Ευριπίδης, Βάκχαι, στιχ. 907-910 (χορός)
πολλοί είναι οι άνθρωποι, πολλές και οι ελπίδες τους· άλλες τους οδηγούν στην ευτυχία και άλλες σβήνουν· εγώ, όμως, μακαρίζω αυτόν που κάθε μέρα χαίρεται τη ζωή του
μυρίαι δ᾿ ἔτι μυρίοις εἰσίν ἐλπίδες· αἵ μέν τελευτῶσι, ἐν ὄλβῳ βροτοῖς, αἵ δέ ἀπέβησαν· τό δέ κατ᾿ ἦμαρ ὅτῳ βίοτος εὐδαίμων, μακαρίζω