Αυτός είναι ο πανέμορφος, ξεχωριστός και παμπάλαιος Ιερός Ναός Παμμεγίστων Ταξιαρχών Όσσας, που έκρυβε για αιώνες στα σπλάχνα του δύο Αγίες Νεομάρτυρες, που μαρτύρησαν με διαφορά 13 ετών, στα χρόνια που ετοίμαζε την σωτήρια δράση του για το Γένος ο Πατρο-Κοσμάς!
Η εξωτερική ομορφιά μέσα στο φυσικό τοπίο στην άκρη της γραφικής Όσσας στη Μακεδονία, είναι η πρώτη έκπληξη του προσκυνητή, που μπαίνοντας καταλαμβάνεται από ένα συναίσθημα δέους και κατάνυξης που με αστραπιαία ταχύτητα τον αλλάζει εποχή και τον φέρνει στα δοξασμένα χρόνια του 1821! Κανένας Ναός δεν μοιάζει με αυτόν, καθώς διατηρεί όλα εκείνα τα στοιχεία της δοξασμένης γενιάς, με παμπάλαιες εικόνες και τέμπλο, παμπάλαια οροφή και κολώνες-πεσσούς ξύλινους, από χοντρούς κορμούς δέντρων!
Ο Ναός είναι πέτρινος, ξυλόστεγος, μα βαριά ξύλινα δοκάρια. Ανακαινίσθηκε εκ θεμελίων το 1804, όπως αναφέρει εντιχοισμένη επιγραφή, στη θέση παλαιότερου, χαμηλότερου και μικρότερου Ναού, του οποίου διατήρησε το Ιερό και πολλά κύρια μέλη.
Αυτό το περιβάλλον που δεν περιμένεις, σε ξαφνιάζει, σε μεταφέρει στο χρόνο, σε γυρίζει πίσω και σε βάζει την Ελλάδα της Άγιας Λαύρας! Δάκρυα σου έρχονται στα μάτια! Νομίζεις θα ξεπηδήσει πίσω από τα δοκάρια και παλιά στασίδια πότε ο Ρήγας, πότε ο Άγιος Κοσμάς, πότε ο Παπαφλέσσας, ο Υψηλάντης, ο Κολοκοτρώνης, ο Εμμανουήλ Παπάς, ο Καρατάσιος!
Ενώ ο τάφος του δολοφονημένου Ιερέως στα 1908 που βρίσκεται στο προαύλιο, σε ταξιδεύει αμέσως στα ηρωικά χρόνια του Μακεδονικού Αγώνα, περιμένοντας να ξεπηδήσει από το Ιερό η αποφασιστική μορφή του Γερμανού Καραβαγγέλη και η κορμοστασιά του Παύλου Μελά!
Ποιος σκηνοθέτης θα τον ανακαλύψει τον Ναό αυτό; Να μην χαθεί ούτε ένα από τα μέλη του, χρώματα, σανίδια, πνοή και ευωδιά;Όπως φροντίζει ο πατήρ-Θωμάς, ο πατήρ Ιωάννης και ο ίδιος ο αεικίνητος Μητροπολίτης Λαγκαδά Ιωάννης, δίνοντας εντολή να ξηλωθεί ένα ένα σανιδάκι της οροφής, να καθαριστεί και να ξανατοποθετηθεί στη θέση του με ακρίβεια χελιδονιού, μην χαθεί έστω και μια ψηφίδα των δύο αιώνων τουλάχιστον βαριάς ιστορίας που κουβαλά ο Ναός!
Μα δεν είναι μονάχα αυτά τα χαρίσματά του. Δεν είναι μόνο τα έξω. Είναι και τα μέσα! Αυτά που έκρυβε σιωπηλά και υπομονετικά σαν Φύλακας Άγγελος στα σπλάχνα του! Τα τίμια και πάνσεπτα λείψανα δύο γενναίων Ελληνίδων της Μακεδονίας, που τσάκισαν την ημισέληνο και ύψωσαν θριαμβευτικά τον ανίκητο Σταυρό! Μέσα σε χρόνια φρικτής δουλείας, παιδομαζώματος και βίαιων εξισλαμισμών!
ΑΓΙΑ ΚΥΡΑΝΝΑ +28 Φεβρουαρίου 1751 μ.Χ. – Εύρεση 12/13-9-2011 μ.Χ.
Η πρώτη είναι η Αγία Κυράννα, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Όσσα και για την ομορφιά της θέλησε να την παντρευτεί ένας άγριος Γενίτσαρος. Επειδή όμως η νεαρή κοπέλα αρνήθηκε να προδώσει Πίστη και Πατρίδα, ο Γενίτσαρος την έσυρε στον Τούρκο Δικαστή στης Θεσσαλονίκης και την έκλεισε τελικά στη Φυλακή, όπου κάθε τόσο την βασάνιζε απάνθρωπα για να λυγίσει και αυτός και άλλοι Γενίτσαροι, καθώς και ο άκαρδος Δεσμοφύλακας, που κρεμούσε απάνθρωπα κάθε βράδυ από τις μασχάλες με αλυσίδες και μαστίγωνε αλύπητα την γενναία Κυράννα επί μία εβδομάδα! Τα αίματα της Αγίας γέμιζαν τον τόπο, ώσπου ήρθε η ώρα της λύτρωσής της, καθώς στις 4-5 ξημερώματα της επομένης η ψυχή της παραλήφθηκε από αγγέλους και ένα λαμπρό Φως κατέβηκε μέσα στη Φυλακή και έλουσε κυριολεκτικά το αγιασμένο σώμα της Νεομάρτυρος, τυφλώνοντας με την λάμψη του τους πάντες που ήταν τριγύρω! Οι Χριστιανοί φυλακισμένοι γεμάτοι δάκρυα έκαναν τον σταυρό τους και έλαβαν μεγάλη ενίσχυση, ενώ οι Εβραίοι έπεσαν μπρούμυτα κάτω από φόβο και ο Τούρκος δεσμοφύλακας άρχισε να τρέμει από την τρομάρα του, δίνοντας άδεια να λάβουν το ευωδιάζον σώμα οι Χριστιανοί, διαλαλώντας παντού την έλλαμψη του Αγίου Φωτός. το μαρτύριο και τη νίκη της Αγίας Κυράννας, που ενταφιάστηκε τότε στη Θεσσαλονίκη, ενώ τεμάχια των ρούχων της μοιράστηκαν για ευλογία και ενίσχυση των σκλαβωμένων στους απίστους Ελλήνων. Αργότερα, καθώς φαίνεται έγινε ανακομιδή των λειψάνων της, τα ίχνη των οποίων όμως χάθηκαν μέσα στους πολέμους και τους αιώνες και κανείς στις μέρες μας δεν γνώριζε που και εάν κάπου βρισκόταν…
Χρειάστηκε έτσι να περάσουν 260 ακριβώς χρόνια από τότε, ώστε μετά από αμετακίνητη και θεόσταλτη επιμονή του Μητροπολίτη Λαγκαδά Ιωάννη που πολύ ευλαβούνταν την Αγία και διψούσε κυριολεκτικά από καρδιάς για την εύρεσή της, να καλέσει τον πλέον ειδικό στις ευρέσεις λειψάνων Αγίων Νεομαρτύρων Μοναχό Μάξιμο Ιβηρίτη από το Άγιον Όρος και να τον στείλει εκείνο το ευλογημένο απόγευμα της 12ης Σεπτεμβρίου 2011 στην Όσσα, σε αυτόν ακριβώς τον παλαιό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, να ψάξει για τα λείψανα με την βοήθεια του πατρός-Θωμά, λέγοντάς του: πάτερ Μάξιμε εάν δεν εύρεις την Κυράννα να μην επιστρέψεις εδώ!
Ο πατήρ Μάξιμος πράγματι πήγε στον παλαιό Ναό της Όσσας και καθοδηγούμενος με ακρίβεια από τον Θεό, χτύπησε με ένα ξύλο το δάπεδο,
εντοπίζοντας αμέσως ένα “κούφιο” μέρος στις πλάκες του Αγίου Βήματος, δεξιά της Αγίας Τράπεζας, όπου και άρχισε να σκάβεται το χώμα. Πράγματι μετά από λίγο και σε βάθος 30-40 εκατοστών εντοπίστηκαν ολοκίτρινα και ευωδιάζοντα λείψανα της Αγίας Κυράννας, πλην της κάρας, καθώς και τα πασούμια της, σκορπώντας ρίγη ιερής χαράς και ανείπωτης συγκίνησης σε όλους! Και ιδίως στον Μητροπολίτη Ιωάννη, που πίστευε με όλη την δύναμη της ψυχής του στην θαυμαστή εύρεση και έσπευσε αμέσως επιτόπου, δοξάζοντας τον Θεό για το μεγάλο δώρο!
Σε μέρος των οστών βρέθηκαν μάλιστα ίχνη τουρκικών μαχαιριών, συγκινώντας και κατανύγοντας ακόμη περισσότερο τους ανακαλύπτοντες τον θείο θησαυρό, ενώ αργότερα Ιατροδικαστές επιβεβαίωσαν το φύλο, το νεαρό της ηλικίας και την παλαιότητα των αγίων λειψάνων, που τώρα θησαυρίζονται στον νεώτερο Ναό του χωριού, τον οποίο η ίδια η Αγία με εμφάνισή της είχε ζητήσει να χτιστεί το 1868 εκεί όπου βρίσκεται και σήμερα, στον τόπο του σπιτιού της!
ΑΓΙΑ ΑΚΥΛΙΝΑ/ΑΓΓΕΛΙΝΑ +27 Σεπτεμβρίου 1764 μ.Χ. – Εύρεση 8-2-2012 μ.Χ.
Η εύρεση της Αγίας Κυράννας όμως, ήταν μόνο η αρχή των θαυμαστών γεγονότων που θα συνέβαιναν στην ευσεβή Όσσα και στον ίδιο και πάλι παλαιότατο Ι. Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ.
Έτσι η ευρεθείσα το 2011 Αγία Κυράννα, εμφανίστηκε σε μία πιστή γυναίκα από την Ορμύλια Χαλκιδικής, η οποία αγαπά πολύ την Αγία μας και έρχεται τακτικά στο χωριό και της είπε:
«Δεν είμαι μόνη μου εδώ. Είναι μαζί μου και η φίλη μου, η Ἀγγελίνα»!
Παράλληλα ανακαλύπτεται στο Ζαγκλιβέρι παλαιός Συνέκδημος (βιβλίο) του 1845, αναφέροντας χειρογράφως με μελάνι, στην εορτή της Αγίας Ακυλίνας, 27 Σεπτεμβρίου, το όνομα “Αγία Αγγηλείνα“! Από το οποίο φαίνεται προέκυψε το Ακυλίνα…
Αργότερα πάλι εμφανίζεται σε άλλη γυναίκα η ίδια η Αγία Ακυλίνα και της δείχνει επακριβώς το σημείο στο οποίο ήταν ενταφιασμένη, πλάι σχεδόν με την Αγία Κυράννα, αλλά από την εξωτερική μεριά του Ιερού των Ταξιαρχών Όσσης.
Ο Μητροπολίτης Λαγκαδά Ιωάννης, πήγε στο υποδεικνυόμενο εκείνο μέρος, μια μέρα που είχε χιόνια ακόμη η Όσσα και τότε παρατήρησε ότι το σημείο εκείνο κατά τρόπο ανεξήγητο δεν έπιανε χιόνι!
Αποφασίστηκε λοιπόν η έρευνα επί του σημείου, οπότε και πάλι προσεκλήθη ο ειδικός επί των ευρέσεων π. Μάξιμος Ιβηρίτης, που μετέβη ξανά στην Όσσα και μαζι με τον Προϊστάμενο του Ι. Ν. Ταξιαρχών π. Ιωάννη άρχισαν την ανασκαφή βρίσκοντας ακριβώς στο υποδεικνυόμενο σημείο τον νέο θησαυρό, τα σεπτά και χαριτόβρυτα λείψανα και την κάρα της Αγίας Αγγελίνας/Ακυλίνας, όπως διαπιστώθηκε και από την επιτόπου πραγματογνωμοσύνη Ιατροδικαστών!
Ρίγη συγκίνησης και χαράς! Νέες χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες για όλη την Ελλάδα, για όλη την Ορθοδοξία, καθώς ο Θεός φανέρωνε και δεύτερη Νεομάρτυρα, πάλι στην Όσσα, που μαρτύρησε με τον πλέον σκληρό τρόπο στο Ζαγκλιβέρι, καθώς όπως διαπιστώθηκε, τα ευρεθέντα άγια οστά της, φέρουν σε κάποια σημεία κόκκινα στίγματα! Πρόκειται για δηλητηριώδες υγρό, το οποίο έριχναν οι Τούρκοι δήμιοι στις πληγές της νεαρής Ακυλίνας/Αγγελίνας, καθώς την βασάνιζαν στο Ζαγκλιβέρι, για να προκαλούν απάνθρωπο και αβάσταχτο πόνο, ώστε να μπορέσουν να λυγίσουν την Πίστη της!
Όμως η γενναιότατη Νεομάρτυς του Χριστού Αγγελίνα/Ακυλίνα, δεν λύγισε, έχοντας ως πρότυπό της ακριβώς την Αγία Κυράννα, η οποία είχε μαρτυρήσει 13 χρόνια πιο μπροστά!
Και ω θαυμαστή Πρόνοια Θεού, εκεί, στην απέναντι, μακρινή και πέρα από τις λίμνες Όσσα, στο χωριό της Αγίας Κυράννας, και μάλιστα πλάι στα λείψανα της Αγίας Κυράννας, θα την έφερναν μυστικά εκείνο το βράδυ τα τρία παλικάρια από το Ζαγκλιβέρι για να την θάψουν κρυφά, ώστε να μην την βρουν ποτέ οι Τούρκοι! Αφού τα τρία παλικάρια είχαν υποσχεθεί να μην φανερώσουν ποτέ και σε κανέναν τον τάφο της… Και έτσι για 249 ολόκληρα χρόνια κανείς δεν ήξερε πού βρισκόταν!
Ώσπου ήρθε εκείνη η ευλογημένη ημέρα, 8 Φεβρουαρίου 2012 μ.Χ.
Εδώ, στην Όσσα της Μακεδονίας μας.
Κ.Κ.
Δείτε σχετικά και εδώ
