“Η γυναίκα και οι δουλειές” 

Ζούσε κάποτε μια χήρα, που ήταν πλούσια κ είχε δούλες. Είχε σπίτι μεγάλο και χωράφια κι ήταν τόσο εργατική, ώστε μόλις λαλούσε ο πετεινός της  σηκωνόταν από το κρεβάτι της, ξυπνούσε και τις δούλες κι άρχιζε αμέσως τις δουλειές: έπρεπε να συγυρίσουν το σπίτι, να ζυμώσουν, να ψήσουν ψωμί, να μαγειρέψουν, να ταΐσουν τις κότες, να βγάλουν την κατσίκα και τη γελάδα στο λιβάδι για να βοσκήσουν, να κουβαλήσουν ψωμί και φαγητό σ΄ εκείνους που δούλευαν στα χωράφια…
  Οι δουλειές ήταν ατελείωτες κάθε μέρα κι οι δούλες βαρυγκομούσαν. 
– Δεν είναι κατάσταση αυτή! έλεγαν.
– Μας ξυπνάει πριν χαράξει καλά καλά.
– Μόλις λαλήσει εκείνος ο καταραμένος ο πετεινός της!
Μια από τις δούλες είπε τότε στις άλλες:
– Εκείνος ο πετεινός της τα φταίει όλα. Αν δεν λαλούσε νύχτα ακόμα, εμείς θα κοιμόμαστε ως το πρωί. 
– Πετεινός είναι, θα λαλήσει. Πώς θα τον εμποδίσουμε;
– Να τον πνίξουμε! πρότεινε μια δούλα. 
Οι άλλες βρήκαν σοφή τη συμβουλή της και το ίδιο βράδυ, μπήκαν κρυφά στο κοτέτσι κι έπνιξαν τον πετεινό. 
 Άλλα βγήκε χειρότερα γι’ αυτές. Γιατί η χήρα, τώρα που δεν είχε τον πετεινό να την ξυπνάει με το λάλημά του, σηκωνόταν πολύ πιο νωρίς, γιατί φοβόταν μήπως δεν προφτάσει τις δουλειές και ξυπνούσε από κείνη την ώρα και τις δούλες της.

—

“Η κηδεία”

Τώρα θα σας πω ένα ανέκδοτο που είναι γνωστό στην κοινωνία των Κωφών.

Λοιπόν, όταν ένας άνθρωπος, ας πούμε ένας τυφλός, πέθανε, κηδεύτηκε μαζί με τα προσωπικά πράγματα του, τα γυαλιά και το λευκό μπαστούνι του κι έτσι τον έθαψαν με λύπη. Τον αποχαιρέτησαν.

Ένας κινητικά ανάπηρος που κυκλοφορούσε με το αμαξίδιο του, πέθανε και αυτός, έτσι τον έθαψαν μαζί με τα πράγματα του, κυρίως με το αμαξίδιο του. Πάει κι αυτός.

Ένας βαρήκοος πέθανε και τον κήδεψαν μαζί με τα πράγματα του, Τι ήταν αυτό; Φυσικά το ακουστικό βαρηκοΐας του, το έβαλαν στο φέρετρό μαζί του.

Ένας τελείως Κωφός πέθανε και τον κήδεψαν με τα πράγματα του. Τι ήταν αυτά τα πράγματα; Τα ακουστικά βαρηκοΐας νομίζετε ως συνήθως; Όχι δεν είναι αυτό!!! Είναι ο διερμηνέας!!! Ναι δυστυχώς ο διερμηνέας αν και ζωντανός και δεν έχει σημασία (ή δεν τους ενδιαφέρουν) που είναι ζωντανός όμως είναι υποχρεωμένος να κηδευτεί μαζί του και τους αποχαιρέτησαν.