Η πρώτη ιδέα που μου ήρθε στο μυαλό, όταν ήρθα σε πρώτη επαφή με το social bookmarking ήταν η γνωστή παροιμία: “δείξε μου τους φίλους σου, να σου πω ποιος είσαι!”. Η διαφορά εδώ είναι : “δείξε μου τι διαβάζεις, να σου πω ποιος άλλος διαβάζει το ίδιο και τι άλλο μπορείς να βρεις εύκολα γύρω από αυτό!”.

Η χρησιμότητα της ανταλλαγής όχι μόνο εγγράφων, αλλά και συνδέσμων στο διαδίκτυο είναι μεγάλη. Μπορώ να σκεφτώ πρόχειρα τα παρακάτω:

• εύκολη αρχειοθέτηση και αναζήτηση των αγαπημένων σελίδων και προορισμών στο διαδίκτυο
• δυνατότητα πρόσβασης των αγαπημένων συνδέσεων από οποιονδήποτε υπολογιστή, αφού πλέον ο κατάλογος με τα αγαπημένα δεν αποθηκεύεται μόνο στον φυλλομετρητή του χρήστη και στον συγκεκριμένο υπολογιστή, αλλά σε κάποια υπηρεσία που υποστηρίζεται διαδικτυακά. Επομένως, σε περίπτωση αλλαγής υπολογιστή, ο χρήστης μπορεί να έχει πρόσβαση στα αγαπημένα του
• δυνατότητα διαμοιρασμού των αγαπημένων με άλλους διαδικτυακούς χρήστες. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί κάποιος να διαπιστώσει πόσοι και ποιοι άλλοι διαβάζουν τα ίδια πράγματα με αυτόν στο διαδίκτυο και να έχει μια ιδέα για το πόσο δημοφιλείς είναι κάποιες πηγές.
• η ανακάλυψη άλλων χρηστών του διαδικτύου που αναντρέχουν στους ίδιους πόρους έχει και άλλες εφαρμογές: μπορεί κάποιος εύκολα να επισκεφθεί τους προορισμούς που έχουν αποθηκεύσει άλλοι με το ίδιο tag (π.χ. Second Life) και να έχει πολύ γρήγορα πρόσβαση σε πληροφορίες που ίσως χρειάζεται και ο ίδιος.
• υπηρεσίες όπως το Delicious (χωρίς τελείες ανάμεσα, από 31 Ιουλίου 2008) επιτρέπουν τη δημιουργία κοινοτήτων με χρήστες που έχουν κοινά ενδιαφέροντα, ανάλογα πάντοτε με τις διευθύνσεις που κάνουν bookmarking και ανάλογα με τα tags που βάζουν σε αυτές. Μπορούμε να φανταστούμε λοιπόν κάτι ανάλογο με κοινότητες αναγνωστών ενός συγκεκριμένου συγγραφέα ή λογοτεχνικού είδους κλπ.
• ο διαμοιρασμός ηλεκτρονικών διευθύνσεων δεν είναι υποχρεωτικός: ανήκει στην επιλογή κάποιου αν θα μοιραστεί με άλλους τα αγαπημένα του.
• ο τρόπος ετικετοποίησης (tagging) έχει μεγάλη σημασία, καθώς πλέον από τη βάση (bottom-up) και όχι από την κορυφή κάποιας ιεραρχίας (top-down) προτείνονται περιγραφικές λέξεις ή φράσεις για την απόδοση εννοιών, προνόμιο που μέχρι τώρα ανήκε αποκλειστικά σε μια ελίτ πνεύματος. Έτσι, μπορεί να φανεί καλύτερα πώς η πλειοψηφία των ανθρώπων αντιλαμβάνεται σύγχρονα φαινόμενα, γεγονότα και καταστάσεις και τι σημασίες αποδίδει σε αυτά.

Η πρακτική αξία της παραπάνω φιλοσοφίας είναι σπουδαία: μπορείτε να φανταστείτε μια ομάδα μαθητών που εργάζεται πάνω σε κάποιο project και μπορεί πολύ εύκολα να δείχνει ο ένας στον άλλο τι διαβάζει, σε ποια ηλεκτρονική διεύθυνση, και τι άλλο χρήσιμο υπάρχει για διάβασμα! Επιπλέον, μπορεί πολύ εύκολα να συνεργαστεί με άλλες ομάδες που έχουν το ίδιο θέμα, ανταλλάσσονται διαδικτυακούς πόρους.

Το τι αναζητούμε και επιλέγουμε να διαβάσουμε και να ξαναεπισκεφθούμε στον παγκόσμιο ιστό μπορεί να αποτελέσει πηγή πληροφόρησης για το ποϊόν μας, τα ενδιαφέροντα και τις επιδιώξεις μας. Αφού ήδη κάποιοι το χρησιμοποιούν – σύμφωνα με φήμες, οι μυστικές υπηρεσίες παρακολούθησης και κατασκοπείας – γιατί να μην το χρησιμοποιήσουμε και εμείς οι ίδιοι, προκειμένου να διευκολύνουμε τη ζωής μας;