Η τεχνική αυτή στηρίζεται στην επιχειρηματολογημένη αντιπαράθεση δύο διαφορετικών απόψεων πάνω σε ένα θέμα με στόχο οι διαφορετικές πλευρές να  συμβιβαστούν σε μια κοινή πρόταση. Οι μαθητές έτσι κατακτούν το περιεχόμενο του μαθήματος σε μεγαλύτερο βαθμό και το διατηρούν περισσότερο στη μνήμη τους, έχοντας τη δυνατότητα να γενικεύουν τις αρχές που διδάχθηκαν (Johnson & Johnson 1988). Για να οδηγηθούν στην παρουσίαση και υποστήριξη μιας θέσης οι διαφορετικές ομάδες μαθητών συλλέγουν και αναλύουν δεδομένα έρευνας. Απαιτείται ωστόσο να αξιολογήσουν και να ασκήσουν τεκμηριωμένη κριτική πάνω στην αντίθετη άποψη, προσαρμόζοντας το περιεχόμενο της δικής τους πρότασης ανάλογα με την κριτική που δέχονται από τους συμμαθητές τους. Ύστερα από αντικειμενική θεώρηση του πράγματος οι μαθητές συνθέτουν και εντάσσουν τις πιο τεκμηριωμένες απόψεις και των δύο ομάδων και καταλήγουν σε μια κοινή θέση.

Η διαδικασία που προτείνουν οι Johnson, Johnson και Holubee (1992) αποτελείται από επτά βήματα, που ωστόσο απαιτούν τη διάθεση τουλάχιστον 6 σχολικών ωρών. Μια προσαρμοσμένη εκδοχή που απαιτεί δύο σχολικές ώρες (τουλάχιστον 75 λεπτά) είναι της Barbara Watters από το πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και περιέχει έξι στάδια:

α) ανατίθεται ένα αμφιλεγόμενο θέμα στους μαθητές

β) κάθε μαθητής ερευνά τη βιβλιογραφία και γράφει δύο διαφορετικές προτάσεις, επιχειρηματολογώντας υπέρ και κατά του θέματος.

γ) δημιουργούνται μικρές ομάδες μαθητών και καλούνται οι μισές από αυτές να κάνουν παιχνίδι ρόλων υποστηρίζοντας το θέμα και οι άλλες μισές ομάδες αντικρούοντάς το. Κάθε ομάδα επιλέγει τα τρία καλύτερα επιχειρήματά του.

δ) ο εκπαιδευτικός καλεί τις ομάδες με τα υπέρ επιχειρήματα να παρουσιάσουν τα σημαντικότερα επιχειρήματά τους με τους ισχυρισμούς και τα αποδεικτικά στοιχεία τους. Οι ομάδες που αντικρούουν αυτή την άποψη καλούνται να σχολιάσουν και να ανασκευάσουν αυτά τα επιχειρήματα. Το ίδιο γίνεται και για τις ομάδες που υποστηρίζουν  την άλλη άποψη.

ε) ο εκπαιδευτικός ζητάει από τις ομάδες να προσπαθήσουν να συμβιβαστούν, βρίσκοντας λογικά αποδεκτά επιχειρήματα από την άλλη πλευρά. Αυτά καταγράφονται στον πίνακα με σχολιασμό από κάθε ομάδα.

στ) η διαδικασία κλείνει με συνοπτική ανάλυση από τον εκπαιδευτικό και τους μαθητές.

Η τεχνική αυτή προσφέρεται για τη διδασκαλία μελέτης περιπτώσεων (case studies). Οι μαθητές θα πρέπει να κατανοήσουν πώς να γράψουν τα ατομικά κείμενα με τα επιχειρήματα υπέρ και κατά της θέσης και πώς να συμμετάσχουν στο παιχνίδι ρόλων που ακολουθεί. Για παράδειγμα, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν κρίνουν πρόσωπα αλλά ιδέες, και ότι σημασία δεν έχει να νικήσει η θέση τους αλλά τα πιο ισχυρά επιχειρήματα.

πηγή: http://ublib.buffalo.edu/libraries/projects/cases/teaching/controversy.html