Ο Χάρης δεν αγαπούσε τα λαχανικά. Επίσης, δεν αγαπούσε τα φρούτα. Βασικά, δεν έτρωγε τίποτα πράσινο που φύτρωνε στο χώμα. Αυτό όμως που δεν γνώριζε ο Χάρης είναι ότι ούτε τα λαχανικά τον συμπαθούσαν!
Ήρθε ο χειμώνας και ο Βάτραχος παγώνει. Αυτός, βλέπεις, δεν έχει πούπουλα ή γούνα να τον κρατούν ζεστό, όπως οι φίλοι του, η Πάπια και ο Λαγός. Αλλά ας είναι καλά αυτοί οι φίλοι! Όταν ο Βάτραχος γλιστρά στο χιόνι και αρρωσταίνει, όλοι αυτοί οι φίλοι του είναι που τον φροντίζουν τις μακριές χειμωνιάτικες νύχτες. Να λοιπόν που ο χειμώνας έχει τις χαρές του και μπορείς να τον περάσεις με όμορφο τρόπο. Άλλωστε, κάποτε ο χειμώνας τελειώνει – η άνοιξη, όσο κι αν αργεί, πάντοτε φτάνει.
Το αρκουδάκι περιμένει να πέσει το τελευταίο φύλλο του φθινοπώρου για να κάνει μια ευχή. Θα μπορέσει άραγε να το πιάσει, ώστε να πραγματοποιηθεί η ευχή του;
Τα βιβλία της σειράς ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, γραμμένα με συναίσθημα, όνειρο και φαντασία, στόχο έχουν να διασκεδάσουν το μικρό αναγνώστη και να τον προκαλέσουν να ανακαλύψει στις πολύχρωμες σελίδες τους, ένα κομμάτι του εαυτού του. Κάθε ιστορία γίνεται αφορμή για δράση και κουβεντούλα, γι’ αυτό στο τέλος κάθε βιβλίου παρατίθενται προτάσεις, οι οποίες βοηθούν γονείς και εκπαιδευτικούς να απογειώσουν τη φαντασία των παιδιών και να καλλιεργήσουν ποικίλες δεξιότητές τους.
ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ ΓΙΑΤΙ
Μια τρυφερή ιστορία για μικρά παιδιά, που αφορά τη φιλία. Περνά το μήνυμα πως η αληθινή φιλία δεν χρειάζεται μαγικά… είναι η ίδια κάτι μαγικό! Δε χρειάζεται να ευχόμαστε να βρούμε την αληθινή φιλία, γιατί τις περισσότερες φορές είναι δίπλα μας, αρκεί να ανοίξουμε την καρδιά και την αγκαλιά μας! Ένα βιβλίο γεμάτο γλύκα και συναίσθημα με πρωταγωνιστές τα ζωάκια του δάσους που τα μικρά παιδιά τόσο αγαπάνε! Η πλούσια εικονογράφηση ντύνει εξαιρετικά το κείμενο.
Να υπολογίζεις και να σέβεσαι τους άλλους. Να έχεις καλή και σωστή συμπεριφορά. Με μια λέξη, να είσαι ευγενικός. Πως θα γίνει να το μάθεις. Ακολούθησε πιστά τις συμβουλές του μικρού Λύκου.
Μία ιστορία γεμάτη αγάπη για το βιβλίο και το διάβασμα. Μια ιστορία που θα αποτελέσει πηγή έμπνευσης για μικρούς και μεγάλους και θα ανοίξει διάπλατα τις καρδιές τους για να ταξιδέψουν στον φανταστικό κόσμο των παραμυθιών.
Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια χώρα με ένα υπέροχο όνομα που κανείς δεν γνωρίζει, υπήρχε ένα μικρό σπιτάκι. Εκεί ζούσε ένας γεράκος. Μπορεί να ήταν εκατό… μπορεί και χιλίων ετών!
Ο παππούς αυτός είχε άσπρη γενειάδα και φορούσε ένα αστείο καπέλο. Καθόταν συνήθως μπροστά στην παλιά, φασαριόζα γραφομηχανή του κι έγραφε με πάθος, παρόλο που μερικά από τα πλήκτρα της ήταν εντελώς ξεχαρβαλωμένα, ειδικά αυτά που έγραφαν ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ.
Κάποτε τέλειωσε το γράψιμο. Τότε μάζεψε τις δακτυλογραφημένες σελίδες κι αναζήτησε ένα μοναδικό μέρος που να το αγκαλιάζουν οι ακτίνες του ήλιου. Εκεί φύτεψε με προσοχή μία από τις σελίδες του. Κι αφού επέστρεψε κάμποσες μέρες σ’ αυτό το σημείο για να τη φροντίσει κάποτε φύτρωσε ένας όμορφος βλαστός. Το βλαστάρι μέρα με τη μέρα μεγάλωνε ώσπου έγινε ένα πανέμορφο δέντρο με δυνατό κορμό. Μόνο που αντί για φύλλα τα κλαδιά του ήταν γεμάτα… σελίδες και μάλιστα γραμμένες!
Ο παππούς μάζεψε με προσοχή τις σελίδες και τις μετέφερε στο σπίτι του. Πήρε βαμβακερή κλωστή κι ένωσε εκατοντάδες σελίδες. Ύστερα πρόσθεσε χοντρά εξώφυλλα κι έτσι έφτιαξε κάμποσα βιβλία. Ύστερα τα άφησε να πετάξουν και να ταξιδέψουν ώσπου βρήκαν μια φιλόξενη βιβλιοθήκη και κούρνιασαν στα ράφια της. Ένα αγόρι τα βρήκε έτσι να ξεκουράζονται από το μακρύ ταξίδι τους…
Μια τρυφερή ιστορία αφιερωμένη στα βιβλία, τη δημιουργία τους και τη μαγεία του ταξιδιού της ανάγνωσης. Το σύντομο κείμενο πλαισιώνεται από εικόνες σε παστέλ αποχρώσεις. Από την εικονογράφηση ξεχωρίσαμε τα καμωμένα από τις σελίδες των βιβλίων όμορφα οριγκάμι τα οποία κοσμούν και τα εσώφυλλα και τα οποία κάλλιστα θα μπορούσαν να αποτελέσουν αφορμή για τη δημιουργία πολλών ιστοριών.
Θα σας πω μια ιστορία
για δυο παιδιά που φορούσαν ξυλοπάπουτσα
αλλά ονειρευόντουσαν θαύματα. Δυο παιδιά
που δεν εγκατέλειψαν ποτέ αυτά που αγαπούσαν,
γι’ αυτό κέρδισαν όλα όσα επιθυμούσαν.
Βρισκόμαστε στην Ολλανδία του 19ου αιώνα. Δύο αδέρφια, ένα αγόρι, ο Χανς κι ένα κορίτσι, η Γκρέτελ, γλιστρούν πάνω στα παγωμένα κανάλια με τα αυτοσχέδια πατίνια τους. Τα χοντροκομμένα ξύλα με τα οποία πατινάρουν, δεν είναι και πολύ βολικά αλλά τους έχουν χαρίσει πολλές στιγμές διασκέδασης. Στο σπίτι τα βγάζουν δύσκολα πέρα, για κανονικά πατίνια λοιπόν, ούτε λόγος. Ο πατέρας τους προσπαθώντας να προστατέψει ένα φράγμα κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας τραυματίστηκε κι έχασε τη μνήμη και τα λογικά του. Από τότε στο μικρό σπίτι των Μπρίνκερ, τα πράγματα είναι δύσκολα.
Αν πιστέψουμε όμως, κάτι πολύ, μπορεί και να γίνει. Όταν ανακοινώνεται η διοργάνωση παγοδρομιών ο Χανς εξασφαλίζει ένα ζευγάρι πατίνια για την αδερφή του πουλώντας μερικά ξύλινα κοσμήματα τα οποία έχει κατασκευάσει ο ίδιος. Πείθει μάλιστα έναν διάσημο αλλά δύστροπο γιατρό να εγχειρίσει τον πατέρα του, ο οποίος τελικά γιατρεύεται. Ο Χανς θα του ανταποδώσει την καλοσύνη βρίσκοντας τον αγαπημένο του γιο ο οποίος αυτοεξορίστηκε εξαιτίας μιας παρεξήγησης. Οι τελικοί αγώνες παγοδρομίας θα γίνουν αφορμή για πολλές συγκινήσεις…
Η Μαρία Παπαγιάννη αφηγείται εκ νέου την ιστορία την οποία είχε εμπνευστεί η αμερικανίδα συγγραφέας Μέρι Μέιπς Ντοντζ το 1865 και αποδεικνύει πως όλα μπορεί να ειπωθούν κι αλλιώς και μάλιστα με έναν ιδιαίτερα επιτυχημένο τρόπο. «Τα ασημένια πατίνια», το μυθιστόρημα το οποίο γνώρισε τεράστια εμπορική επιτυχία και μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη, παρουσιάζεται σε μια σύγχρονη αφηγηματική διασκευή. Γλαφυρές, ατμοσφαιρικές περιγραφές, συγκίνηση και δράση αποτελούν τα βασικά χαρακτηριστικά της ιστορίας η οποία ξαναγράφεται με τον χαρακτηριστικά άμεσο τρόπο ο οποίος χαρακτηρίζει τη γραφή της Μαρίας Παπαγιάννη. Η υπέροχη εικονογράφηση ανήκει στη Μυρτώ Δεληβοριά. Οι αφαιρετικές εικόνες της με τις χαρακτηριστικές φιγούρες και τα πολύχρωμα τοπία απογειώνουν το εγχείρημα.
Στο τέλος του βιβλίου οι αναγνώστες/στριες έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν την Ολλανδία αλλά και τις δημιουργούς του βιβλίου. Στην ίδια σειρά κυκλοφορεί η διασκευή του βιβλίου της Σέλμα Λάγκερλεφ Πες το μ’ ένα παραμύθι: Οι περιπέτειες του Νιλς.
Ασφαλώς στα προτεινόμενα γιατί… η Μαρία Παπαγιάννη μπορεί να τα πει κι αλλιώς και να μας γοητεύσει!
Πρόκειται για ένα από τα μπεστ σέλερ όλων των νηπιαγωγείων, όχι μόνο της Ελλάδας. Η σειρά της Βέρντικ με πασίγνωστους τίτλους Η φωνή δεν είναι για να ουρλιάζουμε, Τα μικρόβια δεν είναι για να τα μοιραζόμαστε, Οι λέξεις δεν είναι για να πληγώνουμε, Οι ουρές δεν είναι για να τις τραβάμε, εξακολουθεί χρόνια μετά να αρέσει σε παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικούς, καθώς το μικρό κείμενο, η ευκρινής εικονογράφηση και κυρίως ο διδακτικός χαρακτήρας των βιβλίων πάνω σε καίρια, καθημερινά ζητήματα βοηθάει πολύ στις επιδιωκόμενες αλλαγές στη συμπεριφορά.
Το νέο βιβλίο της σειράς, Οι ανησυχίες δεν είναι για πάντα, πιάνουν ένα από τα πιο δυνατά θέματα της τελευταίας πενταετίας, ιδίως μετά το “Τι μπορείς να κάνεις με ένα πρόβλημα;” του Κ. Γιαμάντα. Την ανησυχία, το άγχος, το πρόβλημα, την αγωνία, το εσωτερικό χάος που προκαλούν σε ένα παιδί (και όχι μόνο) οι ανησυχίες. Το κείμενο της Βέρντικ είναι συμβουλευτικό, ενώ στο τέλος το παράρτημα με συμβουλές, ιδέες και δραστηριότητες για γονείς και εκπαιδευτικούς, παρέχουν έναν οδηγό αντιμετώπισης των ανησυχιών.
Σίγουρα, ο δρόμος της μάχης με τις ανησυχίες δεν είναι ένας κόμπος που λύνεται με ένα βιβλίο, ωστόσο το βιβλίο της Βέντικ έχει κάποιες ενδιαφέρουσες λύσεις να προτείνει.
Δεν πρόκειται για παραμύθι, δεν είναι λογοτεχνία. Πρόκειται για συμβουλευτική ψυχολογία για μικρά παιδιά, που επιδέχεται αρκετή συζήτηση με τους μικρούς αναγνώστες.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα