Αφού λοιπόν παρατηρήσουμε τις εικόνες και μιλήσουμε για τον κύκλο ζωής του ανθρώπου, μπορούμε να επικεντρωθούμε στους παππούδες, το πως θα πρεπε να φερόμαστε, τι ανάγκες έχουν, τι κάνουν πολύ καλά, και να τα καταγράψουμε
Επίσης ένα πολύ ωραίο ποίημα που μου άρεσε και πιστεύω είναι πολύ καλό για δραματοποίηση είναι το “Να μουν παππούς” του Γ. Σουρή
“Αχ! έλεγε ο Κοκός,
παππούς να ήμουν τώρα,
να κάνω το σοφό,
να βήχω, να ρουφώ
ταμπάκο κάθε ώρα!
Να έχω άσπρα γένια,
ποτέ να μη διαβάζω,
σχολειό να μην πηγαίνω,
στο σπίτι μου να μένω
και όλο να νυστάζω.
Να παίζω όλη μέρα
με ένα κομπολόγι,
να μη μου λέν’ δουλειά
και να φορώ γυαλιά
και να ‘χω και ρολόγι.
Να λέω παραμύθια
απάνω από το στρώμα
και όλοι στη μιλιά μου
να στέκουν εμπροστά μου
με ανοικτό το στόμα.
Να ‘χω και μια μαγκούρα
να κάνω τον κακό,
κι άμα θυμός με πάρει,
ν’ αρχίζω στο στειλιάρι
και τον τρελό – Κοκό”
Αυτά και άλλα. λέει
με γνώση παιδική.
Μα ο Κοκός δεν ξέρει
πως θέλουν ολ’ οι γέροι
να γίνουνε Κοκοί.
(“Να ήμουνα παππούς” Γ. Σουρής)
Τέλος, ένα φύλλο εργασίας που νομίζω πως θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι το να ζωγραφίσουν τον εαυτό τους τώρα και πως θα είναι σε 70 χρόνια.
