Το νησί μας…

Είναι «αστείο» να διαπιστώνεις πώς αντιλαμβάνονται τα παιδιά της «στεριάς», την έννοια του νησιού.

 – Τι είναι το νησί ξέρετε;

– Ναι κυρία είναι ένας βράχος μέσα στη θάλασσα και πας με βάρκα για να πάρεις τον θησαυρό που έχεις κρύψει.

– Ζούνε άνθρωποι στο νησί;

– Όχι κυρία!!

– Εγώ όμως πριν έρθω εδώ ζούσα σε νησί.

– Ε! θα ήσουν μόνη σου τότε!

– Όχι είχα και παιδάκια, όπως κι εδώ με εσάς.

– Ε ναι κυρία, ήταν τα δικά σου παιδιά, που θα τα άφηνες…!

Κάτι αντίστοιχο είχα συναντήσει και τον πρώτο χρόνο της παραμονής μου στη Χίο όταν μιλήσαμε για τα μέσα μεταφοράς και φτάσαμε στο τρένο. Για πολύ καιρό «ταξιδεύαμε» μέσα και έξω από την τάξη με τρένο…

Με αφορμή την παραπάνω κουβέντα μας με τα παιδιά, φτιάξαμε το δικό μας νησί, το οποίο ονομάσαμε «Το νησί του Γαλλικού».

Φτιάξαμε θάλασσα με μπλε χαρτί του μέτρου και πάνω φτιάξαμε ένα βράχο από ένα κουτί, το οποίο καλύψαμε με καφέ γκοφρέ χαρτί. Πάνω στον “βράχο” βάλαμε άσπρα σπιτάκια, μύλους και εκκλησίες που φτιάξαμε με ρολά χαρτιού. Επίσης με άσπρο κάνσον φτιάξαμε και επίπεδα σπιτάκια, για να κάνουμε προέκταση του νησιού μας, με παραθυρόφυλλα που ανοίγουν και κλείνουν. Τέλος με αυγοθήκες φτιάξαμε βαρκούλες και με πλαστελίνη κάναμε ψαράδες και … πειρατές, γιατί η πρώτη άποψη για τα πράγματα είναι δύσκολο να αλλάξει!