Tαξιδιάρικα ημερολόγια
Η ΦΑΤΝΗ ΜΑΣ
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ: ΑΦΙΣΑ
Αισίως οδεύουμε προς τη γιορτή για το Πολυτεχνείο, όπου θα παρουσιάσουμε τη δραματοποίηση του παραμυθιού της Ευγενίας Φακίνου “Ξύπνα Ντενεκεδούπολη”.
Έχουμε ήδη αναφερθεί στην εξέγερση των φοιτητών και στα τραγικά γεγονότα του ’73.
Σήμερα, αφού επεξεργαστήκαμε τις φωτογραφίες του Πολυτεχνείου, σταθήκαμε στην αρχιτεκτονική του δομή.
Μιλήσαμε για τον τρόπο που ήταν φτιαγμένο, για τους κίονες και τα αετώματα.
Τους έδωσα πλαστικοποιημένα τα κομμάτια του κτηρίου και παίξανε μαζί τους.
Στη συνέχεια, γίναν και οι ίδιοι αρχιτέκτονες και δημιούργησαν το δικό τους Πολυτεχνείο με κολλάζ.
Τέλος, διακόσμησαν την αφίσα τους όπως ήθελαν.
Έτσι, φτιάξανε τη δική τους αφίσα σε κόλλες Α3.
Kλέψανε τα πορτοφόλια μας!!!
Τι έγινε;;; Κλέψανε τα πορτοφόλια μας…
Ήρθε, μάζεψε όλα τα ενοχοποιητικά στοιχεία….
Για να κάνει τη δουλειά της καλύτερα έβαλε προστατευτική κορδέλα γύρω από τα συρταράκια των παιδιών…
…μάζεψε μια τρίχα που βρήκε εκεί, ένα αυτοκόλλητο, και στη συνέχεια πήρε αποτυπώματα
Τέλος, μετά την επεξεργασία των στοιχείων, συγκρίθηκαν τα δακτυλικά αποτυπώματα με αυτό του δράστη
Περάσαμε υπέροχα και το παίξαμε κι άλλες φορές με διαφορετικούς αστυνομικούς.
Τέλος, αφού ήθελαν να αφήσουν δακτυλικά αποτυπώματα παντού, κάναμε και μια αναγνώριση αριθμών.
ΠΟΣΑ ΔΑΚΤΥΛΙΚΑ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ ΒΡΗΚΕ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ;;;
ΗΜΕΡΑ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗΣ: ΠΟΡΤΟΦΟΛΙΑ ΓΙΑΤΙ ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ
Οι γονείς δουλεύουν και τα χρήματα τα βάζουν στις τσέπες τους είπαν τα παιδιά.
– Κι αν δεν χωρούν στις τσέπες;;
– Στα πορτοφόλια τους.
– Εμείς όμως δεν έχουμε λεφτά, ούτε πορτοφόλια για να τα φυλάξουμε…
– Και γιατί δεν φτιάχνουμε;;;;
– Έτσι θα μπορούμε κι εμείς να ψωνίζουμε και να τρώμε στην ταβέρνα του νηπιαγωγείου…
Κουμπαράδες λοιπόν ΤΕΛΟΣ για φέτος…
ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΛΙΓΑ ΛΕΦΤΑ ΚΥΡΙΑ, ΤΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΜΑΣ
ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, ΣΤΑ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙΑ
ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ, ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΥΒΟΥΜΕ
ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΛΕΦΤΑ, ΤΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ.
Έτσι, οι κουμπαράδες φέτος γίνανε πορτοφόλια, και το χαρήκαμε πολύ που επιτέλους έχουμε κι εμείς λεφτά να παίζουμε… Τα φυλάξαμε καλά στο σχολείο για να μην μας τα πάρουν οι κλέφτες!!!
Πίσω στο σχολείο: Το Σταφύλι με φελούς από τα μπουκάλια
Μετά την επίσκεψη στον αμπελώνα του Μπαμπατζίμ στο χωριό, κι αφού γεμίσαμε τις βαλίτσες μας με εμπειρίες, μυρωδιές και χρώματα, γυρίσαμε στο σχολείο και αποτυπώσαμε στο χαρτί αυτό που βιώσαμε: Τα σταφύλια που τρυγησαμε.
Και πιο καλύτερο υλικό από τους φελούς των μπουκαλιών, δεν υπήρχε…
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΡΙΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ
Αφού λοιπόν παρατηρήσουμε τις εικόνες και μιλήσουμε για τον κύκλο ζωής του ανθρώπου, μπορούμε να επικεντρωθούμε στους παππούδες, το πως θα πρεπε να φερόμαστε, τι ανάγκες έχουν, τι κάνουν πολύ καλά, και να τα καταγράψουμε
Επίσης ένα πολύ ωραίο ποίημα που μου άρεσε και πιστεύω είναι πολύ καλό για δραματοποίηση είναι το “Να μουν παππούς” του Γ. Σουρή
“Αχ! έλεγε ο Κοκός,
παππούς να ήμουν τώρα,
να κάνω το σοφό,
να βήχω, να ρουφώ
ταμπάκο κάθε ώρα!
Να έχω άσπρα γένια,
ποτέ να μη διαβάζω,
σχολειό να μην πηγαίνω,
στο σπίτι μου να μένω
και όλο να νυστάζω.
Να παίζω όλη μέρα
με ένα κομπολόγι,
να μη μου λέν’ δουλειά
και να φορώ γυαλιά
και να ‘χω και ρολόγι.
Να λέω παραμύθια
απάνω από το στρώμα
και όλοι στη μιλιά μου
να στέκουν εμπροστά μου
με ανοικτό το στόμα.
Να ‘χω και μια μαγκούρα
να κάνω τον κακό,
κι άμα θυμός με πάρει,
ν’ αρχίζω στο στειλιάρι
και τον τρελό – Κοκό”
Αυτά και άλλα. λέει
με γνώση παιδική.
Μα ο Κοκός δεν ξέρει
πως θέλουν ολ’ οι γέροι
να γίνουνε Κοκοί.
(“Να ήμουνα παππούς” Γ. Σουρής)
Τέλος, ένα φύλλο εργασίας που νομίζω πως θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι το να ζωγραφίσουν τον εαυτό τους τώρα και πως θα είναι σε 70 χρόνια.
Η πρώτη μας κατασκευή – Σταυρός με ζυμαρικά
προνηπιάκια μου. Σε μια φωτογραφία από το Άγιο Όρος είδα ότι οι μοναχοί
είχαν φτιάξει αυτό:









































