ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ BLOG

Ρίγη συγκινήσεως καὶ στιγμὲς ἱστορικῆς νοσταλγίας κατέλαβαν ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους, ἰδιαίτερα τοὺς Ποντίους, ἀπὸ τὴν τέλεσιν γιὰ δεύτερη φορὰ τῆς πατριαρχικῆς θείας Λειτουργίας στὴν παλαίφατη ἱστορικὴ Ἱερὰ Μονὴ τῆς Παναγίας Σουμελᾶ στὴν ἐπαρχία Τραπεζοῦντος τοῦ Πόντου. Ἀξίζουν ἔπαινοι καὶ συγχαρητήρια ἐν πρώτοις στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο καὶ σὲ ὅσους συνέβαλαν στὸ νὰ δοθεῖ ἄδεια ἀπὸ τὶς τουρκικὲς ἀρχές γιὰ τὴ πραγματοποίηση τῆς λειτουργικῆς αὐτῆς πράξεως, ἰδιαίτερα στὸν Ἑλληνοπόντιο Ρῶσο βουλευτὴ Ἰωάννη Σαββίδη. Μετὰ ἀπὸ ἐνενήντα χρόνια ξανακούσθηκαν ἱερὲς ψαλμωδίες καὶ εὐχὲς στὸ ἐρειπωμένο αὐτὸ ἀπὸ τὴν ἐγκατάλειψη Παλλάδιο τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Γένους.

Θὰ ἦταν καθ᾽ ὅλα ἄψογη καὶ ἐπαινετὴ ἡ ὅλη ἐκδήλωση, ἄν δὲν ἐπαναλάμβανε ὁ Πατριάρχης διὰ δεύτερη φορὰ τὸ λειτουργικὸ ἀτόπημα, παπικῆς προελεύσεως, νὰ λειτουργήσει ἱστάμενος ὄχι ἔμπροσθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης βλέπων πρὸς ἀνατολὰς μετὰ τοῦ λαοῦ κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη λειτουργικὴ παράδοση, ἀλλὰ ἱστάμενος ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης καὶ βλέπων πρὸς δυσμὰς πρὸς τὸν λαό, κατὰ τὴν ἱεροκρατικὴ καινοτομία τοῦ Παπισμοῦ.

Συνεχίζονται οἱ τολμηρὲς καὶ ἐπικίνδυνες ἐνέργειες τοῦ Ἀθηναγόρα ἀπὸ τὸν Βαρθολομαῖο

ΔΥΣΤΥΧΩΣ συνεχίζονται οἱ παράτολμες καὶ καταλυτικὲς τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως ἐνέργειες, ποὺ εἶχε ἀρχίσει ὁ μέγας πρωτεργάτης καὶ συνδιαμορφωτὴς τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πατριάρχης Ἀθηναγόρας, ἐνθουσιώδης μαθητὴς καὶ ἀκόλουθος τοῦ ὁποίου εἶναι ὁ νῦν πατριάρχης Βαρθολομαῖος. Δὲν εἶναι μικρὸ καὶ ἀσήμαντο λειτουργικὸ ἔθιμο τὸ νὰ προσεύχονται οἱ ἱερεῖς μετὰ τοῦ λαοῦ στρεφόμενοι πρὸς Ἀνατολὰς μολονότι ὅλα τὰ λειτουργικὰ ἔθιμα, ποὺ ἐπὶ αἰῶνες ἔχουν καθαγιασθῆ, τηρούμενα ἀπὸ ὅλους τοὺς Ἁγίους Πατέρες καὶ στηριζόμενα ἀσφαλῶς στὴν Ἀποστολικὴ Παράδοση, πρέπει νὰ τηροῦνται ἀπαρέγκλιτα, διότι ἡ παράβασή τους δείχνει ὑπεροψία ἔναντι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ βλασφημία τελικῶς κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸ ὁποῖο τὰ ἐνέπνευσε καὶ ἐπὶ αἰῶνας τὰ καθηγίασε καὶ τὰ διετήρησε.

Τὸ μετὰ τοῦ λαοῦ πρὸς ἀνατολὰς ἵστασθαι καὶ προσεύχεσθαι ἐκ μέρους τῶν ἐπισκόπων καὶ ἱερέων, σταθερὴ καὶ ἀδιάκοπη μέχρι τώρα, τῆς ἀληθινῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ Παράδοση, σημαίνει ὅτι ὁ λειτουργὸς δὲν εἶναι ὑπεράνω τοῦ λαοῦ, ὅπως τὸν θέλει ἡ ἱεροκρατία τοῦ Παπισμοῦ, ἀλλὰ μετὰ τοῦ λαοῦ, ἐκπρόσωπος τοῦ λαοῦ ὅτι ὅλο τὸ ἐκκλησίασμα, κλῆρος καὶ λαός, στρέφονται πρὸς τὸν Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης, «τὴν Ἀνατολή». Ἀνατολὴ καὶ ὄχι πρὸς τὴν Δύση, ποὺ συμβολίζει τὸ σκότος, καὶ ποὺ κατόρθωσε ὁ δυτικὸς Χριστιανισμὸς τὸν ἁπλὸ συμβολισμὸ τοῦ σκότους νὰ τὸν μετατρέψη σὲ πραγματικότητα μὲ τὶς καινοτομίες τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ γνήσιου τέκνου του, τοῦ Προτεσταντισμοῦ.

Στόχος εἶναι σιγά – σιγὰ νὰ ἀμβλυνθοῦν οἱ διαφορὲς μὲ τὸν Παπισμό, νὰ τὶς συνηθίσει ὁ κόσμος, καὶ ἡ ἑνότητα νὰ ἐπιτευχθεῖ ὄχι ὅπως πρέπει, μὲ τὸ νὰ εἴμαστε δηλαδὴ καθ᾽ ὅλα ἑνωμένοι στὴ πίστη, στὴ λατρεία καὶ στὴν διοίκηση, πρᾶγμα ποὺ συνιστᾶ ἀληθινὴ ἕνωση, ἀλλὰ νὰ ἑνωθοῦμε παρὰ τὶς διαφορὲς στὴν πίστη, στὴν λατρεία καὶ στὴ διοίκηση, πρᾶγμα ποὺ συνιστᾶ ψευδοένωση καὶ ψευδοειρήνη.

Μέχρι καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφεὶμ ἡ Ἐκκλησία ἀκολουθοῦσε ἔναντι τοῦ Παπισμοῦ τὴν Πατερικὴ Παράδοση

Τὴν Παραδοσιακὴ πατερικὴ γραμμὴ ἔναντι τοῦ Παπισμοῦ ἀκολουθοῦσε καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, μὲ προσεκτική, ἀλλὰ ἐπαμφοτερίζουσα στάση τοῦ προκατόχου του Ἱερωνύμου. Δυστυχῶς τὰ πράγματα ἀπροσδοκήτως ἀλλάζουν μὲ τὴν ἄνοδο στὸν ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο τοῦ ἀπὸ Δημητριάδος Χριστοδούλου, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο ἀκολούθησε τὸ Φανάρι στὰ ἀνοίγματα πρὸς τὸν Παπισμὸ καὶ πρὸς τὸ «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», ἰδιαίτερα μὲ τὴν ὑποδοχὴ τοῦ πάπα Ἰωάννου Παύλου ΣΤ´ στὴν Ἀθήνα τὸν Μάϊο τοῦ 2001 καὶ τὴν διαβεβαίωσή του σὲ θεολογικὸ συνέδριο στὴν Θεσσαλονίκη ὅτι δὲν πρόκειται νὰ ἀποχωρήσει ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὸ «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν πραγματοποίηση καὶ ἐνθάρρυνση τῆς «Λειτουργικῆς Ἀνανέωσης», κατὰ τὰ πρότυπα τῆς Β´ Βατικανῆς Συνόδου ἰδιαίτερα στὸν τομέα τῆς μεταφράσεως τῶν λειτουργικῶν κειμένων, ζήτημα τὸ ὁποῖο ταλαιπωρεῖ ἀκόμη, χωρὶς λόγο τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἐπικαιρότητα.

Ἡ Κωνσταντινούπολις ἐπιφυλακτικὴ πάντοτε ἀπέναντι τῶν λειτουργικῶν ἀλλαγῶν, ἰδιαίτερα στὸ θέμα τῶν μεταφράσεων ἀκολουθεῖ τώρα τὸν Χριστόδουλο, ὁ ὁποῖος πρῶτος στὴν Ἀθήνα ἐκ τῶν ὀρθοδόξων προκαθημένων ἐτέλεσε λειτουργία, λίγο μετὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ πάπα στὴν Ἀθήνα τὸ 2001, ὄχι ἱστάμενος πρὸ τῆς Ἁγίας Τραπέζης μετὰ τοῦ λαοῦ πρὸς Ἀνατολάς, ἀλλὰ ὑπεράνω τοῦ λαοῦ ἱστάμενος ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης καὶ βλέπων πρὸς Δυσμάς, κατὰ τὰ παπικὰ πρότυπα.

Τοὺς Ἀθηναγόρα, Χριστόδουλο καὶ Βαρθολομαῖο ἀκολουθεῖ καὶ ὁ νῦν ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος Β´

Δυστυχῶς τώρα δὲν ὑπάρχει ἀρχιεπίσκοπος σὰν τὸν Χρυσόστομο Β´, τὸν ἀπὸ Φιλίππων, γιὰ νὰ ἀντιδράσει μὲ κῦρος καὶ ἀποφασιστικότητα στὶς παράτολμες καὶ ἐπικίνδυνες ἐνέργειες τοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου. Στὸ ἐπὶ δύο μάλιστα συνεχῆ ἔτη ἀτόπημα τοῦ Βαρθολομαίου στὴν ἱστορικὴ Ἱερὰ Μονὴ τῆς Παναγίας Σουμελᾶ μετεῖχαν καὶ ἑλλαδικοὶ ἱεράρχες, ἐφέτος δὲ καὶ ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς. Δὲν ἐνοχλήθηκαν ἀπὸ τὴν λειτουργικὴ καινοτομία; Ἐνημέρωσαν οἱ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τὸν ἀρχιεπίσκοπο καὶ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο; Εἴμαστε βέβαιοι ὅτι δὲν τὸ ἔπραξαν διότι γνωρίζουν ὅτι ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυνος εἰς τὰ οἰκουμενιστικὰ συμπλέει καὶ συμπορεύεται μὲ τὸ Φανάρι, συνεχίζοντας, ὅπως πολλές φορὲς τὸ ἔχει πεῖ ὁ ἴδιος, τὴν γραμμὴ τοῦ προκατόχου του Χριστοδούλου. Εἶναι μάλιστα πιὸ ἐπικίνδυνη ἡ στάση του καὶ ἡ γραμμή του, διότι ἐνεργεῖ ὄχι θορυβωδῶς, ὅπως ὁ Χριστόδουλος, ἀλλὰ σεσιημένως, στελεχώνωντας ἐπιτελικὰς θέσεις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ὀργανισμοῦ μὲ πρόσωπα οἰκουμενιστικῶν φρονημάτων καὶ ἀποφεύγων νὰ πάρει θέση εἴτε σὲ θέματα ποὺ θέτουν ὀρθόδοξοι παραδοσιακοὶ ἱεράρχες, εἴτε μὴ ἐπιβάλλων τὶς ἀποφάσεις τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, ὅπως π.χ. στὸ θέμα τῆς μεταφράσεως τῶν λειτουργικῶν κειμένων, ὡς πρὸς τὶς ὁποῖες ἀπείθαρχοι καὶ ἀνυπάκουοι ἀρχιερεῖς ἐξακολουθοῦν νὰ ἀτακτοῦν καὶ νὰ δημιουργοῦν σκάνδαλα καὶ ἐντάσεις.Ἄν οἱ ἄτακτοι καὶ ἀνυπάκουοι δὲν ἦσαν ἐπίσκοποι, θὰ εἶχε ἤδη κινηθῆ ἐναντίον τους ἡ ἐκκλησιαστικὴ δικαστικὴ διαδικασία.

Ὁ ἴδιος ἄλλωστε διέπραξε χειρότερο λειτουργικὸ ἀτόπημα ἀπὸ τοὺς Χριστόδουλο καὶ Βαρθολομαῖο, γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν ἐνεκλήθη ἀπό κανέναν ἐπίσκοπο, ὀργανώσας μέσα στὸν ἱερὸ καὶ οὐράνιο χῶρο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος Ἀχαρνῶν τὴν βέβηλη καὶ κοσμικὴ συναυλία τραγουδιστῶν καὶ τραγουδιστριῶν ὑπὸ τὸν γνωστὸ τραγουδιστὴ Γ. Νταλάρα, ἀκολουθώντας καὶ αὐτὸς παπικὰ καὶ προτεσταντικὰ πρότυπα. Ἡ μόνη θαρραλέα φωνὴ ἐπισκόπου γιὰ παρόμοιες ἤ μᾶλλον πολὺ χειρότερες λειτουργικὲς παραβάσεις εἶναι ἡ τοῦ μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος διὰ συγκροτημένων ἐγγράφων πρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον ἐζήτησε νὰ λάβουν θέση οἱ Ἑλλαδικοὶ ἀρχιερεῖς γιὰ τὸ παράτυπο καὶ ἀντικανονικὸ παπικὸ βάπτισμα δι᾽ ἐπιχύσεως ποὺ τελεῖται στὴ Σερβικὴ Ἐκκλησία, ὅπως καὶ γιὰ τὸ ὅτι ἐπετράπη ἀπὸ τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο ἤ μᾶλλον συνεστήθη ἀπὸ τὸν ἴδιο, κατὰ τὸν πασχάλιο ἑσπερινὸ τῆς Ἀγάπης ἐφέτος στὸ Φανάρι νὰ ἀναγνώσουν τὴν εὐαγγελικὴ περικοπή, φέροντες τὰ ἄμφια των δύο αἱρετικοὶ ἤ ἑτερόδοξοι κατὰ τὸν ἐπιεικέστερον κληρικοί, ἕνας Λατῖνος καὶ ἕνας Ἀρμένιος. Ὁ Βαρθολομαῖος ἔχει ξεπεράσει τὸν Ἀθηναγόρα σὲ παράτολμες καὶ ἐπικίνδυνες ἐνέργειες.

Ορθόδοξος Τύπος, 16 Σεπτ. 2011 σελ. 2