Η σημερινή μέρα ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς . Ήλιος ωραίος , καθαρός ουρανός , καθόλου κρύο και ένα υπέροχο μέρος της Αθήνας μας περίμενε για να μάθουμε τα μυστικά του. Το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης στην Πλάκα ( Τριπόδων 23) διοργανώνει το εκπαδευτικό πρόγραμμα ” Μια βόλτα στην Πλάκα ” με στόχο τα παιδιά να γνωρίσουν την ιστορία της παλαιότερης γειτονιάς των Αθηνών στα πλαίσια του τουριστικού οδηγού που φτιάχνουμε για το eTwinning έργο μας ” PolGree Friends”. Αρχικά ο Μίμης μας υποδέχτηκε στο Μουσείο , μας μίλησε , τραγουδήσαμε μαζί του
και μετά ξεκινήσαμε ……
Να το τρενάκι που μόλις πέρασε έξω από το Μουσείο . Ο οδηγός του μας κορνάρει και μας χαιρετά!!!
Η πρώτη μας στάση είναι στο ” μπλε σπίτι” , εκεί όπου γυρίστηκε η ταινία ” Ηδε γυνή μνα φοβήται τον άνδρα ” του Γ. Τζαβέλλα με τον Γ. Κωνσταντίνου και την Μάρω Κοντού . Ποιος δε θυμάται το σπίτι με τα σκαλοπάτια , τον κύριο και την κυρία Κοκοβίκου να τα ανεβοκατεβαίνουν….
Ο δεύτερος σταθμός μας έχει μεγάλη ιστορία . Καθόμαστε στα ερείπια ενός παλιού μοναστηριού όπου έμεναν καπουτσίνοι με καφέ ένδυμα και κουκούλα ( από αυτούς πήρε το όνομά του ο γνωστός καφές ) . Εκεί σε αυτό το μοναστήρι καλλιεργήθηκε για πρώτη φορά η ντομάτα , ένα λαχανικό που έγινε πολύ αγαπητό και στο πρώτο φαγητό που χρησιμοποιήθηκε ήταν μαζί με αυγά , ο γνωστός καγιανάς . Αρχικά τις αποκαλούσαν ” χρυσά μήλα” .
Στην ίδια τοποθεσία , μέσα στο μοναστήρι , σώζεται το περίφημο μνημείο του Λυσικράτους. Στα αρχαία χρόνια , στο θέατρο τπου Διονύσου , κάτω από την Ακρόπολη , γίνοντας θεατρικοί αγώνες και ο χρηματοδότης ( χορηγός) του νικητήριου θεατρικού έργου έπαιρνε ως έπαθλο έναν χάλκινο τρίποδα . Αυτοί οι τρίποδες εκτείθονταν στην οδό Τριπόδων με μεγαλοπρεπέστατο τρόπο , συνήθως έμπαιναν σε ψηλή βάση που μπορούσε να έχει τη μορφή κίονα . Κανένα ςτρίποδας δε σώζεται σήμερα , ούτε αυτός του μνημείου του Λυσικράτους.
Περπατήσαμε τηνν οδό Τριπόδων και μάθαμε με έκπληξη ότι ο παλαιότερος δρόμος όχι μόνο της Αθήνας και της Ελλάδας αλλά ολόκληρης της Ευρώπης!!!!!! Συγκλονίζεσαι όταν ακούς κάτι τέτοιο , ένα δρόμο που μπορεί κάποιοι να τον διασχίζουν καθημερινά χωρίς να φαντάζονται πού προχωρούν……Μάθαμε ακόμη ότι η Πλάκα πήρε το όνομά της από την αρβανίτικη λέξη ” Πλιάκ” που σημαίνει παλιό , παλιακό .
Επόμενος σταθμός οι πρόποδες της Ακρόπολης . Βλέπουμε το τείχος και την ελληνική σημαία που κυματίζει. Ακούμ ετην ηρωίκή ιστορία του Μ. Γλέζουθ και του Α. Σιάντα που μια μέρα την περίοδο της γερμανικής κατοχής κατέβασαν τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη χωρίς να τους πάρουν χαμπάρι οι εκεί φρουροί!!
Γνωρίζουμε τη συνοικία Αναφιώτικα που πήρε το όνομά της από το νησί Ανάφη. Σπιτάκια μικρά βαμμένα άσπρα , λαμποκοπάνε στον ήλιο και τα παράθυρα μπλε πινελιές . Λουλούδια , δέντρα που ρίχνουν τον ίσκιο τους , γατούλες που ξεπροβάλλουν , στενά δρομάκια, όλα συνθέτουν ένα σκηνικό μιας άλλης εποχής πολύ πιο αγνής και ξέγνοιαστης που σε κάνει να ξεχνάς το ατέρμονο κυνηγητό και άγχος των ημερών μας.
Στεκόμαστε στους Αγίους Αναργύρους , μετόχι του Πανάγιου Τάφου των Ιεροσολύμων , που υποδέχεται κάθε Μεγάλο Σάββατο το Άγιο Φως για να ταξιδέψει στη συνέχεια σε όλες τις εκκλησίες της Ελλάδας
Στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου του Ραγκαβή , μαθαίνουμε ότι στο εσωτερικό της υπάρχει η πιο παλιά καμπάνα που χτύπησε δυνατά όταν οι Τούρκοι και αργότερα οι Γερμανοί έφυγαν από την πατρίδα μας
Κάπου εδώ η βόλτα μας τελειώνει και εμείς αποχαιρετάμε τον Πινόκιο που ξεκουράζεται σε ένα παγκάκι έξω από ένα μαγαζί , χαρούμενοι για αυτή την όμορφη περιήγησή μας στη γραφική Πλάκα. Ευχαριστούμε πολύ τις μανούλες που μας συνόδεψαν.
