Αρχική » Net Generation
Αρχείο κατηγορίας Net Generation
Educational Technology
- HCCB installs Digital Smart Boards in 100 schools, benefitting 15K+ students across 10 states - Deccan Chronicle
- Digital technology part 2: Become a 'digital champion' - Nursery World
- How and When Students Learn to Type, in Charts - Education Week
- A New Framework Helps Schools Tackle Digital Equity - EdTech Magazine: Focus on K-12
- TIDAL Lab creates new computer science learning technologies - Daily Northwestern
E-Learning
- Παν.Πατρών: 2 Δεκεμβρίου ξεκινούν e-learning σε A.I, Digital Marketing, Python, Mini MBA - AlfaVita
- Ενδιαφέρεσαι για μοριοδοτούμενα προγράμματα; Επίλεξε την Bright Academy! - iefimerida
- Ολοκληρωμένο σύστημα εξ αποστάσεως εκπαίδευσης από την RDC Informatics για το Ελληνικό Ινστιτούτο Διαχείρισης Κρίσεων & Καταστροφών - ICTplus
- Η WIDE Services επεκτείνει στην ύύύρύύ ρρρρ σσσσσσσσέσ ύ σσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσ - Moodle
- Learn Inn Ε.Κ.Π.Α.: Δωρεάν webinar «Τεχνητή Νοημοσύνη στην Εκπαίδευση – ΑΙ ο βοηθός του/της Εκπαιδευτικού» [14/10/2024] - Hub ΕΚΠΑ
- Παράταση εγγραφών για όλα τα προγράμματα e-learning του Παντείου Πανεπιστημίου Κ.Ε.ΔΙ.ΒΙ.Μ. - Policenet
Εκπαίδευση-ειδήσεις
- Με επιτυχία η Εκπαίδευση Ομάδας Αντιμετώπισης Θαλάσσιας Ρύπανσης του ΔΛΤ στο λιμάνι της Κω - AegeaNews
- Microsoft: Δεν χρησιμοποιούμε προσωπικά δεδομένα χρηστών για την εκπαίδευση AI - ΣΚΑΪ
- Eκδήλωση ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης με θέμα: «Ζούμε αρμονικά μαζί. Συμπεριληπτική εκπαίδευση σε ζητήματα ταυτότητας φύλου και σεξουαλικότητας - CRETA24
- Δημόσια έκκληση για την εξάχρονη Μαριάννα από την Ιστιαία για δικαίωμα στην εκπαίδευση και την αξιοπρέπεια - EVIAPORTAL.GR
- Oυκρανία: Έτσι προετοιμάζονται οι πρώην άντρες του Πριγκόζιν - Βίντεο με την εκπαίδευση της "Wagner του Κιέβου" - Parapolitika.gr
- Εκπαίδευση Αποτελεσματικής Ηγεσίας στη Χίο - alithia.gr
- Εκπαίδευση του προσωπικού της Περιφέρειας Θεσσαλίας στη Χρήση Απινιδωτή - Mouzakinews
- Ζ. Μακρή: Στοιχεία μόνιμων διορισμών και προσλήψεων αναπληρωτών κλάδου ΠΕ11-Φυσικής Αγωγής και συνολικά - AlfaVita
- Ένταξη «Οδικής Αγωγής» στη δημόσια εκπαίδευση ζητούν οι βουλευτές ως απάντηση στη λαίλαπα της ασφάλτου - Reporter
- Εκδήλωση από τη Θεατρική Ομάδα Λέρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου στην εκπαίδευση - Η ΡΟΔΙΑΚΗ
Σύγχρονοι μαθητές: πώς να τους λέμε τελικά;
Ο μεγάλος βαθμός εξοικείωσης της σύγχρονης νεολαίας με τα τεχνολογικά μέσα και οι προχωρημένες δεξιότητες ή “εγγραματισμοί” που σχετίζονται με την τεχνολογία έχουν οδηγήσει την επιστημονική κοινότητα στην υιοθέτηση μιας σειράς χαρακτηρισμών για αυτή: “Γενιά του δικτύου” (Net Generation), “Millenials”, “Ψηφιακοί ιθαγενείς” (Digital Natives), “Homo Zapiens”, “Y-ers”, “Digizen”.
Οι σύγχρονοι μαθητές έχουν στο ενεργητικό τους πολλές ώρες εξάσκησης σε ηλεκτρονικά παιχνίδια (video games), σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης (Facebook, Myspace, Flickr, YouTube), blogs, wikis, εργαλεία κοινωνικής σελιδοσήμανσης (social bookmarking), πολυχρηστικά διαδικτυακά παιχνίδια ρόλων (MMORPGs) και εικονικούς κόσμους (virtual worlds).
Ασφαλώς ο βαθμός εξοικείωσης και βέλτιστης χρήσης ποικίλλει και παραμένει ένα κρίσιμο ζήτημα, καθώς οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν από την ανταλλαγή και δημόσια έκθεση προσωπικών δεδομένων είναι πολύ μεγάλοι.
Οι τεχνολογικές δεξιότητες είναι απαραίτητες για τους σύγχρονους εκπαιδευτικούς
Αν πρόκειται οι σύγχρονοι μαθητές να βοηθηθούν από το σχολείο τους στην απόκτηση απαραίτητων δεξιοτήτων για τον 21ο αιώνα, τότε οι εκπαιδευτικοί χρειάζεται να κατέχουν οι ίδιοι τεχνολογικές γνώσεις και δεξιότητες.
Ένα απλός προβολέας διαφανειών δεν είναι αρκετός για τον παραπάνω σκοπό. Το μάθημα πλέον σήμερα χρειάζεται να ανταποκρίνεται στις εξατομικευμένες ανάγκες των μαθητών και να καλύπτει τα διαφορετικά μαθησιακά στυλ που έχουν. Αυτή η εξατομίκευση όμως δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί μέσω της σημερινής μετωπικής διδασκαλίας που εξακολουθεί να αποτελεί την κυρίαρχη μέθοδο διδασκαλίας, αλλά μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας.
Προς την παραπάνω κατεύθυνση κινείται και η επένδυση στην αγορά διαδραστικών πινάκων (interactive whiteboards), που ενισχύουν τα κίνητρα των μαθητών και δίνουν ευκαιρίες για μεγαλύτερη συμμετοχή και ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων και αυτοπεποίθησης. Το περιεχόμενο αυτών των διαδραστικών πινάκων μπορεί να συνδέεται με προσωπικές συσκευές των μαθητών και έτσι οι μαθητές μπορούν να εμπλέκονται περισσότερο στη μάθησή τους και να είναι πιο δημιουργικοί.
Ωστόσο προκύπτει το εξής ζήτημα: ακόμα και αν τα σχολεία προχωρήσουν στην ακριβή αγορά διαδραστικών πινάκων, πόσο εκπαιδευμένοι ή πρόθυμοι να εκπαιδευτούν είναι οι εκπαιδευτικοί που διδάσκουν σε αυτά; Με δεδομένο ότι οι εκπαιδευτές εκπαιδευτικών εξακολουθούν να χρησιμοποιούν στην πλειοψηφία τους παραδοσιακές μεθόδους, οι υποψήφιοι εκπαιδευτικοί δεν διαθέτουν πείρα στο χειρισμό και στην ένταξη στο σχεδιασμό ενός μαθήματος τέτοιων τεχνολογικών μέσων.
πηγή: , eSN Special Report: 21st-Century Teacher Education, eSchoolNews, Mon, Jun 01, 2009
Δυσκολίες που προκύπτουν από την μέχρι τώρα εφαρμογή των ηλεκτρονικών παιχνιδιών στην εκπαίδευση
Η έρευνα στη χρήση ηλεκτρονικών παιχνιδιών για εκπαιδευτικούς σκοπούς ασχολείται κυρίως με την ανάπτυξη δεξιοτήτων και ικανοτήτων κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ή με τον ρόλο των ηλεκτρονικών παιχνιδιών στη δημιουργία κοινοτήτων μάθησης είτε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού είτε αναφορικά με το παιχνίδι.
Η χρήση των ηλεκτρονικών παιχνιδιών στα σχολεία είναι ακόμα περιορισμένη και δύσκολα προσαρμόζεται στο αναλυτικό πρόγραμμα. Λόγοι για τα παραπάνω είναι:
? Oι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να εντοπίσουν εύκολα τη σχέση ενός ηλεκτρονικού παιχνιδιού με την ενότητα του μαθήματος που διδάσκουν.
? Δεν θεωρούν το περιεχόμενο του παιχνιδιού κατάλληλο και επιστημονικά τεκμηριωμένο, ώστε να το χρησιμοποιήσουν.
? Όσοι εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία (υπουργείο παιδείας, διευθυντές εκπαίδευσης και σχολικών μονάδων, σχολικοί σύμβουλοι) δεν έχουν ενημερωθεί ούτε πειστεί για τις δυνατότητες και τα εκπαιδευτικά πλεονεκτήματα των ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Γι? αυτό και δεν ενθαρρύνουν τέτοιες πρωτοβουλίες.
? Οι εκπαιδευτικοί δεν διαθέτουν τον απαιτούμενο χρόνο να εξοικειωθούν με το παιχνίδι ούτε την κατάλληλη μέθοδο ώστε να το χρησιμοποιήσουν κατάλληλα στην τάξη
? Το ασφυκτικό αναλυτικό πρόγραμμα περιορίζει πρωτοβουλίες που δαπανούν πολύτιμο χρόνο μαθήματος, όπως τη χρήση ηλεκτρονικών παιχνιδιών, κυρίως στις μεγάλες τάξεις. Εξάλλου, ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι έχει περιεχόμενο που δεν είναι εντελώς σχετικό με το συγκεκριμένο αντικείμενο που θέλει ο εκπαιδευτικός να διδάξει τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Ιστοσελίδες κοινωνικών δικτύων (social networking sites): πώς μπορούν να προσφέρουν στη μάθηση;
Οι σύγχρονοι μαθητές, που συχνά αναφέρονται και ως «millennials» ή «Γενιά του δικτύου» (Net Generation), αρέσκονται να κάνουν πολλά πράγματα μαζί και να αλλάζουν γρήγορα ιδέες. Αναπτύσσουν καθημερινά νέους «εγγραμματισμούς» (literacies) που σχετίζονται με συγκεκριμένες πρακτικές, περιβάλλοντα και εργαλεία χρήσης. Τέτοια περιβάλλοντα που προσφέρουν ευκαιρίες ανάπτυξης νέων δεξιοτήτων στη χρήση των τεχνολογικών εφευρέσεων είναι οι ιστοσελίδες κοινωνικών δικτύων (social networking sites), όπως π.χ. Facebook, MySpace, Friendster, Bebo, LiveJournal κ.α.
Οι μαθητές χρησιμοποιούν αυτά τα sites για να επικοινωνούν με τους φίλους τους, να γνωρίζουν νέους φίλους, να οργανώνουν ομάδες, να διαβάζουν, να σχολιάζουν, να δημιουργούν και να δημοσιεύουν περιεχόμενο. Οι έννοιες του συγγραφέα και του αναγνώστη αποκτούν μια νέα δυναμική και γίνονται πιο ευέλικτες. Στα κοινωνικά δίκτυα είναι εφικτός ο σχολιασμός πάνω στο περιεχόμενο άλλων, η μεταφόρτωση φωτογραφικών, η καταχώριση εγγραφών ημερολογίου, η δημιουργία κειμένων με εικόνες, μουσική και βίντεο. Το είδος των σχολίων και των δημοσιεύσεων συνιστά και το προφίλ του κάθε χρήστη αυτών των δικτύων, ο οποίος και καλείται να δημιουργήσει μια ταυτότητα που μπορεί να αλλάζει συνεχώς, ανάλογα με τα ενδιαφέροντά του και την ψυχική του διάθεση.
Η δημοτικότητα αυτών των κοινωνικών δικτύων, κυρίως στους εφήβους, είναι τεράστια και περιλαμβάνουν στις τάξεις τους εκατομμύρια μαθητές. Ένα ισχυρό κίνητρο είναι η εξασφάλιση ακροατηρίου παγκόσμιας εμβέλειας που υπερβαίνει κατά πολύ τα στενά περιθώρια της σχολικής τάξης για τις δημοσιεύσεις τους αλλά και η δυνατότητα ρύθμισης της εμβέλειας αυτού του ακροατηρίου: η τεχνολογία των κοινωνικών δικτύων επιτρέπει στους χρήστες να καθορίσουν το βαθμό ιδιωτικότητας των δημοσιεύσεών τους, αν δηλαδή είναι απόρρητες, μόνο για ορισμένους φίλους τους, για τα μέλη μιας κοινότητας που ανήκουν ή για όλους.
Καθημερινά ελέγχουν την ηλεκτρονική αλληλογραφία τους, ανταλλάσσουν άμεσα μηνύματα με τους φίλους τους που τυχαίνει να είναι online, διαβάζουν σχόλια ή δημοσιεύσεις άλλων που έχουν καταχωρίσει ως φίλους τους, ενώ ταυτόχρονα μπορούν να ακούν μουσική, να σερφάρουν στο διαδίκτυο και να συζητούν. Τα κοινωνικά δίκτυα τους προσφέρουν ευκαιρίες τόσο για προσωπική αντανάκλαση (reflection) όσο και για κοινωνική διάδραση (interaction), χωρίς να είναι ούτε εντελώς ιδιωτικά, ούτε εντελώς δημόσια. Υποθετικά μπορεί οποιοσδήποτε με σύνδεση στο διαδίκτυο να ανακαλύψει την προσωπική τους σελίδα και να διαβάσει το περιεχόμενο που έχουν οι ίδιοι επιλέξει να προβάλλουν. Η δημοσίευση προσωπικών στοιχείων (ημερομηνία γέννησης, επάγγελμα, οικογενειακή κατάσταση, διεύθυνση και τηλέφωνο κατοικίας κλπ.) είναι αποκλειστικά δική τους ευθύνη. Όπως δική τους ευθύνη είναι και η δημιουργία ταυτοτήτων και η ένταξή τους σε ηλεκτρονικές κοινότητες.
Πολλοί χρησιμοποιούν αυτά τα δίκτυα για να μιλήσουν για τον εαυτό του και τα διλήμματα που αντιμετωπίζουν στην προσωπική τους ζωή ή στον εργασιακό τους χώρο, να ενημερώσουν ή να ενημερωθούν για ποικίλα ενδιαφέροντα, να ψυχαγωγηθούν, να δημιουργήσουν κοινωνικό περίγυρο και να καταξιωθούν μέσα σε αυτόν, να δομήσουν ή να ανακαλύψουν τον αληθινό εαυτό τους. Μπορούν ωστόσο αυτά τα κοινωνικά δίκτυα να χρησιμοποιηθούν και για εκπαιδευτικές χρήσεις, όπως η αναστοχαστική διάθεση πάνω στο μάθημα, η αναζήτηση διευκρινήσεων, η κατάθεση σκέψεων και επιχειρημάτων, η δημοσίευση προσχεδίων και παραδειγμάτων, η συζήτηση μιας εργασίας από τα μέλη μιας ομάδας. Ο σχεδιασμός της ιστοσελίδας, η κατασκευή κειμένων με ήχο, εικόνες και βίντεο, η ευχέρεια επικοινωνίας κλπ. είναι απαραίτητες δεξιότητες για τους μαθητές του 21ου αιώνα. Όμως τα κοινωνικά δίκτυα μπορούν να συνεχίσουν να χρησιμοποιούνται από τους μαθητές πέρα και έξω από τη σχολική τάξη.
πηγές:
Wilber, D. 2007. MyLiteracies: Understanding the Net Generation through LiveJournals and Literacy Practices. Innovate 3 (4). http://www.innovateonline.info/index.php?view=article&id=384
Προέλευση εικόνας: http://valleywag.com/tech/data-junkie/the-world-map-of-social-networks-273201.php
Net-Generation: η γενιά του δικτύου
Ως γενιά του δικτύου (Net-Generation, N-Gen) ορίζεται η σύγχρονη γενιά των μαθητευόμενων που έχουν ανατραφεί σε έναν κόσμο με ψηφιακές εφαρμογές, τον οποίο και γνωρίζουν κυρίως μέσα από ψηφιακές πηγές. Ο Marc Prensky αποκαλεί τους εκπροσώπους αυτής της γενιάς ψηφιακά γηγενείς (digital natives). Πρόσφατες μελέτες στην έρευνα του εγκεφάλου δείχνουν ότι ο εγκέφαλος μπορεί να αλλάζει από την επαναλαμβανόμενη και παρατεταμένη έκθεση στο ίδιο ερέθισμα (Nandini, M. 2005. Neuroplasticity in children. Indian Journal of Pediatrics 72 (10): 855-857), και ότι η γενιά του δικτύου πιθανόν είναι «καλωδιωμένη» διαφορετικά από τις προηγούμενες γενιές, δηλαδή ο εγκέφαλός τους περιέχει διαφορετικό τρόπο σύνδεσης και επεξεργασίας των πληροφοριών.
Οι συνήθειες και οι ειδικές δεξιότητες που έχει αναπτύξει η γενιά του δικτύου έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός διαφορετικού τύπου μαθητευόμενου, που αναζητάει πληροφορίες και παράγει γνώση σε ένα ψηφιακό περιβάλλον και δημιουργεί κείμενα πολύ διαφορετικά από αυτά που έχουν συνηθίσει να διορθώνουν οι εκπαιδευτικοί, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να κατανοήσουν την αξία τους. Το μαθησιακό στυλ των εκπαιδευτικών, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τη μάθηση γραμμικά, με τη μορφή τυπωμένων κειμένων και αναλαμβάνοντας ένα καθήκον τη φορά, διαφέρει ριζικά από εκείνο των σύγχρονων μαθητών, οι οποίοι έχουν μάθει να αλληλεπιδρούν με τον κόσμο μέσω πολυμέσων, ηλεκτρονικών κοινωνικών δικτύων και ταυτόχρονα πολλαπλών δραστηριοτήτων (multitasking).
Τα κείμενα της γενιάς του δικτύου συντίθενται και δέχονται ατομική ή και ομαδική επεξεργασία και περιέχουν εκτός από λέξεις γραφικά, ήχο και βίντεο. Δημοφιλείς ιστοσελίδες (MySpace, LiveJournal) εξελίχθηκαν σε τεράστια κοινωνικά δίκτυα που επιτρέπουν στους χρήστες να δημοσιεύσουν οτιδήποτε, από λέξεις μέχρι πολυμέσα και να επικοινωνούν με άλλα μέλη της παγκόσμιας κοινότητας. Τα κείμενα μπορούν να είναι οπτικά (ανταλλαγή φωτογραφιών και βίντεο – Flickr, Facebook, YouTube) ή και να έχουν τη μορφή ολόκληρων ψηφιακών κόσμων, όπως το Second Life, όπου το κείμενο είναι εικονική πραγματικότητα, μια γραφική αναπαράσταση ενός χώρου στον οποίο μπορεί ο αναγνώστης να πλοηγείται με τη μορφή ενός avatar. Ορισμένες φορές τα κείμενα της ψηφιακής γενιάς μοιάζουν με τα παραδοσιακά, όπως στα blogs (Blogger, WordPress), αλλά ακόμα και τo blogging επιτρέπει τη συνεργασία και την αλληλεπίδραση.
Πρόκειται για μια νέου είδους κουλτούρα, την κυβερνο-κουλτούρα (cyberculture), που η παραδοσιακή παιδαγωγική αδυνατεί να αξιολογήσει θετικά τα κείμενα της, αφού δομούνται με παράξενους τρόπους, δίνοντας την εντύπωση ότι στερούνται βασικών δεξιοτήτων αλφαβητισμού. Μήπως όμως οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να κατανοήσουν και να εκτιμήσουν το γενικότερο πλαίσιο αναφοράς στο οποίο έχουν αναπτυχθεί οι δεξιότητες αυτής της γενιάς; Μια λύση είναι η υιοθέτηση των αρχών του κοινωνικού κονστρουκτιβισμού στη σχολική τάξη, που προϋποθέτει την ανακάλυψη νοήματος, ιδεών και γνώσης μέσα από το διάλογο και τον διαμοιρασμό κοινωνικών εμπειριών, κάτι που διευκολύνεται μέσα από τη συνεργασία δικτύων υπολογιστών.
Ωστόσο, υπάρχει πάντα και ο αντίλογος…. πατήστε εδώ, αν σας ενδιαφέρει και η άλλη άποψη!
πηγή: Mabrito, M., and R. Medley. 2008. Why Professor Johnny can’t read: Understanding the Net Generation’s texts. Innovate 4 (6). http://www.innovateonline.info/index.php?view=article&id=510
Πώς να διδάξουμε με την τεχνολογία
από το άρθρο: Prensky M., How to teach with technology: keeping both teachers and students comfortable in an era of exponential change, Emerging Technologies for learning, volume 2 (2007) Becta
διαθέσιμο στη διεύθυνση: http://partners.becta.org.uk/page_documents/research/emerging_technologies07_chapter4.pdf
O Prensky στο συγκεκριμένο άρθρο υποστηρίζει ότι τα σχολεία επιχειρούν να εμποδίσουν τη χρήση τεχνολογιών (κινητά τηλέφωνα, ψηφιακές κάμερες) που δεν γνωρίζουν πώς να εντάξουν και να χρησιμοποιήσουν στην εκπαιδευτική διαδικασία. Οι διδάσκοντες αδυνατούν να προσελκύσουν για πολύ την προσοχή και το ενδιαφέρον της νέας γενιάς και αποδίδουν την αποτυχία τους στη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής (Attention Deficit Disorder) από μέρους των μαθητών.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν καθηγητές που επιχειρούν να γνωρίσουν και να χρησιμοποιήσουν τις νέες τεχνολογίες, αλλά δυστυχώς δεν μπορούν να φτάσουν το επίπεδο δεξιοσύνης και γνώσεων των μαθητών τους, με αποτέλεσμα να εισπράττουν αποδοκιμασία. Οι νέες τεχνολογίες αλλάζουν με ταχύτατους ρυθμούς και μόνο οι μαθητές μπορούν να ανταποκριθούν πλήρως στην εκμάθησή τους. Γι’ αυτό και για τον Prensky δεν έχει νόημα οι καθηγητές να δαπανούν τον πολύτιμο χρόνο τους στην εκμάθηση των νέων τεχνολογικών, αφού διαρκώς θα υπολείπονται των μαθητών τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό που αναφέρει με το PowerPoint, που αφού ορισμένοι καθηγητές έμαθαν τη χρήση τους, περιμένουν να εξαργυρώσουν την προσπάθειά τους με την προσοχή των μαθητών τους, που όμως αδυνατούν να παρακολουθήσουν τον καθηγητή τους να τους διαβάζει από τον τοίχο τις σημειώσεις που έχει γράψει. Η διαφορά είναι ότι αντί για τον μαυροπίνακα, διαβάζουν τις πληροφορίες από τον φακό του προβολέα (!)
Οι καθηγητές που χρησιμοποιούν ηλεκτρονικά παιχνίδια για να διδάξουν στην τάξη τους, επίσης είναι εξαιρέσεις, αφού ένα τέτοιο εγχείρημα κρύβει πολλές δυσκολίες (προσαρμογή του αντικειμένου διδασκαλίας, διάθεση κατάλληλου χρόνου για την εκμάθηση του παιχνιδιού, κατάλληλη τεκμηρίωση στους γονείς και στον σύμβουλο, κλπ.).
Αυτό που χρειάζεται εν ολίγοις να γίνει, είναι οι καθηγητές να αφήσουν τους μαθητές να επιδείξουν τις γνώσεις τους στην τεχνολογία και οι ίδιοι να μην προσπαθούν να τους ανταγωνιστούν σε αυτόν τον τομέα, αλλά να διατηρήσουν το πλεονέκτημα που έχουν: τη γνώση του γιατί να χρησιμοποιήσουμε τις νέες τεχνολογίες και ποιους διδακτικούς στόχους θα πρέπει να εξυπηρετήσουν. Αυτό που χρειάζεται να κάνουν, είναι κατανομή του φόρτου εργασίας. Επίσης, χρειάζεται οι καθηγητές να γνωρίζουν τι μπορούν να κάνουν οι νέες τεχνολογίες και πώς μπορούν να ενταχθούν στην διδακτική διαδικασία. Μπορούν κατά συνέπεια, να διδάξουν τους μαθητές τους όχι το χειρισμό, αλλά την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών για την παραγωγή μαθησιακών αποτελεσμάτων. Μπορούν μαζί με τους μαθητές τους να ορίσουν αναλυτικά κριτήρια διαβαθμισμένης αξιολόγησης για να κρίνουν την ποιότητα των παραγώμενων έργων από τους μαθητές τους. Επιπλέον, μπορούν να συζητήσουν και να αναστοχαστούν σε ζητήματα που εγείρονται από τις νέες τεχνολογίες.
Ως παραδείγματα διδασκαλίας με τις νέες τεχνολογίες, αναφέρει την χρησιμοποίηση της Wikipedia για συνεισφορά σε άρθρα αλλά και για κριτική θεώρησή τους. Μπορούν να τεθούν ζητήματα, όπως αυτό της διαφοράς της αναζήτησης από την έρευνα (search-research), αλλά και του σεβασμού της πνευματικής ιδιοκτησίας με την αποφυγή αντιγραφής.
Παρομοίως, το podcasting μπορεί να χρησιμοποιηθεί για παραγωγή προφορικού λόγου, ως εναλλακτική πρόταση στην συνηθισμένη γραπτή άσκηση. Αντιστοίχως, τα άμεσα μηνύματα (Instant Messaging) που συνδέονται κυρίως με τη χρήση κινητών τηλεφώνων, μπορούν να βρουν εφαρμογή στην διεύρυνση της πληροφορίας, στην καθοδήγηση και αναζήτηση απαντήσεων κλπ. Αφήνοντας ελεύθερες τέτοιες πηγές πληροφόρησης, οι δάσκαλοι μπορούν να ρωτούν δυσκολότερα πράγματα, που απαιτούν περισσότερο κριτική σκέψη και όχι αποστήθιση. Αλλά και οι κάμερες των κινητών τηλεφώνων μπορούν να χρησιμοποιηθούν για συλλογή οπτικού υλικού (φωτογραφίες, βίντεο) και συνεντεύξεων ή για καταγραφή των σημειώσεων του πίνακα και διατήρηση τους σε μορφή αρχείου. Διαγωνισμοί φωτογραφίας ή συζητήσεις πάνω σε φωτογραφίες που απεικονίζουν κοινωνικά θέματα είναι πρόσφορες χρήσεις.
Καταλήγει ότι το σημερινό σχολείο θα πρέπει να εντάξει τις νέες τεχνολογίες, που ήδη έχουν ενταχθεί στην καθημερινότητα των μαθητών του, εφόσον δεν θέλει να περιθωριοποιηθεί και να βρεθεί εκτός εξελίξεων.
Η Γενιά του Δικτύου: τι έχουν ανάγκη να τους μάθουμε;
από το άρθρο: Diana G. Oblinger: Growing up with Google. What it means to education, Emerging technologies for learning-volume 3 (2008)
διαθέσιμο στη διεύθυνση: http://partners.becta.org.uk/upload-dir/downloads/page_documents/research/emerging_technologies08_chapter1.pdf
Η γενιά του δικτύου (net generation) χρησιμοποιεί τον υπολογιστή ως βασικό εργαλείο μελέτης, άντλησης πληροφοριών και μέσο επικοινωνίας. Η ίδια η ζωή των νέων που ανήκουν σε αυτή τη γενιά τίθεται στο διαδίκτυο.
Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς έχουν μάθει να κάνουν ταυτόχρονα πολλά πράγματα, να στέλνουν με το κινητό τους τηλέφωνο κείμενα, φωτογραφίες, βίντεο, να απαντούν και να δέχονται άμεσες απαντήσεις. Αρέσκονται στα οπτικά μέσα, μαθαίνουν μέσω πράξης (learning by doing) και επιθυμούν να ανακαλύπτουν και να εξερευνούν, μαθαίνοντας από μόνοι τους ή με τη βοήθεια των φίλων τους τη λειτουργία των τεχνολογικών μέσων. Μέσα από το διαδίκτυο κοινωνικοποιούνται (socializing), συμμετέχουν σε κοινωνικά δίκτυα (social networks, MySpace, Facebook) και ανταλλάσουν μηνύματα (email/IM), δημοσιογραφούν (blogging) ή σχολιάζουν δημοσιεύματα άλλων. Μοιράζονται φωτογραφίες τους (Flickr), εντοπίζουν τη γεωγραφική θέση (geolocation services) που βρίσκονται οι ίδιοι ή οι φίλοι τους. Συναντούν γνωστούς και άγνωστους σε εικονικά περιβάλλοντα διαδικτυακών παιχνιδιών (Second Life), φτιάχνουν τον εικονικό εαυτό τους (avatar) και χρησιμοποιούν ψευδώνυμα.
Διατηρώντας προσωπικά ιστολόγια (blogging) ή αναρτώντας podcasts μπορούν να αυτοεκφράζονται, να ενημερώνουν και να ενημερώνονται μέσω των σχολίων (συλλογική ευφυΐα ή κατανεμημένη γνώση, collective intelligence or distributed cognition). Μια νέα μορφή δημοσιογραφίας ανατέλλει, η δημοσιογραφία των πολιτών, που κάνουν τη φωνή τους να ακουστεί παντού. Η συλλογική- κατανεμημένη γνώση στηρίζεται στην από κοινού δημιουργία και στη συνεργασία. Οι πολλοί γνωρίζουν περισσότερα και καλύτερα από τον έναν. Η πληροφορία φιλτράρεται από τις διαφορετικές οπτικές ανθρώπων από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης και της κοινωνίας.
Ωστόσο, η γενιά του δικτύου δεν είναι απαραίτητα και βαθύς γνώστης της τεχνολογίας, ούτε και κατανοεί πλήρως θέματα που σχετίζονται με το ιδιωτικό απόρρητο, την ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων ή την πνευματική ιδιοκτησία. Η γνώση λειτουργίας και χειρισμού ενός φυλλομετρητή δεν σημαίνει απαραίτητα και γνώση εξόρυξης της σωστής πληροφορίας ή και κατάλληλη επεξεργασία και χρησιμοποίησή της.
Επιπλέον, το ψηφιακό χάσμα (digital divide) δεν αναφέρεται μόνο στην οικονομική ευχέρεια ή την δυνατότητα απόκτησης των νέων τεχνολογικών επιτευγμάτων, αλλά και στις δεξιότητες χρήσης και εκμετάλλευσης αυτών των τεχνολογιών.
Δεν θα πρέπει να υποθέσουμε ότι οι σύγχρονοι μαθητές είναι πιο ώριμοι, επειδή χειρίζονται τεχνολογικά εργαλεία που οι μεγαλύτεροι δεν γνωρίζουν. Αντιθέτως, θα πρέπει οι μεγαλύτεροι να βοηθήσουν τη νέα γενιά να συλλογιστεί στις αξίες που πρέπει να υπηρετεί η τεχνολογία και στις κατάλληλες πρακτικές. Είναι ευθύνη δική τους να μάθουν στους νέους πώς να συμπεριφέρονται στο διαδίκτυο, σεβόμενοι την ιδιωτικότητα και την πνευματική περιουσία των άλλων, αναπτύσσοντας κριτική σκέψη και αποφεύγοντας τις παγίδες που ανοίγονται μπροστά τους. Αλλά και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα θα πρέπει να βοηθήσουν τη νέα γενιά να μπορεί να αναζητάει τις πιο κατάλληλες πληροφορίες, να έχει κριτική ικανότητα να τις χρησιμοποιεί και να έχει κοινωνικές δεξιότητες, ώστε να τις μοιράζεται με άλλους.
