ΑΡΧΑΙΩΝ ΓΝΩΜΕΣ

ποιος από τους ανθρώπους θα μπορούσε να πει πως γεννήθηκε με μια μοίρα χωρίς βάσανα και συμφορές;
τίς τἄν εὔξαιτο βροτῶν ἀσινεῖ δαίμονι φῦναι

από τη φύση της η ευτυχία είναι τέτοια που δεν τη χορταίνουν οι άνθρωποι
τό μέν εὖ πράσσειν ἀκόρεστον ἔφυ πᾶσι βροτοῖσιν

Ω, τύχες των ανθρώπων· θα μπορούσε κάποιος να πει πως η ευτυχία μοιάζει με σκιά· όταν έρθει η συμφορά, τη σβήνει μονομιάς, όπως ένα υγρό σφουγγάρι
ἰώ βρότεια πράγματ᾿· εὐτυχοῦντα μέν σκιᾷ τις ἄν πρέψειεν· εἰ δέ δυστυχοῖ, βολαῖς ὑγρώσσων σπόγγος ὤλεσεν γραφήν

πριν δράσει κάποιος, πρέπει πρώτα να το σκεφτεί
τοῦ δρῶντος ἐστι καί τό βουλεῦσαι πέρι

αλλά είναι μεγάλη τιμή για τον άνθρωπο να πεθάνει δοξασμένος
ἀλλ᾿ εὐκλεῶς τοι κατθανεῖν χάρις βροτῷ

αυτοί που ανέλπιστα έγιναν πλούσιοι, σκληροί και πέρα από το μέτρο φαίνονται στους δούλους τους
οἵ δ᾿ οὔποτ᾿ ἐλπίσαντες ἤμησαν καλῶς, ὠμοί τε δούλοις πάντα καί πέρα σταθμῶν

αν οι θεοί δεν είχαν βάλει η μια την άλλη μοίρα να συγκρατεί, για να μη προχωρήσει παραπέρα, τότε θα μπορούσε η καρδιά να προφτάσει τη γλώσσα και να βγάλει προς τα έξω αυτά που κρύβει
εἰ δέ μή τεταγμένα μοῖρα μοῖραν ἐκ θεῶν εἶργε μή πλέον φέρειν, προφθάσασα καρδία γλῶσσαν ἄν τάδ᾿ ἐξέχει

γιατί κανείς με τη θέλησή του δεν υποδουλώνεται
ἑκών γάρ οὐδείς δουλίῳ χρῆται ζυγῷ

τον μειλίχιο άρχοντα και ο θεός τον βλέπει με καλοσύνη
τόν κρατοῦντα μαλθακῶς θεός πρόσωθεν εὐμενῶς προσδέρκεται

δεν έχει αξία όποιος δεν τον φθονούν
ὁ δ᾿ ἀφθόνητος γ᾿ οὐκ ἐπίζηλος πέλει

μεγάλη δύναμη έχει η βοή του πλήθους -μεγάλη δύναμη έχουν τα λόγια του κόσμου
φήμη γε μέντοι δημόθρους μέγα σθένει

να θεωρείς ευτυχισμένο όποιον μες στη χαρά πεθαίνει
ὀλβίσαι δέ χρή βίον τελευτήσαντ᾿ ἐν εὐεστοῖ φίλῃ

και το να έχεις σύνεση είναι το μεγαλύτερο δώρο του θεού
καί τό μή κακῶς φρονεῖν θεοῦ μέγιστον δῶρον

είναι μεγάλη η ευχαρίστηση ν᾿ αποφύγεις ολότελα της μοίρας το γραμμένο
τερπνόν δέ τ᾿ ἀναγκαῖον ἐκφυγεῖν ἅπαν

είναι στη φύση των ανθρώπων, όποιον πέσει κάτω, να τον κλωτσούν περισσότερο
σύγγονον βροτοῖσι τόν πεσόντα λακτίσαι πλέον