Η παρουσία του ανθρώπινου πολιτισμού ξεκινάει από τους εικονικούς κόσμους, τις αναπαραστάσεις και τα σύμβολα των προϊστορικών σπηλαίων. Τα όνειρα, οι τελετές, η φαντασία, ακόμα και η γλώσσα μπορούν να θεωρηθούν εικονικές κατασκευές. Οι διονυσιακές τελετές, για παράδειγμα, προϋποθέτουν την «έκσταση», δηλαδή τη μεταφορά σε κόσμο φανταστικό.
Όπως η γραφή στο παρελθόν, έτσι και οι εικονικοί κόσμοι σήμερα, αντιμετωπίζονται με επιφυλάξεις. Ο Πλάτων στο έργο του «Φαίδρος» (Πλάτων, Φαίδρος 274b-279b) βάζει το διδάσκαλό του, Σωκράτη, να τάσσεται κατά της γραφής, ως κάτι έξω από το νου και την πραγματικότητα, ως ένα προϊόν κατασκευασμένο, που θα κάνει τους ανθρώπους δοκησίσοφους και όχι σοφούς, δίνοντάς τους την εντύπωση ότι ξέρουν πολλά.
Αλλά και την περίφημη αλληγορία του σπηλαίου από το έβδομο βιβλίο της «Πολιτείας» του Πλάτωνα, ορισμένοι τη θεωρούν ως μια πρόωρη αναφορά του δυτικού πολιτισμού στην ιδέα των εικονικών κόσμων, καθώς ο φυσικός κόσμος είναι στην πραγματικότητα εικονικός, αφού όσα προβάλλουν πάνω στον τοίχο του σπηλαίου είναι σκιές και αναπαραστάσεις πραγματικών αντικειμένων που υπάρχουν έξω από το σπήλαιο.
πηγή: Boellstorff T., (2008),Coming of Age in Second Life, Princeton University Press, pp.33-34.
προέλευση εικόνας: http://www.contraculture.com/
