Στον παγωμένο, συννεφιάτικο, σκοτεινό ουρανό του χρόνου που -επιτέλους-φεύγει, όλοι έχουμε τουλάχιστον μια ευχή μέσα μας για το χρόνο που έρχεται.
Ποιες πληγές να θεραπεύσει, άραγε; Ποιες ελπίδες να βγάλει αληθινές; Τι να φέρει μαζί του;
Ο καθένας βάζει στο αστέρι που πέφτει την αγαπημένη του προσδοκία…
Και εγώ μαζί!
