ΑΡΧΑΙΩΝ ΓΝΩΜΕΣ

Όποιος από τους ανθρώπους μπορεί να χαίρεται τη ζωή, χωρίς να τον βαραίνει κάποια ατυχία, είναι ευτυχισμένος
χαίρειν δ᾿ ὅστις δύναται καί ξυντυχίᾳ μή τινι κάμνει θνητῶν, εὐδαίμονα πράσσει

πολλοί είναι οι άνθρωποι, πολλές και οι ελπίδες τους· άλλες τους οδηγούν στην ευτυχία και άλλες σβήνουν· εγώ, όμως, μακαρίζω αυτόν που κάθε μέρα χαίρεται τη ζωή του
μυρίαι δ᾿ ἔτι μυρίοις εἰσίν ἐλπίδες· αἵ μέν τελευτῶσι, ἐν ὄλβῳ βροτοῖς, αἵ δέ ἀπέβησαν· τό δέ κατ᾿ ἦμαρ ὅτῳ βίοτος εὐδαίμων, μακαρίζω

Κι εσείς, να χαίρεστε με τη χαρά που κάθε μέρα χαρίζει, όσο δυστυχισμένοι κι αν είστε , αφού στους νεκρούς τα πλούτη δεν ωφελούν
ὑμεῖς δέ, χαίρετ᾿, ἐν κακοῖς ὅμως ψυχῇ διδόντες ἡδονήν καθ᾿ ἡμέραν, ὡς τοῖς θανοῦσι πλοῦτος οὐδέν ὠφελεῖ

γιατί πρέπει ο ζωντανός να κλαίει και να πονά για παλιές αναποδιές της τύχης;
τόν ζῶντα δ᾿ ἀλγεῖν χρή τύχης παλιγκότου;

Είναι γλυκό με θαρρετές ελπίδες τη ζωή σου όλες τις μέρες να περνάς, και ν’ ανασταίνεις με το φως της ευτυχίας και της χαράς την ψυχή σου
ἁδύ τι θαρσαλέαις τὸν μακρὸν τείνειν βίον ἐλπίσι, φαναῖς θυμὸν ἀλδαίνουσαν ἐν εὐφροσύναις

Να χαίρεσαι, να πίνεις, τη ζωή σου να σκέφτεσαι κάθε μέρα δική σου· τα υπόλοιπα άφησέ τα στην τύχη
εὔφραινε σαυτόν, πῖνε, τόν καθ᾿ ἡμέραν βίον λογίζου σόν, τά δ᾿ ἄλλα τῆς τύχης

Σκέφτομαι πως πολύ καιρό περνά κανείς στον Κάτω κόσμο, ενώ η ζωή είναι μικρή, αλλά γλυκιά
ἦ μήν πολύν γε τόν κάτω λογίζομαι χρόνον, τό δέ ζῆν μικρόν, ἀλλ’ ὅμως γλυκύ

Η ζωή είναι πολύ μικρή· γι’ αυτό πρέπει να τη ζούμε καλά και δίχως βάσανα
σμικρόν τό χρῆμα τοῦ βίου· τοῦτον δέ χρή ὡς ῥᾷστα καί μή σύν πόνοις διεκπερᾶν

Γιατί μόνο αυτό απ’ όλα τα αγαθά δε μπορούν να αποκτήσουν ξανά οι θνητοί, αν το χάσουν· τη ζωή τους. Τα άλλα πράγματα μπορούν και πάλι να τα κερδίσουν
τοῦτο γάρ μόνον βροτοῖς οὐκ ἔστι τἀνάλωμ᾿ ἀναλωθέν λαβεῖν, ψυχήν βροτείαν· χρημάτων δ᾿ εἰσίν πόροι

Γιατί είπε κάποιος πως οι συμφορές είναι στους θνητούς περισσότερες από τις ευτυχίες· εγώ, όμως, έχω αντίθετη γνώμη, περισσότερες είναι οι χαρές από τις λύπες στους ανθρώπους· αλλιώς, θα ήμαστε όλοι αφανισμένοι.
ἔλεξε γάρ τίς ὡς τά χείρονα πλείω βροτοῖσιν ἐστι τῶν ἀμεινόνων· ἐγώ δέ τούτοις ἀντίαν γνώμην ἔχω, πλείω τά χρηστά τῶν κακῶν εἶναι βροτοῖς· εἰ μή γάρ ἦν τόδ’ οὐκ ἄν ἦμεν ἐν φάει