Η δύναμη του κονστρουκτιβισμού έχει χρησιμοποιηθεί από πολύ παλιά από δασκάλους όπως ο Σωκράτης, ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης, οι οποίοι δημιουργούσαν ευκαιρίες για μάθηση όπου οι μαθητές μπορούσαν να αλληλεπιδράσουν, να κάνουν συνδέσεις και στο τέλος να παράγουν νόημα με τους δικούς τους όρους.

Το παιχνίδι ρόλων, οι μελέτες περίπτωσης, τα ομαδικά projects, οι προσομοιώσεις, έχουν τα χαρακτηριστικά της ενεργούς και δυναμικής ανάμειξης του εκπαιδευόμενου σε καλά σχεδιασμένες δραστηριότητες, σε αντίθεση με τη μέθοδο της απευθείας διάλεξης.

Στο SL μπορείς να δημιουργήσεις οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς με ισχυρά, πολύ προσαρμοστικά κατασκευαστικά εργαλεία, χρησιμοποιώντας γεωμετρικά αρχέτυπα και μια απλή, διαισθητική διεπιφάνεια. Η κατασκευή μαθαίνεται εύκολα και μπορεί να εμπνεύσει την δημιουργικότητα. (Second Life, Education Workshop 2007).

Η δυνατότητα να κατασκευάσει κάποιος τρισδιάστατα αντικείμενα και στη συνέχεια να προσφέρει τη δυνατότητα στους μαθητές να παίξουν με αυτά, δημιουργώντας το δικό τους νόημα και συνδέοντάς τα με την προηγούμενη γνώση τους, συνιστά ένα κονστρουκτιβιστικό περιβάλλον.

Όταν οι μαθητές δομούν τη νέα πληροφορία μέσα στο υπάρχον νοητικό τους πλαίσιο, ενισχύεται η μάθηση με νόημα (meaningful) και σε πλαίσιο (contextual), όπως και η συγκράτηση, ανάσυρση και χρησιμοποίηση της πληροφορίας. Ένα αληθινό εποικοδομητικό περιβάλλον μάθησης εμπλέκει μαθητές σε αυθεντικές δραστηριότητες, προωθώντας την εφαρμογή της πληροφορίας και την ποικιλία της σκέψης. Βοηθά στην δημιουργία μαθησιακών κοινοτήτων που συνδέουν τους μαθητές και προωθούν την εφαρμοσμένη μάθηση (Brandt, 1992).