Σύμφωνα με τον Tom Boellstorff, συγγραφέα του βιβλίου Comming of Age in Second Life, Princeton University Press 2008,  η εικονικότητα (virtuality) ακολουθεί τον ανθρώπινο πολιτισμό εξ αρχής. Τα σύμβολα ανοίγουν κόσμους μαγικούς που τείνουν να είναι εικονικοί κόσμοι αφού περιέχουν στοιχεία που μιμούνται πραγματικούς κοινωνικούς κόσμους.
Τα πρώτα μέρη εικονικής πραγματικότητας θεωρείται ότι δημιουργήθηκαν από το προϊστορικό ζωγράφισμα των σπηλαίων. Η εικονική πραγματικότητα είναι πιο παλιά και από την αμαρτία. Είναι η φαντασίωση του παραδείσου, η διονυσιακή έκσταση. Είναι το θεατρικό έργο, το μυθιστόρημα, η όπερα, οποιαδήποτε σύστημα που εφευρήθηκε για να χάνουμε τον εαυτό μας σε άλλο κόσμο .

Σύμφωνα με τον Boellstorff, σελ. 33, “και η ίδια η γλώσσα μπορεί να θεωρηθεί εικονική. Η ιδέα του “παλατιού της μνήμης” σαν ένας μνημονικός μηχανισμός: κάποιος φαντάζεται, ας πούμε, ένα σπίτι και μετά “τοποθετεί” σε συγκεκριμένα “δωμάτια” του σπιτιού αντικείμενα για να θυμηθεί. Αργότερα, με το να φαντάζεται κάποιος ότι περπατάει μέσα στο σπίτι μπορεί να βοηθηθεί να ανακαλέσει στη μνήμη του τα αντικείμενα. Τέτοια παλάτια της μνήμης συνδεδεμένα με πολιτισμούς χωρίς γραφή, μπορούν να θεωρηθούν ως οι πρώτοι εικονικοί κόσμοι”.

Η ιδέα των εικονικών κόσμων υπάρχει στο έργο του Πλάτωνα και στη φιλοσοφία του Σωκράτη. Για τον Σωκράτη, η γραφή είναι κάτι ξένο προς τον φυσικό κόσμο, ένα προϊόν κατασκευής, που προσπαθεί να αναπαραστήσει την πραγματικότητα έξω από αυτή ή να βγάλει έξω από το μυαλό τη σκέψη. Αλλά και στο  7ο βιβλίο της Πολιτείας υπάρχει η αλληγορία του σπηλαίου, που αρκετοί ερευνητές αναγνωρίζουν μία από τις παλιότερες και πιο αξιοσημείωτες έννοιες ενός εικονικού κόσμου στην δυτική παράδοση (Hayles 1996b:34;Heim 1991:64;Hillis 1999:39;Ropolyi 2001:172;Wark 2007).

Στην αλληγορία του Πλάτωνα είναι ο φυσικός κόσμος που είναι “εικονικός”.

Tom Boellstorff (2008).  Comming of Age in Second Life,  Princeton University Press, σελ. 33