Στην αυλή ο Γιάννης μου λέει “Κυρία ξέρετε γιατί κάνει ζέστη; Για να γεννήσουν τα πουλάκια”. Ξεκινήσαμε λοιπόν και εμείς την αναζήτηση μας για να δούμε αν ο Γιάννης έχει δίκιο και φτάσαμε στον Μύθο της Αλκυόνας.
1. Αρχικά έγινε μουσικοκινητική αφήγηση του μύθου (αφήγηση με κίνηση και μίμηση από τα παιδιά, με τη μουσική του μύθου παραπάνω) :
- πετάξαμε, κλαίγοντας
- γεννήσαμε τα αυγά μας
- κάναμε τα άγρια κύματα και τον άνεμο
- χαθήκαμε ως αυγά στην άγρια θάλασσα
- ξανακλάψαμε
- και τέλος κάναμε την ήρεμη θάλασσα
- και πετάξαμε μαζί με τα αλκυονάκια μας ευτυχισμένοι και χαρούμενοι
2. Τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν από την ιστορία και ζήτησαν να τη δραματοποιήσουμε. Είπαν τρυφερά λόγια αγάπης ο ένας στον άλλον, έγιναν άγριοι και τιμωροί Θεοί, προστάτεψαν τα πουλάκια τους από τα κύματα, τα έμαθαν να πετάνε και πέταξαν όλοι ευτυχισμένοι πάνω από τη θάλασσα.
Η αλκυόνα με τον αγαπημένο της λένε λόγια αγάπης
Η αλκυόνα γεννάει τα αυγά της
Η αλκυόνα μαθαίνει στα παιδιά της να πετάνε
3. Ζωγραφίσαμε την ιστορία
Η αλκυόνα, το όρνιο, τα αυγά, ο Δίας και η Θάλασσα
ο Δίας, η αλκυόνα με τον αγαπημένο της και μετά ως πουλί στη θάλασσα
4. Μάθαμε και απαγγείλαμε το ποίημα “Ένα όμορφο πουλί”
5. Συμπληρώσαμε Σταυρόλεξο
6. Ταϊσαμε την αλκυόνα μας, Ζωγραφίζοντας τόσα ψαράκια όσα μας λέει ο αριθμός
Αφήστε μια απάντηση