ιατρικής εξέτασης, θα βιώσει λιγότερο πόνο και η όλη διαδικασία θα είναι λιγότερο δραματική. Κατά τη διάρκεια μίας ιατρικής εξέτασης, η παρουσία του γονέα μειώνει το φόβο και το άγχος του παιδιού, και έτσι «μειώνει» την αίσθηση του πόνου και είναι λιγότερο πιθανό το παιδί να τραυματιστεί από τη βίαιη καθήλωση του από το ιατρικό προσωπικό. Στις περιπτώσεις λοιπόν που μας καλούν να βγούμε έξω από το δωμάτιο εξέτασης και στη περίπτωση που δε δημιουργούμε θέμα, θα ήταν χρήσιμο να ζητήσουμε να μείνουμε κοντά στο παιδί.

Παρόλο ότι ο γονέας βοηθάει το ιατρικό προσωπικό, το παιδί δεν κατηγορεί το γονέα και ζει την εμπειρία ως λιγότερο τραυματική  από ότι αν το έπαιρναν μόνο του σε ένα δωμάτιο μακριά από τους γονείς. Ο γονέας μπορεί να αποσπάσει καλύτερα την προσοχή του παιδιού από ότι ένας άγνωστος (είτε τραγουδώντας, είτε κάνοντας παράξενους ήχους ή μιμήσεις ζώων, ή διαβάζοντας το αγαπημένο του βιβλίο) και αυτό μπορεί να κάνει τη διαδικασία περισσότερο ανεκτή. Όταν το παιδί είναι αρκετά μικρό, ο γονέας είναι ίσως προτιμότερο να μη συμμετέχει στο να συγκρατεί το παιδί αλλά να βρίσκεται σε κοντινή απόσταση, μιλώντας με χαλαρωτικό τόνο να προσπαθήσει να αποσπάσει την προσοχή του παιδιού. Και κυρίως η συμπεριφορά του γονέα να μην είναι απολογητική αλλά να προσπαθήσει να επαινεί το παιδί. Θα μπορούσε να φανεί ίσως χρήσιμο ένα παιδί να φορέσει ακουστικά και να ακούει την αγαπημένη του μουσική ή την αγαπημένη του ιστορία.

Υπάρχει εντούτοις, πάντα η δυνατότητα προετοιμασίας του παιδιού πριν την εξέταση ενώ αν η εξέταση αποβεί τραυματική ίσως χρειαστεί τα παιδιά να την επεξεργαστούν στη συνέχεια. Η επεξεργασία γίνεται συνήθως με το να λέει το παιδί την ιστορία πολλές φορές και πιθανά κλαίγοντας. Αν το παιδί δεν το κάνει αυτό αυθόρμητα, συνήθως βοηθάει η δραματοποίηση της όλης διαδικασίας όπως το να πάρετε μία κούκλα η οποία θα παίξει το ρόλο του εξεταζόμενου παιδιού.

*ευχαριστώ τη φίλη μου τη Γκέλυ για την ιδέα του θέματος 🙂
**πηγή: http://www.ahaparenting.com/ask-the-doctor-1/frightening-and-painful-medical-tests-traumatic-for-kids

Πόσες φορές, πριν ακόμη γίνουμε γονείς, δεν έχουμε βρεθεί σε χώρο όπου ένα μικρό παιδί ωρύεται ενώ οι γονείς δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν; Και πόσες φορές εμείς δεν σκεφτήκαμε ότι δε θα έχουμε ποτέ τέτοια θέματα στην περίπτωση που γίνουμε οι ίδιοι γονείς;  Και ξαφνικά συμβαίνει! Είσαι εσύ ο γονιός που βρίσκεσαι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και δεν ξέρεις τι να κάνεις!Τα παιδιά μπορεί να μην το πιστεύουν αυτό, αλλά είναι αλήθεια: Πρέπει να θέσουμε όρια, γιατί τα αγαπάμε. Τα όρια είναι σημαντικά για αργότερα, όταν τα παιδιά θα συμμετέχουν στις σχολικές δραστηριότητες και στην κοινωνική ζωή τους, όταν οι γονείς δεν θα έχουν άμεση εποπτεία. Η ρύθμιση των ορίων από την αρχή με ένα λογικό και στοργικό τρόπο θα βοηθήσει το παιδί να αναπτύξει το αίσθημα της ευθύνης και του αυτό-ελέγχου που θα το βοηθήσει σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Τα όρια μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να αισθάνονται ότι ο κόσμος είναι περισσότερο προβλέψιμος και ασφαλής. Ωστόσο οι γονείς θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη την ηλικία και την ανάπτυξη του παιδιού κατά τον καθορισμό των ορίων ενώ τα όρια θα πρέπει να είναι σαφή και όχι πολλά και αυστηρά. Με άλλα λόγια, η ζωή δεν πρέπει να είναι μια σειρά από όρια, ιδιαίτερα για τα πολύ μικρά παιδιά. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν με πάρα πολλούς κανόνες και κανονισμούς συχνά δεν αναπτύσσουν αποτελεσματικές κοινωνικές δεξιότητες.Οι γονείς οφείλουν να αναγνωρίσουν ότι τα παιδιά δεν είναι απλώς μικροί ενήλικες και δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν σε έναν ενήλικο τρόπο. Τα όρια θα πρέπει να μπαίνουν στην «γλώσσα» που τα παιδιά καταλαβαίνουν.

Όρια κατά ηλικία:

Μέχρι 1 έτους:Είναι πολύ μικρή η ηλικία να μιλάμε για όρια. Είναι η ηλικία που το παιδί δεν «κακομαθαίνει»! Όταν κλαίει οφείλουμε να του δώσουμε προσοχή. Ωστόσο σε αυτήν την ηλικία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε απλά την απόσπαση προσοχής στην περίπτωση που πάει να κάνει κάτι επικίνδυνο για το ίδιο.

Ηλικίες 1-3:Κάντε επαφή με τα μάτια και πείτε «όχι» με έναν σταθερό και σοβαρό ύφος, όχι όμως τόσο που να τρομάξετε το παιδί.

Μη ξεχνάτε ότι τα μικρά παιδιά είναι περίεργα για τα πάντα. Αυτός είναι ο τρόπος που μαθαίνουν. Όταν τραβάνε την ουρά της γάτας, το κάνουν για να δουν αν είναι συνδεδεμένη. Πείτε στο παιδί σας να μην τραβήξει την ουρά της γάτας, δείξτε του τον τρόπο να το χαϊδέψει απαλά και επισημάνετε πως το γατάκι το αγαπά. Πείτε του ότι η ουρά της γάτας είναι συνδεδεμένη και πως το γατάκι πονάει όταν την τραβάτε.

Ηλικίες 3 έως 5:Κάπου στο μέσο αυτής της ηλικίας τα παιδιά αρχίζουν να διαχωρίζουν το σωστό από το λάθος. Καθώς κινούνται προς την ηλικία των 5, οι εξηγήσεις σας από μόνες τους θα γίνονται ολοένα και πιο αποτελεσματικές.

Κάποιες γενικές αρχές για τις οποίες συμφωνούν πολλοί ειδικοί είναι οι εξής:

*να συμμετέχει όλη η οικογένεια στα όρια και να βοηθάει ο ένας τον άλλον ώστε να τηρηθούν ομαλά

*να υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός. Σεβόμαστε το παιδί για να μας σεβαστεί και αυτό. Όταν μας μιλάει το ακούμε προσεκτικά για να μας ακούσει  και αυτό με τη σειρά του όταν θα χρειαστεί να του μιλήσουμε κι εμείς.

*να είμαστε συνεπείς στα όρια.

* μη προσπαθήσετε να θέσετε όρια όταν το παιδί είναι θυμωμένο. Περιμένετε να ηρεμήσει και μιλήστε του για τα όρια

* όταν υπερβεί τα όρια, συμμετέχει για να τα διορθώσει. Αν σκορπήσει όλα τα παιχνίδια στο πάτωμα, συμμετέχει στο μάζεμα τους.

*δώστε εναλλακτικές. Αν το παιδί αρπάξει την μπάλα του άλλου παιδιού, εξηγήστε του ότι θα πρέπει να τη δώσει πίσω και δείξτε του το παιχνίδι που του ανήκει και μπορεί να παίξει.

* η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη. Ακόμη και σε περίπτωση που νοιώθουμε άσχημα για κάποια όρια, να ξέρετε ότι προετοιμάζετε ένα παιδί για την πραγματική ζωή!

Κάθε κανόνας προσαρμόζεται στα δεδομένα της οικογένειας, στην ιδιοσυγκρασία του παιδιού και στις εκάστοτε συνθήκες. Μη ξεχνάμε μεγαλώνουμε ανθρώπινες ζωές και όχι σκυλάκια με ακριβείς κανόνες και εντολές!

Πηγές: (1) http://family.go.com/

(2) http://www.babycenter.com/0_the-discipline-tool-kit-successful-strategies-for-every-age_1475318.bc

(3) http://www.parents.com/toddlers-preschoolers/discipline/tips/secrets-to-toddler-discipline/

4. Συμμετοχή στο παιχνίδι που εμπεριέχει τον φόβο. Ανέφερα ήδη ότι τα παιδιά πολλές φορές χρησιμοποιούν τους φόβους τους στο παιχνίδι. Ακόμη κι αν δεν το κάνουν, προσπαθήστε να τους «φέρετε» εσείς. Αν πχ το παιδί φοβάται τους μασκαράδες μεταμφιεστείτε και παίξτε!

5. Προσπαθήστε να ελέγξετε τους δικούς σας φόβους. Αν ουρλιάξετε όταν δείτε μία κατσαρίδα, οι πιθανότητες να αντιδρά έτσι το παιδί σας θα αυξηθούν κατά πολύ.

Τελειώνοντας να επισημάνω δύο πράγματα:

(1) θα πρέπει να τονίσουμε ότι αν ο φόβος του παιδιού σας αυξάνεται, δεν ηρεμεί και το καθιστά μη λειτουργικό στην καθημερινότητα του, θα πρέπει να απευθυνθείτε σε κάποιον υπεύθυνο ψυχικής υγείας και

Με την τιμή της βενζίνης στα ύψη και τις αλλεπάλληλες υποχρεώσεις του χειμώνα (σχολείο, δουλειά, οικογενειακές υποχρεώσεις και συνεχές γενικά τρέξιμο), για μερικούς από εμάς, το να μείνουν στο σπίτι μπορεί να είναι οι καλύτερες διακοπές. Η ευκαιρία πραγματικά να χαλαρώσετε και να απολαύσετε το σπίτι για το οποίο εργάζεστε τόσο σκληρά όλο το χρόνο θα μπορούσε να είναι οι διακοπές που χρειάζεστε. Μπορείτε να φανταστείτε να είστε σε διακοπές, και να μη χρειάζεται να οδηγήσετε οπουδήποτε ή να κάνετε τίποτα; Καμία προετοιμασία, κανένα πακετάρισμα, δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για το τι έχετε ξεχάσει, που να αφήσετε το σκύλο. Κλείστε το τηλέφωνο, ακυρώστε οποιοδήποτε ραντεβού έχετε και … απλά μείνετε στο σπίτι και κάντε διακοπές! Αντί να δαπανηθούν χρήματα για ένα ξενοδοχείο ή ενοικιαζόμενο δωμάτιο, κάντε μια ημερήσια εκδρομή σε ένα πάρκο ή μία κοντινή παραλία και εξερευνήστε μέρη κοντινά που δεν έχετε δει. Με τα πολύ μικρά παιδιά, είναι λίγο πιο εύκολο. Για τα μεγαλύτερα παιδιά, η έννοια των διακοπών στο σπίτι ακούγεται κάπως, οπότε θα πρέπει να το παρουσιάσετε με τον κατάλληλο τρόπο. Για να γίνει αυτό όμως, οι γονείς πρέπει να είναι σε διάθεση διακοπών. Μην κάνετε δουλειές ή επισκευές στο σπίτι, μη μιλάτε στο τηλέφωνο και μη κλείσετε ραντεβού για σέρβις του αυτοκινήτου. Κοιμηθείτε αργά, ξυπνήστε αργά και πάρτε ένα πρωινό αντίστοιχο των διακοπών! Προγραμματίστε τις δραστηριότητες με τα παιδιά σας. Αν έχετε κήπο μπορείτε να τον αξιοποιήστε το μέγιστο δυνατόν! Αν όχι, το πλησιέστερο πάρκο είναι εξίσου καλό αν όχι και καλύτερο. Παίξτε μπάλα, κάντε πικ νικ, φάτε παγωτό!

Μπορείτε επίσης να ξεκινήσετε τη μέρα σας κάνοντας μια λίστα με όλα τα πράγματα που θα θέλατε να κάνετε, αλλά ποτέ δεν είχατε το χρόνο. Κοιτάξτε γύρω από το σπίτι σας και την γειτονιά σας. Υπάρχουν πράγματα που θα μπορούσατε να κάνετε; Μια διαδρομή πιθανά που δεν είχατε χρόνο να κάνετε. Μπορείτε να αναζητήσετε δωρεάν ή χαμηλού κόστους εκδηλώσεις. Πλήθος ιστοσελίδων προτείνουν αποκλειστικά δωρεάν δραστηριότητες και εκδηλώσεις. Καλέστε φίλους στο σπίτι (και θα βρείτε αρκετούς πλέον που δεν κάνουν διακοπές), αλλά επιλέξτε εκείνους που θα έχουν εξίσου καλή διάθεση με εσάς. Βάλτε μουσική και χορέψτε !

Μην ξεχάσετε να βγάλετε φωτογραφίες. Το άλμπουμ των διακοπών στο σπίτι θα μπορούσε να καταλήξει να είναι το καλύτερο!

Καλές σπιτικές διακοπές λοιπόν!

Υγ. (1) Και για αυτούς που θα αντιδράσουν λέγοντας “τι μας λες τώρα, εγώ θέλω διακοπές σε νησί”, θα πω ότι η διάθεση μετράει. Έχετε να επιλέξτε μεταξύ του “μένω σπίτι και κατσουφιάζω γιατί δεν πήγα διακοπές” και του “κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να περάσουμε τέλεια”! Η επιλογή δική σας 🙂
(2) για αυτούς που μένουν Αθήνα, η σελίδα FUN ATTIKIDS προτείνει ιδέες για ψυχαγωγία των παιδιών και των εφήβων. Ρίξτε μια ματιά εδώ https://www.facebook.com/funattikidspage