Πολλοί μαθητές στον ελεύθερο χρόνο τους κοινωνικοποιούνται σε εικονικούς κόσμους ηλεκτρονικών παιχνιδιών, αλληλεπιδρώντας με φίλους με άμεσα μηνύματα. Παράλληλα με τις διαπροσωπικές δεξιότητες αναπτύσσουν και ηγετικές και συνεργατικές δεξιότητες, επιλύοντας προβλήματα και επιλέγοντας ποικίλες μορφές δημιουργικής έκφρασης. Η προσπάθεια της εκπαίδευσης να υιοθετήσει τις πολύτιμες μαθησιακές ευκαιρίες των ηλεκτρονικών παιχνιδιών με την κατασκευή εκπαιδευτικών ηλεκτρονικών παιχνιδιών (edutainment) έχει αποτύχει σε μεγάλο βαθμό και ένας βασικός λόγος είναι η ελλιπής προσοχή στην εικονική ταυτότητα των χρηστών, κάτι που κατέχει κυρίαρχη θέση στα επιτυχημένα εμπορικά ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Τα μαζικά πολυχρηστικά διαδικτυακά παιχνίδια (Massively Multiplayer Online Games, MMOGs) είναι περιβάλλοντα που επιτρέπουν στους συμμετέχοντες να δημιουργήσουν και να πειραματιστούν με μια δεύτερη ζωή, βιώνοντας μια εναλλακτική πραγματικότητα που περιλαμβάνει πτυχές δυνατών εαυτών, άσχετα με το ποιοι είναι στην πραγματική τους ζωή. Για να το πετύχει αυτό ένας παίκτης σχεδιάζει ένα άβαταρ, μια ψηφιακή αναπαράσταση, προσαρμόζοντας διάφορα χαρακτηριστικά, όπως το γένος, το χρώμα του δέρματος, την ηλικία, τα χαρακτηριστικά του προσώπου ή τη δομή του σώματος. Ο παίκτης έχει σχεδόν απόλυτο έλεγχο στα αισθητικά χαρακτηριστικά και τη συμπεριφορά του άβαταρ και οι άλλοι παίκτες δεν ξέρουν ποτέ ποιος είναι στην πραγματικότητα ο παίκτης πίσω από το άβαταρ.

Οι δυνατές ταυτότητες (possible selves) που μπορεί να αναλάβει ένας παίκτης επηρεάζουν ανάλογα τη συμπεριφορά του και μπορούν να αποτελέσουν κίνητρο για μάθηση. Ο παίκτης προσαρμόζει τη συμπεριφορά του και τις προσδοκίες του ανάλογα με την ταυτότητα που θέλει να αποκτήσει ή να αποφύγει και ταυτόχρονα συνειδητοποιεί πώς αλλάζει η στάση των άλλων παικτών απέναντί του, ανάλογα με την εξωτερική του εμφάνιση και την εξωτερική συμπεριφορά του. Για παράδειγμα, έρευνες έχουν δείξει ότι οι γυναικείοι χαρακτήρες δέχονται περισσότερο βοήθεια και δώρα παρά οι ανδρικοί χαρακτήρες.

Οι παίκτες μπορούν να ανακαλύψουν ξανά τον εαυτό τους για να γίνουν καλύτεροι, χειρότεροι ή γενικά διαφορετικοί από την πραγματική τους ταυτότητα. Ένας ντροπαλός νέος μπορεί στον εικονικό κόσμο να γίνει κάποιος με πιο ελκυστικό παρουσιαστικό ή με προσωπικότητα με αυτοπεποίθηση. Επίσης, ένας παίκτης μπορεί να διαλέξει να έχει ένα άσχημο παρουσιαστικό ή να υιοθετήσει μια μισητή προσωπικότητα. Μπορεί να αλλάξει φύλο, ηλικία, εθνικότητα ή να έχει την ευκαιρία να ερευνήσει αδύνατες επιλογές: π.χ. ένας ανάπηρος μπορεί να έχει ένα άβαταρ που μπορεί να περπατήσει ή να πετάξει.

Η ευελιξία στο παιχνίδι ρόλων μαζί με τις δυναμικές διαδικτυακές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις εξασφαλίζουν πλούσια, προσωπική εμπειρική μάθηση. Οι μαθητές μπορούν να μάθουν για την ταυτότητα, τον πολιτισμό, τα στερεότυπα και την προκατάληψη και να συζητήσουν στην τάξη τις διαπιστώσεις τους. Η υιοθέτηση ταυτότητας εκπαιδεύει τους μαθητές να λύνουν προβλήματα από τη σκοπιά του ρόλου που έχουν αναλάβει, ανοίγοντάς τους το δρόμο σε νέες προοπτικές και προκαλώντας τους να σκεφτούν με διαφορετικούς τρόπους.

πηγή: Lee, J., and C. Hoadley. 2007. Leveraging identity to make learning fun: Possible selves and experiential learning in massively multiplayer online games (MMOGs). Innovate 3(6).   http://www.innovateonline.info/index.php?view=article&id=348