Αρχική » video games
Αρχείο κατηγορίας video games
Τα video games βελτιώνουν την επίδοση στα μαθηματικά
Η πολιτεία της Virginia ερεύνησε την επίδραση του ηλεκτρονικού παιχνιδιού DimensionM (βιντεοπαιχνιδιού με τρισδιάστατα γραφικά, ήχο και animations που βοηθάει στην εκμάθηση άλγεβρας περιέχοντας σειρά από αποστολές) στην επίδοση των μαθητών των δημοσίων σχολείων στα μαθηματικά και αποδείχθηκε ότι οι επιδόσεις όπως και τα κίνητρά τους βελτιώθηκαν.
Η έρευνα διενεργήθηκε το 2008 από το University of Central Florida και αποδείχθηκε ότι οι μαθητές αύξησαν σημαντικά τους βαθμούς τους στις εξετάσεις των μαθηματικών. Παράλληλα, βελτιώθηκε το επίπεδο κατανόησης των μαθηματικών, καθώς και οι μαθηματικές δεξιότητες των μαθητών που έπαιξαν το βιντεοπαιχνίδι.
According to a study conducted in 2008 by scholars at the University of Central Florida, DimensionM’s immersive educational video games can improve students’ understanding and raise scores significantly on district-wide math benchmark exams.
πηγή: Va. tests video games as teaching tool, Tue, Apr 28, 2009
Video games και επιθετικότητα
Όπως υποστηρίζει ο James Paul Gee (2007), η επίδραση που έχουν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια στην επιθετικότητα είναι μικρότερη από την τηλεόραση.
Στο βιβλίο του What video games have to teach us about learning and literacy, (Palgrave Macmillan, 2007, σελ. 11) γράφει:
“καμία από τις τρέχουσες έρευνες ούτε και ελάχιστα δεν δείχνει ότι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια οδηγούν σε βία στην πραγματική ζωή με οποιονδήποτε προβλέψιμο τρόπο. Όπως ξέρουν πολύ καλά πολλοί, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια προτάθηκαν από συντηρητικούς πολιτικούς και υπουργούς σαν απόδειξη της αποτελεσματικότητας των κοινωνικών τους πολιτικών, έχει υπάρξει σημαντική μείωση στο βίαιο έγκλημα, ακριβώς όταν εισήχθησαν τα βίαια ηλεκτρονικά παιχνίδια, για παράδειγμα τα Mortal Kombat, Doom, και Quake. Αν το παίξιμο ηλεκτρονικών παιχνιδιών οδηγεί στατιστικά στην αύξηση της βίας, θα έπρεπε να βλέπαμε δραματική αύξηση στη βία χρόνο με το χρόνο. Αλλά δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Αντίθετα, κάποιοι ερευνητές έχουν υποστηρίξει ότι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια έχουν ευεργετικά αποτελέσματα στη βία: για παράδειγμα, ότι οι έφηβοι χρησιμοποιούν βίαια παιχνίδια σαν έναν τρόπο για να διαχειριστούν συναισθήματα θυμού ή σαν τρόπο για συναισθήματα έλλειψης ελέγχου.”
Σύνδεση της μάθησης με την ταυτότητα
Σύμφωνα με τον James Paul Gee, για να μάθει κάποιος κάτι ενεργητικά και κριτικά, θα πρέπει να δεσμεύσει τον εαυτό του πλήρως και να διαθέσει χρόνο και προσπάθεια. Αυτή η δέσμευση προϋποθέτει την ανάληψη μιας νέας ταυτότητας, δηλαδή θα πρέπει να δει τον εαυτό του ως άξιο να δεχθεί τη συγκεκριμένη μάθηση και να πετύχει σε αυτή. Έτσι και οι μαθητές στο σχολείο θα πρέπει να οραματιστούν τον εαυτό τους στην νέα ταυτότητα που απαιτεί η επιτυχία στο σχολείο. Χωρίς αυτή την ταυτότητα και τη δέσμευση δεν μπορεί να είναι η μάθηση σε βάθος, ούτε θα επενδυθεί ο απαιτούμενος χρόνος.
Αυτή η σύνδεση της πραγματικής ταυτότητας του μαθητή με την ταυτότητα του επιστήμονα που κάνει ένα πείραμα ή αναζητά τη λύση σε ένα πρόβλημα, είναι και η μεγαλύτερη πρόκληση για τους διδάσκοντες. Οι περισσότεροι μαθητές δεν μπορούν να μπουν εύκολα στο ρόλο ενός επιστήμονα και να δουν τον εαυτό τους να μελετά νέες και πρωτοποριακές λύσεις σε υπάρχοντα προβλήματα. Χρειάζονται ισχυρά κίνητρα, ενίσχυση και επιβράβευση.
πηγή: James Paul Gee, 2007, What video games have to teach us about learning and literacy, Palgrave Macmillan (σελ. 54-58)
Πολλαπλοί ρόλοι στα video games
Όπως στην αληθινή ζωή, έτσι και στα MMORPGs (μαζικά πολυχρηστικά διαδικτυακά παιχνίδια ρόλων), οι παίκτες μπορούν να έχουν πολλαπλούς ρόλους και ταυτότητες, ανάλογα με τις αξίες ή τις επιθυμίες της πραγματικής ζωής του παίκτη, αλλά και τις αλληλεπιδράσεις με άλλους ανθρώπους – εικονικούς χαρακτήρες στον εικονικό κόσμο. Χάρη σε αυτές τις ταυτότητες-ρόλους, μαθαίνει να σκέφτεται με διαφορετικούς τρόπους και να αλληλεπιδρά με άλλους ή να αντιλαμβάνεται τον κόσμο.
Πολλά παιχνίδια διευκολύνουν τους παίκτες να προσαρμόσουν τα χαρακτηριστικά του εικονικού τους αντιπροσώπου (avatar), αλλάζοντας το σωματότυπο, το χρώμα των μαλλιών ή του δέρματος, τα ρούχα κλπ. Έτσι μπορούν να αποδώσουν καλύτερα τα πολιτιστικά χαρακτηριστικά της κοινωνίας από την οποία προέρχονται.
πηγή: James Paul Gee, 2007, What video games have to teach us about learning and literacy, Palgrave Macmillan (σελ. 3-4)
Στάδια κατασκευής εκπαιδευτικού λογισμικού
Για τη σχεδίαση – υλοποίηση του εκπαιδευτικού λογισμικού ώστε αυτό να ικανοποιεί τους στόχους του (τόσο τους εκπαιδευτικούς όσο και αυτούς της παροχής κινήτρων ώστε να είναι αποδοτικό), υπάρχουν κάποια στάδια που πρέπει να ακολουθηθούν (Cordova & Lepper, 1996).
- Επιλέγεται η παιδαγωγική προσέγγιση (πώς επιτυγχάνεται η μάθηση)
- Προσδιορίζονται οι ενέργειες σε ένα περιβάλλον μοντέλο.
- Γίνεται επεξεργασία των λεπτομερειών.
- Ενσωματώνεται στο παιχνίδι η παιδαγωγική μέθοδος και η υποστήριξή της.
- Συνδέονται οι ενέργειες μάθησης με τις ενέργειες της διεπιφάνειας.
- Συσχετίζονται οι έννοιες μάθησης με τα αντικείμενα της διεπιφάνειας του παιχνιδιού.
πηγή:
Cordova, D.I. & Lepper, M.R. (1996) Intrinsic motivation and the process of learning: Beneficial effects of contextualization, personalization, and choice. Journal of Educational Psychology, 88, 715-730
Game-based διδασκαλία
Ο Prensky (2000) υποστηρίζει ότι αυτοί που σχεδιάζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια και όσοι σχεδιάζουν διδασκαλίες έχουν κοινά σημεία στην οργάνωση του σχεδιασμού· τους απασχολεί:
α) πώς να αποκαλύψουν στον παίκτη-μαθητή πληροφορίες με έναν τρόπο που κρατάει ζωντανό το ενδιαφέρον του
β) πώς με τη «σύγκρουση» να αλλάξουν τη συμπεριφορά ή τη στάση του παίκτη-μαθητή
γ) πώς να προσφέρουν αρκετή ανατροφοδότηση για τον παίκτη-μαθητή για να αλλάξει συμπεριφορά
δ) πώς να προσφέρουν μια απλοποιημένη άποψη του κόσμου χωρίς να τον διαστρεβλώσουν
ε) πώς να επιτρέψουν ελευθερία της εξερεύνησης με τους περιορισμούς ενός αντικειμενοστραφούς κόσμου ή ενός σχεδίου μαθήματος.
Στον κόσμο του game-based learning οι δάσκαλοι μπορούν να έχουν ζωτικό ρόλο με το να εξασφαλίζουν ότι οι μαθητές αναστοχάζονται επαρκώς στα προβλήματα ή στις συγκρούσεις που προβάλλουν κατά τη διάρκεια της μαθησιακής δραστηριότητας του ηλεκτρονικού παιχνιδιού. Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι καλά για αλληλεπίδραση αλλά ακατάλληλα για τον αναστοχασμό (reflection). Προσφέρουν πλούσιες ευκαιρίες για μάθηση με πράξη (learning by doing) αλλά ελάχιστες ευκαιρίες για αντανάκλαση.
Οι σημερινοί εκπαιδευτές πρέπει να εξασφαλίσουν ότι οι μαθητές έχουν αρκετή αντανάκλαση για να δρέψουν τα οφέλη από την game-based μάθηση. Μπορούν τα computer games να είναι πρωταρχικό συστατικό της διδασκαλίας, αλλά δεν είναι απαραίτητο να παίζουν κεντρικό ρόλο στο μάθημα για να είναι χρήσιμα στους μαθητές. Για παράδειγμα, ένας μαθητής μπορεί να παρακολουθεί μια παραδοσιακή τάξη διδασκαλίας ξένης γλώσσας και να εξασκείται στο σπίτι του με ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι. Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια μπορούν να έχουν περισσότερη αξία ως συμπληρωματικό υλικό παρά ως πρωταρχικό υλικό (Kurt Squire).
πηγές:
Squire K., GameStudies, Cultural Framing of Computer / video Games, http://www.gamesrudies.org/0102/squire/ (τελευταία πρόσβαση: 23/12/ 2007
Squire, K. (2003). Video games in education. International journal of intelligent simulations and gaming, 2 (1).
Squire, K. D. (2002). Rethinking the role of games in education. Game Studies, 2(1). Retrieved January 11, 2003, from http://gamestudies.org/0102/squire/
Prensky, M. (2000), Digital Game-Based Learning, New York: McGraw Hill) – (Katz, J. (2000). Up, up, down, down. Slashdot.org. Originally published November, 30, 2000 http://slashdot.org/features/00/11/27/1648231.shtml
Αξιολόγηση εκπαιδευτικών παιχνιδιών
Ο εκπαιδευτικός καλείται να αξιολογήσει τα εκπαιδευτικά παιχνίδια όσον αφορά στον εκπαιδευτικό σχεδιασμό τους, το περιεχόμενο τους και τον καλύτερο δυνατό τρόπο ενσωμάτωσης τους στην εκπαιδευτική διαδικασία (Reiser and Kegelman, 1996). Η αξιολόγηση μπορεί να γίνει με τη σειρά κριτηρίων του Blease (1988) και τα οποία είναι εφαρμόσιμα σε διαφορετικούς τύπους εκπαιδευτικού λογισμικού.
πηγές:
Reiser, R. A., and Kegelman H. W., (1996), Computer Sofware Evaluation
Blease, D., (1988), Choosing Educational Software. In Ann Jones and Peter Scrimshaw (eds), Exploring the Curriculum: Computers in Education 5-13. Philadelphia: Open University Press
Squires, D., and McDougall, A., (1994), Choosing and Using Educational Software: A Teacher’s Guide. London, Washington, D.C.: The Falmer Press
Ηλεκτρονικά παιχνίδια και διδασκαλία
Ο Prensky (2001) σε εκτενή έρευνά του στη μάθηση μέσω ηλεκτρονικών παιχνιδιών ασχολείται με τα χαρακτηριστικά που καθιστούν τα παιχνίδια κατάλληλα για μαθητές με διαφορετικούς τύπους μάθησης.
Επισημαίνονται:
• τεχνικές διαδραστικής μάθησης που ήδη εφαρμόζονται στα ηλεκτρονικά παιχνίδια:
o _πρακτική εξάσκηση
o _άμεση ανατροφοδότηση (practice and feedback)
• η μάθηση μέσω της δράσης (learning by doing)
• η μάθηση με συγκεκριμένο στόχο ( goal-oriented learning)
• η εξερεύνηση (discovery learning)
• η εναλλαγή ρόλων (role playing)
• η κονστρουκτιβιστική μάθηση (constructivist learning)
Τα ηλεκτρονικά εκπαιδευτικά παιχνίδια μπορούν να αποτελέσουν μέρος της συνολικής εκπαιδευτικής διαδικασίας όπως παρουσιάζεται στο Σχήμα 1 (Squire & Jenkins, 2002):
πηγές:
Prensky, M. (2001), Digital Game-Based Learning, McGraw Hill Education
Squire, K., Jenkins, H. (2003). Harnessing the power of games in education.
Εφαρμογές των video games στη διδασκαλία
Σύμφωνα με τον (Bradburne, 2001) η μάθηση λαμβάνει χώρα σε δύο χώρους, ένα τυπικό ή επίσημο περιβάλλον και ένα άτυπο:
? Τυπικό περιβάλλον μάθησης (σχολείο, πανεπιστήμιο, σεμινάρια, ασκήσεις..)
? Άτυπο περιβάλλον μάθησης (σπίτι, παρέα, ελεύθερο χρόνο, στη διασκέδαση ..)
Τα παιχνίδια μέσω υπολογιστή χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο στη διδασκαλία και τη μάθηση. Υπάρχουν έρευνες που αποδεικνύουν την αποτελεσματικότητα τους σε τομείς όπως τα μαθηματικά, την εκμάθηση ξένων γλωσσών ή ακόμα και την εκπαίδευση ατόμων με ειδικές ανάγκες.
Αρχικά, έγινε προσπάθεια να ενταχθούν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια στο ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου. Στην προσπάθεια αυτή αναπτύχθηκαν τα λεγόμενα edutainment games που στην συντριπτική τους πλειοψηφία απέτυχαν να προσελκύσουν τους μαθητές ως παίκτες, και να ικανοποιήσουν τους σκοπούς τους. Παράλληλα χρησιμοποιήθηκαν εμπορικά παιχνίδια (SimCity, championship manager, Brain Teasing Games, Age of Empires, City Trader ?) στα σχολεία με θετικά κυρίως αποτελέσματα. Η ένταξη τους στο αναλυτικό πρόγραμμα όμως δεν έχει πάντα ικανοποιητικά αποτελέσματα (Saegesser, Francois, 1981, 1984), αφού παύουν να υφίστανται βασικά πλεονεκτήματα των παιχνιδιών, όπως είναι ο ατομικός ρυθμός μάθησης και πειραματισμού με το παιχνίδι.
Τα παιχνίδια έχουν θετικά αποτελέσματα όταν εφαρμόζονται σε άτυπο περιβάλλον μάθησης (Coffield, 2000), δηλαδή σε περιβάλλον επιλογής του χρήστη, που δεν έχει αυστηρή επιτήρηση, επιτρέπει τα λάθη, διαθέτει αρκετό χρόνο και προκαλεί το ενδιαφέρον του χρήστη.
Ωστόσο, ο Kurt Squire υποστηρίζει ότι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια μπορούν να βρουν πλείστες εφαρμογές στο περιβάλλον της σχολικής τάξης. Ενδεικτικά:
? Οι παίκτες ηλεκτρονικών παιχνιδιών μπορούν να αναβιώσουν ιστορικές περιόδους (Pirates!)
? να εξερευνήσουν περίπλοκα συστήματα όπως η Χημεία και η κύκλοι ζωής της γης (SimEarth)
? να κυβερνήσουν έθνη που ζουν σε νησιά (Tropico)
? να διαχειριστούν περίπλοκους βιομηχανικούς κολοσσούς (Civilization series)
? να ταξιδέψουν στο χρόνο στην αρχαία Ελλάδα (Caesar I, II, III), στη Ρώμη (Age of Empires I, II), στην Βόρεια Αμερική (Colonization)
? να διαχειριστούν μια αποικία μυρμηγκιών, μια φάρμα, ένα νοσοκομείο, ένα ζωολογικό κήπο, ένα αεροδρόμιο, μια αλυσίδα fast-food κλπ.
Τα παιχνίδια σχετίζονται με τη διαδικασία μάθησης σύμφωνα με το Σχήμα (Garris & Ahlers & Driskell, 2002):
και σύμφωνα με την εργασία (Randel & Morris & Wetzel & Whitehill, 1992) η γνώση που αποκτιέται από τον μαθητή μέσω των παιχνιδιών συγκρατείται στη μνήμη του για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα (Συρρής & Νικητάκος, 2005).
πηγές:
Bradburne, J. (2001), Towards a Theory of Instruction, Cambridge, Mass: Harvard University Press.
Saegesser, F. (1981). Simulation – Gaming in the Classroom. Some Obstacles and Advantages. Simulation & Games, Vol. 12, No 3, 281-294
Saegesser, F. (1984). The introduction of Play in Schools. A Philosophical Analysis of the Problem. Simulation & Games, Vol. 15, No 1, 75 – 96.
Coffield, F. (2000). The necessity of informal Learning, Bristol: Policy Press.
Garris,R., Ahlers,R., and Driskell,.J.E (2002): Games, motivation and learning, Simulation & gaming, An Interdisciplinary Journal of Theory, Practice and Research. Vol33, No.4 Dec.2002
Παραδείγματα χρήσης ηλεκτρονικών παιχνιδιών για διδασκαλία
Ένα παράδειγμα χρήσης ηλεκτρονικού παιχνιδιού για εκπαιδευτικούς λόγους που αναφέρει ο Kurt Squire είναι το SimCity. Χρησιμοποιώντας το SimCity σε ομάδες αγοριών και κοριτσιών βρέθηκε ότι οι μαθητές μαθαίνουν από την εξερεύνηση σχέσεων ανάμεσα στην προσφορά και τη ζήτηση, την αύξηση του πληθυσμού και τη φορολογία, αλλά ενδεχομένως να αναπτύσσουν αφελείς ιδέες σχετικά με το πώς σχηματίζονται οι πόλεις, πώς μεγαλώνουν και εξελίσσονται. Για παράδειγμα, ένα αγοράκι 6 ετών παρατήρησε ότι ο κόσμος άρχισε να μετακομίζει στην πόλη του όταν υπήρχε ηλεκτρισμός, γιατί ήθελε να έχει φώτα για να βλέπει στο σκοτάδι. Αυτό το παράδειγμα δείχνει πώς η διαδικασία της ερμηνείας του παιχνιδιού, με την παραγωγή αναλογιών ανάμεσα στις συμβολικές αναπαραστάσεις του παιχνιδιού και τις πραγματικές καταστάσεις της ζωής, είναι ενεργητικού χαρακτήρα, με αποτέλεσμα οι μαθητές να μπορούν να κερδίσουν από τις συστηματικές ερμηνείες ή παρουσιάσεις της πληροφορίας.
Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν παίξει SimCity αναγνωρίζουν ότι μπορεί να είναι μια υπέροχη πηγή για την κατανόηση της πολεοδομίας και του αστικού σχεδιασμού. Όμως τελικά διδάσκει τους παίκτες ότι οι δήμαρχοι είναι παντοδύναμοι και ότι η πολιτική, η εθνικότητα και η φυλή δεν παίζουν ρόλο στον αστικό σχεδιασμό (Kenneth Kolson 1996).
Ένα άλλο παράδειγμα αξιοποίησης ηλεκτρονικού παιχνιδιού για την εκπαιδευτική διαδικασία είναι το Civilization. Για παράδειγμα, οι παίκτες του Civilization μπορούν να δημιουργήσουν χάρτες και πίνακες με γνωρίσματα του κόσμου τους και να τους συγκρίνουν με τους παγκόσμιους χάρτες της ίδιας περιόδου. Έχουν ομοιότητες ή διαφορές; Σε ποια σημεία και γιατί; Χρειάζεται οι μαθητές να κρίνουν τα αποτελέσματα του παιχνιδιού. Είναι χρήσιμο να φτιάξουν χρονοδιαγράμματα και να γράψουν ιστορίες στηριγμένοι στην ιστορία του πολιτισμού τους.