Το Δημοτικό Σχολείο Ευξεινούπολης ιδρύθηκε το 1908. Αρχικά λειτούργησε σαν 4/τάξιο αρρένων .Το 1934 έγινε μεικτό. Το 1953 προάχθηκε σε 6/τάξιο. Το 1981 έγινε 12/θέσιο και υποβιβάστηκε σε 10/θέσιο το 1992 μέχρι το 2000 που έγινε 9/θέσιο. Το 1996 ιδρύθηκε νέα πτέρυγα με οκτώ αίθουσες. Παράλληλα λειτουργεί και το παλιό διδακτήριο με τρία τμήματα, καθώς και μια αίθουσα εικαστικών και αίθουσα θεάτρου. Από το 2001 λειτουργεί και τμήμα ολοήμερου σχολείου στο παλιό διδακτήριο. Το 2002 από το πρόγραμμα «κοινωνία της πληροφορίας» του ΥΠΕΠΘ εξοπλίστηκε με ηλεκτρονικούς υπολογιστές.
Από τον Οκτώβριο του 2012 ξεκίνησαν εργασίες αναπαλαίωσης του Παλιού Διδακτηρίου. Πρόκειται για ένα μοναδικό σε ομορφιά νεοκλασικό κτίριο, το παλιό Δημοτικό Σχολείο της Ευξεινούπολης, οι εργασίες επισκευής και αναπαλαίωσης του οποίου έχουν ολοκληρωθεί. Το σχολείο που είχε κατασκευαστεί το 1908 έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο και επομένως προστατεύεται ως νεότερο μνημείο από τις διατάξεις του Ν. 3028/02. Είναι κτίριο τύπου Συγγρού. Η χρηματοδότηση του έργου «Αποκατάσταση του παλαιού κτιρίου Δημοτικού Σχολείου Ευξεινούπολης Πολεοδομικού Συγκροτήματος Αλμυρού», προϋπολογισμού 405.900 ευρώ, έγινε από το Πράσινο Ταμείο μέσω του προγράμματος «Αστική Αναζωογόνηση 2012 – 2015».
Η Ιστορία του Σχολείου μας
(Το κείμενο που ακολουθεί συντάχθηκε από τον κ. Αλέξανδρο Καραμπάση και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην εφημερίδα Ο Λαός του Αλμυρού με αφορμή τις εργασίες επισκευής του παλαιού κτιρίου του σχολείου στις αρχές του 2014. Η αναδημοσίευσή του πραγματοποιήθηκε με την άδειά του και τον ευχαριστούμε θερμά.)
“Το Δημοτικό Σχολείο της Ευξεινούπολης έχει την δική του ιστορία και μετράει εκατόν δέκα χρόνια από την λειτουργία του. Στη διάρκεια της ιστορίας του υπέστη πολλές αλλαγές που άλλαξαν την φυσιογνωμία του και σε τίποτε δεν θύμιζε το όμορφο και επιβλητικό νεοκλασικό κτίριο του σήμερα.
Από την στιγμή που ήλθαν οι πρώτοι πρόσφυγες από την Ανατολική Ρωμυλία, εκτός από τα προβλήματα εγκατάστασης και αποκατάστασης, έπρεπε να αντιμετωπίσουν και το πρόβλημα της εκπαίδευσης. Εφόσον τότε δεν είχε καθιερωθεί ακόμη η μεικτή εκπαίδευση (αρρένων – θηλέων) στην Ελλάδα, έπρεπε να ιδρυθούν δύο χωριστά σχολεία. Αυτό καθιστούσε το πρόβλημα της εκπαίδευσης των προσφυγόπουλων ακόμη μεγαλύτερο. Έτσι, στα πρώτα δύο χρόνια, 1906 – 1907, δεν υπήρχε πρόβλεψη για διδακτήριο, εκτός από την ύπαρξη οικοπέδου. Το έτος 1908 τίθεται ο θεμέλιος λίθος του σημερινού Δημοτικού Σχολείου «τύπου Συγγρού» και ολοκληρώθηκε το έτος 1913 και κόστισε 56.000δρχ. Αποτελείται από τέσσερις ευρύχωρες αίθουσες, ένα γραφείο και ένα μικρό υπόγειο για αποθήκη. Σ’ αυτό στεγάστηκε το σχολείο αρρένων. Στο προαύλιο ανοίχτηκε πηγάδι και χτίστηκαν έξι αποχωρητήρια για τις ανάγκες των μαθητών. Το πρώτο προσωρινό σχολείο λειτούργησε το σχολικό έτος 1908 – 1909 σε δύο μεγάλες σκηνές μία για τα αγόρια και μία για τα κορίτσια και διδάχτηκαν 450 παιδιά περίπου στο σύνολο.
Ο μεγαλύτερος αριθμός μαθητών σημειώθηκε το σχολικό έτος 1910 – 1911 με 483 μαθητές (302 αγόρια και 181 κορίτσια). Το Δημοτικό Σχολείο θηλέων στεγάστηκε σε δύο σπίτια (Πυρήνες) μέχρι το 1922. Όπως αναφέρει σε άρθρο της η Εφημερίδα της εποχής «ΠΡΩΪΑ» στις 22-5-1910, “το Παρθεναγωγείον τούτο εκτός του ότι ήτο ολόκληρο τον χειμώνα χωρίς υαλοπίνακες εις τα παράθυρα και χωρίς θύρας, δεν έχει θρανία, το πρωτίστως αναγκαίον εις κάθε σχολείο και αι δυστυχείς μαθήτριαι κάθονται σταυροπόδι επί του εδάφους. Προς Θεού, αν είναι δυνατόν, να γίνεται μάθημα κατ’ αυτόν τον τρόπον.”
Αφήστε μια απάντηση