Καλωσορίζοντας τον Μάρτιο, οι μαθητές/τριες του Νηπιαγωγείου φόρεσαν τον “Μάρτη” ή “Μαρτιά”-προσφορά μέλους του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, που σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. Το βραχιολάκι αυτό συνήθιζαν να το βγάζουν στο τέλος του μήνα, ή να το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, για να το πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους.
Εικονογράφηση της παροιμίας:
“Μάρτης είναι χάδια κάνει, πότε κλαίει, πότε γελάει!”
Στη συνέχεια παρουσιάστηκαν έθιμα που αφορούσαν στην Καθαρά Δευτέρα, στο έθιμο της Κυρα-Σαρακοστής, στα τρόφιμα και στην διατροφή κατά την περίοδο της νηστείας. Η κυρά-Σαρακοστή, ένα παλιό ελληνικό έθιμο, ήταν µια χάρτινη ή φτιαγμένη από ζυμάρι, γυναικεία φιγούρα χωρίς στόμα με επτά πόδια, ένα αυτοσχέδιο ημερολόγιο που συνόδευε µικρούς και µεγάλους στην νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Κάθε Σάββατο έκοβαν ένα πόδι κι έτσι ήξεραν πόσες εβδοµάδες νηστείας απέµεναν µέχρι το Πάσχα. Το Μεγάλο Σάββατο έκοβαν και το τελευταίο πόδι, το οποίο το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο και όποιος το έβρισκε θεωρούνταν ότι του έφερνε γούρι. Σε άλλες περιοχές τοποθετούσαν το πόδι στο ψωµί της Αναστάσεως και όποιος έβρισκε στο κομμάτι του το πόδι ήταν ο τυχερός.
