(Σκίτσο από augoustinos-kantiotis.gr)
Τί δέν κατανοεῖται;
Μήν εἴμεθα ἀκόμη ἀφελεῖς!
Αὐτός εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός!
Ἤδη βάπτεται κάλαμος
ἀποφάσεων προδοσίας παρά
κριτῶν αἱρετιζόντων!
- Ἡ Κρήτη πρίν βυθισθεῖ ἡ ἴδια, κατά τήν πρόρρηση ὁσίου ἀσκητοῦ της (+), βυθίζει τήν Ὀρθοδοξία στή λίμνη τήν καιομένη, τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!
- Ἄνδρες Κρῆτες ἀντισταθεῖτε στούς νέους κατακτητές τῆς Πίστεως, ὅπως ἐπράξατε στό παρελθόν καί ἔναντι τῶν κατακτητῶν τῆς Πατρίδος!
ὑπό Δημητρίου Ἰ. Κάτσουρα, Θεολόγου
Οἱ ὧρες δέν εἶναι ἁπλά κρίσιμες. Οἱ ὧρες εἶναι δραματικές καί καθοριστικές γιά τό μέλλον τῆς Ὀρθοδοξίας, γιά τό μέλλον τοῦ κόσμου! Βεβαιότατα Κύριος τῆς Ἱστορίας εἶναι ἕνας καί μοναδικός, ὁ Κύριος τῆς Δόξης! Αὐτός θά ἐπιτρέψει τό κάθε τι. Αὐτός, ὅμως, εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἀναρωτήθηκε προκειμένου νά ἀναλάβωμε ὅλοι ἐμεῖς τίς εὐθύνες μας, λέγων: «Πλήν ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐλθών ἇρα εὐρήσει τήν πίστιν ἐπί τῆς γῆς;» (Λουκ. ιη΄, 8)
Εἶναι πλέον σαφές σέ ὅλους τούς ὀρθῶς φρονοῦντας καί ὑγιῶς σκεπτομένους ὅτι ὁ ἀντίδικος καί ἐχθρός τῆς σωτηρίας μας Διάβολος ἀφοῦ χρησιμοποίησε σειρά ὅλη αἱρέσεων προκειμένου νά ἐξαλείψει τήν ὀρθή παραδοθεῖσα Πίστη ἀπό προσώπου γῆς, ἐσχάτως ἐφηῦρε τήν δολιοτέρα πασῶν τῶν αἱρέσεων, τόν Οἰκουμενισμό!
Ἡ αἵρεση αὐτή τῆς ἐποχῆς μας, ἔχει ἐπισημανθεῖ ἀπό τόν εὐσεβῆ Κλῆρο καί λαό καί ὅλους τούς αὐθεντικούς ἁγίους ἀνθρώπους τῶν ἐσχάτων χρόνων ὡς παναίρεσις καί ὡς προδρομική (προετοιμάζουσα τήν ὁδό) τοῦ Ἀντιχρίστου!
Ἡ σύγχρονη ἀποστασία διευρύνθηκε καί γιγαντώθηκε τόν 20 αἰώνα μέ πραγματικά πρωτάκουστα στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία γεγονότα, ὅπως ἡ ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας μεταξύ Παπισμοῦ καί Ὀρθοδοξίας (1965) ἄνευ ἄρσεως τῶν αἰτίων ἐπιβολῆς της καί ἡ ἵδρυση τοῦ βλασφήμου καί παναιρετικοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν (Π.Σ.Ε.), τό 1948, μέ τή συμμετοχή ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν καί δή ὡς ἱδρυτικῶν μελῶν του!
Προηγήθηκε, βεβαίως, ἡ αἱρετική Πατριαρχική Ἐγκύκλιος τοῦ 1920, ἡ ὁποία ἐξαπολύθηκε ἀπό τό πάλαι ποτέ Κέντρο τῆς Ὀρθοδοξίας, τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, νῦν δέ κέντρο τῆς κακοδοξίας καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐγκαινιάζοντας τήν λεγομένη “Οἰκουμενική Κίνηση”, δηλαδή τήν Κίνηση πρός διάβρωση τῆς Ὀρθοδοξίας ἔσωθεν ὑπό τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Αὐτή ἡ Ἐγκύκλιος, ἡ βλασφήμως ἀποκαλοῦσα τίς διάφορες αἱρέσεις ὡς «Ἐκκλησίες Χριστοῦ», χρησιμοποιήθηκε ὡς ὁ Καταστατικός Χάρτης αὐτοῦ, μέ πρώτη πρακτική ἐφαρμογή του τήν ἐπάρατη ἡμερολογιακή Καινοτομία πού διέσπασε τούς ὀρθοδόξους σέ ὅλα τά μήκη καί πλάτη τῆς γῆς. Ὁ Οἰκουμενισμός δέν θά ἐβασίλευε σήμερον, ἐάν δέν ἐπετύγχανε αὐτή τήν πρώτη διαίρεση!
Πολλοί δέν ἔχουν ἀκόμη κατανοήσει ὅτι ἡ “ἐπιτυχία” ἀλλά καί ἡ οὐσία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δέν ἔγκειται τόσο στίς μεγάλες σαφεῖς προδοτικές διακηρύξεις, ὅσο στά μικρά διαρκῶς γενόμενα βήματα πρός τήν ἀποστασία, τά ὁποῖα πάντοτε ἐπικαλύπτονται ἀπό πλούσια δόση ὀρθοδοξολογίας καί δῆθεν βαθυστοχάστων θεολογικῶν ἀναλύσεων. Αὐτά οἰκοδόμησαν λιθαράκι-λιθαράκι τό τεῖχος τοῦ αἴσχους πού ἐχώρισε τόν ἀνυποψίαστο κλῆρο καί λαό ἀπό τήν Πίστη καί τήν Παράδοση τῶν Πατέρων του!
Ἄς ἔλθουμε, ὅμως, στό προκείμενο, διότι οἱ στιγμές πλέον καί ὄχι οἱ ὧρες εἶναι κρίσιμες!
Τό νέο “ὅριο” τῆς προδοσίας εἶναι πλέον γεγονός. Ἡ πρώτη “Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος” τῶν Οἰκουμενιστῶν εἶναι πραγματικότητα. Οἱ ἐργασίες της βρίσκονται σέ ἐξέλιξη. Τίποτε δέν συνηγορεῖ στήν αἰσιοδοξία ἑνός προσφάτου ἄρθρου τοῦ ἀγωνιστοῦ π. Θεοδώρου Ζήση ὅτι ἡ Σύνοδος ἀπέτυχε πρίν κἄν ξεκινήσει. Διότι καί ξεκίνησε καί προχωρεῖ καί θά ὁλοκληρωθεῖ καί ἐπέτυχε πλήρως τόν σκοπό της, κατά τήν ταπεινή καί πιστεύομε λογική διαπίστωση καί θεώρησή μας.
Οἱ τέσσερεις ἐκκλησίες (τά πατριαρχεῖα Ἀντιοχείας, Ρωσίας, Βουλγαρίας καί Γεωργίας) πού δέν συμμετέχουν, δυστυχῶς, δέν ξεκαθάρισαν ἐάν ἐνήργησαν μέ κριτήρια καθαρῶς Πίστεως καί Ὁμολογίας. Τελευταία τους εὐκαιρία νά τό πράξουν, ἔστω καί ἐκ τῶν ὑστέρων, εἶναι ἀπορρίπτοντας ὡς αἱρετίζοντα τά Κείμενα καί τίς σχετικές Ἀποφάσεις τῆς Συνόδου, τά ὁποῖα ἤδη ἔχει διαφανεῖ τί θά εἶναι. Μόλις δέ πού εἶναι ἀπαραίτητο νά ἀναφέρωμε ὅτι πρός αὐτούς ὁ κ. Βαρθολμαῖος ὁμίλησε σκληρά, ἔδειξε κατά τό κοινῶς λεγόμενο τούς ὀδόντας του καί προεδήλωσε τήν ἀφθονοῦσα παρ’ αὐτῶ σέ παρόμοιες περιπτώσεις ἐκδικητική στάση.
Γενικότερον τά πράγματα εἶναι πλέον ἤ σαφῆ. Ἡ ἔναρξη τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνόδου ἔβαλε τά πράγματα στή θέση των. Ἡ εἰσαγωγική ὁμιλία-εἰσήγηση τοῦ Προέδρου τῆς Συνόδου Οἰκουμενιστοῦ καί ὄχι οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου ἦταν ξεκάθαρη. Ὅποιος δέν τό ἀντιλαμβάνεται εἶναι ἤ ἀνόητος ἤ ἐκτός πραγματικότητος!
Ὁ ἰθύνων νοῦς τῆς Συνόδου, ὅπως κατονομάστηκε κατά τήν ἐναρκτήρια συνεδρία ὑπό τῶν παρακαθημένων του καί μάλιστα τό ἀπεδέχθη, ἐμμέσως πλήν σαφῶς, ὁ ἴδιος, ὁ κ. Βαρθολομαῖος, ὅπως τό ἔχει πράξει καί κατά τό παρελθόν μέ περισσή σαφήνεια διεκήρυξε τήν ἔναρξη (τῆς) νέας ἐποχῆς γιά τήν Ὀρθοδοξία!
Ἐδήλωσε μέ παρρησία εὐρισκόμενος σέ ἀσφαλές γι’ αὐτόν περιβάλλον (ἐλέω CIA καί U.S.A.;), δηλαδή μεταξύ οἰκουμενιστῶν, ἑτεροδόξων, διεφθαρμένων, δειλῶν καί ἀδιαφόρων γιά τήν Πίστη καί τήν κακοποίση τῆς Ἀληθείας, ἀλλά καί ἀναξίων Ποιμένων, ὅτι ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΑΡΧΗ! Τέτοιες Σύνοδοι, καίτοι ἀμάρτυροι στήν κανονική Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, θά συγκαλοῦνται κάθε 3 ἤ 5 ἤ 7 χρόνια, ἀναλόγως τῶν ἀναγκῶν!
Ἐδήλωσε, ἐπίσης, ὅτι δέν θά περάσει ἡ γνώμη τῶν “συντηρητικῶν”, ὅπως μειωτικῶς ἐχαρακτήρισε τούς ἀντιτιθεμένους. Ἐπέμεινε ὅτι τά προσυμπεφωνημένα γνωστά αἱρετίζοντα Κείμενα (καί εἶναι ὅλα τέτοια καί ὄχι μόνο τό ἐπίμαχο περί τῶν σχέσεων μέ τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον, διότι προφανέστατα κατακλύζει αὐτά ὅχι τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἀλλά τό πνεῦμα τοῦ κόσμου τούτου, σέ κάποια δέ σημεῖα των εὐθέως καί τό πνεῦμα τοῦ κοσμοκράτορος τοῦ κόσμου τούτου!) θά ἐγκριθοῦν καί θά καταστοῦν Ἀποφάσεις τῆς Συνόδου, ἐνδεχομένως μέ μικρές τροποποιήσεις κυρίως λεκτικές, χάριν τῶν ἀφελῶν, οἱ ὁποῖες δέν θά παραβλάπτουν εἰς οὐδέν τήν οὐσία καί τόν πυρήνα τοῦ οἰκουμενιστικοῦ των πνεύματος! [Σημείωση: Καί ποιός ἀμφιβάλλει περί αὐτοῦ ὅταν ἐκ τῶν δέκα Προκαθημένων ἐπικεφαλῆς τῶν ἀντιπροσωπειῶν τῶν ἐκκλησιῶν των σχεδόν ὅλοι καί πάντως ἡ πλειοψηφία εἶναι δεδηλωμένοι οἰκουμενιστές;]
Ἀκόμη, διαθέτοντας τόσο θάρρος ὅσο λείπει ἀπό τούς ἀφωνότερους ἰχθύων ἀκροατάς του, διευκρίνισε ὅτι εἷς ἐκ τῶν κυρίων σκοπῶν τῆς παρούσης Συνόδου εἶναι οὐσιαστικῶς ἡ παγχριστιανική ἑνότης! Βεβαίως, ἡ ἑνότης αὐτή νοεῖται ἐν τῶ ἀντιχρίστω Οἰκουμενισμῶ καί ἀσφαλῶς μέ πρώτη ἐφαρμογή της τήν ἐπιχειρουμένη ὁσονούπω ἕνωση μέ τόν, κατ’ αὐτόν, ἕτερο πνεύμονα τῆς ἐκκλησίας, τόν ἀντίθεο Παπισμό!
Αὐτά, δέν τά συμπεραίνομε ἡμεῖς! Τά ἐδήλωσε ἐμμέσως πλήν σαφῶς, γιά ὅσους ἔχουν στοιχειώδη ἀντίληψη καί γνώση περί τῆς γλώσσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ἴδιος ὁ Πρόεδρος τῆς Συνόδου, ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος, στήν ὄντως ἐμπεριστατωμένη καί θεμελιωμένη στά θεωρήματα καί προτάγματα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐναρκτήρια εἰσήγησή του, κατά τήν πρώτη ἡμέρα τῶν ἐργασιῶν τῆς ἰδιαίτερης καί παραδόξου αὐτῆς Συνόδου.
Ἐντυπωσιακή δέ καί συνάμα προκλητική ἦταν ἡ κατ’ ἐπανάληψη σκόπιμη ἀναφορά του στίς κοινότητες τῶν αἱρετικῶν, τίς ὁποῖες ἐν μέση “Ἁγία καί Μεγάλη” Συνόδω ἀπεκάλεσε ἀδιστάκτως πολλάκις ὡς ΑΔΕΛΦΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ! Ἔτσι ἔγραψε εἰς τά παλαιότερα τῶν πατριαρχικῶν ὑποδημάτων του τίς σχετικές φωνές καί διαμαρτυρίες ἐπισκόπων, θεολόγων, καθηγητῶν, μοναχῶν καί εὐσεβῶν λαϊκῶν! Τί ἔτι χρείαν ἔχομε μαρτύρων;
Ὀφείλομε δέ πρός ἐπίρρωσι τῶν προλεχθέντων περί τῆς δολίας γλώσσης τῶν οἰκουμενιστῶν νά ἀναφέρομε ὅτι ὁ πρωτεύθυνος τῆς ἀποστασίας καί προαγωγός τοῦ συμφυρμοῦ τῆς ἁγίας Ὀρθοδοξίας μέ τίς “πόρνες”, κατά τούς Ἁγίους Πατέρες, αἰρέσεις πατριάρχης, ἀθεοφοβία νοσήσας, δέν ἐδίστασε νά προφέρει τό ὄνομα τῆς παπομάστιγος, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καί τῶν ἡσυχαστικῶν Συνόδων τῆς ἐποχῆς του. Ἔδειξε ἔτσι ποία ἡ διαφορά τῆς Θεολογίας τῶν δαιμόνων, τήν ὁποία ὁ ἴδιος ὑπηρετεῖ, ὁμιλῶν περί τῶν Ἁγίων καί ταυτοχρόνως καταφρονῶν τήν διδασκαλία των, μόρφωσιν ἔχων εὐσεβείας καί τήν δύναμιν αὐτῆς ἀρνούμενος καί περιφρονῶν, μέ τήν μαρτυρική πορεία τῶν εὐσεβῶν “κατά τάς τῶν ἁγίων Θεοπνεύστους Θεολογίας καί τό τῆς Ἐκκλησίας εὐσεβές φρόνημα” (Τριώδιον, Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας).
Ἑπομένως καί κατόπιν τῶν ἀνωτέρω, περί τῶν ὁποίων προ(σ) καλοῦμε κάθε ἄνθρωπον λογικόν καί κάθε ὀρθῶς φρονοῦντα νά ἐπιβεβαιώσει ἰδίοις ὄμμασι καί ὠσί στό δημοσιευθέν μαγνητοσκοπημένο ὑλικό ἐκ τῆς πρώτης καί μόνης ἀνοικτῆς Συνεδρίας τῆς Συνόδου, τό ὁποῖο ὑπάρχει στό διαδύκτιο, εἶναι πλέον ἡ σαφές ὅτι ἡ ἀναμονή τῆς ὁλοκληρώσεως τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνόδου αὐτῆς καί ἡ ἀνοχή τῆς ἐν συνεχεία ἐξελίξεως τῆς περί αὐτῆς καί τῶν Ἀποφάσεών της ἐπικοινωνιακῆς προπαγάνδας εἶναι ἁπώλεια πολυτίμου χρόνου καί ἐξυπηρέτηση τῶν ἐκθεμελιωτῶν τῆς Πίστεως.
Ἐμεῖς, ἁμαρτωλότεροι ὅλων ὑπάρχοντες, πλήν θέλοντες καί ἐπιθυμοῦντες ὅπως παραμείνωμε πάση θυσία ἐν οἷς ἐμάθομεν καί ἐπιστώθημεν, δηλαδή Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, μέ τή χάρη καί τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ὁμολογοῦμε τώρα:
α) Ὅτι ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος εἶναι ὁ πλέον κατάλληλος ἄνθρωπος γιά τήν ἀποστολή τήν ὁποία μέ μεγάλη ἐπιτυχία ἐπιτελεῖ. Οἱ πράξεις καί οἱ ὁμολογίες του τόν κατατάσσουν μεταξύ τῶν μεγάλων ἀποστατῶν τῆς Ὀρθοδοξίας καί ὡς συνειδητό ὑπέρμαχο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ἀκάματο ἐργάτη τῆς ἑνώσεως Παπισμοῦ καί Ὀρθοδοξίας τόν χαρακτηρίζουν ὡς οὐνίτη!
β) Ὅτι οἱ κακόδοξες προδιαγραφές καί ἀφετηρίες, καθώς καί ἡ οἰκουμενιστική προέλευση καί προϊστορία τῆς Συνόδου δέν ἦταν ποτέ δυνατό, παρά μόνον ἐκ θαύματος καί Θείας ἐπεμβάσεως, νά ἐπιτρέψουν τήν εὐθυγράμμισή της πρός τήν εὐθεῖα ὁδό τῆς Συνοδικῆς καί Ἁγιοπατερικῆς Παραδόσεως, τήν ὁποία τελικῶς ὄχι μόνο δέν κατεδέχθη νά μνημονεύσει, ἀλλά τελικῶς καί ἀπεκήρυξε ἐν τοῖς πράγμασι ἀποδεχομένη ὅτι δέν ἀποτελεῖ συνέχειά των, ἀλλά τό κάτι ἄλλον!
γ) Ὅτι ἀπαιτεῖται ἄμεσα ἡ σύγκληση κατά τόπους συνόδων καί συνάξεων τῶν μή θελόντων κλίναι γόνυ τῶ Βάαλ τῆς παναιρέσεως, πρός ἀποκήρυξή της (τῆς Συνόδου) ἐάν δέν ἀποφασίσει ΑΜΕΣΑ κατόπιν αἰτήματος-ἀπαιτήσεως τῶν πιστῶν τέσσερα (4) τινά, ἀπαραίτητα γιά νά ξεκινήσει ἕνας πράγματι ἀπαραίτητος ἐνδοορθόδοξος διάλογος ἐπιστροφῆς καί ἐπανεντάξεως ὅλων στήν ὁδό τῶν Ἁγίων Πατέρων: 1. Καταδίκη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὡς παναιρέσεως, 2. Ἀνανέωση διά συμφωνίας μετά τῶν κατά τοῦ Παπισμοῦ καί τῶν κακοδοξιῶν του Ἀποφάσεων τῆς Η΄ καί Θ΄ Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων ( ἐπί Μεγάλου Φωτίου καί Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, ἀντιστοίχως) καί ὅλων τῶν ἐπακολουθησασῶν τοπικῶν καί πανορθοδόξων Συνόδων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέχρι καί τοῦ 19ου αἰῶνος, 3. Ἐγκατάλειψη καί ἀποδοκιμασία τοῦ Π.Σ.Ε. ὡς αἱρετικοῦ συνοθυλεύματος καί φθοροποιοῦ ὀργάνου ὅσον ἀφορᾶ στήν ἀληθινή ἑνότητα ἐν τῆ Ἀληθεία καί ἀποκήρυξη τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως ἀπ’ ἀρχῆς καί μέχρι σήμερον, καί 4. Ἐκδίκαση τοῦ καθαιρετέου κατά τούς Ἱερούς Κανόνας πατριάρχη Βαρθολομαίου ὡς λυμεῶνος τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς ὁπαδοῦ τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ὡς ἀπεργαζομένου σκοτεινά σχέδια κατά τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Γένους τῶν Χριστιανῶν.
δ) Ὅτι ἡ ἀναμονή μέχρι τήν Δευτέρα 27 Ἰουνίου τρέχοντος ἔτους (δηλαδή τήν ἑπομένη ἡμέρα μετά τήν λήξη τῆς Συνόδου) προκειμένου οὐσιαστικῶς νά ὁλοκληρωθεῖ ἡ προδοσία καί νά κερδηθεῖ χρόνος διά τόν Οἰκουμενισμό νά μολύνει τίς καρδιές καί τίς ἀκοές τῶν ἁπλουστέρων πιστῶν, συνιστᾶ τραγικό στρατηγικό λάθος τοῦ ἀντι-οἰκουμενιστικοῦ ἀγῶνος, τοῦ ὁποίου ὄχι μόνον τό μέλλον ἀλλά καί ἡ ὕπαρξη κρίνεται αὐτές τίς ὧρες. Αὐτή εἶναι ἡ κατάλληλη στιγμή νά εἰπωθεῖ τό Στῶμεν καλῶς! Στῶμεν μετά φόβου Θεοῦ καί ὄχι ἀνθρώπων!
Σᾶς τό λέγομε καί νά τό ἐνθυμεῖσθε: Ὁ κύβος ἐρρίφθη! Μή παίζομε ἐν οὐ παικτοῖς! Ὁ Οἰκουμενισμός ἐπιστροφή δέν γνωρίζει!
Ἐμεῖς, μιμούμενοι τούς ὑποδεχθέντας στήν Πόλη τήν συμμορίαν τῶν προδοτῶν Ἱεραρχῶν τῆς ψευδοσυνόδου Φεράρας-Φλωρεντίας πιστούς καί τόν Ἅγιο Εὐσέβιο (ἐπίσκοπο Δορυλαίου), τολμήσαντα ὡς λαϊκός ἀκόμη νά κατελέγξει ἐν μέση Ἐκκλησία καί μάλιστα ἐν ὥρα Θείας Λειτουργίας ἕναν προκάτοχο τοῦ κ. Βαρθολομαίου αἱρετικόν Πατριάρχη, τόν Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριον βλασφημήσαντα τό πάνσεπτο πρόσωπο τῆς Κυρίας Θεοτόκου, ἐν φόβω Θεοῦ καί ἐν συναισθήσει τοῦ χρέους ἡμῶν ἔναντι τῆς βλασφημουμένης φιλτάτης ἡμῶν Ὀρθοδοξίας, λέγομε παρρησία κατέναντι τῶν φρυαττομένων κατ’ Αὐτῆς μέ πόνο ψυχῆς ταῦτα:
Ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης καινοτομοῦσα περί τήν ἅπαξ παραδοθεῖσα Πίστη καί εὐαγγελιζομένη ἀλλότρια ὅσων παρά τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων παρελάβομεν καί ἐδιδάχθημεν, καθώς καί ὁ προεδρεύων αὐτῆς πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὑποστηρίζων ἀμετανοήτως καί προάγων τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καθώς καί ὅσοι φόβῳ, δειλίᾳ ἤ συμφωνίᾳ συνοδοιποροῦν μετ’ αὐτοῦ, ἔχουν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων Συνόδων Αὐτῆς τίς ἀρές καί τά ἀναθέματα!
Πεπείσμεθα δέ ὅτι ὅσον ἀπομακρυνόμεθα τούτων, κατά τόν Ἅγιο Μᾶρκο τόν ἐπίσκοπο Ἐφέσσου τόν Εὐγενικό, τόσο περισσότερο προσεγγίζομε τόν Χριστό καί τούς Ἁγίους Πατέρες, διά τῶν ὁποίων ὁδηγηθήκαμε πρός τήν ἀληθινή Πίστη. Αὐτήν δέ τήν Πίστη διαφυλάσσει ἀκεραία καί ἀνόθευτη μόνον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, δηλαδή ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, ἐκτός τῆς ὁποίας δέν ὑπάρχει σωτηρία!
Πηγή: http://aktines.blogspot.gr/2016/06/blog-post_677.html
