Το κρυφό σχολειό

Το θέμα το προσεγγίσαμε με έναν λίγο «διαφορετικό» τρόπο …!

Αρχικά σχολιάσαμε διάφορες εικόνες σχετικές με το θέμα, για να διαπιστώσουμε και τη γνώση των παιδιών. Τι βλέπουν, ποιους βλέπουν, πού είναι, τι κάνουν, γιατί είναι εκεί κ.α. Κάποια παιδιά, τα μεγαλύτερα, είπαν ότι για να μην τους δουν οι Τούρκοι τα παιδιά πήγαιναν κρυφά το βράδυ στο σχολείο.

Τους ζήτησα να μιλήσουν για τον πόλεμο, για το τι γίνεται όταν έχουμε πόλεμο. Σε προηγούμενα θέματα που κάναμε τόσο για το πόλεμο της 28^η Οκτωβρίου όσο και για την Ειρήνη, αλλά και για τα Δικαιώματα του παιδιού, είχαμε αναφέρει μαζί με άλλα και ότι πολλά παιδιά όταν υπάρχει πόλεμος δεν μπορούν να πάνε στο σχολείο είτε γιατί είναι δύσκολο, είτε γιατί δεν υπάρχουν σχολεία.

Μέσα λοιπόν από αυτήν την ανάλυση οδηγηθήκαμε στο ότι και τότε δεν υπήρχαν σχολεία και δάσκαλοι.  Προκειμένου λοιπόν τα παιδιά να μάθουν να γράφουν και να διαβάζουν πήγαιναν στις εκκλησίες και είχαν για δασκάλους τους παπάδες.

Τραγουδήσαμε το «Φεγγαράκι μου λαμπρό» και κάναμε εκ νέου συζήτηση πάνω στην εικόνα και τα λόγια του τραγουδιού προκειμένου να αξιολογήσουμε και το πώς αντιλήφθηκαν τα παιδιά τη νέα προσέγγιση του θέματος. Χρησιμοποιήσαμε το βιβλίο Τραγούδια από τις εκδόσεις Κίρκη

Στη συνέχεια κάναμε το δικό μας κρυφό σχολειό. Κόψαμε την εκκλησία από κάνσον και κάναμε τα διπλώματα της. Από χρυσαφί χαρτόνι κάναμε τα παράθυρα. Κάναμε τον σταυρό και τον κολλήσαμε στην κορυφή της εκκλησίας μας από δύο λωρίδες ίδιο χαρτόνι με της εκκλησίας. Ζωγραφίσαμε μια εικόνα με το κρυφό σχολειό και ένα τσολιαδάκι και τα κολλήσαμε μέσα στην κατασκευή μας. Επίσης κόψαμε το ποίημα και το κολλήσαμε και αυτό μέσα στην κατασκευή μας.

Την ιδέα για την κατασκευή την πήραμε από το Blog της Έλενας Μακρή, “Φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ”.