ΑΡΧΑΙΩΝ ΓΝΩΜΕΣ

Ό,τι και να πάθει μια γυναίκα είναι δευτερεύον, αν, όμως, στερηθεί τον άντρα της, χάνει τότε τη ζωή της
τὰ μὲν γὰρ ἄλλα δεύτερ’ ἂν πάσχοι γυνή, ἀνδρὸς δ’ ἁμαρτάνουσ’ ἁμαρτάνει βίου.

Είπες πολλά ως γυναίκα σ’ έναν άντρα, και ξέφυγε η σωφροσύνη σου από το μέτρο
ἄγαν ἔλεξας ὡς γυνὴ πρὸς ἄρσενας, καί σου τὸ σῶφρον ἐξετόξευσεν φρενός

Κι αν είμαστε οι γυναίκες κακό μεγάλο, δεν πρέπει οι άντρες να προσπαθούν να μας μοιάσουν
οὐδ’, εἰ γυναῖκές ἐσμεν ἀτηρὸν κακόν, ἄνδρας γυναιξὶν ἐξομοιοῦσθαι φύσιν

Παράξενο στ’ αλήθεια, οι θεοί να έχουν χαρίσει στους ανθρώπους βότανα για τ’ άγρια τα φίδια, και για την κακιά γυναίκα, που ξεπερνάει ακόμη και την έχιδνα και τη φωτιά, να μην έχει βρει κανείς μέχρι τώρα κάποιο φάρμακο· τόσο μεγάλο κακό είμαστε για τους άντρες
δεινὸν δ’ ἑρπετῶν μὲν ἀγρίων ἄκη βροτοῖσι θεῶν καταστῆσαί τινα• ὃ δ’ ἔστ’ ἐχίδνης καὶ πυρὸς περαιτέρω, οὐδεὶς γυναικὸς φάρμακ’ ἐξηύρηκέ πω κακῆς• τοσοῦτόν ἐσμεν ἀνθρώποις κακόν

Η γυναίκα πρέπει, κι αν ακόμα της δώσουν κακό άντρα, να τον ανέχεται και να μην τον ανταγωνίζεται το φρόνημά του
χρὴ γὰρ γυναῖκα, κἂν κακῷ πόσει δοθῇ, στέργειν, ἅμιλλάν τ’ οὐκ ἔχειν φρονήματος

Γυναίκα, οι αρετές και όχι η ομορφιά ευχαριστούν τους άντρες
οὐ τὸ κάλλος, ὦ γύναι, ἀλλ’ ἁρεταὶ τέρπουσι τοὺς ξυνευνέτας

Γεμάτο ζήλια είναι το μυαλό των γυναικών και μισούν πολύ τις αντίζηλές τους
ἐπίφθονόν τοι χρῆμα θηλείας φρενὸς καὶ ξυγγάμοισι δυσμενὲς μάλιστ’ ἀεί

Γιατί είναι στη φύση των γυναικών η ευχαρίστηση να μιλούν για τις συμφορές που τις βρίσκουν
ἐμπέφυκε γὰρ γυναιξὶ τέρψις τῶν παρεστώτων κακῶν ἀνὰ στόμ’ ἀεὶ καὶ διὰ γλώσσης ἔχειν

Πολλά τεχνάσματα θα μπορούσες να βρεις· άλλωστε γυναίκα είσαι
πολλάς ἄν εὕροις μηχανάς· γυνή γάρ εἶ

Μακάρι ποτέ και πουθενά να μην υπήρχε το γένος των γυναικών, παρά μόνο για μένα
μηδαμοῦ γένος ποτέ φῦναι γυναικῶν ὤφελ᾿ -εἰ μή ᾿μοι μόνῳ

Δύσκολο για τους άντρες να χειριστούν τις γυναίκες, κι αν μάλιστα οι καλές σμίξουν με τις κακές, τότε όλες μας μισούμαστε· έτσι δυστυχείς γεννηθήκαμε
τά γάρ γυναικῶν δυσχερῆ πρός ἄρσενας, κἀν ταῖς κακαῖσιν ἁγαθαί μεμειγμέναι μισούμεθ᾿· οὕτω δυστυχεῖς πεφύκαμεν

Μην παραφέρεσαι, μη, εξαιτίας των δικών σου παθημάτων, κατακρίνεις όλες τις γυναίκες. Γιατί πολλές από μας, άλλες είναι να τις ζηλεύεις και άλλες για κακές μας λογαριάζουν
μηδέν θρασύνου μηδέν τοῖς σαυτοῦ κακοῖς τό θήλυ συνθείς ὧδε πᾶν μέμψῃ γένος. πολλαί γάρ ἡμῶν, αἱ μέν εἰσ᾿ ἐπίφθονοι, αἵ δ᾿ εἰς ἀριθμόν τῶν κακῶν πεφύκαμεν

εύλογα, ο κακής γυναίκας άντρας γίνεται κακός
εἰκότως, κακῆς γυναικός ἄνδρα γίγνεσθαι κακόν

Πάντοτε οι γυναίκες στις συμφορές κάνουν τους άνδρες ευτυχέστερους
αἰεί γυναῖκες ἐμποδών ταῖς συμφοραῖς ἔφυσαν ἀνδρῶν πρός τό δυστυχέστερον

Αν οι γάμοι είναι ευτυχισμένοι, είναι ευτυχισμένοι και οι άνθρωποι· σε όσους, όμως, δεν πάει καλά ο γάμος, τότε η δυστυχία τους μεταφέρεται και έξω από το σπίτι
γάμοι δ᾿ ὅσοις μέν εὖ καθεστᾶσιν βροτῶν, μακάριος αἰών· οἷς δέ μή πίπτουσιν εὖ, τά τ᾿ ἔνδον εἰσί τά τε θύραζε δυστυχεῖς